Verhalen

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
Naam afzender:
E-mail afzender:
Verhaal:

Een brief uit de loterij
Helemaal vergeten was ze de brief niet. Maar na de eerste verrassing had ze er toch weinig aandacht meer aan besteed.
Totdat het telefoontje kwam.

Zij was net thuis gekomen van haar werk. Stond op het punt om iets gemakkelijks aan te trekken omdat zij de avond verder alleen zou doorbrengen. Anton was er niet en zou pas laat thuiskomen had hij gezegd. Toen er gebeld werd keek zij op het scherm maar zag geen melding van iets bekends.
‘Met Carlijn.’
Een vriendelijke vrouwenstem aan de andere kant van de lijn: ‘Met Marcia, goedenavond. Ik bel zoals afgesproken en naar aanleiding van uw interesse.’

Interesse. De brief. Direct kwam de tekst weer in haar herinnering.

Geachte mevrouw Davids, beste Carlijn,
We zijn verheugd met uw positieve reactie op onze advertentie. Dezer dagen nemen wij telefonisch contact met u op om de details te bespreken. Het lijkt ons het beste dat in een persoonlijk gesprek te doen. U hoort snel van ons.

Met vriendelijke groet
Marcia.

Verder ook een telefoonnummer en adres gegevens. Telefoonnummer uit de buurt.
.
Zij had geen idee gehad waar het over ging. Advertentie? Positieve reactie? Zij had het met Thomas willen bespreken maar toen er de volgende dag tijd was, was zij de brief alweer half vergeten. Die volgende dag was het spannende verhaal dat Thomas de avond ervoor in bed had verteld, geoefend met zijn vinger bewegend op wat hij ook wel aanduidde als ‘de middenstip’ meer in haar gedachten. Niet geheel zonder effect.
De brief lag nog op de stapel tussen andere en nog uit te zoeken post.

Zij wist even niet goed wat te antwoorden aan Marcia. Stamelend…Ja die brief, ik heb hem gelezen, maar snapte het niet zo goed…’
Toen hernam zij zich. ‘Wie bent u eigenlijk.’

‘Ik ben Marcia van der Steen. U heeft gereageerd op de advertentie in de krant. U was één van de mensen die bereid was om een serieus gesprek te hebben over de mogelijkheid om 25.000 euro te verdienen. In korte tijd en –uiteraard- op een eerlijke manier. Uit de vele aanmeldingen bent u geselecteerd. Als eerste en voorlopig als enige. Wij zouden nu graag met u praten over de details.’
‘Mevrouw Van der Steen, ik heb werkelijk geen idee waar u het over heeft. Het lijkt me geweldig om even 25.000 euro te verdienen. Maar ik ben niet gek. En ik heb niet gereageerd op een advertentie. Dus ik vrees dat er een misverstand in het spel is.’
‘Carlijn –ik heb trouwens liever dat je mij Marcia noemt- ik weet niet hoe het komt dat wij jouw brief hebben gekregen. Maar hij komt zeker bij jou vandaan. We hebben alles gecheckt. We weten dat jij de juiste persoon bent. Maar we hoeven het niet heel ingewikkeld te maken. Ik heb het volgende voorstel: als je hier naar toe komt voor een gesprek krijg je so-wie-so 5.000 euro. We zullen je ophalen en weer wegbrengen op het moment dat jij het wilt. Als je wilt kun je het adres waar je naar toe gebracht nog aan iemand doorgeven. Ik hoop dat je me zult geloven: er gebeurt hier niets tegen je zin. Ik zal je vertellen wat de bedoeling is als je hier bent. Je kunt altijd weer weggaan. Als je hier eenmaal bent in elk geval met 5.000 euro. Wie weet eventueel met 25.000 euro. Je zult er geen spijt van hebben.’

Er ging van alles door haar hoofd. Hang gewoon op. Zeg dat ze gek is. Zeg dat je niet gediend bent van dit soort geintjes.

Toen klonk de vriendelijke stem van Marcia weer. Het was vooral die stem en klank die voorkwam dat zij deed wat zij dacht. Het was een van de meest vertrouwenwekkende stemmen die zij ooit had gehoord. Dat zal ook wel geen toeval zijn geweest.

‘Er is nu een auto onderweg om je te halen. Over een kwartiertje belt er iemand aan. Je kunt je nog bedenken. Je ziet er vast mooi uit als je komt. Je krijtstreep kostuum dat je vandaag aan had is prima.’

