Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
 
Naam afzender:
E-mail afzender:
   
Verhaal:

Vrienden? deel 2
Sorry dat het vorige verhaal zo is afgebroken...ik wist niet hoeveel je per keer kon posten. Hier komt het vervolg van het verhaal. Veel plezier met lezen!

" O, nee!" mompel ik. Ik buk en kijk waar het ventiel is. De dop zit er nog op. Ik zie ineens de snee in mijn band. Hij is lekgestoken! Ik hoor ik Nina schreeuwen. " Die vervelende krengen!" roept ze. Ik draai me om naar Nina en zie dat ook haar band leeg is. "En jouw band?" schreeuw ik naar Marit, die aan de andere kant van het fietsenhok staat. Ze was naar de ortho geweest en had haar fiets ergens anders neer gezet. " Nee, de mijne is niet lek. Ik denk dat ze niet wisten dat ik mijn fiets ergens anders had neergezet. Ik denk dat ze dachten dat ik mijn fiets bij jullie had neergezet." schreeuwde ze naar ons toe. " Kijk eens bij een oma-fiets die bij jullie in de buurt staat!" Ik kijk naar de fiets naast ons. Ja hoor, die is ook plat.
" De fiets naast ons is ook lek," roep ik naar Marit. " Hoe moeten we nu naar mijn huis komen?" " Ik kan Nina wel achterop nemen," stelt Marit voor. " En ik dan?" vraag ik aan Marit, die nu achter ons staat. " Ik breng je wel naar huis," zegt Noël. Ik lach naar hem. "Dankje," " Maar onze fietsen dan?" vraagt Nina. " Ik kan je morgen wel ophalen," zegt Noël.
"En dan kan Marit Nina ophalen." " Oké, is goed," zeg ik en ik spring bij Noël achterop en Nina stapt achterop bij Marit.
Als we bij de Agnietenstraat aankomen, zien we Ellis uit een van de huizen komen lopen. Als Ellis ons langs ziet fietsen, roept ze Shirley. Shirley rent naar Ellis toe en begint te roepen. " Noël is op Maggie! Maggie is op Noël!" Ik voel dat Noël harder begint te trappen en ik zie hem om een of andere reden knalrood worden. Marit begint ook steeds sneller te fietsen. Achter ons gaat het geschreeuw van Shirley en Ellis door. En nog, als we onze straat inrijden hoor ik hun stemmen nog in mijn hoofd. Maggie is op Noël…Noël is op Maggie. Ik schrik op uit mijn gedachte als Noël stopt. Ik zie dat we voor mijn huis staan. Ik spring snel van zijn bagagedrager af. Misschien we iets te snel, want mijn tas blijft haken en de fiets van Noël valt om. Noël, die naar Marit en Nina is gelopen om Nina te helpen, kijkt om. Ik lach verontschuldigend. "Sorry!" Ik zet zijn fiets weer overeind en loop ook naar Nina toe. " Dankje, ik zie je morgen wel," zeg ik. " Oke, nou bel me maar als je morgen klaar bent, dan kom ik je wel ophalen, als je tenminste iemand wilt die een litteken heeft" fluistert Noël in mijn oor als hij langsloopt. Ik geef hem een duw en lach. "Tuurlijk wel," Hij stapt op zijn fiets en grijnst naar mij. " Tot morgen, meiden," zegt hij en fietst weg.
Nina staat er verdrietig bij te kijken. Ik geef Marit een duw en wijs in de richting van Nina.
" O ja," zegt ze dan. Marit en ik geven Nina allebei een arm en brengen haar naar mijn kamer. We zetten haar neer op de grote poef die op mijn kamer staat en Marit ploft op mijn bed neer. " Willen jullie wat drinken?" vraag ik terwijl ik de deur alvast open doe. " Ja, lekker," zegt Marit, maar Nina geeft geen antwoordt. " Ik haal wel wat." zeg ik. Als ik weer boven kom, zit Marit mijn cd's te bekijken en zit Nina nog precies zoals ze net zat. Ik zet de glazen met cola neer en plof naast neer Marit op mijn bed. Ze laat me een cd van Justin Timberlake zien en vraagt of ze hem op mag zetten. " Ja, tuurlijk," zeg ik tegen haar. " Doe alsof je thuis bent." Als we klaar zei met drinken, vraag ik aan Marit of we het nu zouden doen. Ze knikt bijna onmerkbaar naar mij. " Kom op, Nina." zeg ik tegen haar. " Vertel het nog eens vanaf het begin, en rustig," " Nou," zegt Nina en ze begint weer te snikken. Ik ga naast haar zitten en sla een arm om haar heen. Marit komt er ook bij met haar cola en Nina neemt trillerig een slokje voordat ze verder gaat met haar verhaal. " Na school kwam ik Shirley en Elise tegen en die zeiden dat ze naar de stad gingen. Toen vroeg ik of ik mee mocht, maar Shirley zei nee. Ik keek naar Ellis, maar die schudde ook haar hoofd. Ik vroeg waar dat op sloeg en toen zei Shirley…" Nina slikt even. " Nou, toen zei Shirley dus… twee hartsvriendinnen mogen toch ook wel eens een keer onder elkaar zijn!" " Dus," begin ik. " dus Ellis is nu opeens de hartsvriendin van Shirley? Wat gemeen!" En wat rot voor Nina, denk ik als Nina knikt. Nina is in de laatste dagen juist zo'n leuke meid… " Nou, toen zei ik dus," gaat Nina verder, " ik was toch je beste vriendin, Ellis?" Toen zei zij: " Was, ja?" Shirley zei dat ze vandaag een vriendschapskettinkje gingen kopen en …en…" Nina begint weer te huilen. " Rustig," sust Marit. " Ga verder." " Nou, en toen vroeg ik dus hoe het dan met Nicky zat. Shirley zei dat Nicky Jasper van haar had 'afgepakt' en toen draaide ze zich om en liepen weg. Daarna ben ik naar school gerend in de hoop dat jullie er nog waren," besluit ze haar verhaal. Ze zucht beverig. " Goh!" reageer ik verontwaardigd. " Die Shirley denkt ook werkelijk dat ze alles kan maken. Hoeveel 'hartsvriendinnen' heeft Shirley in die afgelopen drie dagen nou gehad? Stomme afpikster! Nicky heeft Jasper helemaal niet afgepakt. Wat een onzin!" " Ik zei toch dat ze jaloers was," fluistert Nina. " Dat is nog geen reden om een vriendschap zomaar kapot te maken! Als je het tenminste een vriendschap kan noemen," vindt Marit. Hoewel ik nog steeds boos ben op Nicky, heb ik stiekem toch wel een beetje medelijden met haar. Als Shirley haar vriendin niet meer is, laat Ellis haar natuurlijk ook vallen. Terwijl Nicky zelf nog nergens van weet! Nou, pech dan, denk ik bot. Daar komt ze morgen dan wel achter. Het is misschien wel een beetje zielig, maar toch is het haar eigen schuld. Misschien snapt ze nu hoe rot ze zelf heeft gedaan, en gaat ze weer normaal doen tegen mij…

