Lees verhaaltjes op verhalen lezen. Van spannede verhalen tot erotische verhaaltjes.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door ��n van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:

Naam afzender:
E-mail afzender:

Verhaal:

Vrienden?
"Poeh, wat is het hier warm, zeg!" Nicky duwt de deur open en laat mij er ook door. We lopen met onze spullen naar de kluisjes om nog een lege te vinden. Het is al druk en er zijn er nog maar een paar over. Ik stop mijn handdoek en mijn tas in het kluisje en doe hem op slot. Ik draai me om naar Nicky en zie dat ze ook al klaar is.
"Kom, laten we gaan," zeg ik en ik duw haar voor me uit naar de rand van het zwembad. We laten ons erin glijden en wennen aan het water. Ik zwem een paar meter voor Nicky uit. "Kom op," zeg ik lachend en ik tik de rand van het zwembad aan. Als Nicky ook aan de rand is gaan we naar de rij banken aan de zijkant van het zwembad. "Jammer dat we morgen weer naar school moeten, ik had best nog wat langer vakantie willen hebben," Ik knik. "Ja, maar we hebben het wel leuk gehad op de camping," "Ik ben wel benieuwd naar onze nieuwe klas en het nieuwe gebouw," "Ik hoop niet dat we erin verdwalen," We lachen.
Morgen gaan we naar de derde, in het andere gebouw van onze school. Ook krijgen we een heel andere klas. Alleen wij tweetjes zijn over van de tweede klas. Twee zijn er verhuist, Ella en Marieke. Ook zijn er een paar blijven zitten. De rest is gewoon verdeeld over andere klassen.
Ik word aangestoten door Nicky. Ze wijst naar een groepje jongens. "Dat is Rick, die gaat naar de vijfde," Ik kijk naar waar ze heen wijst. Het is een lange jongen met het standaard blonde haar. "Vind je hem leuk?" vraag ik. Ze knikt. "Ja, maar hij weet niet eens wie ik ben en alle meisjes vinden hem al leuk. Weinig kans, dus," "Gewoon blijven proberen," "En jij dan?" "Wat?" "Vind jij nog iemand leuk?" "Neuh, nog niet, ze waren in de tweede allemaal zo klein," Nicky giechelt. " Dat is waar,"
Ik ga staan. "Kom, laten we een paar keer van de glijbaan gaan en daarna iets gaan eten," "Is goed," Ook Nicky staat op en we lopen naar de trap van de glijbaan. We lopen de eerste paar treden op en kunnen dan niet verder. "Ik geloof dat iedereen erop is gekomen om te gaan zwemmen," zeg ik als ik de lange rij zie die op de trap staat. "Is ook wel logisch, normaal is het zwembad op zondag alleen open voor bejaarde die willen leren zwemmen," Ik lach. Als ik weer omhoog kijk zie ik dat we weer een stukje kunnen opschuiven. Ik stap naar voren en stoot Nicky aan. "Ben je weer over Rick aan het dromen," zeg ik lachend. Ze kijkt me even raar aan en begint dan ook te lachen. "Betrapt," zegt ze en ze gaat achter me staan.
Even later staan we bovenaan en zetten ons af aan de zijkanten van de glijbaan. Niet veel later komen we beneden in het water terecht. Nog een geluk dat mijn topje op zijn plaats blijft zitten en niet een heel eind naar boven verschuift. Ik klim op de kant en even later staat Nicky ook naast me.
" Zullen we nog een keer?" "Ja, is goed," We lopen de trap weer op en dit keer hoeven we niet zo lang te wachten. Voor ons staat een groepje jongens van zeven te klieren. "Ik vind hen echt zo kinderachtig," Ik knik. Gelukkig zijn ze naar een paar tellen in de glijbaan verdwenen. Na een paar tellen te hebben gewacht gaan wij ze achterna. Weer blijft mijn topje zitten, denk ik opgelucht als we beneden zijn. We klimmen op de kant en lopen naar onze kluisjes om ons geld op te halen.
Dan gaan we verder naar het restaurant dat pas nieuw is, met een terras buiten op het balkon. "Het is hier echt mooi geworden," zeg ik tegen Nicky. Ze stemt in. "Dat vorige was echt niets vergeleken met dit," We zoeken samen een tafeltje uit. Gelukkig zijn er nog een paar vrij buiten.
" Laten we daar gaan zitten," zegt Nicky en ze wijst naar een tafeltje in de hoek. We lopen er naartoe en zetten onze tassen neer. " Ik ga bestellen, oké? Zeg maar wat je wilt," Ze kijkt even op de menukaart. "Doe maar een tosti Hawaï, ik betaal je zo wel terug," "Is goed," Ik loop naar de toonbank. "Een tosti Hawaï en een met alleen kaas en ham, alsjeblieft," De vrouw achter de balie toetst het in op haar computer. " Dat wordt dan 5, 30," Ik geef haar het geld en pak het bonnetje aan. Ik ga zo staan dat ik Nicky buiten kan zie zitten. Ze zwaait naar mij. Ik zwaai vrolijk terug. "Uw bestelling is klaar," hoor ik even later en ik pak het dienblad van haar aan. "Eet smakelijk," "Dankjewel," zeg ik en ik loop terug naar ons tafeltje. "Ik ga even naar de wc voor we beginnen met eten," Ik knik. Ze staat op en loopt weer door de deur naar binnen.
Ik kijk over de rand van het balkon om te kijken of er nog iets leuks valt te zien. Nee dus. O, we hebben geen bestek. Ik sta op en loop weer naar binnen. Er staat nu een kleine rij. Ik loop naar de bar, maar ik zie niet dat er een plas water ligt en ik voel dat mijn voeten onder mijn benen wegglijden. O, shit heb ik weer. Ik maak me klaar om te gaan vallen, maar opeens word ik van achteren beetgepakt door twee sterke handen die me opvangen. Ik slaak een diepe zucht en ik kijk om. Dan zie ik de mooiste blauwe ogen die ik ooit heb gezien. Ik kijk verder en zie dan een jongensgezicht voor me. Ik sta weer overeind.
"Gaat het?" vraagt het gezicht. Ik knik. " Noël," zegt hij dan. "Maggie," "Leuke naam," " Dank je," zeg ik en ik voel een blos naar mijn wangen trekken. "En ook voor het redden van mij," Ik lach naar hem. "Is al goed," "Kom je hier vaker?" vraag ik. "Nee, eerste keer, ik ben net verhuisd," "O, vind je het wel leuk?" "Nu wel," zegt hij en hij lacht naar me. "Waar kom je vandaan," "Uit Brabant," "Wel een verandering dan," Hij knikt. " Met wie ben je hierheen gekomen, dan," "Met mezelf," "Kom anders bij ons aan tafel zitten,"
Hij knikt en we lopen samen naar buiten. "Naar welke klas ga je hier?" "Naar de derde, vwo," "Ik ook," zeg ik enthousiast. "Het zou leuk zijn als we naar dezelfde klas zouden gaan, er zijn er toch maar drie," "Leuk, dan ken ik tenminste een iemand," Ik voel een hand op mijn schouder en ik draai me om. "Hé!" "Welkom terug," zeg ik. "Nicky, dit is Noël, en andersom," Ik lach. "Leuk je te zien," zegt Nicky en ze ploft neer op de stoel tegenover mij. Ze knipoogt naar mij. Noël zit er maar een beetje ongemakkelijk bij. " Noël gaat ook naar de derde," zeg ik om de spanning een beetje te breken die er is ontstaan toen Nicky terug kwam. "O, leuk," Nicky haakt er gelijk op in. " Wij ook," "Ja, dat hoorde ik al van Maggie," "Waarom ben je eigenlijk verhuist?" vraagt ze ook nog. " Ze hadden daar geen andere school, mijn oude school werd gesloopt, dus zijn we hierheen verhuisd. Anders zou ik 14 kilometer moeten fietsen naar een andere school," "Hoe ga je morgen eigenlijk naar school?" vraag ik dan. "Eh, op de fiets?" "Ik bedoel eigenlijk met wie?" "O, met niemand," "Wij kunnen je morgen wel ophalen als het je goed vindt. Dan verdwaal je niet," Ik geef hem een glimlach. " Oke, is goed," zegt hij dan en hij lacht terug.
We wisselen onze adressen en msn-adressen uit en besluiten hem om kwart voor acht op te halen. Dan gaan we nog een tijdje zwemmen om om vijf uur naar huis te gaan. Bij de kruising zeggen we hem gedag. "Leuke jongen, hé?" vraagt Nicky zogenaamd nieuwsgierig. "Haha, grappig," lach ik. "Niet echt mijn type, vind ik," zegt ze. "Nee, jij hebt al iemand," "Hè?" Nicky kijkt mijn kant op. "Rick," herinner ik haar. "Ooo," Lachend fietsen we naar huis.