Carlijn keek naar beneden, naar zichzelf. Dat moet een gek gezicht zijn geweest – als iemand het zou hebben gezien. Ja. Krijtstreep kostuum. Thomas had ’s morgens nog gezegd: ‘hmmm, dat is weer boffen voor die mannen op je werk.’ Ondanks de bescheiden cup B toonde het colbert met wit topje toch een spannende aanblik.
Op één of andere manier keek ze er al niet meer van op dat Marcia wist wat zij aan had.

‘Een vraag’ , zei Carlijn. ‘Heeft dit iets met sex te maken’.
‘Laten we straks praten. Ik leg je alles uit en je zult er, zoals beloofd, geen spijt van hebben. En je bent hoe dan ook voor middernacht weer thuis. Vóór Thomas trouwens.’
Marcia wachtte niet op een antwoord en hing op.

Over een kwartier zou de bel gaan, daar twijfelde zij geen moment meer aan. En dan?
Zij liep naar de badkamer. Zij zou zich niet meer omkleden. Zij pakte de lippenstift. Een beetje bijwerken was wel voldoende.
Wat was ze aan het doen?
5.000 euro.
25.000 euro.
Veel geld.

Ze ging toch zeker niet mee! `Hoewel, praten kon geen kwaad. Maar als het nou zo’n weirdo was?
Toen liep zij weer naar de kamer waar de brief lag. Het telefoonnummer. Zij toetste het in zonder echt te weten wat zij verwachtte. Zou er opgenomen worden? En door wie?
‘Hallo Carlijn, met Marcia.’
Idioot, ze voelde zich half betrapt. Zij wordt op mesjokke wijze uitgenodigd voor merkwaardig bezoek, besluit een telefoonnummer te checken en voelt zich schuldig tegen over de uitnodigende partij dat zij het niet helemaal vertrouwd en daarom het nummer check! Het moet niet gekker worden.
‘Ik dacht…’
‘Ik snap heel goed dat je wilde checken of het telefoonnummer op de brief klopte. Nou, het klopt. Net als het adres. Je kunt de brief dus gewoon achterlaten. Tot straks.’
Weer verbrak Marcia de verbinding.

Het gekke was: Marcia klonk vertrouwd. Maar ja, om nou alleen omdat ene Marcia, die zij helemaal niet kende, toevallig een vriendelijke stem had, mee te doen met zo’n bizar avontuur, dat was natuurlijk ook weer een tikkeltje overdreven.
Zij besloot uit het raam te kijken als de auto er was en dan te beslissen.

Maar heimelijk wist zij dat zij de beslissing al had genomen. Het voelde gewoon niet slecht. Spannend, dat wel. Maar geen angst. Zij had het gevoel dat Marcia eerlijk was geweest. Dat zij zelf kon beslissen gewoon weer naar huis te gaan (met die 5000 euro). Zij besloot haar intuïtie te volgen. Die had haar nog nooit in de steek gelaten.

Carlijn was mooi. Bijna alle mannen vonden haar aantrekkelijk. Zij was eind dertig, geen kinderen, was gelukkig met Thomas en had een heerlijk sexleven. Al vijf jaar. Thomas was een sexbeest. En het was maar zelden dat zij daar last van had. Het allerlekkerste waren wel de verhaaltjes die hij haar vertelde terwijl hij haar onderwijl verwende. Meer keer klaar komen was eerder regel dan uitzondering en soms, na twee of drie vinger-orgasmen, trok zij hem bovenop zich. Het verhaaltje was nooit afgelopen. Maar dan was het tijd om te neuken. Hij op haar, en zij vond het heerlijk als hij spoot. Of hij pakte haar hoofd ten teken dat het zijn beurt was. Zij genoot –bijna- net zoveel als hij.

De bel ging. En op hetzelfde voelde Carlijn dat zij nat was. Jezus, ook dat nog! Dat helpt!

Zij pakte haar tas, liep naar beneden, deed de deur open en keek amper wie de chauffeur was. Terwijl zij de deur achter zich dicht trok, constateerde zij verbaasd dat de chauffeur een vrouw was. Een leuke vrouw, ietsje ouder dan zij. Goed gekleed, een vriendelijk en open gezicht. Die vrouw stak haar hand uit: ‘ Hallo, ik ben Marcia. Fijn dat je meegaat’ .

Zij stapten beiden aan hun eigen kant in de auto en Marcia reed weg. ‘Je wilt nog niets vertellen toch’, zei Carlijn. ‘Goed geraden. Maar we zijn er zo. Je ziet er trouwens goed uit. Maar dat had ik ook wel verwacht.’

