Lees verhaaltjes op verhalen lezen. Van spannede verhalen tot erotische verhaaltjes.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door ��n van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:

Naam afzender:
E-mail afzender:

Verhaal:

mijn toekomst verhaal
“tot morgen” zei ik toen ik naar ik de metro in stapte. Ik zwaaide even naar Michel en David en toen vertrok de trein. Ik ging zitten op de tweede etage van de metro. Ik pak mijn schetsboek er bij en ging als gewoonlijk even nadenken. Het was niet zo lang geleden dat ik een robot had gemaakt die de marine goed kon gebruik ik het bergen van schepen. De metro ging verder. Ik dacht na, na, na en na en toen begon ik te tekenen. Een robot die iets uit het water kan pakken en in zijn lichaam doet. Ik denk dat ik er nu wel een is ben bij mij bestemming. Ik stapte uit op het perronnetje en liep naar de flat die net in het zicht was van het perron. Ik liep gewoon naar huis ik pakte nog uit het supermarkt automaat een pak rijst, een blikje worstenbroodjes, range, 6 blikje bier (waar ik wel 6 dagen mee deed) en nog wat vissen voer. Ik zacht een paar auto’s staan die al lang niet meer hadden gereden door de hoge benzine prijzen.

Ik ging de flat binnen mij tekende een vormpje op het voelapparaat en de deur ging open. Ik ging naar binnen deur voor me ging niet open de deur achter me ging dicht en meteen erna ging die van voor open. Ik pakte de snelle lift naar boven op de 27 verdieping stapte ik uit er liep een paar mensen langs me hun begroete me vriendelijk. Ik dee dat ook. Ik kwam bij mij appartement aan. Ik tekende weer een vormpje op het voelapparaat en de deur ging open. Ik liep naar binnen en ging even kijken bij me vissen. Die zwommen vrolijk langs het glas ik drukt op een knopje en er viel wat voer. De vissen zwommen langzaam er op af. Ik ging zitten met een het blikje worstenbroodjes. Ik maakte het wijzere dopje er af. Toen kwam er iets bij waardoor het ineens warm werd. Ik pakte een er uit en zette de tv aan. Ik zette het nieuws aan van 24.00. Ik keek er naar. Ergens bijna aan het einde van het nieuws kwam er een kort bericht.

“Vandaag was er een schip gezonken met 5000 super zuinige auto’s” zij de nieuwspresentator. “het schip is nog maar een half uur gelede gezonken in het kanaal tussen Frankrijk en Engeland. Het is nog niet echt duidelijk waardoor het schip is gezonken. Het was een schip met maar 2 mensen aan boord. Die zijn allebei gered. Het schip was door een computer gestuurd. Nederlandse marine heeft al aangeboden voor het schip te bergen.

Ik had met smart gekeken naar de beelden. Misschien word ik wel uitgezonden voor het helpen van het bergen van het schip. Ik spoelde even terug en bekeek het bericht nog een keer. Het was echt een groot schip. Daar heb je wel een maand voor nodig.
Ik liep naar de computer en zette hem aan. Ik ging naar de site van de marine en keek wie er uitgezonden word voor het bergen van het schip. Voor dat ik mijn eigen naam tegen kwam zag ik een paar namen van een paar vrienden David, Michel, Martijn, Kevie en Alexander. Tenslotte kwam ik mijn eigen naam tegen. Gerben robot ontwerper, robot
Bestuurder en robotreparateur.

Ik mailde even terug dat ik het gelezen had. En ging mijn basis tas pakken die altijd klaar ligt voor als ik uitgezonden word. Ik pakte nog een paar spulletjes uit me tas die ik vandaag had gebreukt (ook me schetsboek) en ging slapen na een dergelijk lange dag. De volgende dag werd ik wakker door de wekker. Ik ging rechtop zitten en ik dacht wat ik vandaag moet doen en wat ik vandaag niet moet doen. Dat is een gewoonte geworden waar ik de dag mee begin. Ik scheef even op een ideetje voor een robot en ging veder met mijn gewoontes. Aankleden, tas inpakt, timer voor het vissenvoer, wassen, nog een worstenbroodje en ik als laste op mijn laptop iedereen een klein mailtje sturen dat ik ben uitgezonden voor een maand of zo iets.

Ik dé de deur achter me dicht en ik dacht aan de tijd dat ik op het schip zal zitten. Geen idee wat hier zal gebeuren. Ik liep naar beneden en liep weer naar het supermarktapparaat. Daar kocht ik allemaal lekkers. Ook lekkere banaantjes en kokkinnetjes. En natuurlijk wat bier. Ik kocht ook nog even de krant voor in de metro te lezen. Ik liep naar het stationnetje waar de metro zal stoppen. Ik stak mijn pas in en tikte in welk eindbestemming ik wou. De kaart was klaar met berekenen en gaf de snelste route aan. Ik pakte die route. Ik had de tweede metro nodig die langs kwam. Die kwam over 4 minuten. Ik stapte de metro in.

