Verhalen

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
Naam afzender:
E-mail afzender:
Verhaal:

Vrienden? deel 5
Hier het laatste deel van mijn verhaal. Veel plezier met lezen!

Als ik binnen kom, zie ik Noël een alleen aan de 'jongenstafel' zitten. Tom, Nick en Steff zijn nog aan het dansen met Nicky, Nina en Marit. Ik loop naar de 'meisjestafel' toe en gaan zitten. Als ik een slokje van mijn cola heb genomen, zie ik vanuit mijn ooghoeken Shirley en Ellis naar mij toe lopen.
"Haai," zegt Shirley hatelijk. " Leuk feest hè?" Ik knik. " Ja, hoor,"
" Alleen jammer dat je Noël hebt afgewezen," zegt Ellis dan. "Wat? Hoe kom je daar nou weer bij?" vraag ik aan Ellis. " Ik zag jullie zitten en toen ben ik snel weer naar binnen gegaan," zegt ze. " Wel jammer voor Noël, hij is best leuk," zucht Ellis.
Ik wil protesteren, maar Shirley onderbreekt me weer. " Nou, doei," zegt Shirley en ze trekt Ellis met zich mee. Ik zie ze naar de tafel van Noël lopen en ze gaan bij hem zitten. Ik zie ze praten en Shirley lacht gemeen. Dan zie ik Shirley en Ellis naar het podium lopen en de microfoon uit de handen van de DJ pakken. Nee, dat kunnen ze echt niet maken… "Even een mededeling voor iedereen. Zoals iedereen wel kan zien, zijn er vanavond een aantal stelletjes in de zaal. Ik wil ze graag allemaal even naar het podium hebben, we hebben een verrassing voor hen," Ik laat mijn adem ontsnappen en wordt weer rustig. Als ze dat had gedaan, zou ik het haar nooit, nooit meer vergeven.
Ik zie Marit en Tom naar het podium lopen. Ook Jessica loopt Noëlen met Josh naar het podium Noëlen met nog een aantal andere mensen. Er komt een jongen aanlopen met een roze mand, met een hele grote strik erop. De mand zit vol met allerlei zakjes. Shirley pakt de mand aan. "Ze krijgen hartjes in een zakje!" kondigt Shirley aan en begint uit te delen.
Ik laat mijn hoofd op de tafel zakken en denk na over vanavond. "En dan zijn er ook nog wat teleurstellingen vanavond," Ik schiet weer omhoog en kijk Shirley woest aan. Als ze het waagt! Ik zie dat Shirley mijn blik opvangt en ze lacht gemeen. "Om te beginnen voor Harm en Daniëlle, het is vanavond uitgegaan. Aahh!"
Iedereen doet mee en kijken naar de hoek waar Harm zit, behalve ik. Ik kijk naar Noël, en zie dat hij ook naar mij kijkt. Als hij merkt dat ik naar hem kijk, wendt hij snel zijn hoofd af. Arme Noël. "En verder ook een teleurstelling voor twee mensen uit klas 3, mijn eigen klas," Ik laat mijn hoofd in mijn handen zakken.
"Ik moet jullie met spijt mededelen……," Ze laat extra een pauze vallen.
"Dat Maggie net… Noël heeft afgewezen," Ik hoor dat iedereen begint te mompelen. Ik kijk op en zie nog net dat Noël opstaat en wegloopt.
Hoe kunnen ze zo gemeen zijn. Ik heb hem helemaal niet afgewezen! Ik wist het gewoon nog niet! Ik zie dat Shirley en Ellis me gemeen toelachen. De hele groep mensen om haar heen wijzen naar Noël die weg loopt en er ormt zich een kring om Noël heen.
Even later zie ik Nicky, Nina en Marit met de jongens terugkomen. Marit komt naar me toe en slaat haar armen om me heen. Ook Nicky en Nina komen erbij staan. " Kijk naar jezelf," schreeuwt Nicky tegen de groep mensen die nog steeds staan te lachen. " Je vindt jezelf heel wat, hè?" hoor ik Steff zeggen. " Om hem af te wijzen," Ik kijk hem aan en zie de woede die op zijn gezicht is af te lezen. Ook Tom en Nick kijken niet al te vrolijk.
Nicky trekt aan Steffs arm. "Doe even rustig, je ziet toch dat ze het er moeilijk mee heeft!" Steff trekt zijn arm terug en loopt naar de plek waar Noël net is verdwenen. Nick volgt hem. Alleen Tom blijft staan.
" Waarom deed je dat?" vraagt hij. "Wat?" " Waarom heb je dat tegen Shirley en Ellis gezegd?" " Dat heb ik helemaal niet gedaan!" " Waarom zeggen ze dat dan tegen ons?" " Geloof je hen nou echt?" bemoeit nu ook Marit zich ermee. " Ze vertellen allemaal leugens!" " Ik wist het gewoon nog niet, wat ik moest doen," zeg ik tegen Tom. " Ik heb hem helemaal niet afgewezen, en Ellis was er ook en ze heeft het gehoord. Ze heeft het alleen maar een heel stuk erger gemaakt en het door de hele zaal geroepen. Shirley zei nog dat ze me terugpakte. Denk je nou echt dat ik geen medelijden met Noël heb?" zeg ik, terwijl de tranen me over mijn wangen lopen. "Rustig maar, zo bedoelde ik het helemaal niet," zegt Tom geschrokken. "Sorry, maar waarom ga je nu niet naar hem toe dan?" " Ik weet niet waar hij is en Nick en Steff zijn er ook!" zeg ik.
Op dat moment komen Steff en Nick terug. " We kunnen hem nergens vinden," zegt Nick. " Wow, wat is er met jou aan de hand?" vraagt hij dan aan mij. Tom begint alles uit te leggen. Als hij klaar is bied Steff mij zijn verontschuldegingen aan. " Sorry, dat wist ik niet,"
Opeens worden we onderbroken door een schreeuw. We kijken elkaar verbaasd aan. Ik veeg snel mijn tranen van mijn gezicht. "Wat was dat?" vraagt Nina. Ze kijkt om zich heen. Ik kijk ook maar ik zie niets. "Laten we even gaan kijken," De andere knikken. We staan op. De jongens lopen de andere kant op en wij lopen de klapdeuren door naar buiten, voor de zaal. Eerst zien we niets door al die mensen die in een kring staan.
We proberen er doorheen te komen. Als we bijna vooraan staan zien we dat er twee jongens aan het vechten zijn. "Wie zijn het?" hoor ik iemand in mijn oor fluisteren. Ik kijk om en zie dat het Marit is. Ze is al niet zo lang en ze kan er net niet overheen kijken.
"Josh en zijn vriend Patrick," Ik kijk weer naar de jongens.
"Waarom dan?"
"Ik heb van iemand gehoord dat Patrick met zijn vriendin Jessica heeft gezoend en toen kregen ze ruzie," zegt een meisje dat naast ons staat.
"Slim," zegt Nina als ze er ook bij is komen staan. Ik knik. Dan zie ik Noël aan de overkant van de kring staan. Ik probeer zijn blik op te vangen, maar hij blijft een andere kant op kijken. "Noël staat daar," Marit kijkt over mijn schouder. "Weet ik, maar hij negeert me," "Ga dan naar hem toe," zegt Nicky die aan de andere kant van mij is opgedoken. "Beetje druk," zeg ik en ik kijk weer naar hem.
Josh en Patrick zijn nog steeds bezig en er komen steeds meer mensen om hen heen staan. Opeens zie ik een opening ontstaan als er iemand wegloopt. "Ik probeer even of ik bij hem kan komen," "Succes," zegt Nina.
Ik druk me tussen de mensen door totdat ik dichter bij Noël ben. Ik roep zijn naam en hij kijkt verschrikt op. Ik probeer nog steeds dichterbij te komen. In plaats van te blijven staan zet Noël een paar stappen naar achteren zonder te kijken waar hij loopt. Vanaf dat moment gaat alles heel snel.
Iemand duwt Noël naar voren, in de kring. Ik blijf verschrikt staan. Er komen nu ook andere mensen de kring binnen en ze beginnen met elkaar te vechten, maakt niet uit met wie. Ik ga op mijn tenen staan en probeer Noël te vinden. Dan zie ik hem. Hij probeert naar achteren te lopen, de kring uit. Maar dat lukt hem niet en iemand duwt hem weer terug tegen Josh aan. Die draait zich boos om en schreeuwt iets tegen hem. Het volgende moment krijgt Noël een vuist in zijn gezicht en hij deinst achteruit, totdat hij uit mijn zicht is verdwenen. Niemand doet iets.
Ik geef een gil en ren tussen de mensen door naar de plek waar Noël verdween tussen alle mensen. Alle aandacht is weer op de jongens gericht. Ik loop snel naar hem toe en leg mijn hand op zijn schouder. Hij duizelt en houdt zijn hand onder zijn neus.
Ik haal mijn mobiel uit mijn zak. Ik zoek het nummer van Marit, maar dat lukt niet echt goed met trillende vingers. Neem op, neem op. Na twee keer overgaan neemt Marit haar telefoon op.
"Maggie?"
"Ja, kom snel naar de andere kant van de kring,"
"Wat is er?" klinkt Marit geschrokken.
Ik stel haar gerust. "Leg ik zo wel uit, kom gewoon,"
Ik hang weer op en kijkt naar Noël die nog steeds duizelig tegen de muur staat geleund. Ik kijk achterom maar zie nog niemand aankomen. Ik haal zijn hand weg en zie dat hij een bloedneus heeft, en dat zijn gezicht onder het bloed zit.
"Gaat het?" vraag ik trillend. Hij zegt niets, maar hij legt zijn hoofd achterover tegen de muur. Ik kijk achterom om Marit er al aankomt. "Ga even zitten," Hij schudt mijn hand van zijn schouder, maar ik heb hem al naar beneden gedrukt. Ik kijk weer naar Noël. "Niet zo zitten, je moet voorover buigen," zeg ik tegen hem. Hij schudt zijn hoofd. "Zo word je misselijk," zeg ik. Hij schudt nog een keer. Ik heb me nog nooit zo schuldig gevoeld.
Ik voel een hand op mijn schouder. Ik schrik en geef een gil. "Rustig ik ben het," zegt Marits stem en ze komt naast me zitten. "Marit, het is allemaal mijn schuld, hij ontliep me en liep naar achter. Hij werd geduwd en…en…," Marit slaat haar armen om mij heen. "Het is niet jouw schuld, Maggie, en zo erg is het niet. Het ziet er erger uit dan het is, met al dat bloed," voegt ze eraan toe als ze naar Noël heeft gekeken.
Opeens buigt Noël voorover en houdt zijn hand voor zijn mond. "Kom maar," zeg ik. Ik pak zijn andere hand vast en hij trekt zich aan mijn hand omhoog. Hij buigt zijn hoofd naar voren en hoest. Noël haalt diep adem en kijkt me aan. Ik kijk terug en we blijven elkaar aankijken totdat ik mijn hoofd af wend.
"Hou je hoofd een beetje voorover, oké?" Hij knikt. Ik veeg het bloed weg. "Knijp je neus dicht, oké, en blijf zo even staan. Dan stopt het vanzelf wel," "We kunnen beter even naar binnen gaan, het wordt zo donker," zeg ik daarna tegen Marit. Ze knikt. "Houdt wel je neus dicht. Kun je zelf staan?" vraag ik Noël dan. "Ik weet het niet," zegt hij twijfelend. "Ik help je wel,"
Ik wil zijn armen pakken, maar hij schudt zich ineens los. "Ik doe het zelf wel," Ik kijk verbaasd naar hem. "O, oké," zeg ik dan. "Ik zie je binnen wel in de hal, goed?" Noël aarzelt even, maar zegt dan: "Ja, tot zo," met een trillende stem. Marit en ik lopen naar binnen.
Als ik achterom kijk, zie ik dat hij nog steeds tegen de muur leunt. Ik kijk Marit aan. "Ik denk dat ik hem toch maar even ga helpen," "Zou ik ook doen," Ze lacht. "Het ziet er niet echt uit alsof het lukt," "Vind je het gek, hij heeft net een klap gehad. Ik zie je binnen, oké," Marit knikt en verdwijnt tussen de mensen, die voor de deur staan te roken.
Ik loop snel naar Noël toe. "Lukt het al?" "Eh…, niet echt," Hij glijdt een stukje naar beneden. Ik aarzel maar pak dan toch zijn handen en trekt hem voorzichtig omhoog. Ik voel dat hij staat te trillen op zijn benen. Ik sla een arm om hem heen en we lopen Noëlen naar binnen. Eenmaal binnen laat ik hem los en hij leunt vermoeid tegen de muur. Ik ga naast hem staan. "Hoe is het met je bloedneus?" "Gestopt," "Mooi zo. Ho voel je je verder?" "Slap en ik heb hoofdpijn," Hij haalt diep adem. "Ik haal wel even een asprine, oké?"
Ik breng hem door de achterdeur naar het afdakje, waar we een tijdje geleden ook al zaten. Daar glijdt hij naar beneden en laat zijn hoofd op zijn knieën zakken. "Je kunt beter recht voor je blijven kijken, dan gaat je hoofdpijn eerder over," zeg ik. Hij knikt. Ik sta op.