Tringggg…de bel gaat. " Dat zal Nicky wel zijn,'' zeg ik. " Doeg mam, tot vanmiddag." " Dag schat!" klinkt het van boven. " Voorzichtig zijn, oke?" roept mijn moeder nog, maar ik sta al buiten en hoor het dus niet meer.
We fietsen samen naar school. " Spannend, hé, zo'n eerste schooldag?" zeg ik. " Ach, welnee," zegt Nicky stoer. " Dit is toch al ons derde jaar? We zijn zitten niet meer in de tweede, Maggie." Ik lach. " Toch ben ik een beetje zenuwachtig, hoor." " Ach, stel je toch niet zo aan!" klinkt het stoer uit Nicky's mond. Maar ik weet dat Nicky stiekem toch wel een beetje zenuwachtig is, want daar ken ik haar veel te lang en goed voor. " Welke straat woont Noël ook al weer?" "Ermietenlaan 15," zeg ik uit mijn hoofd. Nicky kijkt me lachend aan. "Wat?" zeg ik als ik haar aankijk. "Niks," zegt ze en ze kijkt weer vooruit. We fietsen naar Noël huis en stoppen voor nummer 15. "Zo, hé, die woont in een klein huis," "Een groot huis hebben ze ook niet nodig, Nicky. Niet iedereen woont in zo'n groot huis als dat van jou," verdedig ik hem. "Rustig maar," sust Nicky en ze drukt op de bel.
"Ik kom via de achterdeur," klinkt het van boven. Ik kijk op en zie Noël uit zijn raam hangen. Ik zwaai. "Is goed, wij wachten wel even," "Zie je zo," Zijn hoofd verdwijnt uit het raam en ik hoor voetstappen op de trap die naar beneden lopen. Na even te hebben gewacht hoor ik een fietsbel en stopt Noël naast ons. "Hoi Maggie, hoi Nicky," zegt hij en hij begint te fietsen.
"Hé, wacht even," schreeuwen we en we fietsen hem snel achterna.
" Waarom ging je er nou weer vandoor," zegt Nicky boos als we hem hebben ingehaald. "Eh…," Noël weet even niet hoe hij moet reageren op Nicky's plotselinge omslag. "Maakt niet uit," zeg ik snel tegen Noël en ik pak Nicky's stuur vast en we fietsen een beetje vooruit. "Waar sloeg dat nou weer op?" Ik kijk haar aan. "Wat nou weer? Ik wil niet te laat komen door een of andere domme gozer die we net een dag kennen en waarmee ik niet eens naar school wil fietsen," Ik kijk even snel achterom om te kijken of Noël haar heeft gehoord. Als ik hem aankijk, gaat zijn blik snel naar beneden. Ja, dus. "Wat heb jij? Je kent hem nog niet eens goed, en hij is niet dom," Ze zegt even niets. "Let goed op hoe je moet fietsen," zegt ze dan en ze kijkt achterom. "Hoezo?" vraagt hij en hij kijkt haar aan. "Denk je nou echt dat we de hele tijd met jouw naar school gaan fietsen?" zegt ze. "Nicky doe normaal!" zeg ik. "Ik doe normaal!" zegt ze en ze gaat een stukje voor op fietsen.
"Sorry," zeg ik tegen Noël. "Maakt niet uit," "Je mag zolang meefietsen als je wilt. Het spijt me dat je dat moest horen net," Hij kijkt naar de grond. "Hé, trek het je niet aan, ze meende het niet zo," Hoop ik, voeg ik er in gedachte aan toe.

"We moesten in lokaal 122 zijn, toch?" vraagt Nicky als we op school aankomen, en ze loopt snel door. Wij lopen maar een beetje achter haar aan. " Ik ook," zegt Noël. "Dan zit je toch in onze klas," zeg ik vrolijk en zonder erbij na te denken geef ik hem een knuffel om hem daarna beschaamd weer los te laten. " Sorry," zeg ik met een rood hoofd. Ik zie niet dat hij lacht. "Maakt niet uit,"
We halen Nicky weer in die een stukje voor ons uit loopt. Daarna lopen we de trappen op en stappen lokaal 122 binnen. Daar botsen we tegen een jonge vrouw aan. " Ah, nog drie nieuwelingen," zegt de vrouw. " Kom toch binnen," en ze wijst naar binnen. " Yes, we hebben mevrouw van Dijk als mentrix dit jaar," fluistert Nicky tegen mij. Ik knik maar wat. Ik ken haar niet zo heel erg goed, maar Nicky heeft er al veel goede dingen over verteld. Als ik de klas binnenkom, zie ik allemaal vreemde gezichten. Geen een die ik ken. Behalve Nicky, en Noël, ken ik hier niemand in de klas. " Ken jij hier iemand?" vraag ik aan Nicky die voor zich uit zit te kijken. " Nee," antwoord Nicky. " Maar ik ben wel van plan om bekend te worden in deze klas!" Ik kijk haar verbaast aan. Zo ken ik Nicky helemaal niet. Vorig jaar wilde Nicky helemaal niet in het middelpunt van de belangstelling staan.
Ik kijk de klas nog eens rond, maar blijf hangen bij een jongen met felblond haar. Wow, is hij een filmster ofzo? Dat zou hij zo maar kunnen zijn. Hij merkt dat ik naar hem kijk en lacht. Ik word rood, ik ben betrapt. Ik draai me snel weer om naar Noël en Nicky en we gaan zitten. Nicky en ik naast elkaar en Noël een stoel voor ons. "Nicky, heb je hem al gezien?" vraag ik en ik kijk naar de jongen die nu zit te praten met iemand anders. "Wie? Hij? Getver, dat is Koen," "Koen?" Nog nooit van gehoord. "Ja, Kelly, van mij in het team, had vorig jaar met hem, hij is echt vreselijk," "Zo ziet hij er anders niet uit,"
" Dames daar in het midden. Letten jullie ook eventjes op, alstublieft?" vraagt mevrouw van Dijk. Ik schrik en draai me gelijk om. Maar Nicky reageert heel anders. " Ach," zegt ze argeloos.
" Dit weten we toch allemaal al? Doe geen moeite en spaar je stem. Je moet al genoeg praten." De rest van de klas schiet in de lach. Maar zowel ik als mevrouw van Dijk kijken Nicky verbaast aan. Mevrouw van Dijk is de eerste die weer iets zegt. " Wel, wel, wie hebben we hier? Je komt me bekent voor. Hoe het je ook al weer?" " Nicky." zegt Nicky brutaal. " Nicky wie?" vraagt mevrouw van Dijk weer, maar nu iets geïrriteerde dan eerst. " Nicky de Jonghe!" zegt Nicky hard. " En madame denkt zeker dat ze het beter weet, hé?" zegt mevrouw van Dijk. " Ook goed, kom dan maar zelf voor de klas staan." " Is goed!" zegt Nicky rustig. Ze staat op en loopt heel normaal naar het bord. De hele klas volgt haar met grijnzende gezichten.
Mijn mond valt bijna open van verbazing. Wat is Nicky ineens brutaal, zeg! Ik tik Noël op zijn schouder, hij draait zich om. "Wat is er met haar aan de hand, zeg?" "Waarschijnlijk wil ze indruk maken op de rest. Maak je maar niet druk. Je hebt altijd mij nog," Hij lacht. " O, dat is een opluchting, zeg," "Hé," Ik kijk weer naar Nicky die nu voor het bord staat. " Zo, zijn er nog vragen?" Niemand steekt zijn vinger op. " Nou, dat is dan het volgende onderwerp!" zegt Nicky en ze gaat weer zitten. De klas begint te klappen en mevrouw van Dijk schudt haar hoofd. Wanneer het weer wat stiller is geworden zegt ze: " Zo, het toneelstukje is afgelopen." en ze gaat weer verder.
" Wat deed je nou?" vraag ik aan Nicky als ze weer zit. " Joh, doe niet zo raar." zegt Nicky. " Een geintje op z'n tijd kan heus wel hoor." Maar ik denk daar anders over. Die lieve en verlegen Nicky van vorig jaar kan nog wel een heel erg gaan veranderen…

Zodra de bel gaat en we de klas uit mogen komen er een paar stoer uitziende meiden om Nicky heen staan. " Heey, ik ben Shirley." zegt de grootste. Ze beginnen met Nicky te kletsen over van alles en nog wat, terwijl ze naar hun kluisjes lopen en hun jas aandoen. Noël en ik lopen er maar een beetje achteraan. Ik zie dat Koen lang komt en zwaai naar hem. Oeps, nu vind hij me vast een of andere gek.
Hij zwaait terug, met een grijns op zijn gezicht. Ik kijk hem na. Hoe kan iemand die er zo uit ziet, nou weer vreselijk zijn? Opeens draait Nicky zich om en zegt: " Ik fiets met Shirley, Marit, Ellis en Nina mee naar huis, oké? Als je wilt mag je ook wel met ons mee fietsen."
Maar ik zeg nee. Daar ben ik veel te verlegen voor. Ik zou niet eens weten waar ik het over zou moeten hebben, ik ken die Shirley niet eens. Behalve dat ik verlegen ben, ben ik ook nog een boos op Nicky, ook lekker hoe ze doet! Zo ken ik Nicky helemaal niet, denk ik. Waarom doet ze ineens zo? Nou, ja, misschien wil ze gewoon populair worden. Van mij mag ze hoor, maar dan hoeft ze mij toch niet zo te laten vallen?
Gelukkig hoef ik niet alleen naar huis te fietsen. Ik pak mijn tas en loop naar de fietsen. Noël loopt naast me. "Ik kan het niet geloven, dat ze zo doet," Boos stop ik het fietssleuteltje in mijn fiets maar het lukt niet. "Shit, shit, shit," Ik gooi mijn tas neer. Dan voel ik een hand op mijn arm. "Je moet je niet zo opwinden om haar, ze draait wel weer bij," Het is Noël. Ik kijk hem aan en wordt weer een beetje rustig. "Je hebt gelijk, laten we maar naar huis gaan,"
Als ik thuis ben pak ik mijn tas in en loop snel de deur uit. "Ik ga sporten," zeg ik tegen mijn moeder. Ik pak mijn fiets en rijd naar de sportschool waar ik altijd train.
Als ik daar aankom zie ik al een paar fietsen staan. Ik zet mijn fiets ernaast en loop naar binnen. "Hai, Maggie," hoor ik achter me. Ik draai me om. "O, hoi Carla," Ik loop door naar de kleedkamers. Hij is nog leeg en ik kleed me snel om. Broek uit, broek aan. Ik schiet in mijn shirt en strik mijn veters. Nog geen vijf minuten later, duw ik de deuren open en bots bijna tegen iemand aan. Ik kijk omhoog en zie Koens gezicht. Ik voel dat ik rood word.
"Eh…sorry," stamel ik. " Hoi Maggie, leuk om jouw hier te zien," Ik mompel iets. "Wat ga jij nu doen?" "Ik denk loopband," "Leuk, dan loop ik even mee," Ik begin een beetje los te komen als ik op de loopband sta. "Hoe vond je de eerste dag op school?" "Gaat wel. Doet ze altijd zo, trouwens, die vriendin van jouw?" "Eh, nee," "Ze heeft wel lef," Ik geef geen antwoord. We praten nog een tijdje.
Dan zet Koen zijn loopband af en gaat ernaast staan. Ik zet hem op stil. "Nou, ik zie je morgen," Hij buigt zich naar mij toe en geeft me een kus op mijn wang. Voor de zoveelste keer vandaag voel ik dat ik rood word. Alweer. "Ja, tot morgen," Die wang was ik nooit meer, denk ik opgelaten en ik ga de kleedkamer binnen.

