Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
 
Naam afzender:
E-mail afzender:
   
Verhaal:

Madeleine [Hoofdstuk 1]
.. Vier uur alweer. Verdomme. Stefan keek nog eens goed rond. Geen sigaarrokende man met een litteken. Het klonk ook zo cliché, misschien hadden ze 'm wel flink in de zeik genomen. En uitgerekend nu, op z'n laatste klus.
Hij kon zichzelf wel voor z'n kop schieten. Daar zat 'ie dan, ergens in een kutland, opgescheept met een levensgevaarlijke klus waarbij aan alle kanten een luchtje zat.
Vanaf zijn barkruk had hij een mooi overzicht op de discotheek. Hij heeft nooit echt begrepen waarom mensen zich zo belachelijk maken. Op de dansvloer stonden een aantal jonge pikkies te dansen als apen, en een tafeltje verder lag er een belachelijk jong meisje stomdronken compleet de weg kwijt te zijn. Niemand die zich om haar bekommerde. De jongen waarmee ze was gekomen had hij een uur daarvoor al met één of ander vies hoertje zien vertrekken.
Opeens voelde hij een hand op z'n schouder. Z'n hart schoot in z'n keel en hij trok lijkbleek weg. Toen hij zich omdraaide keek hij in het stralende gezicht van een beeldschone vrouw. Het was dezelfde vrouw die hij vanmiddag in de stad zag, aan de overkant van de straat. Ze zag hem ook en heeft zelfs even naar hem gelachen. Klungelig zette hij toen een glimlach op en heeft zo nog een minuut naar haar staan staren, tot ze de hoek om ging en voorgoed uit zijn leven verdween. Ze vroeg enthousiast hoe het met 'm ging en of hij wilde dansen.
'Liever niet', zei hij in het Engels, want zijn Spaans was niet al te best. Ze leek teleurgesteld. 'Wil je wat drinken?', vroeg hij. Haar mooie gezicht klaarde op en ze bestelde een Martini. Ze stelde zich voor en ze raakten aan de praat.

Haar naam was Maria. Ze kwam uit een arm gezin en is streng-gelovig opgevoed. Zelf heeft ze haar eigen familie altijd een stel hypocrieten gevonden en nooit vertrouwen gehad in de macht en goedheid van God. Haar vader was een nietsnut, mishandelde haar moeder en maakte het beetje geld dat hij verdiende met het oplichten van toeristen op aan gokken. Op vroege leeftijd al is ze uit haar dorp vertrokken, op zoek naar een beter leven. Dat is ondertussen vijf jaar geleden, en een hoop tegenvallers en slechte ervaringen met vriendjes later werkt ze nu aan de top van een reclamebureau. Haar Engels was 'nearly perfect', en dat zorgde voor een bijzonder soepel verloop van hun gesprek.
Voor de vorm was hij even geen kansloze drugskoerier, maar een succesvolle zakenman op doorreis. Hij handelde in computeronderdelen en steunde verschillende goede doelen. Hij was helemaal weg van haar. In het schaarse licht, ondersteund door felle kleuren van de discolampen zag ze er adembenemend uit. Zijn blik dwaalde af van haar ogen, gleden langs haar welgevormde lippen en volgden deze route met hier en daar een kleine onderbreking omdat hij instemmend en begrijpend moest knikken. 'Hé, je aandacht erbij houden!', dacht Stefan.

Voordat het allemaal zo ver is gekomen had Stefan een prima leven in Nederland. Hij woonde sinds kort op zichzelf en werkte als recensent bij een games-tijdschrift. Hij hield van het leven, en het geluk lachte hem toe. Reizen was één van zijn favoriete bezigheden en hij interesseerde zich erg voor de Japanse cultuur. Hij is zelfs een keer in Tokio geweest voor zijn werk, op een grote gamesbeurs. Daar wist hij niet wat hem overkwam. Van schrijven is er niet veel gekomen, want op iedere hoek keek hij even een etalage in om de typische Japanse kunst, de laatste mode of stripboeken te bekijken. 'Manga's', wist hij. Vroeger verzamelde hij stripboeken van Spiderman, maar vanaf het moment dat hij in aanraking kwam met een Dragonball-manga was dat voorbij. Die heeft hij trouwens al een tijd niet meer gelezen. Hij nam zich voor dat binnenkort weer eens te doen.
'Stefan?', hoorde hij in de verte. 'Stefan?'. Hij schrok, en besefde zich opeens weer dat hij niet in Nederland was, maar in één of andere discotheek, met Maria, het lieve meisje dat 'm ondertussen al drie keer had gevraagd wat hij wilde drinken. Ze lachte naar 'm. 'Doe maar een biertje', zei hij. Ze keek 'm vragend aan. Een biertje? Sukkel! Dat begrijpt ze toch niet. Een cola'tje leek hem bij nader inzien verstandiger.

Anderhalf uur en vele drankjes later werd het tijd om op te stappen. Zij wist nog wel een ander leuk tentje, maar hij bedankte. Hij vertelde haar van het ongeluk met de huurauto die middag en zijn hotelkamer, tweehonderd kilometer verderop. Met een lichte twijfel op haar gezicht vroeg ze 'm mee naar haar hotelkamer. Zij was ook in de stad voor zaken.