Ik loop snel naar binnen en knal bijna tegen Marit aan. "Ik haal even een asprine, ga je mee?" Marit knikt en we lopen Noëlen naar de bar, waar Shirley achter staat, Noëlen met Ellis. "Heb je een asprine?" onderbreekt ik haar gesprek met Ellis. "Hoezo dat nou weer?" vraagt Shirley. "Gaat je niets aan," zegt Marit achter mij. "Heb je een asprine of niet?" "Misschien," zegt ze gemeen. "Voor wie is het?" "Voor iemand," zeg ik ongeduldig. "Geef nou, of anders vraag ik het wel aan je moeder," "Die is hier niet eens, die zit boven," "Dan haal ik haar van boven," Shirley's gezicht betrekt en ze draait zich om naar Ellis. Ze overlegd even en draait zich dan weer om naar mij. Ze zucht en ze haalt van onder de bar een asprine te voorschijn. "Jij je zin," zegt ze. Achter Shirley knikt Ellis.
"Bemoei je er niet mee!" zeg ik tegen haar en ik ruk de asprine uit Shirley's hand. "Mag ik ook nog een glas water?" "Nou, je hebt wel veel nodig, ook nog een EHBO-doos, misschien?" Ze lacht om haar eigen grapje en Ellis lacht mee. "Nee, dank je, alleen een glas water," Ik steek mijn hand uit. Shirley schudt van nee.
Dan zie ik Marit achter de bar verschijnen en Shirley opzij duwen. Ze pakt een schoon glas en vult hem met water. Ik lach naar haar als ze weer naast me staat. Shirley loopt Noëlen met Ellis naar de dansvloer. Ik kijk lachend naar Marit. "Goed gedaan," zeg ik. "Kom, we gaan weer naar buiten, ga je mee?" Marit knikt en we lopen naar buiten.