De volgende dag sta ik op de hoek van de straat op Nicky te wachten. Nicky is laat vandaag, dus dan kunnen ze meteen vertrekken. Als Nicky er om kwart over acht nog niet is, besluit ik om toch maar te vertrekken. Ik fiets langs Noël en bel aan. Er wordt niet opengedaan. Wedden dat hij er niet is. Ik draai me om en fiets hard weg.
Onderweg naar school denk ik na. Waarom kwam Nicky niet opdagen? Is ze ziek? Nee, dan had ze vast wel gebeld. Ze zal toch niet weer met… nee, je mag je beste vriendin niet meteen wantrouwen. "Ze had gisteren gewoon een rare dag, vandaag is het vast wel over," zeg ik tegen mezelf. Nicky zal wel gebeld hebben toen ik al buiten stond, en toen heeft mijn moeder opgenomen en gezegd dat ik al weg was. Ja, zo zal het vast zijn gegaan. Toch zegt een stem in mij dat er meer aan de hand is…

Inderdaad, want als ik de school binnen stap zie ik Nicky met Shirley en haar vriendinnen samen bij de kluisjes staan. Ik doe net alsof ik van niets weet en stap op Nicky af. " Hé, waar was je vanmorgen?" vraag ik aan Nicky. " O, ik fiets voortaan met hen mee." zegt Nicky wijzend op de meiden die om haar heen staan. Nu word ik echt boos. Ik ben opeens niet meer verlegen en zeg: " O, en geven we dat tegenwoordig niet meer door?" " Stel je toch niet zo aan!" zegt Ellis. " Nicky mag toch ook wel eens met iemand anders fietsen dan alleen maar met jou?" bemoeit Shirley zich ermee.
" Had ik jou iets gevraagd?" schreeuw ik. Ik draai me boos om en loop weg. Nicky staat er maar een beetje dom bij te kijken. Achter mijn rug om hoor ik Shirley en haar vriendinnen lachen. Vast over mij, denk ik. Stomme Shirley, wat een trut. Ik hoop niet dat Nicky ook zo wordt. En Nicky… wat een vuile streek van haar! Ik had niet gedacht dat ze zo zou worden, na al die jaren dat we vriendinnen waren. We hadden elkaar beloofd niemand tussen onze vriendschap te laten komen, en al helemaal niet zo'n iemand als Shirley.
Ik voel een ruk aan mijn arm. "Wat?" zeg ik boos. "Ik ben het," Dan pas zie ik dat het Noël is. "O, sorry dat ik er niet was, want Nicky die was veel te laat en toen kwam ik ook te laat bij jouw en toen was je al weg en het spijt me echt en…," Noël onderbreekt me. "Het is al goed," zegt hij. "Ik wou alleen even zien of je niet ziek was of zo," "O," "Kom, laten we naar de klas gaan," Ik knik en we lopen het lokaal binnen, net op tijd voor de bel gaat.

Tijdens het eerste uur, mentoruur (in ons geval mentrix uur), zitten we weer naast elkaar. Nicky probeert het weer goed te maken en doet extra aardig tegen me. Ik doe maar gewoon normaal, ik weet niet echt wat ik ermee aan moet. Nicky is dan wel mijn vriendin, maar zo'n trut hoef ik niet als vriendin.
" We gaan vaste plaatsen indelen," zegt Mevrouw van Dijk.
" Jullie mogen eerst zelf proberen iemand uit te zoeken om naast te zitten. Lukt dat niet, dan zal ik jullie wel even helpen. En geloof me, je komt niet altijd naast je vriendje of vriendinnetje te zitten. Er zitten 25 kinderen in deze klas dus er komt een trio. Ik geef jullie 5 minuten de tijd."
" Wij gaan naast elkaar zitten, hé?" vraag ik aan Nicky. We hebben dan wel een beetje ruzie, maar verder ken ik echt niemand zo goed als Nicky in de klas. "Eh," begint Nicky. " Nou, ik zou eigenlijk naast eh…Shirley gaan zitten." Wat!? denk ik. "O," zeg ik vervolgens. " Als het zo zit, oké dan." "Wat bedoel je?" vraagt Nicky. " Nou," zeg ik. " Als je je beste vriendin, die je al je hele leven kent, minder belangrijk vindt dan zo een of ander dom kind dat je net één dag kent, dan is het voor mij heel duidelijk." En ik pak mijn tas en loop boos weg.
Als ik achter in de klas sta, kijk ik om me heen. Alle meiden hebben al koppels gemaakt. In deze klas zitten allemaal vaste groepen met meiden en het is duidelijk dat ze er niemand bij willen hebben. Shirley en Nicky worden een koppel en Marit, Ellis en Nina worden het trio. Noël zit al naast een andere jongen Tom. Hij kijkt naar me en haalt verontschuldigend zijn schouders op. Ik wuif het weg. Een kleine jongen, Bas, wil graag alleen zitten en dan blijf ik alleen over. Ik zoek een plaatsje achter in de klas op. Mevrouw van Dijk wil wel een van de meisjes van het trio naast me zetten, maar dat heb ik liever zelf niet. Dan zit ik nog liever alleen.

Als de bel gaat van de laatste les, lopen we naar onze kluisjes. Nicky negeert me en loopt recht langs me heen, naar de plek waar Shirley en haar aanhang staat. "Ik ga nog even langs de kantine, ga je mee?" vraagt Noël. " Mm, is goed," Ik leun tegen een van de automaten terwijl Noël zijn keuze maakt. "Weet je, gister toen ik in de sportzaal kwam, zag ik Koen nog," "Koen?" Noël bukt en pakt zijn Mars. "Ja, hij is zo knap. Maar goed, we gingen samen naar de loopband en toen hij weg ging gaf hij me een kus,"
"Op je mond?" vraagt hij verbaasd. Ik giechel. "Nee, op mijn wang, maar toch het was zo leuk," Ik lach. "O," Hij klinkt ongeinteresseerd. " Zullen we gaan?" vraagt hij. "Mmm, ja is goed," We lopen naar de fietsen en fietsen naar huis.

Die middag lig ik thuis op mijn bed. Ik ben woest op Nicky. Dan gaat mijn mobiel. Ik haal hem uit mijn zak en kijk wie er heeft gebeld. Nicky. Nou, die ga ik dus mooi niet opnemen. Ik laat mijn mobiel niet eens uitrinkelen, maar zet hem meteen uit. Zo, nu zal het Nicky wel duidelijk zijn.
Maar ongeveer een halve minuut later roept mijn moeder onder aan de trap. " Maggie, telefoon!" "Wie is het?" roep ik terug vanuit mijn kamer. " Nicky" antwoordt haar moeder. " O," zeg ik. " Het is haar dus toch nog niet duidelijk," zeg ik zachtjes. Ik vertel mijn moeder nog maar niet wat er aan de hand is. Mijn moeder en die van Nicky zijn dik bevriend met elkaar, dus zodra er iets aan de hand is, zullen ze elkaar direct bellen. En dat kan ik nu even niet hebben.
Ik loop naar de gang en pak de telefoon van mijn moeder aan. " Hallo, met Maggie de Graaf." " Ha, die Maggie," klinkt het aan de andere kant van de lijn. " Ik moet je nog wat vertellen… Nicky ratelt vervolgens een heel verhaal over ene Jasper waar ze verliefd op is. " En Shirley zegt dat hij mij ook heel leuk vindt," voegt ze er nog aan toe. " En dit en dat, bla, bla, bla……" Nadat ze is uitgepraat, blijft het even stil.
"O," zeg ik uiteindelijk onverschillig. " Moet je dit niet gelijk aan Shirley gaan vertellen?" " Kom op, Maggie! Jij bent toch mijn beste vriendin!" vindt Nicky. " En trouwens, Shirley was er niet," " O, en dan kom je maar weer bij mij toe!" val ik uit. " Ik vind dit echt niet leuk hoor Nicky!" Nu is er ineens niets meer aan de hand, denk ik. Ze kan toch op z'n minst even sorry zeggen. Nicky zoekt me alleen op als er iets aan de hand is. Ook een leuke vriendin, zeg.
" Maggie!" schreeuwt Nicky nu ook. " Wat is er toch met je aan de hand?" " Wat is er met jou aan de hand?!" roep ik. " Ik wil geen ruzie met je, Nicky! Maar dan moet je wel gewoon doen!" En ik druk de telefoon uit. Dan ga ik naar boven en ga aan mijn bureau zitten. Ik heb geen zin in huiswerk. Ik heb geen zin in iets anders. Ik ga op het bureaublad liggen en val in slaap.
Na een paar uur word ik wakker. Waar ben ik? Ik kom langzaam overeind en realiseer me dat het al donker is. Ik haal een blaadje van mijn wang af dat daar is blijven plakken, en kijk op mijn wekker. Kwart over negen! Ik heb bijna twee en een half uur geslapen! Nog steeds ben ik moe. Ik kleed me uit en stap in bed met een boek dat ik net nieuw heb gehaald bij de bieb en begin te lezen. Maar voor ik bij bladzijde tien ben, ben ik alweer diep in slaap.

