Verhalen

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door ��n van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
Naam afzender:
E-mail afzender:
Verhaal:

Zij of ik?
“En nu een volte Vesna. Neem je linker teugel vaster zo heb je meer grip en gaat hij meer buigen. Oké veel beter zie je dat hij nu zich beter buigt? Beloon hem maar en zet hem maar op stap.” Ik gaf Nero een klopje in zijn hals en glimlachte naar Jan. Jan was misschien wel stalhulp maar ik had speciaal aan Mr. De La fayette gevraagd of ik van Jan les kon krijgen en niet van Casper. Ik had namelijk een hekel aan Casper. “Goed gedaan Vesna” hoorde ik een stem aan het hek zeggen. Het was Merel ook een stalhulp die naar mijn les had gekeken. “Dank je”: glimlachte ik terug. Ik stapte uit met lange teugel terwijl Jan de piste verliet.

“Ooch kijk daar heb je haar weer! Ik haat die meid en haar 5 pony’s, ze denkt echt dat ze kan rijden!” zei Marie-Claire, dochter van de eigenaar tegen Hedwig haar vriendin. “Mjaah ze denkt inderdaad dat ze kan rijden maar Marie-Claire iedereen weet toch dat jij de beste bent?!” : zei Hedwig met een slijmerige stem. Marie-Claire gunde haar een lach en ze liepen naar me toe.

Toen ik dat zag dacht ik echt dat ze me weer iets ging lappen. Ze grijnsden beide en ik lachtte met een sarcastische lach terug. –De bitch is daar- dacht ik in mezelf. “Goed gereden”:zei Hedwig met een Hollandse stem. Marie-Claire fronste haar wenkbrauwen keek Hedwig raar aan. “Vind je?”: rattelde Marie-Claire. Ik negeerde het en stapte gewoon uit. Als ik klaar was met uitstappen kwam Merel in de piste en hielp me weer met afzadelen. Merel, Jan en Julie het zusje van Jan waren mijn beste vrienden. Ook kwam ik heel goed overeen met Gringo. Een vriend van Olivier de zoon van de eigenaar van de manege. Olivier of Oli had zich eens voorgesteld maar meer niet. Het enigste wat ik wist was, dat hij enorm achter de meisjes kon zitten. Dat hadden mijn ogen al verteld. Maar hij was best wel een aardige jonge. Oké, oké ik beken ik vind hem best mooi. Meer niet. Oké we gaan verder met het verhaal.

Merel en ik babbelde wat over de manege en over hoe vervelend Marie-Claire was. Na het afzadelen ging Merel naar huis en toen ik mijn fiets pakte om ook naar huis te gaan, stond Marie-Claire voor mijn neus. “Wie denk je wel niet dat je bent? Mij zomaar een aanstellerig mens noemen! Je zei dat wel over de dochter van de manege hé! Of moet ik het misschien tegen mijn Mammie gaan zeggen?” : zei ze op een ergerende toon. “Marie-Claire iedereen heeft zijn eigen mening en als ik dat vind heb ik daar toch recht op zeker?”: beet ik neidig terug. “ Nee, je hebt hier helemaal geen recht, maak dat je weg komt en als ik het nog één keer hoor dan zorg ik ervoor dat je van de manege geschorst wordt.” Met tranen in mijn ogen fietste ik weg. Achter mij hoorde ik geritsel in de struiken en het eerste gedacht dat bij me opkwam was Marie-Claire die in de struiken gevallen was. Kan je het voorstellen? Ik moest lachen en voog de tranen af. Toen ik thuis kwam vroegen mijn ouders hoe de les was en ik vertelde dat Nero enorme vorderingen maakt. De dingen over Marie- Claire die hield ik voor mezelf. Niemand wist dat ze zo gemeen tegen me was. Merel en Jan hadden het wel al eens gezien , …. Maar hoe ze werkelijk tegen me was, het dreigen enzo dat hadden Merel en Jan nog niet gezien en daar wisten ze ook niets van. Ik wou niet van de manege omdat ik daar vrienden had. En omdat ik er goed les kreeg, het was daar gezellig op Marie-Claire na dan.

Ik trok mijn pyjama aan en ging slapen. Het was zomer vakantie maar omdat ik veel met paarden bezig ben en veel tijd op de manege spendeer was ik om 08.00u al op de manege.
Ik groette Jan die daar al was en hielp hem even mee. Omdat hij nadien samen met Merel mij mee hielp met het optuigen van mijn twee kleine shetlanders. Tapper en Tjacko heetten ze en hiermee reed ik dus geen paard maar mende ik. Ik trainde voor een groote wedstrijd en krijg altijd hulp van Julie, Jan en Merel. Soms ook van Chanell een vriendin van Marie-Claire, maar zij had geen slechte bedoelingen. Ze was aardig en sympathiek. Maar Hedwig daarin tegen was een echt kreng. Ze was irritant en deed altijd mee met Marie-Claire. Om 09.00u was ik klaar met inspannen en reed de piste in. Hedwig kwam met Olivier flirten af, maar toen Olivier zag dat ik aan het rijden was zei hij tegen Hedwig:” Wat is ze goed hé? Ik blijf even kijken, blijf je mee kijken of niet?” Hedwig bekeek hem nors en zei:” Vind je? Nee, ik ga naar de cafetaria.” Ze zag groen van jaloezie. Toen ik aan het hek voorbij ging, nam ik mijn hoed van mijn hoofd en begroette Olivier. Hij lachtte en knikte terug. Plots zag ik een roos ding naar de piste stomen. “ Oli” : schreeuwde ze. “Hoe kon je? Je vindt dat rot kind goed, heeft niemand je ooit manieren geleerd? Ik ben hier de beste en niemnad anders, oké? Begrepen?”
Olivier moest lachen toen hij het knal rode gezicht van zijn zus zag, hij antwoordde haar:” Zusje weest toch niet zo jaloers! En trouwens je zegd dat je de beste bent maar op deze manege ment hier maar 1 iemand, en dat is zij? En jij Hedwig? Je bent het zeker weer gaan klikken? Ik moet je niet hoor als je dat denkt! Je bent mijn type niet en ik haat klikkers!” Toen hij dat zei was er een tikkeltje arrogantie op zijn gezicht te lezen. “Och, dat is nou altijd het zelfde met die jongens!” Hedwig keek hem beledigt aan. “Wat ben je gek geworden Oli? Jij neemt het op voor die seut? Komaan zeg iedereen weet toch dat ik beter ben? Ahja, ik snap het al je bent verliefd op haar he?” “Nee, helemaal niet, je weet toch op wie ik verliefd ben? En ze is geen seut!”: dit zei hij net toen ik voorbij reed. Ik dacht is ze weer bezig ja kwaad over mij spreken, kan dat mens nu geen twee minuten zwijgen? “Ohja vergeten, jij bent op…” “Waag het niet hé, zusje of het wordt je beste dag niet!” Ze grijnsde zo gemeen dat ik bij het voorbij gaan een tik met de zweep op haar kont gaf. Olivier moest lachen en ik keek hem met glinsterende ogen aan. Maar Marie-Claire kon er helemaal niet mee lachen. Ze schreeuwde het uit alsof ze heel veel pijn had. Maar dat kon ze niet hebben, het was maar een tik of had ze het echt?