Noël zit nog steeds hetzelfde als we weer buiten zijn. "Gaat het al beter?" Hij schudt zijn hoofd. Ik pak het glas van Marit aan. "Hier," Ik geef hem de beker, Noëlen met de asprine. Noël pakt hem aan en slikt hem door met het glas water. Hij trekt een vies gezicht.
"Ik ga maar weer naar binnen, oké?" zegt Marit na een tijdje. Ik knik. "En nog bedankt," zegt Noël als ze bijna bij de deur is. "Is al goed," Ze sluit de deur achter zich.
We zeggen een tijdje niets tegen elkaar. "Gaat het alweer beter?" breek ik de stilte. "Ja, gaat wel, de asprine werkt al," Hij kijkt op. "Maar waarom praat ik eigenlijk tegen jou?" Wat!? "Eh…," "Laat maar," Hij draait zijn hoofd de andere kant op. "Noël, alsjeblieft," zeg ik en ik pak zijn arm vast. Hij schudt zijn arm los. "Sorry," zeg ik zacht. Nog steeds zegt hij niets.
"Wat is er?" vraag ik. " Wat er is?" zegt hij ineens hard. "We maken het eerst weer goed, dan zeg je dat je tegen mij dat het nog niet weet, wat ik op zich niet zo erg vindt, achteraf. Maar dan zie ik je met Shirley en Ellis praten. Daarna komt Shirley op het podium met een 'mededeling'! Hoe kun je zoiets doen. Je hebt niets gezegd!" Nadat hij dat gezegd heeft kijkt hij mij aan voor een uitleg. Ik kijk hem met grote ogen aan.
"Wat kijk je nou, je wil me toch niet, wat doe je hier dan?" Ik voel dat er een traan over mijn wang loopt. Hij geeft mij onverschillig een zakdoek.
"Dankje," zeg ik, terwijl ik hem aanpak. " Waarom huil je nu?" wil hij weten. " Ik snap niet dat Shirley zo gemeen kan zijn," "Hoezo, zij heeft het alleen tegen mij gezegd," "Dat jij te goed bent voor mij? Denk je nou echt dat ik dat achter jou rug om zou zeggen? Dan had ik dat allang gezegd, hoor!" zeg ik nu boos.
Ik kan niet geloven dat hij dacht dat ik dat echt heb gezegd. "Waar heb jij het nou weer over, je hebt dat toch gezegd?" vraagt Noël dan verbaasd. "Nee, natuurlijk niet. Niet na alles wat we Noëlen allemaal deden," "Echt niet?" vraagt hij nog voor de zekerheid. "Nee, echt, Shirley heeft het gewoon verzonnen, om jou aan Ellis te koppelen," zeg ik.
"Ellis!" roept hij uit. " Denkt ze nou echt dat ik Ellis leuk zou gaan vinden?" "Nou…," zeg ik nu, terwijl ik mijn tranen droog, blij dat hij mij gelooft. "Wat zei je?" zegt hij nu ook lachend. "Niets," " En, Maggie, het spijt me echt. Ik wist het wel dat jij het niet had gezegd maar je deed zo onverschillig," Ik glimlach naar hem. "Ik zou nooit, nooit van mijn leven, zoiets over jou zeggen!" Hij glimlacht terug.
"En heb je er nog over na gedacht?" vraagt hij dan. "Ja," "En?" vraagt Noël. Ik pak zijn T-shirt vast, trek hem naar me toe en druk mijn lippen op de zijne. Ik kijk hem aan en leun wat terug. Hij kijkt me verbaasd aan. "Ja, heel graag. Ik had al gelijk spijt toen je wegliep,"
Er verschijnt een klein lachje op zijn gezicht. "Wat?" vraag ik. " Ik wist het wel, jij kan mijn schoonheid gewoon niet weerstaan," grijnst hij. Ik begin hem te kietelen. "Nee, stop. Daar kan ik niet tegen," Ik stop niet. "Smeek om genade!" " Nee, nooit," "Wedden van wel," Ik kietel door. "Oké, genade!" "Wat zei je, ik hoorde je niet," "GENADE!" Ik stop en Noël pak mijn polsen vast. Ik geef een gil. "Wat doe je?"
Hij trekt me naar hem toe en drukt een kus op mijn gezicht. Ik giechel, maar opeens hoor ik een geluid. Ik trek me terug. "Wat?" vraagt Noël verbaasd. Ik leg mijn vinger op zijn lippen. "Wacht even en wees stil," zeg ik fluisterend. Hij kijkt vragend.
Mijn vermoeden was niet voor niets. Even later horen we hakken klinken op de tegels. Ik ga snel recht zitten en draai me om. Ik zie dat het Shirley en Ellis zijn. "Hai Noël," slijmt Ellis, mij negerend. Noël kijkt mij even glimlachend aan, en kijkt daarna weer naar Shirley en Ellis. Die laatste is inmiddels naast Noël komen zitten. Hij schuift een stukje op richting mij.
"Kom je mee dansen?" vraagt Ellis terwijl ze naar hem toe leunt. Hij leunt naar mij toe en drukt me bijna plat. "Eehh…" "Dan hoef je niet met dit soort mensen om te gaan," voegt Shirley eraantoe, terwijl ze mij minachtend aankijkt.
"Sorry Ellis," zegt hij zo kalm mogelijk, maar ik zie dat hij moeite heeft om niet te glimlachen. "Maar ik heb al iemand om mee te dansen," "Zoals?" vraagt Ellis verveeld. Ik sta snel op als ik zie dat hij ook gaat staan en trek hem een beetje omhoog. Hij lacht even naar mij. "Mag ik jullie voorstellen," zegt hij en hij kijkt weer naar Ellis, die nu ook is gaan staan. "Mijn nieuwe vriendin," en hij wijst op mij. Shirley's mond valt open en Ellis barst in tranen uit.
Noël drukt Shirley's mond weer dicht en gooit een zakdoek naar Ellis. Hij staat dicht naast me en ik voel dat hij staat te trillen op zijn benen. Ik sla mijn arm om hem heen om hem te ondersteunen en we lopen naar de achterdeur naar binnen. Als we binnenkomen, lopen we snel naar de hal. Daar laat ik hem los en laat hem even tegen de muur leunen.
"Goed gedaan," zeg ik tegen hem. Hij ademt wat frisse lucht in en leunt met zijn hoofd tegen de muur. "Kom, we moeten nog even naar binnen," We lopen door de klapdeuren naar binnen. Als we binnen zijn, lopen we naar de plek waar de meiden en jongens Noëlen aan een tafel zitten. Marit ziet ons als eerst en ze komt snel naar ons toe.
"Gaat het?" vraagt ze snel aan Noël. "Het gaat wel weer," Tom komt nu ook naar ons toe. " Hee, man, waar was je nou?" zegt hij en hij slaat hem op zijn schouder. De andere komen nu ook naar ons toe. "Gewoon," zegt Noël. "Hoe heeft zij je dan gevonden?" vraagt Nick verbaasd. "Gewoon, ze volgde haar hart en kwam bij mij uit," zegt hij zo serieus mogelijk. Ik moet lachen. Iedereen kijkt Noël raar aan.