De volgende dag kom ik op school met Noël. Deze morgen ben ik gelukkig wel op tijd. Ik vertel hem over gisteravond toen ik in slaap viel bovenop mijn spullen en hij begint te lachen. "Dat is niet om te lachen!" zei ik ook lachend.
Ik kom Nicky tegen in de gang. Ze praat met Shirley en heeft zo te zien geen oog voor mij. " O, hoi," zegt ze uiteindelijk, als ik haar al bijna voorbij ben. " O, besta ik ook nog?" val ik uit. " Joh, doe toch niet zo flauw," sust Nicky. Noël geeft me een knikje en loopt verder naar zijn kluisje naast dat van Tom en begint met hem te praten.
" Moet je kijken!" Ik kijk weer naar Nicky, die nu naar een half hartje wijst dat aan een kettinkje aan haar hals hangt. Ik begin te koken van woede. Nu is het genoeg geweest! Die Nicky denkt ook dat ze werkelijk alles kan maken. Ik zal haar eens flink de waarheid vertellen en wel nu!
" Kom een even mee!" snauw ik en ik trek Nicky mee naar een hoekje op de gang. Shirley blijft verontwaardigd achter bij de kluisjes. "Tel ik ook nog mee?" sis ik. " Wie is hier nou je beste vriendin? Ik, die alles maar van je pikt, of dat domme wicht dat je net pas kent?" Nicky's ogen lachen mij spottend uit. " Ben je soms jaloers op Shirley?" vraagt ze achterdochtig. " Helemaal niet!" schreeuw ik.
Maar Nicky sist: " Je bent gewoon jaloers omdat ik met Shirley omga!"
" Helemaal niet!" herhaal ik. " Luister nou eens! Je mag van mij omgaan met wie je wilt, maar ik ben er toch ook nog? Ik ben -o, nee ik wás- toevallig wel je beste vriendin, hoor! Dat is Shirley nu zeker, hé? Je kunt toch met ons allebei omgaan, of niet soms?" " Shirley mag jou niet, " flapt Nicky eruit. " Ze heeft liever niet dat ik mijn tijd aan jou verspil." " Wat!?" schreeuw ik. " Ik geloof mijn oren niet! Ben je soms haar slaaf of zoiets? Ben je bang dat je niet meer populair bent zonder haar? Nou best, maar je moet wel weten dat ik je laf vind, heel erg laf! Maar als jij het zo wilt, mij best." En ik draai me om en loop weg. " Bedankt voor het opstoken," bijt ik Shirley nog even toe.
Ik kijk nog een keer achterom en zie Shirley en Nicky bij Shirley's kluisje staan. Ze kunnen van mij allebei barsten. Hoe kan ze mij dit aandoen? Ik loop de klas in. Ik zie Koen naar mij lachen. Ik lach terug en zeg hem gedag, als ik naar mijn plaats loop.

Bij de kluisjes hoor ik Nicky en Shirley hard lachen. Ik sluip wat dichterbij en hoor dat het over mij gaat. Nu is de maat echt vol, denk ik. Ik wil Nicky niet kwijtraken, en zeker niet na zo'n lange tijd van vriendschap. Maar dit gaat echt te ver. Ik stap op Nicky af.
" Ha, Nicky." zeg ik vals. " En, lekker aan het roddelen over mij? Nou, je doet maar, want ik ben je vriendin niet meer!" "O, wat erg!" bemoeit Shirley zich ermee. " Barst," schreeuw ik.
" Allebei!" Ik ruk mijn helft van het vriendschapskettinkje dat ik en Nicky vorig jaar hebben gekocht van mijn hals en ik smijt het op de grond.
" Daar! Eigen schuld!" Boos draai ik me om en loop weg. Nicky blijft verbaasd achter. " Ach, Nicky, laat haar toch!" hoor ik Shirley nog zeggen. " Je hebt mij nu toch!" voegt ze er poeslief aan toe.
Mijn ogen vullen zich met tranen en ik ren weg. Ik sta op het toilet mijn gezicht af te spoelen als Marit binnenkomt lopen. " Wat is er aan de hand?" vraagt ze als ze mijn rode ogen ziet. " Niks! Dat ga ik jou niet aan je neus hangen! Dat verklik je dan weer lekker aan Shirley. Toedeloe!" Even later klapt de deur voor Marits neus dicht en ben ik de deur uit gelopen.
Buiten staat Noël op me te wachten. "Gaat het?" vraagt hij en hij slaat een arm om me heen. "Nee, het gaat niet, Nicky doet zo stom en net heb ik Marit ook nog afgesnauwd terwijl ze helemaal niets deed," Ik kijk hem aan, met tranen in mijn ogen. "Kom, laten we naar huis gaan," Ik loop met hem mee naar de fietsen en we fietsen naar huis.
Onderweg horen we ineens een bel achter ons. Ik draai me om en fiets bijna tegen Noël aan. Hij kan me nog net wegduwen. "Sorry," De twee jongens komen naast ons fietsen. "Hai Maggie," zegt Koen. "Hai," giechel ik. Noël kijkt geërgerd. "Kom je nog naar de sportschool?" "Vandaag niet, volgende week weer," Koen knikt. "Is het goed als ik je om half 4 ophaal?" Er verschijnt een lach op mijn gezicht. Ik probeer om weer gewoon te kijken, maar het lukt niet echt. "Is goed," Ik geef hem mijn nummer en zet ook de zijne in mijn mobiel. " Tot morgen op school!" Koen en zijn vriend fietsen weg.
Ik draai me om naar Noël. "Zag je dat?" "Hm," "Ik heb morgen een afspraakje met Koen, met Koen," Ik zing het liedje dat we vandaag met muziek hebben gehad. "Zo jij bent ineens vrolijk," Ik hoor het sarcasme in zijn stem niet. "Ja, vind je het gek, ik heb een date met de aller, allerleukste, knapste en liefste jongen van de hele school," "En ik?" Hij maakt een grapje, maar ik denk dat hij serieus is en ik kijk hem verbaasd aan. " Jij bent gewoon mijn vriend," Ik lach naar hem en fiets door.
" Gewoon een vriend," mompelt Noël en fietst achter me aan. Hij komt weer naast me rijden en ik begin over Koen te praten. Noël blijft stil. Opeens onderbreekt hij mijn verhaal. "Ik moet gaan, ik zie je morgen wel," Hij kijkt me niet aan. "O, oke, zie je morgen," Nog steeds in de wolken fiets ik verder.
Als Noël is afgeslagen, hoor ik een fietsbel achter me. Ik draai me om en kijk recht in het spottende gezicht van Shirley. Marit fietst ernaast. Shirley komt naast me fietsen. " Ha," zegt Shirley hatelijk. " Heb je lekker ruzie met Nicky? Tja, die dingen gebeuren nou eenmaal, hé?"
" Joh, laat Maggie toch met rust!" klinkt een stem achter hen. Marit, schiet het door me heen. Waarom neemt die het nou voor me op, terwijl ik net zo stom tegen haar heb gedaan, denk ik." Bemoei je er niet mee!" bijt Shirley Marit toe. " Nee, jij moet je er niet mee bemoeien. Het is een ruzie tussen Maggie en Nicky en dat gaat jou niets aan!" roept Marit. " O, nee?" Shirley wijst naar het halve hartje om haar nek. " Nicky is anders wel mijn beste vriendin."
" Ik dacht dat ik je beste vriendin was!" roept Marit. " Wás, ja," zegt Shirley vals. " Dus nu niet meer." En ze lacht gemeen. " O, wat gemeen van jullie!" En Marit fietst kwaad weg. Shirley lacht weer en zegt: " Zo, ben ik daar ook weer vanaf!" en ze beukt met haar fiets tegen mijn fiets aan. " Gemene heks!" roep ik en ook ik fiets kwaad weg.
Geweldig, denk ik. Nog een ruzie erbij. Ik weet dat ik er niks aan kan doen, maar toch voel ik me schuldig. Wel lief van Marit om het voor mij opneemt!

Als ik thuis ben loop ik gelijk door naar mijn kamer. "Maggie, ben jij dat?" vraagt mijn moeder terwijl ze de trap op loopt. Ik mompel wat onverstaanbaars. Mijn moeder klopt op de deur. " Is er iets, lieverd?" vraagt ze. Ja, er is wat. Nicky heeft me de eerste dagen op school al laten vallen voor een stel domme meiden en het wordt steeds maar erger, denk ik. Maar zo stom als ik ben zeg ik " Nee hoor, alles is goed," en ik tover een glimlach op mijn gezicht. " Oke, kom je zo even beneden om wat te drinken?" vraagt mijn moeder. "Ja, ik kom zo, ik moet eerst even wat doorlezen voor morgen," "Is goed, tot zo lieverd." En ze doet de deur zachtjes weer dicht. Als haar voetstappen de trap weer afgaan plof ik op mijn bed neer en sluit mijn ogen.
Ik wil even aan niets meer denken, niet aan Nicky, niet aan Shirley, aan niemand. Wat is het saai zonder Nicky, bedenk ik me even later. Vroeger kletste ik altijd over van alles en…nee…niet meer aan Nicky denken! Er zijn heus nog wel meer dingen in het leven dan alleen Nicky…
Ik denk terug aan de tijd toen we elf jaar oud waren, nog niet zo lang geleden. We zaten samen in groep acht van basisschool de Kijker. Er waren al een paar weken voorbij toen onze juf aankondigde dat er een nieuwe leerling in onze klas kwam. Gelijk was het niet meer stil in de klas. Ik boog me naar Nicky toe. " Wat denk je, is het een jongen?" Nicky's ogen twinkelde. "Ik hoop het wel," Ik gaf haar een duwtje en ik ging weer op mijn stoel zitten.
De volgende dag kondigde juf Melanie haar aan. "Jongens en meisjes, even opletten. Ik heb jullie gisteren verteld dat er een nieuwe leerling in de klas komt," Geroezemoes. "Ik wil dat jullie haar aardig behandelen, afgesproken?" We knikte allemaal. Ik keek nieuwsgierig naar de deur, net zoals een paar anderen. Toen ging de deur open en al het gepraat stopte. Ik keek met open mond naar haar. Ze stapte arrogant de klas binnen, al kauwgom kauwend en met een wel heel laag truitje aan. Ik keek om me heen en zag alle jongens haar aanstaren. Ook juf Melanie keek haar aan. "Nou, dit is ze dan,"
Ze ging naar het meisje toe en wou haar iets zeggen. Maar ze stak haar hand op en liep onze juf voorbij. Hoe durfde ze? Had ze geen enkel respect? Ik kijk naar Nicky en ze keek me aan met een blik. Ik wist wat die blik betekende. "Zo, hé, die durft," fluisterde ze. Ik keek weer naar het nieuwe meisje, dat nu voor het bord stond en een krijtje pakte. Ze schreef iets op en ging op de dichtstbijzijnde stoel zitten, bij een groep met alleen maar jongens. Die keken haar aan. Ze glimlachte naar hen. Ik keek naar het bord en zag staan: "Hay, ik ben Jennifer,"
Dat was het begin van het einde, bedenk ik me nu. De weken daarna zag ik dat Nicky steeds meer ging veranderen, zich net zo gedragen als Jennifer. Net zoals ze nu doet moet Shirley. Op het laatst, drie weken na de binnenkomst van Jennifer, was ik het zat. Ik ging naar Nicky toe en vertelde haar wat ik ervan vond. Eerst keek ze nogal raar, maar toen ik haar een foto voorhield van hoe ze eerst was en haar toen in de spiegel liet kijken, snapte ze wat ik bedoelde en ze omhelsde me.
De volgende dag kwam de vertrouwde Nicky weer op school. Geen extreem lage truitjes meer, en geen arrogante houding meer. Ze was weer de vetrouwde Nicky, de Nicky die ik kende. En je had moeten zien hoe Jennifer keek!
Ik keer terug naar nu en kijk met een triest gezicht naar het prikbord dat vol hangt met foto's van Nicky en ik samen. Het komt vast wel weer goed, hou ik mezelf voor. Ze ziet vast wel in hoe Shirley is. Hoop ik…