Wat had ik nu gedaan? Straks ging ze weer huilen bij haar vader zoals ze altijd deed. Zou Oli me dan verdedigen? Ik hoopte het. Door Marie-Claire haar geschreeuw kwam Mr. De La Fayette naar haar toe. “Wat is er?”: vroeg hij met een bezorgde stem. “Dat stom kreng heeft met de zweep op mij geslagen!”: schreeuwde ze het. “Marie-Claire, zo spreek je niet over de mensen, maar heeft ze je geslagen of was het perongeluk?” “Ze deed het express papie, Hedwig heeft het ook gezien.” Hedwig knikte en Mr. De Le Fayette fronste zijn wenkbrauwen. Ik wachtte tot ik Oli hoorde zeggen dat ik het niet met opzet deed, maar er kwam niets uit. Had hij mij dan niet graag? Gaf hij dan helemaal niets om mij? Ik dacht dat we …. vrienden waren?! Mijn les was gedaan , toen Mr. De La Fayette de piste in kwam. Hij stapte op de koets en zei: “ Vesna ik wil met jou eens spreken, kan dat nu?” Ik knikte en voelde me slecht. “Kijk Vesna, wat je daar juist hebt gedaan, dat is heel gevaarlijk. Je mag niet zomaar met de zweep slaan op iemand! Eigenlijk zou ik je uit de manege moeten zetten.” Uit de manege hoorde ik mijn gedachte zeggen. “Uit de manege? Maar Mr. De La Fayette, het was niet de bedoeling haar ……” “Het was niet de bedoeling om wat? Om haar pijn te doen?”
Ik knikte en voelde de tranen lopen. “Vesna, je krijgt nog een kans maar denk eraan dat je uit de manege kan gezet worden.” Ik knikte nogmaals en Mr. De La Fayette stapte af. Ik reed de piste uit en Merel en Julie kwamen naar mij toe. Jan was hard aan het werken dus hij had geen tijd. Merel en Julie maakte de paarden vast aan de balk. Ik stapte af en barste uit in tranen Merel nam me in haar armen en zei:” Je hebt het moeilijk met haar hé, ze maakt het je helemaal niet gemakkelijk.” Ik knikte, tuigde de paarden af, verzorgde ze en ging Jan en Merel mee helpen. Daarna ging ik met Julie wandelen op de manege. Het was warm. Toen we gingen zitten op het gras, vertelde Julie over haar en Jan en over hele leuke dingen. Opeens hoorde we een luidde gil. Toen we ons omdraaide stonden Gringo en Oli, met twee grote water ballonen achter ons. Ik dacht, nu even niet maar ja dat was te laat. Julie en ik kregen elk een waterballon op ons hoofd. Ze lachtte en Oli zei:” Hey ladies, geen zin om een waterballonen gevecht te doen?” Julie was enthousiast, maar ik ging aan de kant zitten zonder iets te zeggen. Ik zag dat Gringo aan Oli vroeg wat er met mij was, hij atnwoordde:” Ik denk dat het door Marie-Claire is, dat ze zich zo slecht voelt. Maar het was niet alleen door Marie-Claire, het was ook door hem. Hij verdedigde mij niet eens! Ze deden verder en het leek of het hun allemaal niet kon schelen. Gelukkig kwam Merel bij me zitten samen met Jan. “Ze hebben je erg gekwetst, zeker Olivier hé?” :fluisterde Merel. Met een afwezige blik schudde ik met mijn hoofd. “Ben je klaar voor de les straks?” : probeerde Jan me op te fleuren. Maar ze zaten niet lang bij mij, van zodra Oli had gezien dat Merel bij mij zat, kwam hij afgestormt. Zou hij op haar zijn? Nee, dat kan niet? Of toch wel? “Hey, Merel en Jan komen jullie niet mee doen?”: vroeg hij terwijl hij recht in mijn ogen keek. Ik wendde mijn blik af. Merel aarzelde maar was al snel overtuigd. Maar toen zij twee weg gingen kwam Oli bij me zitten. “ Ik heb je teleurgesteld, hé?” Ik keek naar de grond en zei niets. “Kijk Vesna, ik wil niet dat iemand te weten komt op wie ik ben oké? En mijn zus denkt trouwens de verkeerde persoon dus dat kan zware gevolgen hebben? Ik durf aan de persoon zelf niets zeggen omdat ik denk dat die persoon nog niet klaar is, en ikzelf trouwens ook nog niet. Ik knikte en hij omhelsde me. Ik lachtte en zei: “Oké, ik vond het gewoon raar dat je mij niet verdedigde. Ik dacht dat je mij niet graag had of ….. “Nee tuurlijk niet, ik deed het om mezelf te beschermen, maar moest mijn vader je van de manege gegooid hebben dan zou ik, je wel verdedigd hebben. Wat zei hij trouwens?” “Dat dit mijn laatste kans was.”: fluisterde ik. Hij keek me een beetje bedroefd aan maar nam me mee naar het waterballonen gevecht. We amuseerde ons maar waren wel helemaal nat. Een nadeel want iedereen moest naar huis om verse kleren te gaan halen. Ik nam mijn fietst en fietste een deel met Merel mee omdat haar huis op dezelfde route lag. Ik vroeg haar te wachten op mij. Ik reed in een tempo naar huis, dat ik nog nooit gedaan had. Ik nam mijn kleren en sprong weer op mijn fiets. Merel wachtte al op mij. Samen reden we verder naar de manege. Het was 16.00u toen we aan kwamen. Ik had pas les om 18.00u tot 19.00u. Dus ik moest nog 2 uur wachten voor ik kon rijden.

16.10u ben ik onderweg naar de rest van de mensen, maar hoor ik dit.: “ Hedwig luister, Vesna is nog altijd niet van de manege weggestuurt dus moeten wij er voor zorgen dat ze hier weg moet!”: hoorde ik een stem zeggen. Waarschijnlijk de stem van Marie-Claire. “Hoe ga je dat doen?” klonk de stem van Hedwig als volgt. “Geen idee maar ik zorg wel voor iets.” Ik liep snel de andere kant op en liep naar de stallen waar ik door een klein gangetje naar de rest liep. Ik vertelde niemand over wat ik gehoord had. Toen ik aan kwam zag ik dat Gringo en Oli net vertrokken. Ik dacht bij mezelf, die jongens mogen me echt niet. Toen ik gezellig met de rest van de groep aan het praten was kwam Oli naar me toe en vroeg:” Vesna, zou je aub even willen komen ik wil met je spreken.” Ik stond op en volgde hem. “Ik heb een vraagje en zit met een probleempje. Stel je ouders hebben vaak ruzie en jij hebt vaak ruzie met je zus of broer. Wat zou je doen?” ik dacht even na:” Wel ik zou tegen mijn ouders zeggen dat ze moeten stoppen met ruzie maken en dat ik anders zou weg lopen en mijn zus die zou ik gewoon negeren of haar juist heel hard irriteren. Waarom vroeg je dat eigenlijk?”
“Gewoon, het is voor een vriend van mij en ik weet dat ik met jou over zulke dingen kan praten.” “Ooh, oké.” Ik stond recht, lachtte naar hem en ging terug bij de rest van de groep zitten.