"Wat bedoel je daar nou weer mee?" vraagt Marit hem. "Nou, we zijn nu een stel," zegt hij plechtig. " O, gefeliciteerd, Maggie," zegt Nina en ze omhelst me. Ook de andere feliciteren ons, nadat Nina me heeft losgelaten.
"Laten we allemaal gaan dansen," We stemmen daar allemaal mee in en lopen de dansvloer op. Daar wordt net een langzaam nummer gedraaid en ik sla mijn armen om Noëls nek heen. Hij lacht naar mij en slaat zijn armen ook om me heen.
Opeens realiseer ik me dat ik zijn vest nog aan heb. "Ik heb geloof ik nog iets van je…," "O, ja wat dan?" "Je vest," "Laat maar aan, ik heb er toch genoeg," Ik lach naar hem en leun tegen zijn schouder. Ik zie Marit Noëlen met Tom dansen en lach naar haar. Ze steekt haar duim op en danst dan weer verder.
Opeens hoor ik de schelle stem van Shirley weer door de boxen. "We hebben nog een spelletje te gaan," Ze zet de muziek uit en Noël en ik laten elkaar los. "Iedere jongen blijft zo staan, en de meisjes veranderen allemaal van jongen," Iedereen protesteert. "Moet dat nou echt? Nee, laat het gewoon zo!" Maar Shirley geeft niet toe. "En wisselen maar,"
Ik zie dat Ellis het podium afspringt en naar Noël rent. "Veel succes," fluister ik in zijn oor en ik geef hem een kus op zijn wang. "Zal ik nodig hebben ja," zegt hij met een blik op de aanstormende Ellis. Ze kan nog net afremmen en ze stopt met een rood gezicht voor Noël. Ze slaat meteen haar armen om heen en drukt zich helemaal tegen Noël aan.
Ik ben ondertussen met Tom aan het dansen en we kijken naar hen. "Laat je dat nou echt toe?" vraagt Tom aan mij. Ik kijk hem aan. "Eigenlijk niet. Wacht even, oké?" Tom knikt.
Ik laat Tom achter en ik ga achter Ellis staan, zonder dat ze het ziet. Ik geef Noël een knipoog. Hij knipoog terug en ik leg mijn handen op de schouders van Ellis, die helemaal opgaat in haar dans met Noël. Ze springt verschrikt op en slaakt een gil. Ik zie Tom keihard lachen.
"Waarom doe je zo klef?" vraag ik haar, zo serieus mogelijk. "Ik…eh," "Doe maar niet meer oké?" Ze knikt beduusd. "Minstens een armlengte afstand tussen jullie twee, en owee als ik zie dat je dichterbij komt," Ik kijk haar aan en ze deinst achteruit, in de richting van Noël. Noël duwt haar terug. "Dat is geen armlengte hoor," zeg ik. "Sorry, ik…," "Laat maar. Laat ik het niet meer zien, oké?" Ze knikt en ik loop weer terug naar Tom.
Hij ligt nog steeds helemaal dubbel. "Dat gezicht…," weet hij nog uit te brengen. Ik geef hem een stomp tegen zijn arm. "Auw, waar was dat nou weer voor?" "Gewoon," en ik kan mijn lach ook niet meer inhouden. "Zag je hoe ze reageerde?" gier ik. We moeten even gaan zitten. "Stop nou…," zegt Tom. "Kan ik niet…"
Nog steeds liggen we dubbel als de anderen terugkomen. Nina, Nicky, Marit en de jongens kijken verbaasd naar ons, terwijl we nog steeds op de tafel liggen. "Wat hebben die nou weer?" Noël legt het even snel uit. Ze vinden het ook wel grappig, maar liggen niet helemaal slap. Nog steeds kunnen Tom en ik niet stoppen. "Je had erbij moeten zijn," breng ik tussen twee lachbuien door uit. Tom knikt.
Ik kalmeer weer een beetje, maar Tom kan niet ophouden. Ik pak mijn glas water en neem een slok. Ik ben helemaal buiten adem. "Tom, stop eens, anders begin ik alweer,"Hoe moet ik dan stoppen?" lacht hij nog steeds. Ik geef hem mijn glas. "Hier," Hij neemt een iets te grote slok water en verslikt zich bijna. Hij hoest een paar keer en ik pak snel het glas weer aan. Eindelijk is hij dan gestopt met lachen.
"Ik ga nog even wat water halen, aangezien hij het allemaal heeft opgedronken," Ik sta op van mijn stoel en laat mijn glas aan de bar vullen. Als ik sta te wachten, tikt er iemand op mijn schouder. Ik draai me om. Wie zou dat nou weer zijn? Ik kijk recht in het gezicht van Koen!
"Jij?" vraag ik verbaasd. Ik zet mijn handen op mijn heupen. "Wat wil je?" Hij antwoord niet. Mijn glas staat klaar en ik pak hem. Ik wil weer weglopen, maar Koen houdt me tegen. Het water klotst over de rand en de helft plenst op de grond. "Hee!" Ik word boos. Hij kijkt om zich heen. "Koen!" Hij kijkt me aan. "Luister," zegt hij zacht. "Wat is er?" Ik zet mijn glas weer terug op de bar. Hij gaat op een van de barkrukken zitten die aan de bar staan. Ik ga naast hem zitten. "Jij kwets nooit iemand, bedriegd nooit iemand, je bent perfect als vriendin…,"
Mijn mond valt open van verbazing. Waar gaat dit heen? "Ik wou alleen maar…alleen maar zeggen…," Hij stottert, en wrijft in zijn handen. "Koen," ik leg mijn hand op de zijne en haal zijn handen uit elkaar. Hij kijkt me aan. "Vertel maar," "Het spijt me echt, van…nou, je weet wel wat ik bedoel," "Het is al goed," "Echt waar?" Hij kijkt me verbaasd aan. "Ja," Ik glimlach naar hem.
"Ik wou je echt niet kwetsen toen op school, maar ik wist niets meer te zeggen. Ik wist diep van binnen eigenlijk wel dat je gelijk had en toen… ja de rest weet je," "Laten we er maar niet meer over praten, oké?" Hij kijkt me opgelucht aan. "Dankjewel Maggie," Ik kijk naar zijn gezicht en weet dat hij het echt meent. "Nou ik ga weer," Hij staat snel weer op. "Ja, ik ook," We kijken elkaar even aan en dan pak ik mijn glas en loop naar onze tafel. Onderweg kijk ik nog een keer achterom en zie dat Koen me nakijkt. Wie had dat nou gedacht van iemand zoals Koen…




