De dagen erna word ik genegeerd door Nicky en haar nieuwe vriendinnen. Marit loopt maar wat stilletjes achter het groepje aan. Ik wil haar nog bedanken, maar ik durf het niet goed. Wie weet hoe Marit zal reageren?
Op vrijdag na school tref ik Marit alleen aan bij haar kluisje. Ik stap op Marit af. " Eh…Marit…" Marit draait zich om. ' Ja?" antwoordt ze. ' Ik eh…wilde je nog bedanken dat je het voor me opnam op de fiets. En sorry dat ik zo rot tegen je deed op de toiletten." Zo dat is eruit, denk ik opgelucht.
" Is al goed," zegt Marit. " Ik snap het," " Ben je dan niet boos op me?" vraag ik aan haar. " Nee, hoor, ik heb al veel langer genoeg van Shirley. Fiets je met me mee naar huis?" " Ja is goed, ik zeg het even tegen Noël, oké?" Ze knikt. Als ik het tegen Noël heb gezegd fiets ik met haar naar huis.
Als ze op de fiets zitten begint Marit te vertellen. " Shirley en ik waren hartsvriendinnen. Maar sinds de brugklas ging Shirley veel vaker met Nina en Ellis om. Ik vindt het echte trutten, vooral Ellis, Nina valt nog wel mee. Maar ja, ik deed het voor Shirley. Ik loop nu maar een beetje achter het groepje aan, maar eigenlijk heb ik schoon genoeg van ze," besluit Marit haar verhaal.
Ik kijk haar verwonderd aan. " Dat lijkt erg veel op mijn verhaal," zeg ik. Ik begin te vertellen. Ik weet niet waarom, maar ik vertrouw Marit. Ze is echt niet zo erg als ik eerst dacht nu ze niet meer met Shirley omgaat.
Als ik ben uitgepraat, zegt Marit: " Wat rot voor je! En wat gemeen van Nicky en Shirley. Weet je, we moeten ze eigenlijk terugpakken, ze jaloers maken, ze laten zien dat wij er niet mee zitten. We gaan gewoon niet meer met ze om!" Marit neemt even een adempauze. " Vind je het goed dat ik morgen naast je kom zitten?" vraagt ze daarna.
"Best," zeg ik. " Gezellig, waar woon je trouwens?" " In de Ploenstraat," zeg ik. " Volgens mij is dat best dicht bij jou." "Hoezo dan?" vraag ik me af. " Goed, dan fietsen wij morgen samen naar school," beslist Marit. " Wij gaan die Shirley, Nicky, Nina en Ellis eens goed terugpakken!" en ze lacht naar me. "Maar wel met Noël erbij dan," zeg ik tegen haar. "Is goed," En dan schieten we allebei in de lach.
" Waarom kom je niet even met mij mee naar huis?" vraagt Marit aan mij, als we bijna bij haar straat aankomen.
" Is goed, leuk!" antwoordt ik en we fietsen Samen naar haar huis. Daaraan gekomen zetten we onze fietsen voor haar huis neer en Marit haalt haar sleutel uit haar tas. Ze doet de deur open en houdt die voor mij open.
" Hallo, is er iemand thuis?" roept ze naar boven. " Jaaa," antwoordt een stem van boven. " Dat is dus mijn broer Jeroen, kom je mee naar mijn kamer" zegt ze als we naar haar kamer lopen. De kamer van Jeroen staat op een kiertje en zo nieuwsgierig als ik ben, kijk ik even naar binnen. Gaat wel, Koen is beter, denk ik met een lach. Ik loop snel achter Marit aan. Marit gooit haar tas in een hoek en ploft op haar bed neer. Ze gebaart dat ik naast haar moet komen zitten.
"Hier," ze geeft me een schriftje. "Wat is daarmee?" "Hier schrijf je alle jongens van de klas op, met een nummer erachter. We hebben 9 jongens in de klas. De slechtste is negen en de allerbeste is een," "Dan moet jij ook," Ik lach. "Tuurlijk, en aan het begin van de herfstvakantie kijken we of het nog hetzelfde is, oké?"
Ik pak haar pen aan en schrijf alle jongens van de klas op. Ik kijk naar Marit en zie dat zij dat ook doet. "Wacht even. We laten het aan niemand, maar dan ook niemand zien," "Nee, tuurlijk niet," Ik kijk naar het lijstje. Koen, Joris, Noël natuurlijk, Thomas, Robert, Bas, Tom, Nick en Steff. Niet moeilijk, wie als laatste, Robert. Ik kijk stiekem naar Marits lijstje en zie dat zij Robert ook als laatste heeft. Ik lach. Ze kijkt op. "Wat?" Ik laat haar mijn lijstje zien. Zij lacht ook.
Ik kijk weer naar mijn lijstje. Na een tijdje ziet het er zo uit.

1- Koen!!!
2- Tom
3- Nick
4- Steff
5- Noël
6- Joris
7- Thomas
8- Bas
9- Robert

Ik kijk er nog een keer naar. Ik voel me wel een beetje schuldig over Noël, maar waarschijnlijk zou hij mij ook op zo'n plaats zetten, als jongens dat tenminste doen. Over twee plaatsen was ik heel zeker. Robert op 9 en Koen op nummer EEN. En we gaan morgen samen naar de sportschool.
Ik stoot Marit aan. " Ik ga maandag met Koen uit," flap ik eruit. "Echt waar?" Marit is ineens een en al aandacht. "Waarheen?" "Nou, niet echt uit, maar we gaan samen naar de sportschool," Ze pakt mijn schouders vast. "Maar jullie gaan samen daar gaat het toch om?" Ik knik. "Hij is zo knap!" zegt Marit en ik droom even weg. Dan stoot Marit me aan.
"Heb je je lijstje al af?" veranderd Marit ineens van onderwerp. Ik knik en geef hem aan haar. Zij geen de hare aan mij. Tom op een? "Vind je Tom echt zo leuk?" Ze bloost als ik haar dat vraag. "Ja, dus," "Ja, ik kende hem al eerder en ik was zo blij toen hij ineens bij ons in de klas kwam," "Zeg dat dan tegen hem!" "O, nee, dat durf ik echt niet hoor," "Gewoon doen," "Als jij zegt tegen Koen dat je hem leuk vind," "Dat doe ik echt wel hoor," zeg ik nu een beetje terughoudend. "Ooit een keer,"
Ze lacht. "Ja, ik doe het dan ook," Ik lach met haar mee. "En jij Noël op de vijfde plaats?" "Ja, hij is heel aardig maar ik zie hem niet als mijn toekomstige vriendje. Hij weet al meer dingen van mij als jij bijvoorbeeld weet, alleen omdat we zoveel met elkaar omgaan. En ik ook van hem, dus," "Echt? Vertel me eens iets," Ik kijk haar aan en zie haar ogen glinsteren. Ik geef haar een duw. "Nee," zeg ik vastbesloten. "Dat heeft hij in strikt geheim aan mij verteld,"
Ze begint me te kietelen, maar ik hou mijn mond stevig dicht en probeer haar handen van mijn buik af te halen. Na een tijdje liggen we uitgeput naast haar bed, op de grond. Ik heb nog steeds niets losgelaten over Noël. We lachen allebei. Ik kijk haar aan en begin weer opnieuw met lachen. Nooit gedacht dat het zo gezellig zou zijn met een vriendin van Shirley.

Die avond kom ik pas laat thuis, halfacht. Ik had naar mijn moeder gebeld, met de telefoon van Marit, en had verteld waar ik was. "Hoi, Maggie, hoe was het bij je nieuwe vriendin, hoe heet ze ook al weer?" vroeg mijn moeder toen ik de woonkamer binnenkwam.
Mijn moeder zit op de bank naar de televisie te kijken. " Hoi mam," begroet ik haar. " Ja, het was heel gezellig bij Marit. We hebben samen huiswerk gemaakt en we hebben macaroni gegeten." "Mmm lekker, zeg." zei mijn moeder.
" Wat ben je aan het kijken?" vraag ik daarna aan mijn moeder.
" Een film met Johnny Depp en Kate Winslet," antwoordde ze.
" Eh, hoe heet die ook al weer? Ik zou het niet weten. Kom je ook kijken?"
" Ja, is goed," zeg ik en ik plof naast mijn moeder op de bank.