“Mamie!!!! Moet je horen wat die Vesna allemaal tegen Oli zegt. Gelukkig heb ik het kunnen opnemen!” “Wat zegt ze dan allemaal lieve schat?” “ Luister!” Ze liet het videobandje horen. “ Ik zou … crrh ….zeggen dat ik weg … chr chrch…zou lopen en mijn zus …chrchrrrrchrch ……….zou ik irriteren als ik van jou was!” “Ooh, wie denkt dat meisje wel dat ze is!” “Herbert!” “Ja.” “Je moet eens horen wat deze meid allemaal aan Oli verteld. Ze brengt hem op slechte ideeën!” Herbert beluisterde de band en knikte. “Deze keer ga ik met haar praten”: zei Marie-Louise de vrouw van de manege eigenaar.

Ik stond aan de piste samen met Oli, Merel, Gringo en Julie, toen ik plots een stem mijn naam hoorde roepen. “Vesna!”: riep de cordate stem. Het was niet Marie-Claires stem eerder die van een oudere dame. Ik zag Mevr. De La Fayette stomend op me af komen als of ik haar Bh buiten zo gehangen hebben en er op zou geschreven hebben. ‘Deze cup heeft de vrouw van de eigenaar.’ “Ga allemaal eens weg alleen jij Oli blijft ook!” Gringo keek met van die rare ogen weg. “Vesna, wat heeft dit te betekenen?” Ze liet de band afspelen. Ik kon mijn ogen niet geloven, zou Oli mij verraden hebben? “Vesna, je brengt mijn zoon op een verkeerd pad en ik wil dat je vertrekt morgen vroeg zijn de paarden weg en al je gerief ook begrepen.” Ik kon het niet geloven en rende weg naar de stallen naar de paarden, waar ik in tranen uit barstte.
“Maar mamie, zij heeft helemaal niets verkeerd gedaan! Ik moest van Marie-Claire het gesprek opnemen en haar laten horen. Ze had gezegd dat ze een vriendin had die thuis problemen had en ze durfde het aan Vesna niet te vragen, dus moest ik het vragen. Ze heeft het bandje daarboven op nog eens vervalst. Je laat Vesna niet weggaan, oké!” “Wacht eens Oli, jij verteld mij nu dat Marie-Claire het zou gedaan hebben om Vesna hier weg te krijgen?” Hij knikte:” Maar ik moet nu gaan, mag ze blijven?” Mevr. De La Fayette knikte en Oli lachtte. Hij liep me snel achterna. Ik was bij de stro balen bij de stallen in elkaar gezakt en heel hard aan het huilen, toen Oli buiten adem aankwam. Hij kwam naast me zitten, nam me in mijn armen en zei: “Je denkt zeker dat ik hier deze keer achter zit, maar het is allemaal niet waar. Marie-Claire had me gevraagd of ik haar wou helpen, ze zei dat ze een vriendin had die in de problemen zat thuis, maar ze kon haar vriendin niet helpen dus dacht ze wel dat jij haar kon helpen maar ze durfde het niet vragen wegens de ruzie van, van morgen. Dus moest ik het opnemen en moest ik het doen. Het spijt me Vesna!” “Ik weet ……snif snif …. dat het je …. snif snif…. spijt, maar … snif snif … dat verandert de zaak nog niet … snif snif … ik word toch van … snif snif.” “Shhhht”: zie hij met een zachte stem. Hij legde zijn vinger op mijn mond. Ik sloot mijn ogen om niet te hoeven kijken naar hem. Maar voor ik het besefte kuste hij me. Hij zei: “Weet je nog van morgen toen ik zei dat ik je niet verdedigde omdat ik bang had dat Marie-Claire ging zeggen op wie ik was en dat, dat de verkeerde persoon was? Wel die persoon was Merel, terwijl ik eigenlijk van jou hou! Ik hou van jou Vesna! Ik kan niet meer zonder jou!” Ik keek hem aan maar het gedacht dat als Marie-Claire dit zou te weten komen en dat ik van de manege werd gestuurd bleef overheersen. Hij nam me steviger vast. Ik zei:”Ik ben ook verliefd op jou, daarom was ik zo overstuur dat je mij niet verdedigde. Ik dacht dat je me haatte of … En nu moet ik weg van de manege en zie ik je bijna nooit meer.” “Nee, Vesna dat is niet waar.” : zei zijn zachte stem. “Ik heb verteld tegen Mamie hoe het gegaan is en je mag blijven. Je blijft bij mij en ik laat je niet los.” Op dat moment kwam Jan de stal binnen. Hij had het nieuws gehoord en dacht dat ik in de stallen zou zijn. “Ooh, euh sorry stoor ik?”: vroeg hij met een verrassende stem. “Nee, zei ik we kunnen beginnen met de les.” Hij fronste zijn voorhoofd en wou iets zeggen maar Olivier deed naar hem teken dat hij niets moest zeggen. Jan lachtte en ik ging snel mijn paard opzadelen. Vandaag reed ik met Vosny, een welsh cob van 4 jaar. Hij is roan van kleur, heeft zwarte manen en een zwart met witte staart. Hij is pittig van karakter en heel zenuwachtig maar zachtaardig. Olivier hielp mee met Jan de hindernissen in de piste zetten. Ik ging namelijk springen.

“En nu de volgende hindernis, komaan drijf hem goed aan! Benen geven!” ……..(de sprong)..
“Ja, goed zo, gezien dat hij wel wilt over 90 cm!” ik lachtte naar Jan ,gaf Vosny een klopje in de hals als beloning en als ik aan het hek voorbij ging lachtte ik naar Olivier die naar mijn les stond te kijken. “Olivier, waarom sta jij eigenlijk naar Vesna haar les al een hele tijd te kijken en help jij Jan mee hindernissen zetten?”: hoorde ik Mevr De La Fayette’s stem zeggen.
“Omdat … euh … ik en zij euh … wij zijn?”: zei hij met een bange stem. Hij was bang voor haar reactie, misschien wel minder bang voor deze reactie dan die van Marie-Claire maar toch. Mevr De La Fayette bekeek hem met een onbegrijpende blik.”Mamie, beloof je niet boos te worden?” Ze schudde met haar hoofd nee. “Wel , mamie ik en Vesna zijn euhm een koppel.” “Wat! Ben jij met Vesna? Sinds wanner Olivier De La Fayette? Ben jij met een meisje van lagere stand?” “Excuseer Mamie, ze is niet van lagere stand! Want wij hebben geen stand we zijn gewone burgers, ze is een wel opgevoed meisje, aardig en lief! En ik ben samen sinds een uurtje ofzo met haar.” : beet hij haar neidig toe! Ik had het gevoel dat ik het echt wel getroffen met hem had! “Oké, maar zorg maar dat je geen seks hebt met haar, je bent daar veel te jong voor en zij trouwens ook!” Ze stapte weg en ik zag een teken op Oli’s gezicht dat betekende: OMG, seks echt wel, pff ouderwetsheid! Bij het voorbij rijden zei ik:” Hoe nam ze het op?” “Goed” zei hij. “Vesna, bij de les blijven, oké nu gaan we een oxer van 1m springen.” “Jan is 1m niet te hoog voor hem?” “nee ik heb er naar gekeken en hij kan het best aan.” “oké”:zei ik. “Aansporen in galop, … ja goed zo, … hem iets meer tegen houden, … voila perfect, rijd hem naar de oxer, maak hem wakker Vesna komaan hup hup hup. ….(de sprong) .. Ja, prima. Nu gaan we een parcourtje doen.” “Wacht even ik vraag Oli wel om even te helpen met de hindernissen. Schat, kom je even helpen?” Hij knikte en deed de poort open, ging in de piste en zette mee het parcour.