-Hoofdstuk 12-


Als ik weer terugkom bij onze tafel zit Noël op mijn stoel. "Hé! Waar moet ik nou weer zitten," "Kom maar hier," Noël armen sluiten zich om mijn middel en voor ik het weet zit ik bij hem op schoot.
Opeens pakt Marit me bij mijn arm en trekt me van Noëls schoot af. "Hee, wat…" "Ik moet even iets weten," Ik loop met haar mee. "Wat moest Koen net van jou?" "Je zult het nooit geloven wat hij net deed," Ik kijk nog even naar de bar, en zie Koen nog steeds daar zitten, alleen. Zijn blik kruist de mijne en we kijken elkaar even aan. Dan richt ik me weer op Marit.
"Hij kwam zijn verontschuldigingen aanbieden, en dit keer meende hij het echt," "Echt?" Ik knik. "En? Wat heb je ermee gedaan?" "Ik heb hem vergeven," Marit kijkt me raar aan. "Vergeven, waarom dat nou? Je had toch een hekel aan hem," "Ik heb hem toch vergeven. Maar alleen omdat hij zei dat hij zelf ook besefte dat ik gelijk had, en ik kon aan zijn ogen zien dat hij het echt meende, dus," Marit haalt haar schouders op. "Oké, als jij het zegt, dan geloof ik je,"
Ik pak haar arm vast en neem haar weer mee naar de tafel. "Iets tussen ons," vertel ik als uitleg. Ik loop weer naar Noël toe en ga weer op zijn schoot zitten en draai naar hem om.
"Hoe jij erbij stond toen Ellis eraan kwam rennen. Jouw gezicht," Ik schiet weer in de lach. "Nog bedankt daarvoor. Ik had het echt niet langer overleefd," Ik geef hem een kus. "Daar heb je mij voor," zeg ik lachend. Hij geeft me een kus terug. "En dat is ook de enige reden," zegt hij. "Hé!" Ik geef hem een stomp. "Grapje," zegt hij maar hij knipoogt tegen Tom. "Dat zag ik wel hoor!" roep ik. "Sorry," Hij trekt een gezicht. "Daar meen je helemaal niets van," "Nee, inderdaad niet," "Tss, wat heb ik nou voor 'n vriendje,"
Ik sta op. "Nee, blijf zitten," smeekt Noël. "Dat had je gedacht!" zeg ik lachend tegen hem en ik zet een stap van hem vandaan. Noël staat op en probeert me te pakken. "Ha!" Ik ontwijk hem. Hij gaat weer terug op zijn stoel zitten en kijkt naar de anderen. Die lachen.
"Jullie zijn hopeloos als een stel," lacht Nina. "O, ja? Dat vind ik anders niet," zegt Noël. "Bewijs dat eens dan," Hij kijkt naar mij en trekt me naar zich toe. Dan geeft hij me een zoen. Ik krijg een warm tintelend gevoel dat zich door mijn hele lichaam verspreidt. Ik leg mijn hand achter in zijn nek. We gaan helemaal in elkaar op en vergeten alle anderen.
Dan trekken twee handen ons uit elkaar. Ik geef hem nog snel een kleine kus. "Hé, wat doe je nou weer?" zeg ik verontwaardigd tegen Marit die ons uit elkaar heeft gehaald. "We hoeven niet alle details te zien, hoor,"
Ik wordt rood. "Sorry," Ik zie dat de jongens hun hoofden hebben afgewend. "Jullie kunnen weer kijken hoor," Ik lach. "Gelukkig," zegt Steff. "Doe ons dat nooit meer aan, wil je?" vraagt Nick. "Beloofd, we doen het niet meer als jullie erbij zijn," antwoord Noël.
We lachen allemaal en we lopen met zijn allen de dansvloer op om te gaan dansen op een van de laatste nummers die worden gedraaid vanavond. Nicky pakt me vast en ze draait me rond. "Nee, stop!" Ze laat me los en ik val half tegen Nick aan. Hij duwt me weer terug. "Sorry!" zeg ik duizelig. "Wil je dat niet meer doen?" vraag ik aan Nicky. Ze lacht en we dansen weer verder.
Ik zie vanuit uit mijn ooghoeken iemand onze richting uitkomen. Ik draai me dansend om en zie dat Shirley naar ons toe komt. Ik stoot Marit aan. "Wat wil zij nou weer van ons?" "Ik zou het niet weten," Marit haalt haar schouders op. Shirley blijft een paar meter van ons af staan en leunt tegen een pilaar. Ze blijft ons aankijken. Ik kijk haar strak aan en na een tijdje slaat zijn haar ogen neer.
Ik draai me weer om naar Marit. "Ik ga wel even naar haar toe om te vragen wat er is," Marit knikt en ik loop naar Shirley toe. "Wat is er?" Ik kijk haar aan. "Niets," "Waarom sta je hier dan?" "Joris zoekt je, dat moest ik even doorgeven van hem," Dan draait ze zich om en haar geblondeerde haar zwiept in mijn gezicht. Ik pak haar bij haar arm. "Wat doe je nou weer? Heb je toestemming om mij aan te raken?" Ik negeer haar. "Waar is Joris nu dan?" "Achter in de garderobe, doei," Ik trek mijn wenkbrauwen op en loop weer terug naar Marit. "Joris zoekt me," "Echt waar?" "Ja, in de garderobe," "Ga dan!" Marit duwt me richting de klapdeuren. "Ik zeg wel dat je even naar de wc bent. Succes," Ik kijk achterom. "Zie je zo,"

Ik loop naar de garderobe en open de klapdeuren. Ik zie Joris gelijk staan. Hij staat tegen de kapstokken aangeleund. Ik aarzel even bij de deuren. Joris kijkt op. "Maggie," "Hai," Ik laat de deur dichtvallen en loop wat dichter naar Joris toe. "Je zocht me?" Hij kijkt me aan. "Ja," "Wat is er?" "Ik wil even iets weten," "Vraag maar," "Waarom koos je mij niet, net bij 'Zeven minuten in de hemel'?" Ik kom wat dichterbij en ga naast hem staan. "Er waren twee ridders, jullie leken precies op elkaar. Ik raakte in paniek, want ik wist niet wie jij was. Ik heb maar gewoon gekozen," "Ik stak mijn duim op!" Ik kijk hem aan. "Dat heb ik helemaal niet gezien, Joris, echt niet!" "Oké, ik wou alleen maar even zeggen dat ik het jammer vond, ik vind je al heel lang leuk. Vanavond zag je mij eindelijk ook staan," Hij kijkt weer naar zijn voeten. "Het spijt me Joris," Ik weet niets anders te zeggen.
Na een tijdje kijkt hij weer op. "Nou ja…dat is wat ik je wou zeggen, dus…," Ik glimlach naar hem. "Kun je het me vergeven?" "Ja," Joris glimlacht nu ook weer. "Vrienden?" Hij steekt zijn hand uit, maar die schud ik niet. "Vrienden," Dan omhels ik hem even kort. Als ik hem loslaat, zie ik dat Joris verbaast kijkt. "Je vind heus wel iemand anders, die waarschijnlijk nog veel leuker is dan ik ben," Hij lacht. "Moeilijk te geloven," Ik geef hem een duwtje. "Ik ga weer, oké? Fijne vakantie, Joris," Hij kijkt weer serieus. "Ja, jij ook, Maggie," Dan draai ik me om en loop weer door de klapdeuren naar de anderen, die nog steeds staan te dansen. "Hai, ben ik weer," Noël slaat zijn arm om mijn middel en trekt me naar zich toe. "Eindelijk,"