Op school, de volgende dag, hebben Marit en ik het heel gezellig samen met elkaar. Tijdens de gymles bijt Shirley mij toe: " Je hebt Marit van me afgepakt, vals kreng." " Niet waar, maar jij Nicky wel van mij!" kat ik terug. Als Shirley heel kwaad begint te kijken grijpt de leraar in.
" Ophouden en opletten, jullie twee."
Als Marit en ik die middag samen naar huis fietsen, zeg ik tegen Marit:
" Misschien had ik dat beter niet tegen Shirley kunnen zeggen,"
" Ach wat, ze begint er toch zelf mee!" vindt Marit.
" Inderdaad," klinkt er een stem achter hen. Ik draai me om, het is Nina, die opeens naast ons komt fietsen. " Ah, kom je polshoogte nemen voor Shirley?" spot Marit. " Nee!" roept Nina geschrokken. " Luister, ik vind dat Shirley erg rot doet de laatste tijd." " Ze is niet de enige," fluister ik zachtjes tegen Marit.
" De enige reden waarom ik nog doe alsof ik haar aardig vind," vervolgd Nina, " is Ellis. Zij is mijn beste vriendin. Een nadeeltje: ze vind Shirley hartstikke aardig. Ze trekt steeds vaker met haar op en als ik er dan iets van zeg, dan vind ze dat ik jaloers op Shirley ben."
Ik zucht. " Dan hebben we allemaal hetzelfde probleem." zeg ik. " Is dit een list?" vraagt Marit achterdochtig. " Kunnen we je vertrouwen?" " Zeker," zegt Nina. " Erewoord. Meiden doen soms heel gemeen tegen elkaar, maar ik meen het." " Oke dan," beslis ik en we fietsen door.
" Ik weet nog een nieuwtje," zegt Nina als ze een tijdje zwijgend naast elkaar hebben gefietst. " Vertel!" roept Marit. Ze is altijd super nieuwsgierig en dol op roddels. " Goed dan…" zegt Nina geheimzinnig. " Kom op!" roept Marit ongeduldig als Nina wacht.
" Oké, rustig maar," zegt Nina. " Nicky heeft met Jasper!" "O," zegt Marit en ze is ineens een stuk minder enthousiast. " Nicky, die naam wil ik nooit meer horen," zeg ik.
" Sorry!" piept Nina. " Ik dacht dat jullie het wel wilde weten." " Geeft niet," zegt Marit snel. Ze wil Nina te vriend houden. Hoe meer meiden er tegen Shirley zijn, hoe beter " Er hoort nog iets bij…" begint Nina voorzichtig. " Willen jullie dat wel weten?" Marit en ik knikken.
" Nou … ik ben benieuwd wat er gebeurd, want Shirley vindt Jasper al een tijdje heel leuk en nu heeft Nicky dus met hem, snappen jullie het?" lacht Nina.
Ik lig ook al helemaal dubbel, maar Marit kijkt ons niet-begrijpend aan. Ik leg het nog een keer uit. " Ooo!" zegt Marit nu ook en we fietsen lachend naar huis. Ik sla af. "Veel plezier in de sportzaal!" roept Marit mij na. Ik steek mijn duim op en fiets snel door.

Ik trek de deur open en storm de trap op. Ik mag niet te laat zijn, spookt het steeds door mijn hoofd. Ik werp een vluchtige blik op mijn wekker naast mijn bed. Kwart over drie, nog maar een kwartier. Gister had Koen me nog gebeld om te vragen waar ik woon.
Ik schiet snel mijn broek aan, en het schoonste, mooiste T-shirt wat ik kan vinden. Normaal trek ik zomaar iets uit de kast maar dit is toch wel even iets anders. Want vandaag ga ik met Koen uit! Half, maar toch! Ik kijk mijn kamer rond, op zoek naar mijn borstel. Ik zie hem liggen op mijn nachtkastje en pak hem er snel van af. Ik ga naar de badkamer en haal mijn handen door mijn haren.
Wat zou ik hier mee kunnen? Ik probeer het op te steken…niets. Ik maak twee vlechtjes…te kinderachtig. Opeens hoor ik de bel gaan. Ik laat snel mijn haren los en ren naar beneden. Ik haal een keer diep adem en doe dan de deur open.
Het is de postbode. "O, hai," zeg ik teleurgesteld. "Ook leuk om jouw te zien," zegt de postbode, met een lach. "Ligt niet aan jouw, ik verwachte eigenlijk iemand anders," "O, dan ben ik snel weg, hier heb je een brief voor je moeder, denk ik," Ik pak hem aan en zet mijn handtekening op het klembord dat hij in zijn handen heeft. "Fijne dag nog," zegt hij en hij tilt zijn pet een stukje op. "Jij ook," roep ik hem na.
Ik zie vanuit mijn ooghoeken Koen aankomen. Ik krijg gelijk last van vlinders in mijn buik. Wat ziet hij er toch leuk uit! Hij springt van fiets en legt hem tegen het hek. "Haai," zegt hij als hij voor me staat, en hij geeft me weer een kus op mijn wang. Ik voel dat ik weer rood wordt. "Stond je al op me te wachten?" vraagt hij plagend. "Nee, de postbode kwam langs en net toen hij weg was kwam jij en…," "Het was maar een grapje," "O," Ik wordt nog roder, als dat al mogelijk is.
"Komt die ene vriendin van je ook mee?" vraagt hij dan. "Wie? Nicky?" vraag ik verbaasd. "Nee, die gaat nooit sporten," "O, oke," "Waarom vraag je dat?" "Gewoon, ik wou alleen zijn met jou," Ik kijk hem aan. Wat lief! Ik pak mijn tas en trek de deur achter me dicht.
Even later fietsen we naar de sportschool. Ik zit achterop bij Koen. Onderweg komen we Noël tegen. "He," Ik zwaai naar hem. "O, hai," zegt hij afwezig en hij fietst door. "Wat is er met hem aan de hand?" vraagt Koen. "Ik zou het niet weten, vandaag op school was er niets aan de hand,"
Koen stopt bij de sportschool en ik stap van zijn fiets af. Hij zet hem neer in het fietsenrek en we lopen samen door de deuren. "Ik zie je zo," zegt Koen en hij geeft me een glimlach. "Is goed," Ik duw de deur open en kijk hem na.
Ik zet mijn tas neer op de bank en tot mijn verbazing zie ik ook Shirley's tas en ook die van Nicky. Wat doen hen hier nou weer? Ik haal mijn schouder op en leg mijn vest bij mijn tas en loop de zaal in. Ik zie gelijk dat het erg druk is in de toch al niet zo'n grote zaal. Bijna alle apparaten zijn al bezet.
Ik kijk om me heen en zie dat Koen bij een groep mensen staat. Ik loop naar hem toe. "Hai," zeg ik over zijn schouder. Hij draait zich om. "O, Maggie, wist je dat Shirley en Nicky er ook waren?" "Ja, ik zag hun tas in de kleedkamer liggen. Normaal komen ze hier nooit," Hij blijft stil.
Ik kijk waar alle mensen naar kijken. Als ik eindelijk een gaatje heb gevonden, zie ik dat het Shirley en Nicky zijn! In hun kortste truitjes zijn ze nu bezig op de band, en vertellen de stomste verhalen die ik ooit heb gehoord. Ik staar ze ongelovig aan. Nicky vertelt iets wat niet eens waar is. Mijn gedachten gaan even weer terug naar Jennifer.
Ik went mijn gezicht af en trek Koen aan zijn arm. "Kom je mee daarheen?" Ik wijs naar de roeimachines, waarvan er nog precies twee vrij zijn. "Kunnen we niet nog even blijven?" "Ik dacht dat je hier met mij wou zijn?" Hij komt direct naar me toe en slaat een arm om me heen.
"Dat wil ik ook, kom," Ik zie niet dat hij nog even achterover kijkt, met een verliefde blik in zijn ogen.

Aan het eind van de middag komen we bezweet aan bij mijn huis. Ik spring vrolijk van zijn fiets en ren het laatste stukje naar mijn deur. "Ik ben eerst," Koen is er nu ook. "Dat was niet eerlijk," zegt hij lachend.
Het was een hele leuke middag, ondanks alle aandacht die Shirley en Nicky trokken. We hebben veel gepraat en natuurlijk ook getraind. We lachen nog een tijdje, maar na een tijdje vallen we stil en we kijken elkaar aan.
"Ik vond het heel leuk," zegt Koen zacht. Ik knik. "Ik ook," We buigen naar elkaar toe en ik sluit mijn ogen. Even later voel ik Koens lippen op de mijne. Ik leg mijn hand in mijn nek. Mijn eerste echte zoen! In groep zeven een kus op de mond, maar dat is niets vergeleken bij dit. Hij haalt zijn handen door mijn haren. Opeens blijft hij steken en ik doe mijn ogen open. Ik lach. Ik trek mijn hand terug en help hem.
"Nou," zegt Koen als zijn handen zijn verlost van mijn haren. "Ik zie je morgen," Ik knik en krijg nog een kus op mijn mond voordat Koen wegfietst. Met een hemels gevoel loop ik naar binnen.
Als ik maandag bij Noël aankom, komt zijn vader aan de deur. "Hallo, Maggie," "Hallo, meneer Nieuwenhoven, ik kom Noël ophalen," "Dan heb je pech meisje, hij ligt met griep op bed." "O, is goed, ik om vanmiddag wel even langs, doet u hem de groeten van mij?" "Is goed, tot vanmiddag," Meneer Nieuwenhoven lacht even en doet dan de deur dicht.
Ik fiets in mijn eentje naar school. Ik zet mijn fiets op slot en ren naar de deuren. Binnen kom ik Marit en Nina tegen en we lopen samen naar het lokaal. Ik zie Koen zitten en lach naar hem. Hij lacht terug. Mijn dag kan nu al niet meer stuk.