Die avond belt Marit. We kletsen wat over Shirley, Nina, Nicky en Jasper (van wie ze eigenlijk niets weten, want hij zit op een andere school, die van Nicky's broer. Zo kent Nicky hem ook). Als we elkaar gedag zeggen, krijg ik opeens een idee. " We kunnen wel een keer een filmavond houden, met Nina erbij," stel ik voor.
" Dat zal Shirley leren haar zo te behandelen." Maar ik twijfel of dat wel zo is. " Jaaa, leuk idee," zegt Marit. " Moeten we een keer doen. Ik bel Nina wel of bel jij haar?" " Maakt niet uit, doe jij maar," zeg ik tegen haar. " We spreken nog wel af waarneer en hoe laat, oke?" " Is goed!" antwoord Marit. " Kusjes en tot morgen." Als ik ophang, ben ik blij dat Marit en Nina mijn vriendinnen zijn. Ik vind het nog steeds erg van de vriendschap met Nicky, maar daar komt ze wel weer overheen. En misschien komt het ooit wel weer goed… Stiekem hoop ik dat toch wel, ook al heeft ze zo naar gedaan.

De volgende ochtend gaat mijn wekker af, en ik stap uit mijn bed. Ik loop naar beneden, nog met mijn pyjama aan. Mijn moeder zit al aan de keukentafel te eten. Ik ga bij haar zitten en smeer mijn brood. Net als ik een hap neem, schiet me te binnen dat Noël me vandaag zou ophalen! Ik spring weer op en ren de trap op, met mijn brood nog in mijn hand. Terwijl ik me snel aankleed, eet ik mijn boterham op. Ik kijk op mijn wekker. Tien over acht! Over vijftien minuten moeten we op school zijn. Ik haal mijn mobiel uit mijn zak en bel naar Noël. " Haai," zeg ik als hij opneemt. " Ik ben klaar, kom je me zo ophalen?" " Tuurlijk, doe je even open dan?" klinkt zijn stem aan de andere kant. Ik kijk uit mijn raam en ik zie Noël staan. Hij kijkt ook op en zwaait. " Doe niet zo gek, joh," zeg ik lachend. "Kom je?" vraagt hij en hij hangt op. Ik ren de trap weer af en doe mijn jas en schoenen aan. Mijn moeder komt aanlopen en is verbaasd om mij te zien zonder fiets. " Waar is je fiets, Maggie?" " Eh…," stamel ik, want mijn moeder weet het nog niet. " Die staat nog op school. Leg ik straks wel uit." zeg ik.
" Doei mam, tot vanmiddag." Ik sla de deur dicht. " Haai Noël." zeg ik.
" Haai, spring maar achter op mijn fiets," antwoordt hij en ik spring bij hem achterop. Als hij begint te fietsen, wankel ik en ik val bijna van zijn fiets af. Hij kan me nog net vastgrijpen aan mijn arm. Ik sla mijn arm om hem heen en Noël fietst snel naar school. " Waar wachten Marit en Nina op ons?" vraagt hij als we onze straat uit rijden. " Aan het einde van de Ploenstraat," antwoord ik. " Oke," zegt hij en hij fietst door tot de Ploenstraat. Daar stapt hij af en helpt mij van zijn fiets af. " Voordat je weer valt," zegt hij lachend. "Haha, zo grappig," Ik doe net of ik hem wil slaan. "Nee, stop, zo meende ik het niet," zegt hij lachend. "Voor deze ene keer dan," Ik glimlach naar hem. We wachten samen op Marit en Nina en even later komen zij er al aan. " He Maggie en Noël," zegt Marit met een grijns op haar gezicht. " Haai Nina," zeg ik langs haar heen. " Hoe is het nu met je?" " Beter dan gisteren," antwoord ze. " Maar waarom heb je maar een tas bij je, Maggie?" " Wat?" vraag ik. " We hebben gym vandaag, en je kent meneer Bok. Als je iets niet bij je hebt kun je je gelijk gaan melden. Ook je ouders krijgen een brief thuis gestuurd." " O, nee!" roep ik tegen niemand in het bijzonder. " Ik ga wel terug naar huis om mijn gymspullen te halen, gaan jullie maar vast. Wat hebben we trouwens het eerste uur?" " Dan hebben we Duits," antwoord Noël. " Zij is niet zo streng." " Maar hoe wou je dan weer naar jouw huis komen en dan weer naar school. Weet je wel niet hoe ver dat is?" zegt Nina tegen mij. " O, ik weet het niet, Nina!" jammer ik. " Ik ga wel met je mee, dan kun je weer achterop," zegt Noël. Ik kijk weer op. " Echt waar?" vraag ik aan hem. Hij knikt. " Kom, spring snel achterop. Gaan jullie maar vast en zeg maar tegen Mevrouw Lernet dat we er zo snel mogelijk aan komen." Ik spring weer achterop bij Noël en hij fietst zo snel mogelijk naar mijn huis.

Als we onze straat inrijden, zie ik dat mijn moeders auto al weg is. Gelukkig, anders zou ze nog bozer zijn dan ze al was over mijn fiets. Ik stap af voor mijn huis en pak mijn sleutel. Ik sleur Noël van zijn fiets en trek hem naar binnen. " Kom maar mee," zeg ik tegen Noël. " Doe eens rustig, zeg," 'We moeten opschieten," Ik ren de trap op en Noël volgt me naar boven. " Kom maar binnen," zeg ik tegen hem en ik doe de deur van mijn kamer open. " Ga maar even zitten, ik haal mijn tas wel," zeg ik en Noël gaat op mijn bed zitten. Ik ren de trap op naar zolder en pak mijn gymspullen in. " Leuk om je weer terug te zien, Meneer de Giraf," zegt hij terwijl hij weer opstaat. Hij legt mijn knuffel terug op bed. Ik lach. Hij loopt wat rond en blijft staan bij mijn bureau. Hij pakt een schriftje van mijn bureau en leest wat er op de voorkant stond. "Dagboek, supergeheim, zelfs voor jou!!!" Hij kijkt achterom naar mij en lacht. Ik draai me geschrokken om en ren naar hem toe. " Nee, niet lezen, dat is geheim," lach ik toen hij het schriftje openslaat. Maar Noël draait weg. Ik draai me weer om en grijp naar het schriftje. Mis! "Geef terug," smeek ik hem dan. Maar hij reageert niet en hij slaat de eerste paar bladzijde al om "Lief dagboek. Laatst toen ik bij Marit was, hebben we een lijstje gemaakt van de jongens in onze klas, van leuk naar verschrikkelijk. Nogal logisch, Robert op negen!" Noël lacht en leest weer verder. " Koen natuurlijk op 1!!! Hier is het lijstje nog een keer" Hij slaat het briefje open. Ik probeer het schriftje nog een keer uit zijn handen te grijpen. "Je hebt toch geen geheimen voor mij?" vraagt hij lachend en vouwt het briefje open. "Eens even kijken waar ik sta…" begint hij, maar hij stopt en let niet meer op het schriftje. Ik grijp mijn kans en trek het schriftje uit zijn handen. Noël staat nog steeds op dezelfde plek. "Wat is er?" vraag ik aan hem. Het lijkt even of Noël opschrikt. "Niets, we moeten maar weer een gaan, anders komen we nog later," zegt hij dan en draait zich gelijk om naar de deur.