Alles stond er en hij wenste me succes. Hij ging terug buiten de piste staan. Jan legde me het parcour uit.”Aansporen in galop, … benen er bij Vesna, Ja veel beter.” Tijdens het parcour was Jan heel stil, meestal gaf hij opmerkingen nadien. Het was me gelukt het parcour foutloos te springen en Jan had veel lof over me. “Oké, Vesna, stap maar uit en zadel dan maar af.”
Oli kwam de piste in en kwam naar me toe. Jan verliet de piste maar op dat moment.
“Vesna! Wat doe jij hier nog mijn moeder had toch gevraagd om weg te gaan?” Ik keek Oli aan maar hij nam het over. “En ik heb tegen Mamie gezegd dat ze blijft dat jij het alemaal uitlokt!” “Wat waarom doe je dat nou weer?” “ Wel euhm.” Hij zweeg. Maar ze zag dat hij mij met verliefde ogen aan keek en het was natuurlijk niet zijn gewoonte in de piste te lopen. “Je gaat me toch niet zeggen dat je met haar een koppel bent he?” We knikte. “RRRRR, wat ga jij met dat stomme kreng aanvangen? Ik bedoel ze kan niet eens paardrijden of mennen, ze is lelijk, dom en …” “Zal het gaan ja? Ze is niet dom, zeker niet lelijk en kan veel beter paardrijden en mennen.” Ik voelde me goed van binnen maar ik had bang dat er ruzie van ging komen. “Als je het moet opnemen voor de familie, dan doe je dat niet maar oké? Zorg alleen dat ik geen last heb van haar!” Hij knikte en lachtte naar mij. Ik keek hem met verliefde ogen aan en knipoogde. Toen Vosny uitgestapt was, hielp hij me afzadelen en als Vosny verzorgt was en alles op zijn plek lach nam hij me vast met zijn armen om mijn middel en gaf me een vurige kus. Hij vroeg me of ik mocht blijven slapen en ik belde naar mijn moeder, meestal heeft ze er iets op tegen dat ik bij iemand blijf slapen zeker als het een jongen is en als ik er verkering mee zou hebben maar deze keer weigerde ze niet, omdat ze wist dat het van de familie De La Fayette was dus durfde ze niet te weigeren. Ze wist nu ook dat ik en Oli een koppel waren en eigenlijk het lijkt kort zo nog maar direct een koppel zijn en blijven slapen maar bij ons was het anders. Wat ik voor hem voelde was onbeschrijfelijk vandaar ook mijn teleurstelling wanneer hij me niet verdedigde. “Ik hou van jou” zei ik zacht.”Nu moeten we het enkel nog aan mijn ouders vragen” zei hij. Ik schudde met mijn hoofd.”Kom we gaan.”
Hij nam me bij mijn hand. Toen we bij het huis aangekomen waren durfde ik niet goed naar binnen. Ik was voor die mensen zeg maar een vreemde en het was avond dus ik kon toch niet zomaar naar binnen gaan? Maar Oli trok het hem niet aan. “komaan, je hoeft niet bang te zijn als ze bijten, bijt ik terug.” Hij lachtte. Ik aarzelde even maar ging mee naar binnen. “Wat doet zij hier binnen?”:beet Marie-Claire neidig toe. “Ik wil dat ze blijft slapen.” “Wat die nerd hier in mijn huis”: Marie-Claire liet zich echt niet zo snel doen, dus bleef ze hem maar irriteren. “Waar is mamie?” : vroeg hij met een zachte stem. “Waarom moet je dat weten?” kafferde ze hem af. “Omdat ik haar moet vragen of Vesna mag blijven slapen.” “Ik weet het niet!” Ze draaide zich pist om en liep naar haar eigen kamer. “Aah, Mamie hier ben je!” “Euh Oli wat doet zij hier?” Ik voelde de schaamte zo in mijn schoenen zaken, gelukkig lostte mijn schatje (dat mag ik nu toch wel zeggen) het op. “Het is om te vragen of ze mag blijven slapen.” “Komaan, Oli je bent nog geen dag samen.” “Kijk mam, wat ik voor haar voel heb ik nog nooit voor iemand anders gevoeld heb!” Ze keek hem verbaasd aan percies of dat het eerste zinige was dat hij in heel zijn leven gezegd had. Hij greep mijn hand en kneep er lichtjes in. Ik dacht bij mezelf wat moet dat nu weer voorstellen.”Euh, Ja ik kan maar een ding zeggen zeker en dat is een ja.” “Dankje Mamie.” Hij gaf haar een wang kus en trok me mee naar boven maar voor we aan de deur van de hal geraakte riep ze al: “Oli, wat gaat ze aan doen? En geen seks hé!!” “Ze draagd wel een T-shirt en een trainings broek van mij.” Zei hij met een geirriteerde en sarcastische stem. Hij trok me mee en liet me zijn kamer zien. Het was maar 20 uur dus gingen we nog een film kijken. Hij was echt anders met me dan toen we zeg maar vrienden waren. Hij was meer romantisch, attent, lief , …. We keken de film she’s the man. Hij nam me in zijn armen en ik legde mijn hoofd op zijn borst. Na de film gingen we slapen we sliepen allebei op de zwarte sofa in zijn kamer. Hij haalde een dekken. Ik lag al op de sofa. Hij legde het dekken over mij en kroop er dan zelf onder. Ik legde mijn hoofd op zijn borst en hij gaf mee kus op mijn hoofd. “Slaapwel, lieve schat van mij.”fluisterde hij. “Slaapwel, schat.” Hij nam me in zijn armen en zo vielen we in slaap.

Bliep, bliep, bliep, bliep. Ik draai me om en wil op mijn nachtkastje mijn gsm nemen om het alarm uit te zetten. Maar als ik mijn nachtkastje niet voel doe ik mijn ogen open en merk dat ik niet thuis ben. Ik was helemaal vergeten dat ik bij Olivier was blijven slapen. Het moment dat ik mijn gsm neem, komt Oli binnen met een ontbijt. “Goedenmorgen, lieverd” Hij knipoogde en ging verder:” Ik heb een ontbijtje voor jou gemaakt.” Ik glimlachtte en wanneer hij de plateau neer had gezet kuste ik hem, met zachtte lippen. Hij nam mijn wangen vast en drukte nog een extra kus om mijn lippen, ik voelde dat hij me niet wou loslaten en ik hem eigenlijk ook niet dus legde ik mijn armen rond zijn hals en kuste hem nog eens. Hij kuste me nog eens. En vijf minuten later liet hij mij los en ik hem. “Heb je honger?” Ik knikte en vroeg:” Je gaat toch ook mee eten he?” “Zou je dat graag hebben?” Ik keek hem aan percies of ik iets niet begreep. Hij lachtte en bloosde. Hij ging naast mij zitten en drukte een kus op mijn wang. Er waren croissants en hij schonk me een tas koffie in. Ik vond het gewoon geweldig hij was zeker mijn prins op het witte paard. Na het eten ruimde we op en gingen naar de paarden het was 7 u 55 min toen we in de paardenstallen aankwamen. “Schat, neem jij,tapper en tjacko even uit de box?” “Ja, euhm wie moet links en wie rechts?” “Tapper links en tjacko rechts.” Oké!” We tuigde samen op Jan en Merel hadden vandaag vrij omdat het een feestdag was. We gingen rijden maar het was modderig en het bruine tuig werd bijna zwart door de modder. De les ging geweldig.