"Zo, wat een saaie dag, zeg," We lopen het lokaal uit. Nina en Marit knikken. Ik haal mijn fiets van het slot en even later fietsen we weg. Ik heb nog niet de tijd gehad om hen over Koen te vertellen en ik begin meteen. Nina weet het nu ook. Ze luisteren aandachtend.
"Het was zo leuk, vooral op het einde," sluit ik mijn verhaal af. Ik kijk hen met glinsterende ogen aan. Marit zucht. "Ik wou dat iemand dat ook bij mij zou doen,". Ik kijk haar lachend aan. "En wie zou dat nou zijn?" fluister ik in haar oor. We komen bij de kruising en Nina slaat rechtsaf.
"Tot morgen!" roepen wij haar na en we fietsen rechtdoor. Als Nina is afgeslagen vraagt Marit aan mij of ik met haar na de stad wil. " Kunnen we beter morgen doen, ik had Noël beloofd even langs te gaan nu hij ziek is," "Ja, oke, dan gaan we morgen wel even naar de stad en nu even naar mijn huis," Ik lach.
"Is goed," We fietsen samen het poortje in dat uitkomt bij de achterdeur van Marits huis. Terwijl we naar de achterdeur lopen, zoekt Marit alvast haar sleutel. Maar als we bij de deur aankomen, heeft ze hem nog steeds niet gevonden.
" Mijn sleutel!" roept Marit uit. " Hij is weg." " Dat kan niet," zeg ik. " Zoek nog eens goed." Marit zoekt haar hele tas door. Ze gaat op haar hurken zitten en haalt haar tas leeg. Ze gooit alles op de grond en begint tussen de spullen te zoeken.
" Wacht!" zeg ik. " Zo zie je hem nooit, als je als een wilde tussen die spullen zoekt. Is Jeroen niet thuis?" vraag ik als er geen licht brandt op zijn kamer. " Weet ik niet," " Maar als hij thuis is, dan kan hij toch gewoon de deur opendoen?"
" Natuurlijk!" zegt ze en ze komt overeind en begint keihard op de deur te bonzen. " Niet zo hard, Marit," zeg ik lachend. " Jeroen schikt zich een ongeluk als hij jou hoort," " Hij schikt niet, want hij is niet thuis!" zegt Marit met een snik.
" Hoe zie je dat?" vraag ik terwijl ik ook naar binnen kijk. " Zie je dat stukje papier daar op de keukentafel?" vraagt Marit. " Hij legt altijd een briefje neer als hij weg gaat," Ze gaat op een tuinstoel zitten.
Ik loop naar haar toe en sla een arm om haar heen. " Niet huilen, Marit. Het komt wel weer goed," zeg ik troostend tegen haar. " Kun je niet je moeder bellen en vragen of ze hier heen komt?" stel ik voor. Ze haalt haar mobiel uit haar zak en geeft hem aan mij. Ik voel dat haar hand trilt.
" Rustig maar Marit, het komt wel weer goed." Ik zoek in haar telefoonboek en bel naar haar moeders nummer. Na lang wachten, krijg ik haar voicemail. Ik bel nog een keer en weer, haar voicemail. Dan krijg ik een idee. " Marit, heb jij het nummer van Jeroen?" vraag ik haar. "Misschien heeft hij de sleutel, dus als ik hem nu even bel, misschien kan hij dan even hier komen," " Ja, hij staat ook in mijn telefoonboek," snuft ze.
Ik zoek hem op en belde naar hem. Na even te hebben gewacht neemt hij op. " Met Jeroen," zei hij. " Haai met Maggie, de vriendin van Marit. " " O, haai, wat is er?" " Eh…Marit heeft haar sleutel verloren en nou wou ik vragen waar jij was, en of je hierheen wou komen, om de deur open te maken?" "O, " zei hij lachend. " Maar waarom belt ze zelf niet?" " Ze is een beetje van streek." " O, oké, ik ben nu bij een vriend, maar ik kom wel. Binnen vijf minuutjes ben ik er, oke?"
" Is goed, dankjewel." zeg ik en ik hang op. " Hier," zeg ik terwijl ik haar mobiel teruggeef. " Jeroen komt zodadelijk met de sleutel." Marit kijkt op. " Echt waar?" vraagt ze. Als ik knik vliegt ze op en omhelst ze mij. " Bedankt, Maggie," zegt ze.
En inderdaad, na vijf minuten horen we een fietsbel. Marit vliegt weer overeind en rent naar de voortuin. Ik loop haar achterna. " Jeroen, je bent onze redder in nood," roept Marit dramatisch terwijl ze om haar broer hangt. Jeroen lacht.
" Stop maar," zegt hij tegen zijn zus. Jeroen geeft Marit de sleutel en hij fiets weer weg. Marit loopt alvast naar de deur en ik volg haar naar binnen.