Als we op school aankomen is het schoolplein al leeg, iedereen zit al in de klas. Ik kon de bel horen gaan toen ik bij Noël achterop zat. Noël was de hele weg stil geweest en zegt hij nog steeds niets. Ik spring van zijn fiets en Noël zet hem op slot in de fietsenstalling, aan de andere kant van het schoolplein. Zodra zijn fiets staat loopt hij gelijk door naar binnen. Ik probeer hem bij te houden en ren achter hem aan, ook naar binnen. "Wat is er nou?" vraag ik hem nog een keer. Nog steeds geeft hij geen antwoord. Hij loopt naar zijn kluisje en stopt zijn jas erin. Ook zijn gymtas gaat erin. En nog steeds zegt hij niets. Ik doe mijn kluisje ook open en gooi mijn spullen erin. Noël is alweer doorgelopen. Ik ren hem weer achterna. "Zeg nou eens een keer iets, wat heb ik gedaan?" vraag ik hem terwijl we de trappen oplopen naar het lokaal. De gangen zijn uitgestorven, iedereen heeft les. Pas als we bij het lokaal van Mevrouw Lernet zijn, stopt Noël met lopen en hij kijkt mij aan "Niks Maggie, vergeet het maar, oké?" Ik wil hem antwoord geven, maar hij heeft de deur opengetrokken en hij stapt al naar binnen. Ik volg hem maar. "O hallo jongens, we waren al begonnen," zegt Mevrouw Lernet tegen ons. "Marit heeft alles al uitgelegd, ga maar snel zitten,". Noël loopt snel naar zijn plek en gaat zitten, zonder nog naar mij om te kijken. Ook ik loop naar mijn plek en ik haal mijn boeken tevoorschijn. Ik kijk nog een keer de kant van Noël op, maar hij is al verdiept in zijn boeken. Ik snap echt niet wat er aan de hand is, wat heb ik verkeerd gedaan…

De bel gaat en iedereen loopt naar de deur van het lokaal.
" Vergeet niet het huiswerk voor morgen te maken," zegt mevrouw Lernet nog tegen ons. Iedereen mompelt wat en Marit, Nina en ik lopen de deur uit. "Hé, wat was je laat!" zegt Nina tegen mij. "Ja, sorry," zeg ik nog een beetje in gedachte. "Wat is er?" vraagt Marit aan mij terwijl ze me een por geeft. "Auw," zeg ik. "Wat zei je?" "Wat is er met je aan de hand?" "Ik weet niet, toen ik mijn gymtas aan het pakken was op zolder, zat Noël op mijn kamer," begin ik. " Toen ik terug kwam had hij mijn dagboek te pakken," "O, o niet goed," grinnikt Nina. "Nee, inderdaad niet," knik ik. "Ik probeerde het nog terug te pakken maar hij draaide weg en begon hardop voor te lezen. Hij las dat stukje van het briefje dat wij hadden gemaakt en toen hij het openvouwde stopte hij ineens. Daarna was hij heel kortaf tegen me," eindig ik mijn verhaal. We zijn inmiddels aangekomen bij ons vaste bankje in de pauze. We gaan zitten en Marit zegt tegen me dat ze het wel weet. "Noël is gewoon jaloers op Koen, en hij vindt het niet zo leuk dat hij zo laag staat." "Hoezo dat dan?" vraag ik haar. Nina had het ook door. "Omdat hij jou leuk vindt, suffie. Heb je dat nou nog niet door?" Ik draai me om naar Nina. "Echt? Mij? Maar we zijn vrienden!" " Misschien voelt Noël wel meer voor je dan alleen vriendschap," "Echt niet," Ik kijk haar ongelovig aan. "Ja echt, geloof me maar, die jongen is stapelgek op je. Heb je gezien hoe hij naar je keek?" Ik draai me weer om naar Marit. "Nee, hoe dan?" "Smoorverliefd, echt waar!" knikt ze. "O…," zeg ik. " Zo te zien, jij ook op hem. Of niet soms?" grinnikt Nina. Ik begin te lachen. "Nee, tuurlijk niet, hij is gewoon mijn beste vriend, maar niet op die manier," Nu ik het zo zeg, weet ik het ineens niet meer zeker. "Ik weet het niet misschien ook wel, wat moet ik doen?" zeg ik wanhopig. "O, ik weet niet. Misschien moet je met hem gaan praten," Marit stoot me aan en wijst naar het bankje aan de andere kant van het plein. "Daar zit hij," "Ja, samen met Tom, Nick en Steff," zeg ik tegen haar. " Nina en ik leidden ze wel even af," zegt Marit. Ik kijk hulpeloos achterom. Nina en Marit glimlachen allebei. Ik weet echt niet wat ik moet zeggen, ik weet niet wat ik voor hem voel. Gewoon een vriend of meer? Nina trekt Marit met zich mee en loopt snel naar het bankje waar Tom, Steff, Nick en Noël zitten. Ik zie dat ze elkaar aanspreken en dat Tom, Nick en Steff met Nina en Marit meelopen naar een ander bankje onder de grote boom. Ik schraap al mijn moed bij elkaar en loop naar Noël toe. Als hij mij ziet staat stond hij op en hij loopt al half weg. Het laatste stukje ren ik naar hem toen. "Noël, wacht even!" roep ik naar hem. Hij wacht maar draait zich niet om. Ik loop naar hem toe en ga voor hem staan. "Wat is er met je?" vraag ik. "Eerst doe je hartstikke vrolijk, en dan negeer je me!" Noël haalt zijn schouders op. "Doe eens normaal, leg dan tenminste uit wat er is, dan ik er misschien iets aan doen," "Je kunt niets doen," zegt hij. Hij wil weer weglopen. Maar ik hou hem tegen en duw hem weer op het bankje. Ik ga naast hem zitten en kijk hem aan. " Vertel toch wat er is!" Hij zegt nog steeds niets. Dan komen Tom, Nick en Steff weer terug. Als ze ons zien zitten draaien ze zich weer om. " Hoeft niet, ik ga wel weg," zei ik boos en loop weg. Ik wil hem voorlopig niet meer zien…