17u Ik en Oli liggen samen te knuffelen op de hooi zolder, wanneer we plotseling een stem horen. “Oli, Vesna, jullie moeten komen van Mamie.” Ik denk wat heeft ze nu weer opgezet maar hij trekt me mee. We gaan naar Mevr. De La Fayette. “Vesna, ik zou graag hebben dat jou ouders blijven eten vanavond. Kan je dat regelen?” Ik durfde geen nee te zeggen dus zei ik ja. Ik belde mijn ouders. Ze waren enthousiast en eigenlijk vond ik het stiekem ook leuk want dan kon ik langer bij hem blijven.

18u30 mijn ouders bellen aan de deur en komen binnen. Oli dracht een mooi kostum dat ik mocht kiezen en ik mag een kleedje van Marie-Claire aan doen ookal is ze niet zo enthousiast. Maar ze doet veel vriendelijker, een beetje te vriendelijk. Zij zelf draagt ook een kleedje een glinsterend kleedje. Na het eten gaan ik en Oli in de zettel zitten en knuffelen wat.
Oli vroeg of ik nog een nachtje mocht blijven slapen en zijn ouders en mijn ouders hadden geen bezwaar. Dus om 23u gingen we slapen.

2 Weken gingen voorbij. Ik en Oli waren nog steeds samen en het rijden ging geweldig. Zo geweldig zelfs dat ik mocht meedoen aan het belgisch kampioenschap. Marie-Claire was de laatste tijd heel vriendelijk en toen ze het hoorde van het belgisch kampioenschap zei ze zelfs dat ze me het gunde. Ik dacht even dat ik haar verkeerd had verstaan maar blijkbaar toch niet.

Een avond hoorde ik Marie-Claire tegen een jonge man praten. Het was een man in een rode porsh, bij mezelf dacht ik dat het haar vriendje misschien was.

1 week later was er op de manege after party. We gingen er naar toe en het was best wel leuk.
De jongen waarmee Marie-Claire had gebabbeld was er ook. Ik moest naar toilet en liet mijn drinken op de bar staan, Oli was even bij Gringo om hem te zeggen dat hij met Chanell moest dansen op wie hij smoorverliefd was. Ik kwam terug van het toilet en nam een slok van mijn drinken. Oli kwam terug en hij kuste me op mijn hoofd. Hij zei dat hij straks nog eens ging proberen Gringo te overhalen. Ik lachtte en zei:” Je moet zeggen dat hij zo een kans geen twee keer krijgt en als hij ze nu niet grijpt gaat hij er spijt van krijgen.” Het was ook zo als hij zijn kans nu niet greep ging hij er spijt van krijgen. 2u later probeerde Oli hem nog eens te overtuigen. De jongen die met Marie-Claire had gebabbeld kwam naar me toe en zei:”Ik ben manager van een bekende ruiter en ik zou graag met jou even willen spreken kan dat buiten?”
Ik knikte en ik voelde mij zweven het leek wel of iemand iets in mijn drank had gedaan. Toen ik buiten was met de jongen draaide hij zich even om plakte plakband om mijn mond en trok me in de rode porsh. Opdat moment wist ik wie er achter zat. Maar waarom? Waarom wilt ze dat ik ontvoerd wordt? Ik probeerde hem te stoppen door hevig met mijn voeten in het rond te schoppen.

Een donkere ruimte. Pijn heel veel pijn. Waar zou ik zijn? Wat is er gebeurd? Wacht de man? Marie-Claire? Mijn lieve schat waar is mijn lieve schat? Ja die jonge man, hij was het, hij bracht me hiernaar toe in zijn rode porsh. Maar Waarom? Door Marie-Claire zij had met hem gebabbeld op een avond. Ze hebben me ontvoerd. Ik voel me zwak en een rillend gevoel gaat door me heen. Ik heb het kou en mijn ogen tranen. Ik voel mijn armen en benen amper. Opeens hoor ik een geluid. Het geluid van een krakende deur? Is hij er weer? Wat gaat hij met me doen?

“Vesna! Waar ben je?” zegt Oli. Iedereen is ongerust omdat ze mij nergens vinden. Mevrouw De La Fayette zegt: “Als ze morgen niet terug is bellen we de politie, oké?” Hij knikt maar is heel verdrietig. Hij denkt een nacht allen, zonder haar, wat zou er zijn? Waar is ze heen?
Misschien is er wel iets ergs gebeurd? Zijn gedachte bleven maar vragen stellen.
De volgende ochtend ben ik niet terug, dus wordt de politie gebeld. Iedereen wordt ondervraagt.

Antwerpen – Op de mange de paardenhoeve is vrijdagavond een meisje verdwenen. Ze was op een After party op de manege , samen met haar vriend. Waar ze ook bleef slapen. Haar vriend en zoon van de eigenaar beweert dat hij haar het laatst heeft gezien om 01u op het feestje. Nadien zou het meisje niet meer gezien zijn.
SVK

Dorst. Ik heb enorme dorst. Het krakende geluid komt steeds dichterbij. Ik hoor hem ademen. “Sta op!” hoor ik de schore stem zeggen. Ik probeer recht te staan en na 3 pogingen lukt het. Hij neemt me vast en duwt me vooruit. Ik zweet uit angst. “Doorlopen.” Zegt de schore stem.
Het blijft maar donker. “Hef je voeten op! Want je moet op een verhoogje.” Verhoogje? Ik doe wat hij vraagt. Plotseling duwt hij mij neer in een stoel. Ik hoor een deur dicht gaan. Ik zit terug in de auto. Oké, ik probeer die doek van mijn hoofd los te maken. Ik duw met de doek tegen de hoofdsteun van de auto. Ik hoor zijn deur dicht gaan maar hij zegt niets. De auto start. We rijden op een weg maar er zijn veel bulten in de weg want de auto wiebbelt.
Ik probeer nogmaals mijn doek los te krijgen en ik voel dat hij los is. Ik hou mijn hoofd tegen de kopsteun zodat het doek niet zou afvallen. De auto stopt ik dacht bij me zelf nu moet ik mijn kans grijpen. Ik neem mijn doek van mijn hoofd met mijn vast gebonde handen. Ik geef hem een trap met mijn voet recht in zijn gezicht en probeer hem een paar keer te schoppen.
Ik raak hem heel fel en hij licht bewusteloos. Dit is mijn kans. Komaan Vesna grijp ze. Ik probeer met mijn tanden het touw los te maken. Het lukt niet. Nogmaals. Het touw schiet los. Ik doe de auto deur open en ren uit de auto. Geen idee waar ik ben maar ik blijf rechtdoor lopen. Ik ben kapot ik ben aan een iets grotere baan. Ik herriner mij deze plek. Het is de baan om naar het huis van Merel te gaan. Maar ik kan niet meer. Ik voel me zwak en ga door mijn knieen. Ik val op de grond en voel me duizelen. Het is koud en ik ben bevroren. Het blijft draaien.