Slechts tien minuten later stopte de auto voor een oud maar goed onderhouden landhuis. De dubbele deur ging al open voor de auto goed en wel was gestopt. Marcia stapte uit en liet de motor draaien. De man die open deed, een soort bediende dacht Carlijn, reed de auto weg. Marcia nodigde Carlijn uit mee naar binnen te gaan.

Binnen in de ruime hal vroeg Marcia haar even te wachten. Zij ging door een deur aan de linkerkant een kamer in –dacht Carlijn- en liet haar enkele minuten alleen staan. Die duurden toen opeens wel weer lang.
Toen Marcia terugkwam glimlachte zij.

Kom, we gaan hier even zitten, zei ze, en ze hield een andere deur open waar een comfortabel zitje was. Zij schonk voor Carlijn en zichzelf een glas droge witte wijn in. Dat zij niet vroeg wat zij wilde drinken verbaasde Carlijn allang niet meer.

Toen Marcia zat begon zij te praten.
‘Ik zal het niet ingewikkeld maken, want zoveel tijd hebben we nu ook weer niet. Het is nu zeven uur en om uiterlijk elf uur vanavond zal ik je terugbrengen. Of eerder als je wilt. Het hangt helemaal ban jou af. Dit ter geruststelling.’
Carlijn realiseerde zich dat ze geen adres had doorgegeven. En tegelijkertijd dat zij zich geen zorgen maakte.
‘ Je vroeg of dit met sex te maken had? Ja, dat heeft het, maar dat wist je ook wel, en misschien ben jij daarom ook wel uitgekozen. Dit wordt jouw avond. En die van nog een paar anderen trouwens.’
Carlijn wilde wat zeggen. Of vragen. Maar Marcia gaf niet echt gelegenheid.
‘Laat ik met het goede nieuws beginnen. Toen je net in de hal stond ben je bekeken. Door een paar mannen. En zij zijn nog enthousiaster geworden dan zij van tevoren al waren. Zij hadden foto’s van je gezien. Zij hebben je op film gezien, maar nu ook in het echt. En hun enthousiasme is tot uitdrukking gebracht in een nieuw geldbedrag. Als je nu ‘nee’ zegt breng ik je terug met de beloofde 5.000 euro. Als je straks naar de ruimte hiernaast gaat, krijg je geen 25.000 maar zelfs 50.000 euro. En weet dat ik je hoe dan ook om elf uur naar huis breng.’

‘En wat gebeurt er dan hiernaast, tot elf uur?’
Carlijn vroeg zich af wat er dommer klonk: de vraag op zich of dat ‘tot elf uur’. Het was niet haar meest briljante ingeving. Maar wat had ze anders moeten vragen?
‘Laat maar. Iets anders: geen geweld, geen idiote dingen’. Toen zij dat zei realiseerde zij zich dat ze zich had overgegeven. Er was geen tijd om over na te denken, maar ergens deep down under voelde zij dat het niet eens om die 50.000 euro ging. Dat was meer het excuus dat zij tegenover zichzelf gebruikte. Het ging om de spanning, om de fantasie. Misschien nog wel meer: gewoon een keer dat verhaaltje kunnen spelen. En Thomas? Niet aandenken nu.

‘ Ok,dus je doet het? Prima. Geloof me. Je zult er geen spijt van hebben. Het past bij je. En het geld is mooi meegenomen toch? Het staat straks in een mooie tas voor je klaar. Die tas krijg je er gewoon bij trouwens’. Weer die glimlach.

‘Wil je nog wijn?’
‘Nee, ik krijg zo vast nog wel wat…’ Nu glimlachte zij. Ondanks de hoog oplopende spanning voelde zich zij zich op haar gemak.
‘Zijn er nog dingen die ik verder moet weten?’
‘Het enige is: als je straks binnen bent mag je nog een keer kiezen. Daarna zul je het over je heen moeten laten komen’ –glimlach- ‘totdat je wilt stoppen en weg wilt. Dat is de escape die je altijd hebt. Maar weet je, ik ken jou ondertussen, dat zal niet zo snel gebeuren’

Het was niet het moment om te vragen hoe het dan kwam dat Marcia haar zo goed kende. Het was tijd om te starten.
Carlijn stond op. Nat. Inlegkruisje moment. Aan de andere kant: misschien ook wel beter van niet. Staat ook zo raar in die slip (gelukkig wel een mooie, Lisa Charmel).

‘Ok, waar?’
Marcia wees een deur aan de andere kant van de kamer. ‘Daar. Succes. Ik zal stiekum een beetje meekijken. Vind je vast niet erg.’ Zij glimlachten nu naar elkaar. Het was goed om te weten dat Marcia aan haar kant stond. Bij de deur draaide Carlijn zich nog even naar Marcia: ‘Laat me raden: jij hebt het ook wel eens gedaan?’ Dat zou het minder erg maken. ‘Ik zal het je straks op de terugweg vertellen.’