Onderweg werden ze lastig gevallen door een dronken zwerver, maar in plaats van hem weg te sturen stopte ze 'm een briefje in de hand en fluisterde ze hem woorden van moed in. De man knikte en dwarrelde zonder enig gevoel voor richting de duisternis in. Maria pakte zijn hand en vertelde hem dat ze weet hoe het is om arm te zijn. Vol medeleven luisterde hij naar haar verhalen over de tijd dat zij, gehuld in niets meer dan een vies doek samen met haar broertje op straat heeft moeten bedelen. Ze vertelde over haar moeder, die al op vroege leeftijd is overleden en over haar broertje die nu bij een bende zit. Hij zei niets. Hij schaamde zich dat hij in de discotheek vooral naar haar borsten en mooie benen heeft zitten kijken in plaats van echt te luisteren naar wat ze te vertellen had. Ze keek hem vragend aan, maar ze knikte begrijpend toen hij haar radeloos aankeek.

De stad zag er prachtig uit. De straten waren nog een beetje nat van de zomerbui vanmiddag. Het licht reflecteerde schitterend in de plassen water, en er liepen hier en daar een stelletje, lachend, hand in hand. Stefan kon bij dit aanzicht nog maar moeilijk voorstellen wat voor verschrikkelijke dingen er gebeuren in dit land. In deze stad.

Na een klein stukje lopen stonden Stefan en Maria voor een groot hotel. De lobby zag er schitterend uit. Twee grote trappen, bekleed met rode stof en goudkleurige trapleuningen kwamen samen bij een waanzinnig grote ballustrade.

Boven aan de ballustrade stond een man, welke hem vreemd aankeek en snel wegliep. Stefan was veel te moe om zich daar druk om te maken.
Onderweg, op de trap naar haar hotelkamer stopte ze even. Ze keek hem onderzoekend aan. Het viel hem op hoe mooi haar ogen waren. Ze deden hem denken aan die van zijn kleine zusje. Een steek in z'n borst, en het heldere besef van wat er zich de laatste paar weken had afgespeeld deden hem weer herinneren waarom hij hier eigenlijk was. Die klootzakken hebben haar bij hem weggenomen! Nog maar één aflevering. Ééntje maar, en dan pakt hij ze allemaal terug.
Ze zullen boeten voor wat ze haar hebben aangedaan.
Maria's gezicht vertrok. Ze was geschrokken van zijn blik, de haat in zijn ogen. Ze trok haar hand los. Blijkbaar had hij die zojuist haast fijn geknepen. Ze vroeg hem wat er was. Hij wist niet wat hij haar moest zeggen. Diep van binnen wilde hij het verhaal kwijt, iemand vertellen wat er allemaal speelde. Misschien.. Misschien zou zij het begrijpen. Ze heeft zelf ook vanalles meegemaakt en ze is tot nu toe ook open geweest naar hem. Iets in hem vertelde hem dat ze een goed hart had. Ja, zij zou het wel begrijpen. En ze kent de weg in dit land.
'Kan ik je vertrouwen, Maria?', vroeg hij. Ze wist even niet waar ze moest kijken en knikte vertwijfeld bevestigend. Hij pakte haar hand en gebaarde haar voor te gaan.

Op de hotelkamer hing er een gespannen sfeer. Zij wist niet wat ze kon verwachten, en hij had geen idee waar te beginnen met zijn verhaal. Het viel hem op dat de hotelkamer er niet erg bewoond uit zag. Geen bagage, niets. En Maria vertelde nog dat ze er al vier dagen zat. Hij vroeg haar te gaan zitten. Ze deed wat haar werd gevraagd en nam plaats in de grote lederen stoel, naast het tafeltje met allerlei luxe en overbodige hotel-accessoires.
Hij schonk wijn in voor hun beide, maar geen van hen nam een slok. En uit het niets begon Stefan zijn verhaal. Aan één stuk door, over de problemen op school van zijn kleine zusje, de verkeerde vrienden waar ze mee omging en het verschrikkelijke wereldje waarin zij werd opgeslokt toen ze met drugs begon. De verkrachtingen, de mishandelingen en het smerige werk dat haar opgedrongen en verplicht is. Ze was verslaafd, en haar 'vriendje', waarvan ze dacht zoveel te houden zei dat het de enige oplossing was.
Hij keek Maria even aan, en zag dat ze niet wist waar ze moest kijken, hoe ze moest reageren. Ze pakte zijn hand, en hij merkte dat die trilde. Hij ging verder met zijn verhaal, vertelde van de bedreigingen toen hij haar wilde helpen en de jongens er op aansprak, over zijn naïeve zusje, Madeleine, die tegen beter weten in toch naar hem terug ging en over het belletje dat hij via haar telefoon had ontvangen. Over de drugs die hij moest smokkelen om haar terug te zien, en uiteindelijk over de lange weg die hij al had afgelegd om te komen waar hij nu is.
Zijn laatste opdracht. Zijn laatste aflevering voor hij haar weer terug zou zien...

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 23 bezoekers online