“We moeten haar gaan zoeken.” Beveelde een politieman. “Ik ga even naar huis om iets warmers aan te doen” zei Merel met een bibberende stem. Ze nam haar fiets en fietste naar huis. Maar onderweg gebeurde iets heel vreemds. Ze zag iets liggen. Ze stapte af en zette haar fiets aan de kant. Ze liep richting hetgene dat ze zag. Toen ze dichter bij kwam, zag ze dat het een persoon was. Ze liep er naartoe. Maar toen ze zag dat ik het was, barste ze in tranen uit.
Ze belde snel een honderd en daarna belde ze Oli. Geen 5 minuten later was iedereen daar. Ik werd op een brancard gelegd en Oli ging met me mee in de ziekenwagen. (hiervan weet ik niets want ik was buiten bewust zijn). Hij hield mijn hand vast.

“Breng haar naar de operatie kamer!” “Silvia, houdt haar warm.” “Kaat, zet alles klaar.”
“Ze is zwaar onderkoeld, en heeft waarschijnlijk een overdosis.”Een verpleegster ging naar Olivier toe om hem gerust te stellen maar hij had gehoord wat de dokter gezegd had dus hij was niet echt kalm. In tegendeel zelfs hij was ongerust. Hij durfde zich niet neer te zetten en telkens als er een verpleegster voorbij kwam had hij bang dat hij te horen ging krijgen dat ik dood was.

“Oké, nu chocken en los. Chocken en los. Hartslag dokter Vansad?” “12-6” “Oké dat is geef me de tang maar, we gaan met een darmpje in haar maag en pompen ze leeg om daar het drug dat ze heeft binnen gehad uit te halen. Darmpje, dokter Vansad hou de hartslag in de gaten.” Ze knikte.

4 u 30min later. “Mr De La Fayette “ zei de vriendelijke stem van de verpleegster tegen Olivier. “Ze ligt in de ontwaak zaal, de operatie is gelukt, ze hebben haar maag leeggepompt en ze is niet meer onderkoeld.” “Waarom moesten ze haar maag leeg pompen?” “Ze had een overdosis van GHB.” “GHB? Is dat niet die drug waar je ontzettend zeg maar opgewonden van wordt?” “Ja, inderdaad en er zijn aanwezingen tot aanranding maar daar weet ze niets meer van omdat ze de GHB heeft geslikt.” Hij knikte maar de angst stond in zijn ogen geschreven.
“Mr De La Fayette, kunnen wij u even spreken?” klonk een mannen stem vanachter hem. Toen hij zich omdraaiden zag hij een politieman achter hem staan.”Ik ben inspecteur Disteels en dit is mijn assistent Mr. Bloms, wij zouden u even willen spreken over de ontvoering van u vriendin.” Hij stond helemaal verstijfd en de hand van de assistent duwde hem vooruit. Ze gingen in de cafetaria zitten. “We hebben een auto gevonden, heb je deze jongeman gezien op het feestje?” De man liet een foto zien. Hij knikte. “Weet je toevallig hoe hij noemt?” Nu knikte hij nee. “Dus jij beweert dat hij op het feestje was?” Weer knikte hij ja. Er kwam een man aan. “Inspecteur Disteels, de resultaten van het lab zijn binnen.” De inspecteur bekeek het en er waren inderdaad sporen in de auto dat ik in de auto had gezetten. “Deze man is bewusteloos in zijn auto gevonden. Mr De La Fayette waar was u vandaag tussen 8u en 10u?”
“Waarom vraagt u dat, denkt u dat ik mijn eigen vriendin zou hebben ontvoerd?” “Nee, maar je zou wel de man in elkaar kunnen hebben geslagen?” “En mijn vriendin daar zo maar achterlaten?” “Daar heeft hij wel een punt inspecteur.” “Maar waar was u?” “Ik was op de manege zoals gewoonlijk, ik was haar paarden eten gaan geven en Marie-Claire heeft me gezien.” “Kan Marie-Claire dat bevestigen?” Hij knikte. “Heeft nog iemand anders je gezien?” Hij dacht even na.” Ja, Merel en Jan hebben me gezien.” “Je zus beweert dat je lang bent weggeweest tussen 8u en 10 u?” Hij was verbaasd. “Maar je zegt dat Merel en Jan je aanwezigheid kunnen bewijzen?” Hij knikte. “Oké, dan gaan we hun even ondervragen.”
Hij was afwezig en hele maal van de kaart. Waarom zou Marie-Claire zeggen dat hij weg was terwijl ze zelfs nog gepraat hebben? Zou zij erachter zitten? Nee zij zou Vesna nooit zo iets aan doen? Wou ze hem in problemen brengen? Was ze het al vergeten?

“Mr De La Fayette, ze is wakker je mag bij haar gaan.” Er verscheen een glimlach op zijn gelaat. Hij ging 2 verdiepingen hoger met de lift naar kamer 269. Hij stapte op zijn snelst.
Maar toen hij bij de kamer kwam twijfelde hij, hij wist niet wat hij zou moeten zeggen.
Hij duwde tegen de deur. “Heey”:zei hij zacht. Hij stond verstelt toen hij geen enkele schram op mijn gezicht kon bekenen. “Alles goed?” . Ik knikte ik probeerde mijn hoofd te verleggen zonder pijn maar dat ging natuurlijk niet. Ik kreunde en hij zei: “ Moet ik je kussen verleggen?” “Nee” zei ik met een weg vallende stem. Hij lachtte en nam mijn hand vast. “Ik had zoveel bang, ik dacht dat je vermoord was, maar toen merel je vond, was het een hele opluchting. Ik, ik …” Hij geraakte niet verder. Ik probeerde mijn vinger op zijn mond te leggen en ik zei:”ssssht, stil maar alles is oké toch? Ik leef nog en de schade is beperkt.”
“Beperkt? Noem je dat beperkt, Vesna, Je had een overdosis, was onderkoeld en je hebt verschijnselen van aanranding.” Het laaste floepte gewoon uit zijn mond terwijl hij wist dat hij het niet mocht zeggen. “Sorry” Ik zei niets. Plots liepen de tranen over mijn wangen. Hij streelde met zijn zachte handen over mijn wangen. “Niet huilen, schat. Je hebt er niets van gevoeld en normaal gezien moet je, je ook niets meer herrineren.” Ik knikte en zweeg.