Ik loop naar het bankje en laat me erop ploffen. "En?" vraagt Nina nieuwsgierig. Ik schud mijn hoofd. Ik voel Marits arm om me heen maar ik schud hem af. "Zo erg is het niet," Ik haal mijn neus op en kijk ze aan. Ze kijken ongelovig terug. "Echt niet!" zeg ik nog een keer en ik krijg het voor mekaar dat er een glimlach op mijn gezicht verschijnt. Ze halen hun schouders op maar ik zie ze nog wel bezorgd naar me kijken. Ik zie vanuit de verte Nicky aan komen, alleen. Nou, dat is ook een uitzondering. Ik wil dat net tegen Marit en Nina zeggen, als ik besef dat ze onze kant uit komt. Ik word in mijn zij gepord en hoor Marit fluisteren: "Ze komt onze kant uit!" "Weet ik!" fluister ik terug en we blijven Nicky aanstaren. "Niet staren," zeg ik net voordat ze bij ons stil blijft staan. "Haai," zegt ze. "O, hallo," Ik doe alsof ik haar net opmerk. "Is er iets?" "Ik wil je bedanken," zegt ze dan, na even hebben getwijfeld of ze dat wel tegen iemand anders mag zeggen. Ik kijk Nina aan en ze knikt bijna onmerkbaar. "Waarvoor?" "Dat we zaterdag samen naar de bios gaan, samen met Koen en Kai," Ze probeert te glimlachen, maar het wordt meer een soort grimas. "Nou, doei!" Ze zwaait en ik zie dat ze haar nagels heeft laten doen. Vroeger waren het afgekloven nagels, nu zijn het mooie lange nagels, perfect gelakt. Vast van Shirley! "Ja, doei," Ik kijk weer naar Nina en Marit. "Wat had zij nou weer?" vraagt Nina. "Je gaat toch niet echt met haar naar de bios?" Ik knik. "Jawel, een vriend van Koen vond Nicky leuk en stelde voor om met zijn vieren te gaan. Ik wou hem niet teleurstellen," Marit kijkt mij afkeurend aan. "Op een voorwaarde," Ze wijst met haar vinger naar mij. Ik schiet in de lach. "En wat is dat dan?" "Dat Nicky naast die Kai zit, Kai naast Koen en jij naast Koen, zo ver mogelijk van dat kreng vandaan. Ze schiet met haar hand naar achteren. "Ja, mam," Marit schiet nu ook in de lach. Nina, die al zat te lachen achter haar hand, kan het nu ook niet meer inhouden en we barsten in lachen uit. Achter ons kijkt Noël naar ons, met een trieste blik.

Thuis gooi ik mijn boeken neer in de hoek en plof neer op mijn bed. Wat was dat nou in de pauze. Is Noël echt verliefd op me? Ben ik dat ook op hem? Zie ik hem als een vriend of als meer?
Toen ik bij hem was, was er nog niets aan de hand. Ik probeer me het weer te herinneren. Ik weet het echt niet…

Nog diezelfde avond belt Nina mij op. " Ik heb groot nieuws te melden!" zegt ze tegen mij. "Ik bel eerst jou en daarna Marit. Nou…ik liep een uurtje geleden naar de snackbar en drie keer raden wie daar zaten…Ja, Shirley en Ellis dus! Ze zagen mij niet maar ik hoorde wel wat ze zeiden. Je gelooft het nooit! Ik vind het echt schandalig. Hoe durven ze! Nu gaan ze echt te ver, arme Nicky…Echt misselijke meiden!" vloekt Nina. "En dan ook nog…," wil ze verder gaan, maar ik onderbreek haar. " Nina! Wat zeiden ze dan?" " O, sorry, nou, Nicky is vandaag twee keer 'gedumpt', zoals Shirley het zou noemen. Eerst door Shirley, maar dat wist je al, en daarna door Jasper!" " Wat?!" roep ik verbaasd. Ik begrijp er niets van.
" Vertel eens! Hoezo dan?" " Nou je weet dat Shirley Jasper leuk vindt. Ze ging blijkbaar vaker met hem om, zonder dat Nicky dat wist. Jasper en zij hadden een soort relatie achter Nicky's rug om. Ze hadden een plan gemaakt om Nicky te kwetsen. En het is ze gelukt, het was allemaal al gepland. Dat geloof je toch niet! Eerst dumpte Shirley Nicky vandaag, en daarna heeft Jasper het ook nog uitgemaakt, en kwam ze erachter dat Jasper eigenlijk iets had met Shirley! En dat zat Shirley doodleuk, met veel plezier aan Ellis te vertellen! Ik was echt woedend…Maar ja, ik kon natuurlijk niets zeggen want ik wilde alles horen, snap je?" Ik weet even niets uit te brengen. " Wat gemeen!" weet ik uiteindelijk uit te brengen.
" Echt, zo gemeen! Eerst noemt ze iemand haar hartsvriendin en dan gebruikt ze haar toekomstige vriendje tegen haar hartsvriendin en pikt hem in!" " Ja," is Nina het met me eens. ' Echt belachelijk!" " Ik vind het eigelijk toch wel een beetje zielig voor Nicky," zeg ik. " Tja," zegt Nina.
" Een beetje medelijden heb ik ook wel, maar ik zou er toch maar niet zo over in zitten. Als Nicky het goed wil maken, zal ze toch de eerste stap moeten zetten. Er is trouwens nog iets heel leuks gebeurd. Shirley en Ellis zaten aan de tafel bij het raam vlakbij de bar, daardoor kon ik het toch niet laten om even op de ruit te tikken en te zwaaien. Je had die koppen moeten zien!" Ik schiet in de lach. " Maar nu bel ik snel Marit, oké?" zegt Nina. " Mijn beltegoed is bijna op, dus doei, kusjes en tot maandag!" En nog voordat ik iets kan zeggen, hangt Nina op.