***

Als Shirley de avond heeft beeindigt lopen we naar de garderobe om onze jassen te pakken. "Ben je op de fiets?" Noël schudt van nee. "Mijn vader heeft me afgezet en is doorgereden naar zijn werk. Hij komt rond halftwaalf thuis," "Ik breng je wel," "Dank je," "Kom," We lopen Noëlen met de anderen naar buiten. Daar nemen we afscheid van de jongens. "Mijn sjaal," zegt Nina dan. "Noël en ik rijden al wel vast naar huis, wij zijn langzamer dan jullie,"
We lopen naar mijn fiets en ik haal hem van het slot. " Kom maar achterop," Hij springt achterop en we wiebelen. "Sorry," giechel ik. "Waar woon je?" "In de Jupiterstraat, vlak bij jouw," "Heb je wel de sleutel, want je bent ander half uur te vroeg," Hij zucht. "Nee, die heeft mijn vader mee," "Je kunt wel mee naar mijn huis, er is niemand thuis," "Is goed," We zijn een tijdje stil.
Na even sta ik stil. "We zijn er," Ik stap af. Ik haal mijn sleutel uit mijn zak en open de deur. 'Kom maar," Noël loopt naar binnen. "Marit, Nina en Nicky komen zo ook," "Oké," Ik haal mijn mobieltje uit mijn jaszak en toet het nummer van Marit in. "Wacht even," Ik loop de gang uit naar de woonkamer en trek Noël mee. Ik gebaar naar de bank en hij gaat zitten. Na drie keer neemt ze hem op. "Hoi Marit, met mij," "Hai, ben je al thuis?" "Ja, net. Noël is er ook," Ik kijk achterom naar de bank. "Kom je zo dan?" Ik sluit het gesprek af en ga weer terug naar de woonkamer.
"Wil je je vader niet even bellen?" vraag ik als ik naast hem ben gaan zitten. Hij schudt zijn hoofd. "Ik denk dat dat niet kan, hij zit vast in een operatie,"
O, ja ik herinner me wat hij over zijn vader had gezegd. Chirurg. "Blijf dan maar even hier, de anderen komen er zo aan," "En Maggie, nog bedankt," Ik houd mijn hoofd scheef. "Waarvoor?" "Voor alles," "Mm, je hebt je trouwens niet aan je belofte gehouden," "Hè? Welke?" "Vier weken geleden, toen je ziek was. Je beloofde om me niet meer te laten schrikken en dat heb je toch gedaan," "O, dat. Sorry," "En het spijt mij ook, dat ik eerst iets zag in Koen!" Ik trek een gezicht. "Jij kon ook niet weten dat hij alleen maar wat met Nicky wou," Hij slaat zijn arm om heen en ik leun tegen hem aan. "Gelukkig vond Nicky hem niets. Ik ben blij dat ik jou heb," Ik kijk hem aan en lach naar hem.
Onze gezichten komen steeds dichter bij elkaar. Opeens wordt ons moment ruw onderbroken door de deurbel. Ik wil opstaan, maar Noël trekt me weer naar beneden. "Ze kunnen wel even wachten," zegt hij en hij kust me op mijn mond. Ik wil me nog terugtrekken, maar ik geef me over aan Noël en sla mijn armen om hem heen.
Maar dan gaat de bel opnieuw, en mijn magische moment is in een klap over. Ik mompel wat en haal mijn lippen van de zijne. "Sorry, ik moet echt opendoen," Ik geef hem snel nog een kus en ren dan naar de deur, die ik meteen opendoe. "Ook hallo," zegt Marit en ze stormt naar binnen. "Weet je wel niet hoe koud het buiten is?" De andere komen ook binnen en meteen is de rust weg. Ik lach en sluit de deur achter hen. Ik hoor Marits stem door de kamer. Gelukkig dat mijn moeder aan de andere kant van de stad zit, bij mijn tante, anders had ze hen allang weggestuurd.
Als ik binnenkom, zie ik ze alle vier op de bank zitten. Noël, Marit, Nicky en Nina. Ik blijf staan en kijk naar hen. Mijn ogen vullen zich met tranen en er verschijnt een klein lachje op mijn gezicht. Na een tijdje merken ze dat en ze staren terug. "Wat is er?" vraagt Noël bezorgt en wil opstaan. "Nee, blijf zitten," zeg ik snel en steek mijn handen op. Ze kijken me allemaal verbaasd aan. "Wat is er met jouw aan de hand, zeg?" "Niks," zeg ik en ik schud mijn hoofd. Ik veeg de tranen uit mijn ogen. "Wacht even, en beweeg jullie niet,"

Ik ren de kamer uit en acht paar ogen kijken mij verbaasd na. Ik ren naar mijn kamer en haal al mijn laatjes overhoop. Het moet hier ergens liggen. Pennen, schetsblokken, ik gooi alles eruit. Eindelijk achter in de la vind ik wat ik nodig heb. Ik haal het doosje er voorzichtig uit en ren weer naar beneden. Ze zitten nog precies hetzelfde. "Ben ik weer," Ik haal hijgend adem. Ze kijken me nog steeds verbaasd aan. Ik hou het doosje omhoog. "Foto!" Ik grijns. "O," zeggen ze. "Zeg dat dan," Ik haal hem voorzichtig uit het doosje en druk hem aan. "Een beetje lachen, hè?" "En jij dan?" vraagt Nicky. "Ik kom er zo ook bij," Ik zet de timer aan op 1 minuut, zet hem neer op tafel en duik snel tussen Noël en Nicky in. Het toestel begint te piepen. "Nog tien seconden," Ik kijk Noël aan. Net op het laatste moment geef ik hem een kus, en de flits gaat af. Ik sta op en lach. "Mooi zo," Ik zet mijn camera weer uit en leg hem in het kastje.
Als we weer met zijn vijven op de bank zitten haalt Nicky verlegen een klein doosje uit haar tas. "Ik heb ook nog iets voor jou, Maggie," Ze staat op en gaat voor me staan. "Voor mij?" "Ja, na alles wat je voor me hebt gedaan, wil ik je dit geven," Ze geeft mij het doosje en ik maak het voorzichtig open. Bovenop ligt een briefje. "Wil je mijn vriendin weer zijn?" Ik sla het gaasje open. Ik word warm van binnen als ik zie wat erin ligt. Allebei de helften van ons vriendschapskettinkje, netjes naast elkaar. Ik kijk haar aan en zie iets glinsteren in haar ooghoeken. Ik sla mijn armen om haar heen en trek haar naar me toe. "Tuurlijk, gekkie," Ik voel een brok in mijn keel en probeer hem weg te slikken. Dat gaat niet werken, denk ik en ik voel ook iets uit mijn ooghoeken rollen.
Ik duw haar zacht van me af. "Stop, niet huilen, anders begin ik ook," Ik lach naar haar. Ze veegt haar tranen af en geeft me nog een knuffel. Ik kijk op de klok achter me. Bijna halftwaalf, Noël gaat zo weg. Dat krijg ik ineens een heel goed idee. Ik draai me om naar Noël. "Waarom blijf je ook niet hier slapen?" Hij kijkt me aan. "Hier?" Ik knik. "Ja, tussen al die gezellige meiden," Ik lach naar hem. " We hebben boven nog wel een extra matras, dus…" "Ik weet niet…," "En dan hoef je nu ook niet helemaal naar huis te gaan, wel zo makkelijk," "Maggie, ik weet echt niet of…," Hij kijkt ons hulpeloos aan.
Ik geef Marit en Nina een blik, en opeens storten we ons allemaal op Noël. Nicky gaat voor hem zitten op haar knieën. "Asjeblieft," "Please," "Ik smeek het je!" klinkt het door de kamer. Noël kijkt overdonderd, nietwetend wat hij moet doen. Ik ga rechtop zitten. "Alsjeblieft," vraag ik hem nog een keer. Noël kijkt de kring rond, naar de smekende gezichten. "Nou…," We laten hem niet uitspreken en springen op en we dansen in het rond.










