Ik ging zitten op de eerst etage van de metro want daar was de minste druk. Ik pak de krant die ik bij de supermarktparaat had gekocht. En blaarderde door to de bladzijde waar in het groot stond “groot schip zinkt helemaal”.
Gisteravond is een schip van Spaanse nationaliteit gezonken. De twee bemanins leden die het schip onderhouden en toezicht houden legde deze verklaring af:
Het schip was een Beetje gek aan het doen. Hij pakte de verkeerde weg over het rif. Wij dacht dat het er wel bij zou horen. Maar toen voelde wij het schip schokken en begon het te zinken. Wij drukten meteen de noodknop in bij noot gevallen. Na 10 min was er al een helikopter die op afstand word bestuurd er en redden ons. Ondertussen toen we naar boven klommen zagen we het schip langzaam zinken.

Ik dacht: dus het was gewoon een fout van de besturing. Wat meestal was. De metro stopte. Ik zag David in stappen. Ik liep naar David en begroete hem vriendelijk. En begon meteen te praten over het gezonken schip. Maar uit het gesprek kwam niet echt iets nieuws. De metro stopte weer en Michel, Kevie, Alexander en Martijn. Zij kwamen bij ons zitten. We gingen praten over het ongeluk. De metro stopte ondergronds en wij stapten allemaal uit. We waren bij het hoofdkwartier van de mariene. Wij gingen naar binnen. Eerst door een metaaldetector dan je pasje laten zien en je paspoort. We gingen in de stamp vollen zaal zitten die helemaal vol was. Dat waren alle mensen die waren opgetrommeld voor mee te helpen. Van mensen die van af het land berichten door geven tot onderwaterlassers. Ik ging aandachtig luisteren wat we allemaal gaan doen op deze expeditie.

Dit werd er gezegd;”vandaag gaan we met twee boten naar het kanaal. De eerste is er een bood met allemaal robots en zaag apparaten. Het tweede schip is er een voor alle onderdelen in te vervoeren die worden op getakeld. Dit is de lijst bij de eerste bood.”ik zag mijn naam er bij staan wat ik al verwacht had. Ik zag ook de namen; Alexander, David en Martijn. Het verhaal ging verder wat we gingen doen:” de expeditie is als geplant om over een maand precies klaar te zijn. En als we het schip goed hebben geborgen mogen wij de lading en de onderdelen van het schip zelf houden.”iedereen keek verbaast op. Ik was ook verbaasd want er waren wel 4000 auto op dat schip. En meestal wil de gene van wie dat was die lading terug. Ik vroeg me af wat ze er mee gaan doen. Maar dat maakt niet zo veel uit.

Wij kregen bij de uitgang een lijst met dingen die we op het schip moeten doen. David had ongeveer de zelfde lijst als mijn. Ik was daar best blij om want hij was mijn beste vriend. Ik ging de lijst even af wat ik allemaal moest doen. Ik begon met schets papier voor onderwater-robots te schetsen. Ik moest ook inschatten hoeveel robots we moesten mee nemen samen met een paar anderen. We kregen een ontwerp op de laptop gestuurd in welke houding en anderen dingen die mee zullen tellen. Ik maak een grove schatting binnen een uur er naar te kijken en te berekenen. Ik kwam er op uit dat als je hem binnen een maand moet doen dat je 10 duiker, 100 las robots, 20 takel robots en dat de bood die de onderdelen moest verplaatsen 5 keer heen en weer moeten. Ik had een goede schatting gemaakt wat de anderen kwamen ook op zo iets uit. David had bijna het zelfde als mij.
We deden de taken onderling in dat groepje verdelen. Ik kreeg de taak voor 20 takel robots te vinden en op het schip te doen (David had precies de zelfde taak). Ik ging zitten met mijn laptop. Ik ging zoeken in het magazijn van de mariene. Daar vond ik 30 takel robots. Ik dé dat doorgeven aan het vervoer team dat die op het schip moesten komen. Zo dat was geregeld.

Ik ging verder met mijn lijst. Uiteindelijk had ik heel de lijst afgerond binnen 7 uur. De boten vertrokken 1 uur later. Ik ging nog even wat eten in het café in de haven. Daar zaten al mijn vrienden al wat thee en koffie te drinken. Ik ging er weer bij zitten. En begon gezellig te praten. Een half uur later gingen we de bood op. Behalve Michel en Kevie die ging op de andere boor die een half uur later vertrok. Ik ging naar mijn hut daar sliep ook Alexander en David. De rit zal 12 uur duren. Ik beslis om nu te gaan slapen en vroeg op dat we alles kunnen voor berijden. Het was 21.00 en wij gingen naar bed en dé ik het licht uit. Het was nog wel schemerig buiten maar dat merk je binnen niet want je ziet bijna nooit in het schip.