De dagen erna word ik steeds zenuwachtiger voor zaterdag. "Ik hoop dat die Kai een beetje aardig is, ik heb hem nog niet eerder gezien," Ik wrijf mijn handen in elkaar. Nina trekt ze weer uit elkaar. "Het komt heus wel goed, je moet niet zo stressen," "Ja, dat kan jij makkelijk zeggen, jij hoeft daar niet heen," "Nee, gelukkig niet," Nina rilt. "Drie uur maar een paar meter van Nicky af," Ik geef haar een duw. Dan komt Koen er aanlopen en ik trek weer een serieus gezicht. Nina ligt nog steeds slap van het lachen, en ik duw haar de meisjeswc in. "He," Ik doe de deur dicht en kijk weer naar Koen, die langs mij heen kijkt naar Nina. "Die is vrolijk," merkt hij met een blik op. "Ja," Ik lach naar hem, zenuwachtig. Hij kijkt weer terug. "Ik wou je nog iets vragen," "Mm," "Kom je zaterdag om halfvier naar de bios? Ik ga met Kai en Nicky alvast vooruit," Ik kijk hem aan. "Met Kai en Nicky?" "Ja, ik ben die middag bij Kai, dus," "O, oke dan," Ik verberg mijn teleurstelling dat hij me niet op komt halen en lach. "Dan zie ik je daar wel," Koen loopt weer verder en Nina doet de deur open en komt naar buiten. "Koen is de hele middag bij Nicky en Kai, en ik moet maar alleen naar de bioscoop zien te komen!" zeg ik verontwaardigd tegen haar. "Dat kan hij toch niet zomaar doen!" Ik zie aan haar gezicht dat het haar ook niet aanstaat. "Het maakt ook niet uit, ik zie hem daar toch weer," Ik loop verder met en dromige blik en we fietsen samen naar huis.

Ik ben thuis en sta voor mijn klerenkast. Weer hetzelfde geval als toen we naar de sportschool gingen. Alleen is het nu heel anders, dit is niet de sportschool waar we heen gaan. Ik kijk op mijn horloge. Gelukkig waren we vandaag vroeg uit, Engels viel uit. Halftwee, nog twee uur. Niet helemaal natuurlijk. Ik loop naar de badkamer en trek de deur achter me dicht. Ik leg mijn kleren op de badrand. Brr, koud. Ik doe snel de douche aan, en stap eronder. Na een paar minuten word ik pas weer wat warmer. Ik pak de shampoo-fles en smeer mijn haren in. Een kwartiertje laten kom ik onder de douche vandaan. Ik droog me snel af en schiet even snel in mijn trainingbroek en een simpel zwart shirt. Ik kleed me straks wel goed aan, eerst mijn haren doen, anders zijn ze al droog. Ik kijk rond. "Een kam, borstel, elastiekjes, schuifjes, föhn op mijn kamer…," Ik draai nog een keer rond. "Ja, dat is alles," Ik loop naar mijn kamer en leg alles op mijn bed. Ik steek de stekker van de föhn in het stopcontact, en koppel de fijne krultang eraan. Met mijn kam verdeel ik mijn haar in verschillende lokken. Ik pak er een en draai daar de föhn om heen. Als hij opgedroogd is, spuit ik er haarlak in, zodat het goed blijft zitten. Als ik al mijn lokken heb gehad, spuit ik er met de plantenspuit nog wat water over heen en laat dat opdrogen. Dan ga ik achter mijn computer zitten en kijk of ik een mail heb. Inderdaad, wel drie. Ik klik de eerste aan, van Marit. Ik lach.

"He lieverd!!!
Heeeeel veel plezier zodadelijk met KOEN!!! Ik hoop dat Nicky je niet al te veel lastig valt… Weet je al wat je aan moet doen??? Anders doe je dat rode shirt aan, die staat je echte heeeel mooi.
Nou, ik ga verder met leren voor Frans . Groetjes aan Nicky.
Zie je morgen

-xxx- jes Marit"

De tweede is ook van Marit, een paar minuten daarna verstuurd.

"Ben ik weer, ik moest nog even zeggen dat Noël je zocht. Misschien wilde hij het goedmaken??? Nou doei… Oh, wacht, je moet niet die rode aantrekken, maar je lichtblauwe hemdje, die staat je nog leuker… Nu ga ik echt, doeii"

Noël? Waarom zou hij me willen spreken, ik heb geen idee. Ik kijk naar de derde mail. 'Noël'. Ik klik hem aan.

"Hoi Maggie, ik ben het Noël. Ik weet dat je waarschijnlijk niet met me wilt praten maar ik moet wel even eerst iets zeggen,"

Ik kijk ongeinteresserd naar het bericht. Wat nou weer?

" Ik sprak Kai laatst, hij zit bij mij op voetbal, en die zei dat hij helemaal niet met Nicky, Koen en jou uitging… Raar, maar ik denk dat Koen ieder meisje achterna zit, en dus ook Nicky...
Dat wou ik alleen maar even zeggen.
Groetjes Noël"