Om halfvijf loop ik de deur uit naar mijn fiets. "Veel plezier bij Noël," zegt ze en ze geeft me een knuffel. "Doe hem de groeten van mij, oké?" "Is goed, zie je morgen," Ze zwaait terwijl ik naar Noël' huis fiets. Daar aangekomen, bel ik weer aan en weer doet zijn vader open.
"O, hallo, kom binnen," Ik stap de hal in en hang mijn jas op.
" Mooi huis, meneer Nieuwenhoven," "Dank je, Noël is boven, ik kom zo wel even wat drinken brengen," "O, nee dat hoeft niet ik breng het wel even," "Dat is aardig van je, Maggie, hier heb je te drinken en iets lekkers," "Dankuwel, meneer,"
Ik pak het dienblad van hem aan en duw de deur open van de hal. Dan loop ik voorzichtig de trap op en klop op Noël' deur. Geen geluid. Ik klop iets harder. Nog steeds niet. Ik duw zachtjes de deur open, wat redelijk moeilijk gaat met een dienblad met drinken in mijn handen. Maar het lukt en ik loop zijn kamer binnen.
Ik struikel bijna over zijn Nederlands boek dat op de grond ligt. Ik lach in mezelf en loop verder de kamer in. Ik zet het dienblad neer op zijn bureau dat ook bijna helemaal vol ligt met boeken voor school en loop naar zijn bed. Ik pak een stoel en zet hem naast zijn bed neer. Daar ga ik op zitten.
"Noël," zeg ik en ik duw tegen zijn schouder. Hij mompelt wat. Ik duw iets harder en hij wordt wakker. Als hij zijn ogen open doet, gaat hij ineens rechtop zitten met zijn dekbed tot zijn schouders opgetrokken.
"Ook hallo," zeg ik lachend. "Je ziet er lief uit als je slaapt," "Ik sliep niet," zegt hij slaperig. "Nee, hoor, je was helemaal wakker, toen ik binnenkwam," "Hoelang ben je er al?" vraagt hij dan en hij trekt de dekens nog iets hoger op. "Net, je vader heeft me binnengelaten," "O,"
"Hoe voel je je?" vraag ik dan. "Slecht," Hij trekt een zielig gezicht. "Haha, wat grappig," Hij kijkt weer gewoon. "Hoe was het op school?" "Gewoon, saai, maar je hebt wel wat huiswerk gemist," "O, geweldig zeg, daar zat ik net op te wachten,".
Ik geef hem een duw en sta op. Ik pak mijn tas en haal zijn spullen eruit. "Hier," Ik leg een stapel op zijn bed. "Mijn benen," zegt hij. "Auw," Ik lach. "O, ja en je hebt een tien," Hij schiet omhoog. "Echt? Waarvoor?" "Economie," "Hè, hebben we dat gehad dan?" zegt hij verbaasd. "O was het nou…," Ik doe alsof ik nadenk en kijk naar het plafond. Noël pakt mijn gezicht vast en trekt die dicht naar zich toe. Hij kijk me aan. " Kijk me aan en vertel me waar ik een tien voor heb," Ik proest en hij trekt zich snel terug. "Gadver, je spuugt," Hij haalt zijn hand over zijn gezicht. Ik lach. "Waar heb ik nou die tien voor?" "Voor……," Ik laat een stilte vallen. "Doe niet zo hyper," " Zeg nou maar gewoon," " Je hebt een tien voor ENGELS!" Ik gooi mijn armen in de lucht. "Echt? Dan sta ik geen onvoldoende meer!" Hij omhelst me vrolijk. "Ik heb een tien…Ik heb een tien," "Hee, houden jullie het wel heel daarboven?" horen we een gedempte stem van beneden roepen. "Ja, hoor," lachen we. Noël gaat weer terug zitten en trekt zijn dekbed nog een stukje verder omhoog.
"Heb je het koud of zoiets?" "Nee, hoezo?" "Waarom trek je dat dekbed dan zo ver omhoog?" "Eh…," "Nou?" Ik lach. "Je kan het me wel vertellen hoor als je een of andere huidziekte hebt en je huid helemaal rood is en verschrikkelijk jeukt," Hij lacht ook. " Nee, dat is het niet," "Wat dan, is het iets groens?" "Nee, ook niet," "Je maakt me wel heel nieuwsgierig, nu?"
"Ik heb alleen een boxershort aan," zegt hij dan. "O, dat is niet zo erg, hoor," Ik sta weer op en pak het dienblad. "Je kan gewoon gaan zitten, je zweet je kapot," "Mm," "Wil je wat drinken?" "Ja, lekker, " "Doe hem gewoon naar beneden," Hij schudt zijn hoofd. Ik hou mijn hoofd scheef. "Hoezo niet?" " Gewoon niet," "Ik heb heus al wel eens eerder een jongen in zijn boxershort gezien, vorige maand nog, mijn oom. Maar dat wil ik niet vaker zien," Ik grijns naar hem.
" Daar gaat het niet om," "Hier," Ik geef hem zijn glas. "Dank je," zegt hij en hij drinkt het glas in een keer leeg. "Zo, jij had dorst," Hij knikt en verschuift zijn dekbed weer omhoog. "Doe niet zo moeilijk, zeg, schuif gewoon dat dekbed naar beneden," "Wil je het echt zien?" Ik knik en dan schuift hij zijn dekbed langzaam naar beneden. Ik zie een lang wit litteken tevoorschijn komen, vanaf zijn de onderkant van zijn ribben tot onder aan zijn buik. Als hij zijn dekbed loslaat, kijkt hij naar mij.
Ik buig me naar voren en strekt mijn vingers uit. Dan volg ik het litteken. Het steekt een beetje uit en voelt anders aan dan de huid erom heen. Ik ga weer terug zitten in de stoel en kijk hem nu ook aan. We zeggen een moment niets.
"Heb je het nu gezien?" vraagt hij, harder dan daarvoor. Ik knik en hij schuift zijn dekbed weer naar boven. "Hoe komt het?" vraag ik zacht. "Ik ben geopereerd toen ik 11 was, en dit is wat er is overgebleven," zegt hij nog steeds harder dan eerst.
"Waarom schaam je je ervoor?" "Zou jij het leuk vinden om met dit rond te lopen?" "Nee, maar ik zou het accepteren, het is niet anders. Het gaat erom hoe je erover denkt. Of je leeft met een litteken, of je litteken is je leven," Als ik uitgepraat ben zit Noël me aan te kijken. "Wat?" "Je hebt gelijk," zegt hij dan zacht. Ik leg mijn hand op zijn arm. "Het is niet jouw schuld dat je dat litteken hebt gekregen. En trouwens, ik vind het wel wat hebben," Hij kijkt op. Ik lach. "Echt?" "Ja, ik vind het wel leuk," "O," Hij kijkt weer naar beneden.
"Ik moet je nog iets zeggen," zegt hij na een tijdje en hij kijkt mij recht aan. "Hm, klinkt serieus," "Ja," Hij kijkt voor zich uit. Hij schuift zijn kussen iets verder omhoog zodat hij rechter komt te zitten.
"Wacht," Ik zie dat hij moeilijk loopt te doen en sta op. Hij laat zijn handen los. "Ga eens iets verder naar voor," Ik pak een hoekje van zijn kussen en probeer hem omhoog te trekken. Het zit vast. Ik duw zijn rug naar voren, en trek het kussen omhoog. Ik zie niet dat Noël rood wordt en ik ga weer zitten.
"Zo beter?" Hij knikt. "Zeg maar," "Nou, …wij fietsen 's ochtends naar school en meestal fietsen Marit en Nina mee, en…," Hij hapert. Ik kijk hem vragend aan, niet wetend waar hij naar toe wil. "En laatst vroeg Tom of ik met hem, Nick en Steff mee zou fietsen. Ik zei natuurlijk nee, omdat ik met jullie meefiets…" Nu snap ik het. Ik onderbreek hem.
"Doe maar niet zo moeilijk," zeg ik. "Je kunt ook gelijk zeggen dat je met hun mee wilt fietsen," Hij kijkt mij aan. "Vind je het niet erg?" "Ik snap niet dat je me zo laat stikken, maar het is natuurlijk ook niet goed voor je reputatie om met meisjes te fietsen, dat snap ik best," Zogenaamd teleurgesteld kijk ik naar de grond. Ik moet mijn best doen om niet in lachen uit te barsten. Nicky zei altijd dat ik op toneelles moest gaan, maar dat vond ik niet nodig. Om het helemaal echt te maken, knijp ik mijn ogen dicht en even later voel ik iets nats over mijn wangen lopen. Yes, gelukt. Ik kijk hem aan, dit keer met een verdrietig gezicht.
"Ik ben gewoon niet leuk genoeg, ik kom helemaal hierheen om naar jou te gaan en dan zeg je…" "Ho stop, Maggie, niet huilen. Zo bedoelde ik het niet," Ik snik, net echt. Hij komt overeind en slaat een arm om me heen. Ik schok nog een keer met mijn schouders om het echt te laten lijken.
"Ik zeg wel nee tegen ze en ik blijf wel met jou fietsen," Dat is wat ik wil horen. Ik veeg snel mijn tranen weg en zeg vrolijk: "Oke, goed hou ik je aan," Hij kijkt eerst verbaasd, maar dan verschijnt er een grijns op zijn gezicht.
"Jij bent echt erg," "Dank je," Hij begint met lachen. "Ga maar met hen mee. Ik snap heus wel dat een paar lachende meiden om je heen niet altijd even leuk zijn," Noël lacht nog harder. " Ik dacht dat je ziek was?" zeg ik.
Hij houdt meteen op en trekt een heel zielig gezicht. "Je komt al aardig in de buurt van het echte," "Heb ik een heel jaar op geoefend," "Ja, hoor, nu mag ik iets vertellen," Ik wordt ineens heel vrolijk en kijk hem lachend aan.
" Vrijdag ging ik met Koen naar de sportschool!" Zijn gezicht betrekt maar dat zie ik niet. "Het was zo leuk! Nicky en Shirley waren er ook en ze deden echt dom, maar we gingen gewoon naar de andere kant van de zaal. We hebben de hele tijd gepraat en hij is zo gevoelig en hij begrijpt me enzo. Ik ben zo…," Ik probeer het goede woord te vinden. "Zo…verliefd op hem!" Ik pak Noël' handen vast en kijk hem aan.
"Vind je dat niet geweldig?" Hij knikt en trekt zijn handen terug. "En ik ben er zeker van dat ik nog nooit een jongen heb ontmoet die me zo goed begrijpt!"
Noël hoest. Ik schrik en stop met mijn verhaal. "Gaat het wel?" vraag ik bezorgt. Hij zwaait zijn hand heen en weer, maar hij kan niet op houden met hoesten. Ik spring op en pak zijn glas dat nog halfvol is. "Drink wat," Hij neemt kleine slokjes en zijn hoesten gaat langzamerhand over. Ik zet opgelucht het glas neer op zijn nachtkastje en leun achterover.
"Wil je me nooit, nooit zeg ik, meer zo laten schrikken?" Hij kijkt mij verbaasd aan. "Ik moest alleen maar hoesten," "Maakt niet uit, ik schrok me kapot," Hij lacht. "Je moet gaan slapen, oké?" Hij knikt.
"Ik hoop dat je morgen weer terug op school bent," "Ik zal er aan denken," Ik sta op en zet mijn stoel weer terug onder zijn bureau. Ik loop weer naar Noël toe en geef hem een knuffel. "Beterschap nog," " Dank je," Ik loop door de deur. Dan steek ik mijn hoofd weer om het hoekje.
"Enne, veel plezier morgen met Tom, Nick en Steff. Je zult ons nog gaan missen," "Eerder nog andersom, maar een troost, je kunt altijd nog gewoon hier binnenvallen," "Ja, en jouw zeker met een ander meisje hier te zien. Daarom wil je van me af," Ik steek mijn tong uit. "Ik heb je wel door," "Droom maar lekker verder, Maggie," "Zal ik doen, doei," Ik zwaai en loop de trap af. "Tot ziens, meneer," "Dag, Maggie," Ik trek de deur achter me dicht en spring op mijn fiets.

De dagen daarna praat Nina steeds vaker met Marit en mij. Als Marit en ik op een dag na school bij de kluisjes staan te praten, komt Nina huilend aangerend.
" Nina!" roept Marit geschrokken. " Wat is er aan de hand?". Terwijl ik een pak zakdoekjes uit mijn kluisje vis, vertelt Nina een heel warrig verhaal en al snel zijn Marit en ik de draad kwijt. Maar we begrijpen wel dat het iets met Shirley en Ellis te maken heeft. Als Nina klaar is met haar verhaal barst ze is huilen uit.
" Niet huilen, meid," zeg ik. " Gun ze het plezier niet," Marit slaat een arm om Nina heen. Ze weet dat er echt iets serieus is, want Nina huilt bijna nooit. We lopen samen naar de deur. We hebben afgesproken om naar mijn huis te gaan want mijn moeder en vader zijn allebei op donderdag niet thuis. Daar kan Nina nog eens rustig vertellen wat er aan de hand is.
Als we bijna bij de deur zijn, worden we door iemand ingehaald. Ik voel een hand op mijn arm en ik draai me om. Het is Koen. Mijn gezicht licht op. "Hai," "Ik had een vraagje. Een vriend van mij, vind die vriendin van jouw, Nicky wel leuk," Ik wil protesteren dat Nicky mijn vriendin niet meer is, maar hij laat me niet uitpraten. "Ik heb voorgesteld dat we wel een keer met zijn vieren uit kunnen gaan. Wat vind je daarvan?" Ik kijk hem aan. Ik vind het helemaal niets dat Nicky mee gaat, maar ik zie Koens gezicht en ik knik naar hem.
" Ja, oke, ik schrijf Nicky's nummer wel op, dan kan hij hem bellen, oké?" Hij knikt en geeft me een kus. "Dank je, ik denk dat hij het wel heel leuk vindt," Hij loop weer verder en ik kijk hem na. Ik zie Nina en Marit bij de deur staan en ik loop snel naar hen toe. " Wat was er met Koen?" vraagt Marit. "Zeg ik straks wel," zeg ik met een knik naar Nina. Marit knikt en pakt Nina's arm weer vast. Ik houd de deur open en Nina en Marit lopen naar buiten. Ik loop hen achterna en de deur sluit achter mij. Dan voel ik weer een hand mijn arm vastpakken. Nu is het Noël.
" Wat is er aan de hand?" vraagt hij terwijl hij naar Nina knikt.
" Weten we nog niet," fluister ik tegen Noël. " Ze vertelde het net maar ze huilde te hard om het te kunnen verstaan." " O, kan ik jullie ergens mee helpen?" vraagt hij toen aan mij. We komen nu bij onze fietsen. Ik haal mijn fiets

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 14 bezoekers online