De volgende dag werd ik om 4.30 in de ochtend wakker Alexander en David lagen nog te slapen. Ik ging uit bed en ging ochtend eten. Een half uur later kwamen David en Alexander er aan. Hun ging zitten naast mijn met een stevig ontbijt. Ik zij: “dit heb je wel nodig het word wel een lange dag.”het schip zal aan komen om 9.00. Ik start mijn laptop op en dé inloggen op het netwerk van het schip. Ik zag meteen dat Michel al onlein was. Ik begon te chatten met Michel. Hij zij dat de bood wel een uur later vertrok dan geplant. Want een paar mensen waren zoek. Het bleek dat ze vast zaten en het magazijn. Lachen toch. Ik vertelde dat aan Alexander en David. Zij konden er ook wel om lachen.

Ik kreeg een email van de planning van deze maand. Daar stond niks bijzonder in. Ik ging aan programmeren van een robot die ik gister in de metro had ontworpen. Ik merkte al snel dat het goed zal werken als ik er zo een van kan maken. Ik ging verder met de voorbereidingen voor de robots die straks in het water zullen gelaten worden. Het was een heel ruim vol. Ik vond al snel een fout in een die lek was op een plaats die het niet mocht en ik gaf dat door aan de reparateurs. Ik vond ook een fout in de programmatuur van de robots. Ik had daar mijn laptop neer gezet en gaan werken aan de fout en even later had ik dat op gelost. De fout was dat de coördinaten van de communicatie tussen de robots niet klopte. Dus dan kreeg je kans dat de elkaar raken.

Maar voor de rest was er niks veel aan de hand. Even later kwam David ook naar de robots kijken. En vond ook niks meer. Ik hoorde de motor van het schip stil gaan dus dat betekent dat. Ik werd op getrommeld voor op de brug te komen. En ik kreeg de opdracht voor 4 las robots in de gaten te houden. Om 12.00 werd de eerst robot ter water gebracht. Dat was een van mij robots. Ik stuurde hem naar het schip en het programma te volgen. Een uur later kwam het andere schip aan. Toen waren ook alle robots ter water gebracht.

Een van mijn robots dé een klein gatje boren in het ruim van het schip. En ik zag dat er bubbeltje uit kwamen. Dus dat betekende dat er lucht in het ruim was. En betekende ook dat alle auto’s nog goed waren voor gebruik en dat er nog geen schaden aan was. Ik plaste meteen alle robots die op het programma hadden voor iets aan het ruim te doen. Ik ging naar de admiraal en liet dat zien. En daarbij ook mijn ontwerp van robot die ik in de metro had bedacht liet ik zien. Ik zij dat ik als ik 5 dagen kreeg voor de robot te maken dat we dan alle auto’s zonder schade er uit kreeg. Hij vond het een goed plan en ik mocht er aan werken.
Ik kreeg hulp van Alexander, Martijn en David.

Ik begon de eerste dag ging ik de ontwerpen verder uitwerken en tot een 3D ontwerp op de laptop. David had die dag al verder gewerkt aan de programmatuur.
Op de volgende dag gingen we werken aan de robot zelf aan het eind van de dag was hij al bijna klaar.
Op dag 3 was ik vroeg op voor de programmatuur te verbeteren ook die dag werd de robot helemaal klaar. Ik dé de programmatuur instaleren en de laste onderdelen werden er aan gezet. We hadden beslist dat we de volgende dag de robot in het water zullen laten.
Op dag 4 vroeg in de ochtend lieten we de robot zo groot als een bus ter water. Ik ging naar de brug kijken hoe bij het deed.

Hij deed het precies volgens plan hij zetten zijn hele platen voorkant er tegen aan en dé zich er tegen aan zuigen. Hij dé een heel groot vierkant vlak uit het want boren. En drukt hem uit en liet mini twee wielegen robots naar binnen. Toen zag ik ook de binnenkant met een camera. De vier kleine robots gingen gaar een auto en tilden hem zonder moeite op. En ree hem naar de grote robot. Daar was een sub capsule in de robot waar de kleine in deden. De klappen tussen de robot en de subrobot gingen dicht en de subrobot lied los. En dreef langzaam naar de oppervlakte. Daar aangekomen was er een platvormpje op het water waar de klap open ging en de auto zonder moeite op het platvormpje vlak bij de tweede bood. Daar kwam een moeit auto uit zonder een schrammetje het platvormpje werd omhoog gedaan en de bemanning dé de auto verder douwen op het schip. De sub robot ging weer onderwater en kwam weer bij de robot ver onder aan. Op die dag waren er als 100 auto’s naar de oppervlakte gebracht. De robot was een succes.
De volgende dag werden er meteen weer nieuwen gebouwd en binnen 10 dagen waren al de auto’s naar boven gehaald. En binnen de maand was alles op geruimd.

De dag dat we terug op het land waren kreeg ik als beloning een van de auto’s die mijn robot heef op gehaald. Toen re ik al mijn vrienden naar huis en daarna mij zelf ook.

Einde

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 33 bezoekers online