Dat zou Koen nooit doen, Noël heeft dat verzonnen, daar ben ik van overtuigd. Wat zou Koen zien in Nicky, waarom heeft hij mij dan gezoend en niet Nicky. Ik verwijder het bericht gelijk en sta boos op. Kon die niet even wachten met zijn stomme berichten? Ik ruk de kastdeuren open en haal mijn blauwe hemdje uit de kast. Toch wel een goed idee van Marit. Het is vandaag ook zo warm. Ik haal de elastiekjes uit mijn haar en kam het zachtjes door. Dit is echt veel leuker dan hoe ik het laatst had zitten in de sportschool. Ik haal mijn camera uit zijn doosje en maak een foto. Dit moeten Nina en Marit zien. Dan gaat mijn mobiel. Ik spring op en zet de wekker uit. Ik haal nog een keer mijn handen door mijn haren en ren dan de deur uit en spring op mijn fiets. Ik zing een liedje en wieg met mijn hoofd op en neer. Mijn dag kan nu al niet meer stuk, ook niet door dat mailtje van Noël. Hij zegt wel dat hij bezorgd is, maar hij wil me alleen maar weghouden van Koen. Maar dat…laat ik…lekker niet…gebeuren! Er wordt getoeterd en ik schrik op. Oeps, het is al groen. Ik spring weer op mijn fiets en race het laatste stukje door naar Koens huis. Nummer…eh. Wat was het ook al weer? O, 10! Ik grijns en zet mijn fiets tegen het hek van nummer 10. Ik trek mijn topje recht en loop vrolijk naar de voordeur. Ik wil op de bel drukken, maar zie dat er een papiertje hangt. "Bel defect, drie keer kloppen of omlopen," Ik haal mijn schouders op en klop drie keer op de deur. Ik kijk in het raampje en strijk een plukje plat. Ik sta te wiebelen met mijn benen. Er wordt niet opengedaan. Raar! Ik klop nog een keer, dit keer wat harder. Als er weer niet wordt opengedaan krijg ik een raar gevoel in mijn buik. Zou Noël dan toch…? Nee, tuurlijk niet, ik vertrouw Koen. Maar aan de andere kant, Nicky vertrouwde ik ook… Ik schud mijn hoofd. Koen zou dat nooit doen. Met iets minder vertrouwen loop ik achterlangs. Ik ga steeds langzamer lopen, bang voor het resultaat. Ik duw de achterdeur open en stap Koens tuin in. Nog steeds verbaas ik me erover, hoe mooi een kleine tuin kan zijn. Aan de zijkanten staan allemaal bloemen, rozen zo lang als ik zelf ben. Zo mooi. Ik loop door totdat ik voor de achterdeur sta en druk de klink omlaag. Een klik en de deur gaat open. Ik kijk de kamer rond maar zie niemand. Ik doe de deur achter me dicht en hang mijn jas over de stoelleuning. Ik doe de tussendeur open en loop de gang op en dan verder naar boven. Als ik daar aankom loop ik naar Koens kamer. Zijn deur staat op een kiertje en ik gluur naar binnen. Ineens blijf ik stokstijf staan. "Nee…dat kan niet…" fluister ik hees. Ik zie Koen op zijn bed zitten. En niet alleen, nee maar met Nicky. Hij zit met Nicky te zoenen. Alsof dat de gewoonste zaak van de wereld is. De tranen springen in mijn ogen. Nog steeds merken ze niet dat ik er ben. Wat een rotstreek, maar ik ben er nog niet mee klaar. Met een klap gooi ik de deur open. "Wat ben je aan het doen!" sis ik en ik zet een stap naar binnen. Geschrokken laat Koen Nicky los. "Maggie! Wat doe je hier?" Ik knik heftig. "Wat zou ik hier nou doen? We hadden afgesproken om naar de film te gaan, met z'n vieren, weet je nog? Nicky staat snel op. "Maar hij zei dat Kai hier voor jou kwam…en ik dacht…?" "Het maakt mij niet uit wat je dacht," schreeuw ik verder. "Ik dacht dat wij iets hadden! Moest je dan zonodig met haar zoenen! Besef je dan niet wat je doet? Je bent…je bent echt niet te geloven. Ik maak het uit! JE KIJKT MAAR WAT JE DOET!" gil ik dan. "Heb ik dat verdiend?" Ik spuug voor zijn voeten en ren weg, het huis uit. Ik spring mijn fiets op en ik race de straat uit. Als ik een eindje verder ben, besef ik dat ik mijn jas daar nog heb laten liggen. Maakt niet uit! Hoe kon Koen dat doen. En Noël? Had hij toch gelijk…En ik geloofde hem niet…

Ik ruk de deur open en ren de trap op naar boven. Ik doe hem op slot en val neer op mijn bed. Ik verberg mijn gezicht huilend in mijn handen. Langzaam wordt mijn snikken minder en ik val in slaap. Na een tijdje schrik ik wakker van mijn mobiel. Iemand belt me. Koen. Ik druk op 'beantwoorden' en ik hoor Koen snel praten: "Hoi Maggie, ik…het spijt me en het is de grootste fout die ik ooit heb…" Ik val hem in de rede. "Ja, tuurlijk! Laat me in het vervolg met rust," snotter ik. " Ik hoef niet te weten wat je er nu ineens van denkt. Ik heb het uit gemaakt, weet je nog? Doei!" Nog net hoor ik: "Maar ik hou nog steeds van je!" Snotterend verbreek ik de verbinding en ik gooi mijn mobieltje op mijn bureau en ga onder het dekbed liggen. Na een tijdje zakken mijn ogen dicht en ik val weer in slaap.

De volgende dag word ik met hoofdpijn wakker. Het licht doet zeer aan mijn ogen en ik verdwijn weer onder het dekbed. Er wordt geklopt. "Ga weg!" snik ik en ik duik nog dieper weg. "Maggie, lieverd, ik ben het," zegt mijn moeder en ik hoor dat ze mijn kamer binnenkomt. Ik schuif een stukje naar boven, totdat ik net boven mijn dekbed uitsteek. Mijn moeder komt naast me op mijn bed zitten en ze strijkt over mijn hoofd. "Hai," zegt ze zachtjes. "Hoe is het met je?" Ik kreun. "Slecht…" Ze haalt het dekbed een stukje weg. "Wil je me vertellen wat er is?" Ik schud mijn hoofd, en probeer het dekbed weer op te trekken. "Ik heb wat te eten voor je meegenomen," Ze zet het bord op mijn nachtkastje. "Dankje," Ze geeft me een kus en sluit de deur weer achter zich. En ik ben weer alleen…
Pling!! Ik steek mijn hoofd boven het dekbed uit en zie dat Marit zich heeft aangemeld op msn. Ik strompel mijn bed uit, en plof neer op de bureaustoel.

Maritjeee zegt: Heej

IloveKoenn zegt: Haajjj

Ik schrik als mijn naam op het scherm verschijnt op het beeld. Snel verander ik hem.

Maritjeee zegt: Hoe was t gister…

Huilhuil zegt: niet te geloven

Maritjeee zegt: Goed??? Wat hebbe jullie gedaan???

Huilhuil zegt: Goed??? Egt niet…

Maritjeee zegt: Hoeso dan. Vertel tante Marit alles

Huilhuil zegt: Ik was helemaal vrolijk gister en ik had op jou aanraden het
blauwe topje aan, toen kreeg ik mail van Noël

Maritjeee zegt: Noël?? Wat moest hij nou weer?

Huilhuil zegt: Hij zei dat Kai helemaal niet met Nicky uitging en dat Koen me alleen maar gebruikte…

Maritjeee zegt: Nee, egt?? Dat zou hij tog niet doen???