-Hoofdstuk 13-


We hebben inmiddels onze bedden klaar en gaan erop zitten. Ik leun tegen Noël aan en hij slaat een arm om me heen. "Wat zullen we gaan doen?" vraag ik aan de anderen. Marit haalt haar schouders op. " Weet ik niet," "We kunnen wel eerst even iets lekkers halen. Ik heb nog wel een paar flessen cola en chips," stel ik voor. "Mm, lekker, moet ik helpen?" vraagt Nicky. " Ja, is goed," zeg ik en we lopen Noëlen naar beneden.
Ik pak een dienblad en haal twee flessencola uit de berging. " Pak jij vast wat lekkers? In de bovenste la," zeg ik tegen Nicky. " Weet ik," lacht ze.
Als ik terugkom staan er al een aantal lekkere dingen op het dienblad. Ik zet de flessen er ook op en pak de glazen. Nicky loopt alvast naar boven.
" Hebben jullie al iets leuks verzonnen om te gaan doen?" vraag ik toen ik boven kwam. Nina, Nicky en Noël schudden van nee, maar Marit heeft wel een idee. "Laten we doen, durven of de waarheid doen!" stelt ze voor. Iedereen vindt dat een goed idee en niet veel later zijn onze glazen leeg.
"Marit, als je iemand moest zoenen, wie zou dat dan zijn?" vraagt Nina.
"Tom," zegt Marit, zonder dat ze er al te lang over na heeft gedacht. We lachen. "Hij ook met jou," zegt Noël lachend. "Echt?" vraagt ze gelukkig. Als Noël knikt slaakt ze een gil en springt op. Ze doet een raar dansje, en na een tijdje ploft ze uitgeput neer. "Nog een opdracht erachteraan," zeg ik snel, voordat anderen verder gaan. "Eh…," "Vertrouw me, het is niks ergs," "Doe maar…doen," zegt ze dan met een brede grijns. "Vandaag is niets te veel,"
Ik lach en wenk Noël. "Ze moet Tom bellen en vragen of hij met haar uit wil," fluister ik in zijn oor. Hij gaat breed grijnzend weer recht zitten en kijkt haar aan. "Wat?" lacht Marit. Zeg maar, gebaar ik naar Noël. "Je moet Tom bellen," Marit slaat een gil. "En hem vragen of hij naar de bios wil, met jouw," voegt hij er aan toe. "Echt niet!" "Echt wel," zeggen wij vieren. "Vier tegen een, Marit," "Oke, oke,"
Ze haalt haar mobieltje tevoorschijn, en toetst Toms nummer is. Als hij een paar keer is over gegaan, drukt ze hem uit en gooit ze haar mobiel op mijn bed neer. "Ik durf niet," piept ze. "Echt wel," zeggen wij vieren en ik duik naar haar mobiel.
Ik toets Toms nummer in en laat hem een paar keer overgaan. "Met Tom," Ik steek mijn duim op naar de anderen. "Tom? Met Maggie," "Wat is er?" hoor ik aan de andere kant. Noël komt naast me zitten en luistert mee. "Marit wil je iets zeggen, nu!" Ik moet moeite doen om mijn lach in te houden. "Marit?" vraagt hij verbaasd. "Ja, hier komt ze," Ik druk haar mobieltje in haar handen. "Nu of nooit!" zeg ik.
Ik zie dat Marit diep adem haalt en ze wappert met haar handen. "Gewoon doen," fluister ik. "Hai, met mij……ja, ik wil je iets vragen……eh…ik vroeg me af of je morgen iets wil doen……met mij……naar de bios, ofzo?……is goed, morgen om 8 uur daar……zal ik doen……tot morgen," Ze hangt op en begint te gillen. "HIJ ZEI JA!!!" Nicky, Nina en ik beginnen ook te gillen en we duiken op haar. "Wat goed! Wat gaan jullie doen, dan?" "Naar de bios," "WAT LEUK!!!"
We laten elkaar los en gaan weer gewoon zitten, helemaal buiten adem. Ik zie dat Noël zijn handen voor zijn oren houdt. "Je kan weer luisteren," schreeuw ik in zijn oor. Hij haalt zijn handen van zijn oren af en kijkt zogenaamd boos. "Ik word nog doof van jullie," Ik kijk hem aan. "Aaah, arme Noël," zeg ik dan en ik geef hem een dikke klapzoen. Ik kijk hem lachend aan. "Zo weer goed?" "Getver," zegt hij en hij veegt het met zijn hand weg. We barsten in lachen uit.

"Nu een voor jou, Maggie. Doen, durven of de waarheid?" vroeg Marit mij. Ik weet zeker dat het iets heel ergs is als ik durven of doen kies, dus kies ik waarheid. "Waarheid," zei ik. Op Marits gezicht verschijnt een glimlach. "Wat?" vraag ik haar. "Niks, beantwoord gewoon mijn vraag, oke? En eerlijk!" zegt ze zogenaamd streng. " Oké," zeg ik. "Wat is er precies in de kast gebeurd vanavond. In details, alsjeblieft," voegt ze er ook nog aan toe.
Ik begin te lachen. "Nou, eigenlijk is er niet echt iets gebeurd," begin ik. "Ja hoor," Marit lacht. "Laat me dan," Ik geef haar een duw. "Ik dacht dus dat het Joris was, en hij had zijn helm nog op en zo," Ze zitten allemaal te knikken. "Toen begon hij ineens over mijn dagboek, dat hij had gelezen op mijn kamer. Ik dacht, dat kan niet want hij is niet eens bij mij thuis geweest. Toen deed hij zijn helm af en zag ik dat het Noël was,"
Ik leun tegen hem aan en hij slaat zijn armen om me heen. Nina onderbreekt me. "Maar je hebt toch wel iets gedaan daar?" Ik schud lachend mijn hoofd. "Nee, we hebben het alleen weer goed gemaakt, toen was de tijd al over," Ze kijken allemaal teleurgesteld. "Wij dachten allemaal dat er iets was gebeurd," zegt Nicky. Ik lach. "Pech," lacht Noël.
Nicky gaapt. "Moe?" vraagt Marit. "Gaat, het was best heftig vandaag, vinden jullie niet?" We knikken allemaal. "Ik ben blij dat het allemaal goed is gekomen," zeg ik dan. Weer knikken ze en we kruipen in onze slaapzakken.