Zij opende de deur en stapte zonder aarzelen naar binnen. De kamer was schaars verlicht. De vier mannen binnen daarentegen goed gekleed. Er klonk lekkere muziek, beetje stevige lounge. De mannen varieerden in alles: in leeftijd, in postuur, in de manier van kleden. Alleen niet in geslacht (maar wel in formaten zou zij later merken).
Een van hen kwam naar haar toe. Hij had een doek in zijn hand. ‘Wij zijn heel blij dat je hier bent’, zei hij. ‘En we hebben zin om vreselijk van je te genieten en denken dat jij het ook lekker zult vinden. Jij hebt nu een keus en daarna eigenlijk niet zo veel meer.’ Hij hield de doek omhoog. ‘Wil je met of zonder blinddoek’.
‘Met’, zei zij zonder aarzelen. Waarom wist ze niet. Maakte dat het extra spannen? Wou ze het gewoon niet zien?
Hij gaf de blinddoek aan een andere man die hem voorbond. ‘Kleed je uit’, zei hij nu zacht.
Terwijl het donker werd door de blinddoek vonden haar handen de knoopjes van haar colbert. Zij knoopte het los en merkte dat het uit haar handen genomen werd. Toen haar broek. Toen zij daar uitstapte, stond zij daar met topje, slip en hakken. Zij voelde de adem van de mannen nu dichtbij. Een paar handen trokken het topje over haar hoofd, langzaam alsof haar haar niet in de war mocht raken. Bijna tegelijkertijd werd haar bh losgemaakt en langs haar armen uitgetrokken.
Terwijl zij handen over haar lijf voelde gaan, hoorde zij het geritsel van andere kleren. De mannen kleedden zich uit. Zij wist wat het volgende zou worden en proefde het al bijna. ‘Op je knieen’, klonk de stem nu. Zij zakte naar beneden en haar handen zochten naar houvast. Zij vond het. Twee keer, en zij bracht haar gevulde handen naar haar mond. Beurtelings proefde zij de een en toen de ander.

De andere twee konden nu niet wachten en een van hen trok haar hoofd weg. Nu nam zij de tijd: eerst met haar tong rondjes draaien om dat onbekende en onzichtbare gespleten uitgangspunt. Toen gleed zij er langs met haar tong, van het begin tot het eind, klemde de eikel tussen haar lippen om het te kunnen behandelen met haar tong om de pik vervolgens helemaal naar binnen te laten glijden.
Zij voelde de spanning toenemen.

Toen werd zij weer overeind getrokken. Meegetrokken naar een bank waar zij met haar knieen op moest gaan zitten, hangend over de rugleuning. Geen haar op haar hoofd die er aan dacht te stoppen. Geen haar op haar hoofd of ergens anders ‘for that matter’ die ook maar aan die 50.000 euro dacht. Het ging niet om geld. Het ging om de lust. Het ging erom dat er vier mannen waren die bereid waren haar zeer te belonen om van haar te kunnen genieten, en op een manier die bepaald niet onaangenaam was. Zoveel durfde zij nog wel toe te geven.

Nu voelde zij dat een van de mannen binnendrong. Nou ja, drong. Met zoveel vocht was dat geen kunst. Dit moest de vierde zijn. Zo gevuld als zij nu beneden was, dat zij had net niet in haar mond gehad. Vanaf dat moment beleefde zij alles in een soort van trance.

Haar openingen –alle drie- werden gevuld. Soms ook tegelijk. Zij gaf antwoorden op vragen.
‘Wat ben je nu’
‘Een hoer’
‘Waar wil je genomen worden?
‘Overal’
‘Waar wil je de sperma hebben?’
‘Overal’
‘Wat is overal?’
‘In mijn kutje’
‘En waar nog meer?’
‘In mijn mond’
‘En waar nog meer?’
‘Op mijn borsten’
‘En?’
‘In mijn kontje. Overal, ook in mijn kontje.’

Zo vlogen de uren voorbij.
Toen zij uiteindelijk na een douche het krijtstrepen mannenpak weer aantrok, zich door Marcia naar huis liet rijden en de goede gevulde tas naast haar voelde, dacht zij: Thomas, doe mij nog zo’n verhaaltje…

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl



Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

• blunders
• dieren verhalen
• erotische verhalen
• griezel verhalen
• humor verhalen
• kinderverhalen
• liefdes verhalen
• sex verhalen
• spannende verhalen
• sprookjes

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 19 bezoekers online