30 minuten later. Er werd hard op de deur geklopt. “Binnen”:zegd Oli’s stem. Er komen twee mannen binnen. “Dag, Vesna en Mr. De La Fayette.” :zegd een zware stem. De andere man knikt vriendelijk. “ Euhm Wij zijn inspecteur Vansad en dit is mijn assistent Bloms. Wij zin hier voor u onderzoek en willen u graag ondervragen. Mr. De La Fayette, zou u even willen buitengaan staan, het is omdat u het onderzoek niet zou beletten.” Hij stond op en ging naar buiten. Ik keek de mannen kwaad aan want ik was nog maar met terug bij Oli en ze namen hem al af. “Mogen wij u een paar vragen stellen.” Ik knikte met een kwade blik. “Kan u is zeggen hoe hij u naar de auto gelokt heeft?” “Wel, hij beweerde dat hij een trainer was van een bekende ruiter, hij noemde een naam maar ik weet niet meer wie. Hij vertelde dat hij is naar mij wou kijken. Hij zei dat Marie-Claire hem verteld had dat ik geweldig reed. En dat zou wel eens kunnen geklopt hebben want ze was de laatste tijd heel vriendelijk tegen mij en ik heb haar op een avond met die man zien praten en dat was denk ik een week voor het feest.” “Dus u beweert dat Marie-Claire, eerder met de jonge man in contact was gekomen?” Ik knikte. Ze noteerde het beide op een papier, en noteerde hun mening en ideeën erbij. “En dan heeft hij u ontvoerd?” “Ja hij nam een vod propte die in mijn mond en bond mijn handen vast. Daarna mijn voeten en duwde mij in de auto, daarna reden we weg en niemand had iets gezien.” “Euhu, en zou het kunnen dat ze iets tegen hem gezegd heeft daarvoor ivm die ontvoering? Dat het haar idee was?” “Het zou mij verwonderen. Maar het kan wel, ze was vroeger heel gemeen tegen me tot ik met Oli ging.” “Zou het kunnen dat ze jullie uit elkaar wil en jou van de manege wil? Want ze heeft Oli’s alibi niet willen bevestigen terwijl hij zei dat ze tegen elkaar gepraat hadden.” “Het zou allemaal kunnen, ik weet het echt niet.”
“Oké, heb jij iets gevoeld in je drank van drugs? Ben je even weg geweest en stond er niemand bekend in de buurt van je drankje?” “Ik ben inderdaad even naar het toilet gegaan. En niemand stond in de buurt. Toen ik dronk proefde ik niets maar nadien iets voor dat de man mij aansprak voelde ik me miselijk worden. Marie-Claire is iets voor dat hij naar mij kwam ook nog even iets gaan zeggen.” Ze noteerde weer een hele boterham. “Oké, bedantk voor u medewerking, u hoort nog van ons.” De assistent knikte en ze lieten Oli weer binnen.
Hij ging weer naast me zitten, nam mijn hand vast en gaf me een kus op mijn voorhoofd.
“Ik hou van jou, ik heb nog nooit zoveel om iemand gegeven.” Zei hij met een droevige stem.
Ik probeerde me om te draaien en nam zijn wangen vast, drukte een kus op zijn liepen, maar plots kwam er een verpleegster binnen. “Oh, sorry, stoor ik?” zei ze met een geirriteerd, maar vriendelijke uitdrukking op haar gezicht. We schrokken even en glimlachte verlegen. “Je mag vandaag nog naar huis Vesna, de resultaten van het onderzoek zijn binnen en je hebt niets opgelopen, enkel wat pijn in je rug en je nek.” Ik keek Oli blij aan. De verpleegster verliet de kamer en ik belde meteen mijn ouders, die druk aan het werken waren en die eerder de dag al bij mij waren geweest. “Dag mama, alles goed?” “Ja, met jou?” “Gaat wel, de verpleegsters zeggen dat ik vandaag nog naar huis mag.” “En nu ga je me vragen of je bij Oli mag blijven slapen?” “Ja” “ Tuurlijk mag je hij zal je wel goed verzorgen hé!” Ik lachtte en bedankte haar.
Oli nam me in zijn armen en belde naar Mr. De La Fayette.

Ik kwam thuis bij de familie De La Fayette. Oli en ik gingen naar boven. Hij fluisterde lieve woorden in mijn oren en ik fluisterde terug hij lachtte. Toen we in zijn kamer waren plofte we in de sofa. Hij wist dat ik moe was. Ik legde mijn hoofd op zijn borst en hij hielt me stevig vast. Ik viel in slaap en hij genoot van mij zien te slapen. Plots schrok ik wakker ik had een nachtmerrie gehad. Er rolde een traan van mijn wang en Oli voelde dat ik bang had. “Het is oké, Vesna, je bent veilig.” Ik nam hem stevig vast. “Ik ben zo bang, schat, ik hou het niet meer uit, ik wil dit niet nog een keer mee maken en ik wil weten wie er achter zit pas dan kan ik gerust zijn.” “De inspecteur en zijn assistent zullen het wel uit pluizen.” “Ik heb het gevoel dat Marie-Claire er achter zit, ik kan er niet aan doen.” “Waarom zou Marie-Claire er achter zitten? Ze was toch vriendelijk of niet?” “Ja, maar ze wou je alibi ook niet bevestigen hé!” “Daarom zit zij er toch nog niet achter hé?” “Nee dat heb ik toch ook niet gezegd?” “Wel, wat is er dan? Ik begrijp je niet meer?” “Misschien wil je me ook niet begrijpen! Ik ga naar de paarden en waag me niet te volgen, ik wil even alleen zijn!” Ik stoormde met een zere arm de trap af. Toen ik beneden was zag Mr De La Fayette me voorbij gaan. Ik zag zijn blik probeerde het te negeren maar er rolde een traan over mijn wang. Ik liep naar de stallen maar ik voelde dat ik gevolgd werd. Maar de achtervolging werd gestopt door het gebabbel van 2 mannen ik liep gewoon verder en keek niet achterom. Ik ben in de stallen en zie dat alles goed is met de paarden. Nero ligt neer en ik ga stil zijn box binnen, hij blijft liggen omdat hij het gewoon is dat ik in zijn box binnen kom. Hij is niet ziek ofzo anders zie ik het direct. Nero blijft liggen en ik ga helemaal tegen hem aanliggen. Ik begon te huilen.

“Meneer De La Fayette, is Vesna hier op de manege?”: vroeg de inspecteur.
“Ja, ze is in de stallen, ik zal haar gaan halen.”
“Nee dat moet niet hoor, ik wacht wel even.”
“Zullen we naar binnen gaan”:zei de stem van de Mr De La Fayette vragend
De inspecteur knikte. 5 minuten later kwam Oli naar beneden. Hij knikte naar de inspecteur en de inspecteur knikte terug. “Heeft u nog iets gevonden, inspecteur?” vroeg Oli nieuwsgierig.
“Ja, ik heb iets heel interresant gevonden, maar ik wil het eerst aan Vesna vertellen en daarna aan jullie.”
“Ooh, oké. Papie is Vesna in de stallen?”
Hij knikte met een vragende blik.

Oli liep naar de stallen. Maar hij zag niets. Ik hoorde hem ook niet want ik was aan het huilen en plots begon ik zeg maar te jammeren tegen Nero.
“Ik heb hier zo een raar gevoel bij, volgens mij heeft ze er echt iets mee te maken en hierdoor ga ik Oli verliezen. Dat is volgens mij ook hetgene wat ze wil! Maar we zullen wel zien, misschien moet ik het met Oli gaan bij leggen.”
Ik legde mijn hoofd in de hals van Nero. En bleef huilen. Oli kwam in de hangaar waar de stallen waren maar ik hoorde hem niet. Hij mij natuurlijk wel, hij dacht wat is ze droevig. Hij had alles gehoord.