***

Als de andere meiden, en Noël, eindelijk slapen, komt Marit omhoog en kruipt bij mij onder het dekbed. "Ik heb dat ene briefje mee dat we aan het begin van het schooljaar hebben gemaakt," Ik moet haar onbegrijpelijk hebben aangekeken want ze zegt: "Met al die jongens, van plaats 9 tot 1?" Ze kijkt me vragend aan. "O, die," "Ja, die heb ik nu bij me. We zouden aan het begin van de herfstvakantie nog een keer kijken en veranderen," Ik knik. Dát weet ik nog wel!
Ik knip het lampje aan dat boven mijn bed hangt en Marit haalt het briefje tevoorschijn. "Hier, deze is van jouw," Ik krijg mijn briefje en lees hem nog een keer door. "Koen op één!" roep ik uit. Marit giechelt en slaat haar hand voor mijn mond. "Ssst, er liggen hier nog andere mensen, weet je nog?" Ik giechel ook. "Sorry, maar ik kan gewoon niet bevatten dat ik zo stom ben. Ook al heeft hij het goed gemaakt, nog steeds niet…nummer een, dat nooit!"
Ze kijkt met me mee over mijn schouder. "En Noël dan, op nummer 5. Zou die leuk vinden, zeg," En ze kijkt me lachend aan. Ik geef haar zo'n duw, dat ze bijna van mijn bed af rolt. "Gek," sist ze, waarna ze begint te lachen. "Ik stootte met mijn been tegen Noël aan!"
Ik kijk over haar heen naar Noël. Hij ligt met zijn gezicht van ons af, maar aan zijn rustige ademhaling zie ik dat hij gewoon nog diep in slaap is. "Hij slaapt nog, maar ik weet niet voor lang als jij steeds tegen hem aan trapt," "Jij gaf me een duw, hoor," doet ze zogenaamd verontwaardigd.
"Heb je een pen?" "Hoezo dat nou weer," "Denk je nou echt dat ik Koen zo laat staan, nadat hij dit heeft gedaan," Ik wijs naar mijn hart. "Gek, Koen kan niets met je hart doen. Dat moet hij je eerst opensnijden," "Nee, hoor," zeg ik. "Wat heeft hij er dan mee gedaan," "Hij heeft mijn hart gebroken, het weer een klein beetje gelijmd, maar het is nog steeds gebroken. Daarvoor komt hij op de achtste plaats net voor Robert, die is toch nog wel een klein beetje erger," "Zo laag," lacht Marit. Ik knik. Ze lacht.
Dan betrekt haar gezicht. "Wat is er?" "Nou, als je Koen van de eerste plaats af hebt gehaald, dan schuift alles daar en dan komt Tom op de eerste plaats. Maar Tom is van mij!" Ze trekt haar onderlip naar beneden. "Je mag Tom van me hebben," "Echt? Maar wie is jouw nummer een nu dan?" "Waar heb je gezeten de hele avond?" vraag ik haar. "Eh…hier," "Raad dan maar eens wie nummer een is,"
Er verschijnt een lach op haar gezicht. "Ooo," "Ja, ooo," Ik kras Koen naam door, net zolang totdat je er niets meer van ziet. Dan zet ik zijn naam vlak voor die van Robert. "En nummer één is: …NOËL!!!" Marit doet alsof ze een omroeper is en houdt haar handen voor haar mond. Ze valt bijna van haar bed. Ik kan haar nog net tegenhouden. "Nu was het wel jouw schuld,"
Stikkend van het lachen geef ik haar mijn nieuwe papiertje. "Heb je de jouwe al veranderd," vraag ik snel tussen de lachbui door. Marit is niet in staat om te antwoorden, maar ze schudt haar hoofd. Ik schiet weer in de lach om haar gezicht. Na een tijdje zijn we pas weer stil. "Kom," Ik hou mijn dekbed open en ze kruipt eronder. Ik knip het lampje uit en kruip naast haar. "Je ligt meer dan over de helft!" Ik geef haar een duw. "Echt niet!" Ze geeft een duw terug.
We worden iets rustiger en na een tijdje hoor ik Marits rustige ademhaling, als teken dat ze slaapt. Ik ga op mijn rug liggen en kijk naar het plafond. "Is er nog iemand wakker?" fluister ik dan en ik kijk over de slaapzakken die op de grond liggen. Niemand beweegt of geeft een teken dat ze nog wakker zijn. Ik draai weer terug.
In de slaapzak naast mijn bed, draait Noël zich geluidloos om. Hij glimlacht. Hij was al die tijd wakker vanaf die schop van Marit. Hij is blij dat Maggie hem nu wel op de eerste plaats heeft gezet. Het hele dorp, wie nog wakker was tenminste, heeft dat gehoord, nadat Marit het had 'omgeroepen'.
Hij gaat zachtjes rechtop zitten en kijkt naar Maggie. Ik heb niets in de gaten en kijk nog steeds naar het plafond. Ik hoor een geluid en ik draai mijn hoofd om. Niets. Maar dat kan ook niet, denk ik. Ik kijk uit mijn raam en zie de maan fel schijnen. Ik wend snel mijn gezicht weer af.
Noël draait zich weer om en gaapt, nog steeds geruisloos. Hij denkt aan Maggie. Maggie, in het zwembad. Maggie, toen ze hem omhelsde voor school. Maggie, bij hem thuis toen hij ziek was. Maggie, vanavond op het feest. Ze zag er prachtig uit! Met dat beeld in zijn hoofd valt Noël langzaam in slaap, niet in staat om zijn ogen nog langer open te houden.

Ik vervorm mijn kussen, maar die bobbel blijft er zitten. Ik ga weer rechtop zitten en kijk naar mijn vrienden. Een voor een ga ik ze langs.
Nina, zij is echt een goede vriendin geworden dit jaar!
Ik laat mijn ogen naar Nicky kijken. Ik ben blij dat ze weer terug is, mijn oude vriendin.
Ik kijk naast me naar Marit. Zonder haar had ik het niet overleefd op school, met Shirley en alles. Ze is echt voor niemand bang. Ik glimlach.
Dan gaan mijn ogen naar Noël. Ik denk aan de eerste dag dat ik hem ontmoette. Die dag in het zwembad. Nicky en ik wilden eerst niet gaan. Gelukkig heeft ze me toen overgehaald. Een vreemde, een goede vriend, en nu mijn vriendje! Wie zou dat ooit denken. Ik zeker niet, als ik het niet zelf heb meegemaakt.
"Ik hou van jullie!" fluister ik. "En ik wil jullie nooit meer kwijt," Ik zak weer terug en sla mijn armen om Marits schouder en ik val, met een gelukkig gezicht in een diepe slaap…

Dit is mijn verhaal, ik hoop dat jullie het leuk hebben gevonden.
x Eline, geef reacties op mino_nimo@hotmail.com

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl



Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

• blunders
• dieren verhalen
• erotische verhalen
• griezel verhalen
• humor verhalen
• kinderverhalen
• liefdes verhalen
• sex verhalen
• spannende verhalen
• sprookjes

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 18 bezoekers online