Lees verhaaltjes op verhalen lezen. Van spannede verhalen tot erotische verhaaltjes.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:

Naam afzender:
E-mail afzender:

Verhaal:

Een dag uit Chris dagboek
Lief dagboek,

Het is nu vijf jaar na de oorlog. Die duistere kille oorlog. In die oorlog werd ik gekroond als heerser van dit land. Het land dat toen woede, verdriet, pijn en later vreugde vertoonde. Woede voor hoe de oorlog ooit had kunnen beginnen. Verdriet voor het verlies van mensen. Pijn voor alle verwoestingen en verwondingen. Vreugde, omdat we de oorlog hadden gewonnen. Ik werd gekroond, omdat mijn ouders gedood werden in die oorlog. Met veel pijn en verdriet kijk ik terug op die laatste dagen. Het was op die duistere maandag dat mijn moeder stierf. Mijn ouders waren op pad naar het strijd veld. Het strijd veld was niet ver van het kasteel. Toen ze eenmaal op het strijd veld waren, begon het bloedbad. De hele tijd bleef het doorgaan, tot de vijand in de avond terug trok. De helft van de soldaten waren gesneuveld en de koningin, mijn moeder, was ook weg. De koning, mijn vader, stond erop dat er naar haar werd gezocht. Ze doorzochten het strijdveld en vonden haar. Alleen leefde ze niet meer, Ze was helemaal bleek en koud. Er zat ook een pijl door haar hart, die deels gebroken was. Vier soldaten deden haar op een aparte dodenwagen, die haar mee nam naar het kasteel. De koning werd begeleid, omdat hij heel erg in de war was en niet meer helder kon denken. In het kasteel zag ik ze terugkomen. Vol vreugde rende ik naar beneden, maar de vreugde ging weg toen ik mijn vaders gezicht zag. Ik wou vragen wat er aan de hand was, maar mocht niet naar mijn vader toe. Vol bezorgdheid zat ik op mijn kamer. Plots kwam er een soldaat binnen, die mij alles vertelde. Huilend werd ik meegenomen naar mijn moeder. Toen ik haar zag, moest ik nog erher huilen. Ik vroeg waar mijn vader was. Ze zeiden dat hij was gaan slapen en dat ik dat ook maar moest doen. Vol tegenzin en verdriet ging ik dus ook maar slapen. Toen ik de volgende morgen opstond, ging ik gelijk naar mijn vader. Bij zijn kamerdeur stond ik stil. Ik hoorde gesnik en gehuil. Zachtjes klopte ik op de deur en stapte naar binnen. Gelijk ging ik mijn vader troosten, maar daar knapte hij niet veel van op. Na een beetje praten, merkte ik dat mijn vader in de war was en niet meer wist wat hij moest doen. Een soldaat kwam binnen om mij te halen. Ik moest de grafkist van mijn moeder uitzoeken. De man die de kisten maakte vertelde iets over elke kist die we zagen. Hierdoor duurde het lang voor we klaar waren. De kist die ik had uitgekozen, vond ik heel erg mooi en bij mijn moeder passen. Het was een witte marmeren kist met een goude kruis en aan de binnenkant met een rode zachte stof bekleed. Die avond ging ik aan mijn speech werken en ik dacht aan mijn vader. Zou hij al een beetje opgeknapt zijn? Ik betwijfelde het ten zeerste en ging slapen. Het was woensdag, de dag dat mijn moeder werd begraven. De kist werd door vier soldaten gedragen en voor en achter de kist liepen twee soldaten. Mijn vader was als eerste met zijn speech. ''Ze was een goeie vrouw en zag in veel het goede. 12 en een half jaar waren we getrouwd. Jammer dat het niet langer kon zijn. Ik weet zeker dat ze nooit vergeten word''. Dat waren de mooiste woorden die er werden gesproken. Na dat mijn moeder was begraven, werden er mooie bloemen gelegd. Waaronder veel rozen en tulpen. Ik legde een waterlelie bij het graf, omdat mijn moeder en ik waterlelies keken vlak voor de oorlog. Die dag was het land ik rauw en was iedereen verdrietig om het verlies van de koningin. Ik ging die dag vroeg slapen, omdat ik me niet zo goed voelde. De volgende dag ging ik weer naar mijn vader. Ik zag een verpleegster in en uit de kamer lopen. Ik vroeg wat er was en zij vertelde dat hij ziek was en goed moest rusten. De donderdag daarop was mijn vader niet in het kasteel. Niemand wou me nog iets zeggen. Pas later kreeg ik te horen dat mijn vader ernstig ziek was en in het ziekenhuis lag. Ik mocht even naar mijn vader toe. Helaas was hij niet aanspreekbaar. Ik vroeg aan de docter wat mijn vader had, maar dat wisten ze nog niet. Ik was de rest van de dag verdrietig en bang. Ik was verdrietig, omdat die hele week slecht ging. Ik was bang, om ook mijn vader te verliezen. Zaterdag werd ik gewekt door een soldaat en werd ik naar mijn vader gebracht. Hij was beter geworden. Ik was heel erg blij. Ik en mijn vader waren de hele dag samen. Dat was een fijne tijd. Die avond kwam mijn vader op een idee om de vijand te verslaan. Iedereen vond het een goed plan en dat werd gevierd. Toch eindelijk iets goeds deze week. Eindelijk kon ik weer slapen met een lach. De zondag was helaas weer een grijze dag. Ik rende blij naar beneden en kreeg het slechte nieuws te horen. Mijn lach verdween. Mijn vader was overleden door een nog onbekende reden. De weken daarna gingen snel. Mijn vader werd begraven en met zijn idee won ik de oorlog. Voor ik die idee mocht uitvoeren moest ik gekroond worden. Eigenlijk wou ik niet, maar ik wou wel het idee van mijn vader uitvoeren. Dus werd ik gekroond. Het idee werkte en de oorlog was voorbij. Terwijl iedereen ging feesten, ging ik naar de graven van mijn ouders. Dat doe ik nu elk jaar. Dus vandaag was ik ook geweest. Ik ben blij dat ik alles aan je kwijt kan.

Liefs Chris.

---Einde---

ï»¿

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit Ã©Ã©n van de onderstaande categorieÃ«n? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieÃ«n: 10
Totaal 16 bezoekers online