Huilhuil zegt: Nee, dat d8 ik eerst ook. Ik kwam daar dus en ik moest omlopen… Niemand was is de woonkamer en toen liep ik dus naar boven…

Maritjeee zegt: Nee……

Huilhuil zegt: jaa, hij zat te zoenen met NICKY!!! Ik schaamde me zo, ik d8 nog wel dat hij mij leuk vond…

Maritjeee zegt: Maar je bent ook hartstikke leuk, lieverd. Niet te geloven, dus Noël had wel gelijk…

Huilhuil zegt: Ik voel me zo schuldig tegenover hem

Maritjeee zegt: Jeetje…

Maritjeee zegt: w8, blijf waar je bent, ik kom naar je toe. Zie je zoooo. X

Huilhuil zegt: maar Marit…

Maritjeee is offline

Huilhuil is offline

Ik draai de bureaustoel om en strompel naar mijn klerenkast. Ik doe de deur open maar heb geen zin om me aan te kleden. Ik plof weer op bed. Na een kwartiertje hoor ik iemand de trap op stormen en ik ga rechtop zitten. En inderdaad, na twee seconden komt Marit de kamer binnengestormd. "O, Maggie, is alles goed met je?" Ze rent naar me toe en ze omhelst me stevig. "Ik weet precies wat je nodig hebt!" zegt ze als ze me heeft losgelaten. "O, wat dan?" "We gaan lekker naar de bios!" Ze gooit haar armen omhoog en trekt me daarna omhoog. Ik laat me overeind trekken. "Ik zoek wel iets voor je uit en alle jongens lopen dan achter je aan. Dat zal Koen leren!" Ze lacht gemeen. Ik geef haar een duw, maar ik loop wel mee. Ze rommelt wat in mijn kast en haalt er uiteindelijk een donkere spijkerbroek en een zwart topje en een groene bolero. "Kom, je ziet er helemaal geweldig uit. Alle jongens zullen flauwvallen als ze jou zien." Ik zie het al voor me en giechel. Ze trekt me mee naar beneden en voor ik het weet zitten we in de bus naar de bioscoop.

Daar aangekomen, zitten we bijna vast tussen al die mensen. Ik pak Marits hand vast en even later staan we buiten de bus. "Zo, hé wat een drukte!" hijgt Marit uit. Ik spring er ook uit en ga naast haar staan. " Ja, koopzondag is altijd zo druk," "Maar goed dat we niet gaan shoppen dan, anders zouden we morgen nog niet aan het eind van deze straat zijn," We liggen dubbel van het lachen, en alle mensen kijken ons raar aan. "Laat ze maar," kan ik nog net uitbrengen voordat we weer in lachen uitbarsten. Marit trekt me mee naar de ingang van de bios. Hier is het gelukkig niet zo druk, maar toch staat er een flinke rij. "Naar welke film gaan we eigenlijk?" vraag ik. "Ik zou het niet weten…," Ze lacht. "Kies er maar een uit, ik betaal," Ik kijk op het scherm dat boven de bios hangt. De eerste drie lijken me echt niets. Twee kinderfilms, en een van boven de zestien. Dan valt mijn blik op de vierde film en ik trek Marit naar me toe. "En die?" vraag ik en ik wijs naar de film. "Die is voor zestien jaar en ouder, gek!" "Nee, niet die. Die ernaast! Ben je echt zo scheel?" Ik krijg een duw. "O, die. Die is echt heel leuk. Dat zei Tess, die is er ook heen geweest," Ze trekt me mee naar binnen en besteld twee kaartjes. "Dat wordt dan 14 euro, alsjeblieft," Marit geeft het geld en we lopen de trap op naar boven. "Welke zaal?" "3, daar in de hoek," We zijn net op tijd, want de lichten gaan al uit. "Snel, zitten," fluister ik en ik trek haar op de stoel naast me.
We kijken naar het scherm, waarop langzaam de titel verschijnt. Marit buigt naar me toe. "Zie je die grop met jongens voor ons?" Ze wijst. "Niet zo wijzen, joh! Straks zien ze het nog," "Vast niet," maar ze haalt toch haar vinger weg. "Hoe vindt je die ene? Die daar, die vlak voor dat meisje met die blonde haren zit," Ik kijk. "O, die…nee, niet mijn type. Je mag hem hebben," Marit stoot me aan. "Hé, je moet niet zo inzitten over Koen," "Doe ik ook niet, meer over Noël, dat ik hem niet geloofde," Ik kijk haar even aan. "O," Marit weet niets meet te zeggen, maar legt haar hand op de mijne. "Het komt wel weer goed, dat beloof ik je," Ineens horen we iemand van boven ons zeggen: " Sssst," We giechelen en draaien ons dan om naar het scherm om de film te volgen.

Als het licht weer aangaat voor de pauze, staan Marit en ik snel op om naar de foyer te gaan om iets lekkers te halen. " Zoek jij maar vast een plekje, oké? Ik haal wel even wat," Marit geeft haar jas aan mij en gaat naar de bar. Ik kijk om me heen en zie dat er nog maar een paar tafeltjes vrij zijn. Ik leg onze jassen over de stoelleuningen en ga zitten. Na een paar minuten komt Marit terug met een grote bak zoute popcorn. "Hier," Ze komt naast me zitten en pakt gelijk een hele hand met popcorn. Opeens stoot ze me aan. "Hee, kijk daar eens," Ik kijk en zie dat het groepje jongens er aankomen. "Ga sexy zitten," Ze glimlacht naar me. Ik leun een beetje achterover en moet lachen. "Dat ziet er echt niet sexy uit hoor. Eerder zoals Shirley zou zitten," We schieten in de lach. "Zo dames, hoe gaat het met jullie?" We stoppen met lachen en kijken in het gezicht van een van de jongens. De rest zit aan het tafeltje achter ons. Marit kijkt even snel naar mij. "O, goed hoor, met mij tenminste," zegt ze met een hese stem. "Met jou niet dan?" En hij kijkt naar mij. Marit buigt zich naar de jongen toe en fluisterd iets in zijn oor. Hij knikt en er verschijnt een glimlachje op zijn gezicht. "O, dus jij moet worden opgevrolijkd?" Hij schuift de stoel naast me naar achteren en gaat zitten. Ik kijk Marit boos aan, maar ze lacht. "Eh…ja?" gok ik. De jongen knikt en steekt zijn hand uit. "Ik ben Sam," Ik schud zijn hand. "Maggie," Hij buigt zich naar me toe. "Mooie naam," Ik trek mijn wenkbrauwen op. "En nu verwacht je zeker dat ik ga zeggen dat ik Sam een leuke naam vind?" Hij schiet in de lach. "Eigenlijk wel," "O, nou. Sam is ook wel een leuke naam," zeg ik lachend. Hij laat mijn hand los. "En Maggie, vertel eens wat het probleem is," "Hoezo, dat gaat jouw niets aan," zeg ik met een lach. "Dan vertel ik jouw ook wat mijn probleem is," zegt hij. "Heb je een probleem dan?" Hij leunt achterover en kijkt Marit aan. "Ze is onmogelijk," zegt hij fluisterend maar hard genoeg zodat hij weet dat ik het hoor. Marit schiet in de lach.
" Dus ik ben onmogelijk?" zeg ik. "Eh…ja!" "Waarom kwam je hier eigenlijk staan?" vraag ik hem. Daar heeft Sam niet zo snel een antwoord op en hij wordt rood. Ik lach. "Laat maar, ik hoef het niet te weten. Ik denk dat ik het wel weet," Hij kijkt me aan. "O, ja? Hoezo dan?" Ik kijk hem nadenkend aan. "Nou…jij zag ons zitten en dacht: Ik ben zo knap, dat zullen hun ook wel denken. Ik ga naar ze toe, zodat ik zodadelijk aan mijn macho-vriendjes kan vertellen hoeveel meisjes ik in dit weekend heb versierd," Ik kijk hem tevreden aan. "En?" Sam lacht en slaat een arm om mijn schouders. "Ik mag jou wel," We lachen en we wisselen onze nummers uit. Als de film is afgelopen krijgen Marit en ik een kus van Sam, waarnaar we allemaal een andere kant uit lopen.

Als ik de volgende dag op school kom, komt Nina gelijk naar me toe. "Hoe is het met je, Maggie? Ik heb het gehoord van Marit," zegt ze als uitleg. "Het gaat wel weer," We lopen naar de kluisjes. Daar staat Noël voor onze kluisjes. Marit en Nina gaan automatisch zachter lopen, maar ik loop gewoon door. "Haai," zeg ik en ik lach naar hem. Hij lijkt verbaasd, dat ik hem iets zeg, maar hij weet zich te herstellen. "Hoi," En hij glimlacht ook. Dan lopen we verder naar de klas.

Als de bel van de eerste pauze gaat komt Koen naar me toe lopen. Ik stoot Marit aan en ze begrijpt het ook. We beginnen sneller te lopen. Na een tijdje zien we niemand meer achter ons lopen, en we gaan langzamer lopen. " Ik ga nog even snel naar de wc," zegt Marit en ik loop alleen verder naar de aula. Opeens pakt iemand me aan mijn arm vast en trekt me naar zich toe. Ik slaak een gil. Het is Koen. "B…blijf van me af!" sis ik dan. "Laat me het uitleggen," smeekt hij. "Nee, je hebt al genoeg uitgelegd," "Alsjeblieft?" Ik sla mijn armen over elkaar en kijk hem aan. "Wat is er leuker aan Nicky?" "Niets, maar…" "Waarom zoen je dan met haar?" "Ik, eh…" "Nu heb je niets meer te zeggen?" Ik draai me om en wil weglopen. "Maggie! Luister alsjeblieft," Ik draai weer terug. "Je hebt vijf minuten om te vertellen waarom je haar leuker vindt," Mijn stem hapert en ik voel mijn ogen vochtig worden. Koen begint gelijk met praten. " Ik vind je echt heel leuk, nog steeds, en wat je daar zag was echt niet wat je dacht, echt niet. Nicky zoende mij, en ik haar niet…," "Oh, dus je zoende niet terug?" "Nee, echt niet!" Ik kijk hem ongelovig aan. " Dat is toch heel wat anders dan dat ik zag," Opeens duikt Nicky naast ons op. "Maggie, het spijt me echt van zaterdag…," "Doe maar niet zo schijnheilig," begin ik tegen haar te schreeuwen. "Je viel natuurlijk per ongeluk naar binnen, per ongeluk met je lippen tegen de zijne, en toen zoende je hem natuurlijk ook per ongeluk! Of niet, soms?" Ik huil nu echt. "Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, Nicky. En jouw ook," draai ik me weer om naar Koen. Ik veeg een traan weg. "Maar nee, jullie misbruikte dat gewoon," "Maar, Maggie, hij zoende mij, echt waar!" Ik wordt stil en kijk Koen aan. "Maar jij zei…," Hij kijkt naar de grond. Ik word woest. "En ook nog liegen ook? Haar zwartmaken. IK HAAT JE!! IK HAAT JE!!" Hij kijkt op. "Je kan er gewoon niet tegen dat Nicky leuker is als dat jij bent," zegt hij dan. Er valt een stilte. Ik kijk hem vol woede aan en sla hem dan keihard in zijn gezicht met mijn platte hand. "Hier, dat is het enige wat je verdient, jij…jij," Ik wordt van achter vastgepakt door twee handen. "Ssst," De handen trekken me mee naar buiten. Ik vertel Marit alles. "Hoe durft hij? Na alles wat we hebben gedaan samen. Die vieze…," Ik veeg mijn tranen woest weg. We komen bij een bankje en de handen duwen me naar beneden. Ik ga zitten. Ik kijk opzij en kijk recht in het gezicht van Noël, die naast me is gaan zitten. Ik kijk geschokt. Blijkbaar heeft hij dat ook gezien, want hij zegt: "Niet verwacht?" Ik zeg niets en kijk weer naar de grond. "Sorry," snik ik. Ik voel een warme hand op mijn rug en er gaat een koude rilling door me heen. "Gaat het wel?" Ik schud mijn hoofd. "Ik kan niet geloven dat Koen zo heeft gedaan," Ik kijk hem met betraande ogen aan. Hij kijkt terug. "Niet meer te veel aan denken, dat is hij niet waard," zegt hij en hij veegt met z'n hand langs mijn wang. Ik kijk hem langer aan dan nodig is en leun dan snikkend tegen hem aan. "Het spijt me zo, Noël, en ik wist niet meer wat ik moest doen, en…en," Ik weet niets meer te zeggen. Noël zegt niets en houdt me alleen maar vast. "Ik vond het zo erg dat we niet meer gewoon tegen elkaar konden praten…," Ik val weer stil. "Maar…," Ik vraag me iets af en ga weer zitten. "Wat heb ik je eigenlijk gedaan, zo erg dat je niet meer tegen me praatte?" Ik kijk hem vragend aan. Noël is duidelijk verschrikt dat ik hem dit zo vraag. "Ik…eh," Hij kijkt naar de grond. "O, ja dat was ik vergeten. Je vertrouwt me niet meer, je zegt me niets meer!" Ik sta op. "Als je het vergelijkt, ben je NET ZO ERG ALS KOEN!" Noël staat op en pakt mijn arm vast. "Maggie, alsjeblieft, zo is het echt niet…ik…," Ik luister niet meer en ren naar binnen. Noël blijft achter. Ik loop naar de kluisjes en wurm me tussen een paar vijfde klassers door. Als ik bij mijn kluisje kom, staat Marit op me te wachten en ze slaat haar armen om me heen. "Sorry, het spijt me zo,"

Lees ook het derde deel!!!!


Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 9 bezoekers online