Plotseling hoorde ik een stem.
“Vesna, waar ben je?”
Ik schrok me en antwoorde met een schrale stam:”Hier ben ik. Ik kom al”
Ik voog snel mijn tranen weg en toen ik uit de stal kwam was er niemand.
“Vesna, de inspecteur is er voor je, hoorde ik de stem weer zeggen.”
Ik hoorde dat het Oli zijn stem was. Ik liep de hoek om en daar stond hij. Hij bekeek me even en zei:”Het spijt me.”
Voor ik iets kon zeggen kuste hij me een passionele, vurige kus werd op mijn lippen gedrukt. Hij meende het ook. Zonder iets te zeggen nam hij mijn hand vast en hand in hand liepen we naar de inspecteur.
Ik durfde niets te zeggen, wat als hij alles gehoord had? We waren binnen en ik gaf de inspecteur een hand. Ik zag de blik van Mr. De La Fayette. Ik had namelijk gehuild en dat viel op. Maar zijn gezicht vertelde me dat hij niets ging zeggen.
“Vesna, wij gaan even naar buiten ik zou je even alleen willen spreken.”: vertelde hij en ik stond verbaasd toen niemand reageerde.

We gingen naar buiten. “Vesna, je had gelijk, de dader heeft bekend, Marie-Claire heeft de dader de opdracht gegeven. Marie-Claire zegd ,in een telefoongesprek dat we hebben kunnen terugvinden op de dader zijn gsm , dat hij met jou mag doen wat hij wil als je maar niet terug komt of als je ruzie zou hebben met heel de familie.”
Een traan liep over mijn wang, het was niet het feit dat ze zo iets deed, maar ze wist dat dit inderdaad voor problemen gingen zorgen.
Ik zei:”Maar hoe ga je dat in godsnaam vertellen aan de ouders enz., verder geroek ik niet.”
“Wees gerust, dat doen we op onze manier.”
Hij deed teken van ga maar terug naar binnen en dat deed ik ook. Toen ik binnen kwam, knikte ik naar Oli en hij keek met verstelde ogen. We liepen samen naar boven.
“Nee, dat kan niet hoe zijn ze daar op gekomen?”
Ik barstte in tranen uit. Mijn koude lichaam werd tegen zijn warme lichaam gedrukt.
“De dader heeft bekend en ze hebben een telefoongesprek dat opgenomen is geweest.”
“Dit is echt smerig van haar, schat, hoe kan je me ooit vergeven? Dat ik zo een slechte zus heb.” Ik keek hem raar aan.
“Jij kan er toch helemaal niet aan doen? Jij bent helemaal anders dan haar, lieverd, geloof me, anders zou ik nooit op jou gevallen, zijn.”
Hij lachtte.
“Ik heb bang dat je ouders het slecht gaan opnemen. Dat ze mij zullen verdenken, dat het mijn eigen schuld is enzo van die dingen.” Siste ik
“Als ze dat doen, wat ze waarschijnlijk wel zullen doen, dan hebben ze ruzie met mij.”
Ik keek hem raar aan.
“Vesna, ik heb alles gehoord toen je in de stal was en ik heb mijn keuze gemaakt ik kies voor jou, je hebt mijn leven zin vol gemaakt en dankzij jou, gaan mijn studies enzo veel beter. Ik weet trouwens al wat ik verder ga studeren.”
“Echt?” vroeg ik verbaasd
“Wat ga je dan verder studeren?”
“Ik wil graag voor advocaat.”
“Advocaat? Weten je ouders dat al?”
“Ja en ze hebben alles al beslist, ik ga naar Oxford en ik moest een studierichting kiezen. Ik was eerst niet zeker dus ik vertel het aan mijn ma, ik kon het je niet vertellen want je was toen ontvoerd. En nu willen mijn ouders dat ik naar Oxford.”
“Naar Oxford? Dat is mega ver! En wil je het zelf?”
“Nee, dat is het juist, ik wil hier blijven, met jou! Ik kan niet zonder jou.”
“Maar, Oli, ik kan ook niet zonder jou maar het is wel een kans.”
“Ja, misschien wel.”

“Marie-Claire, kan je even komen?”: hoorde we de stem van Mevrouw De La Fayette roepen.
Ze was niet eens kwaad. Ik durfde niet naar beneden te gaan. Maar Oli deed dat wel. Hij ging naar beneden om mij te vertegenwoordigen zeg maar.
Ik had een gevoel dat dit allemaal verkeerd af ging lopen. Ik hoorde geroep en getier en plots hoorde ik de stem van mijn lieve schat Oli zeggen:
“Als zij weg moet, ga ik ook, jullie komen kiezen het is Vesna of Marie-Claire en als Vesna moet weg gaan dan ga ik mee. Aan jullie de keuze.”
Ik was heel hard geschrokken toen hij dat zei. Ik stuurde een smsje naar Merel dat alles uit de hand liep. Ik had haar gezegd dat ik niet naar beneden durfde gaan dus had ik haar gevraagd of ze de paarden voor mij eten kon geven.
10 minuten later hoorde ik nog geschreeuw en geroep en toen hoorde ik plots de deur van Oli’s kamer open gaan. Ik zag tranen in zijn ogen en ik wist dat dit niet veel goeds betekende.
Maar tot mijn verbazing, werd ik niet van de manege gestuurd alleen bleef Marie-Claire op de manege bij haar ouders wonen, haar ouders hadden geregeld dat er geen proces kwam wegens minder jarig zijn en ze hadden de rechter en de inspecteur omgekocht.

Ik nam hem in mijn armen en zag dat hij een rode streep op zijn wang had. Ik ging er met mijn vinger over en ik zag zijn gezicht vertrekken. Zijn moeder had hem geslaan.
“Ze heeft me geslaan, zomaar toen ik zei dat ik voor jou koos.”
“Schatje, het is te verstaan, maar ze moest je niet slaan, kom laat het mij verzorgen. Het is misschien ook beter dat ik even weg ga terug naar huis? Je mag altijd komen en je mag blijven slapen bij mij oké? “
Een warm gevoel stroomde door mijn hele lichaam. Het feit dat hij voor mij koos, betekende eigenlijk dat hij veel om me gaf, hij verkoos mij boven zijn zus en dat betekende voor mij heel veel. In de tv kon je onze weerspiegeling zien. De zwarte zachte bank waar we op zatten, verzachtte de pijn in mijn rug. Hij legde zijn armen in mijn hals en hield me even vast, hij keek recht in mijn ogen een een rilling ging door heel mijn lichaam.We kuste en voor het eerst tongkuste we ook. Het ging allemaal heel snel en als je het zo bekeek waren we eigenlijk aan het vrijen.We vrijde een tijdje ( we hadden geen seks, daar zijn we veel te jong voor).
Ik voelde me in de zevende hemel. Maar toen we Marie-Claire naar boven hoorde komen stopte we direct.
Ik zei:”Ik ga naar huis, bel me straks, ik kom straks nog rijden maar ik blijf hier beter wat uit de buurt, ik hou van jou schat, ik kan je niet missen maar de situatie is vervelend, ik kom terug.”
“Ik snap het, schat ik zie je ook graag beloof me dat je, je niet meer laat doen door mijn zus, het zijn wij en zij, ik laat je nooit meer gaan schat nooit, wij zijn voor eeuwig en daarmee bedoel ik voor altijd.”
Ik kreeg het gevoel of ik heel de wereld aan kon. De donkere kamer waar eigenlijk niet veel licht was door de ramen zorgde voor een gezellige sfeer die moest doorbroken worden door mijn vertrek.
“Ik moet gaan schat.”
Hij nam mijn bagage mee naar beneden.
“Ik zie je straks, dag schatje.”
Hij knikte droevig.
“Dag schat.”
Ik blies hem een kusje toe en liep naar de auto van mijn ouders. Het was een donker blauwe Mercedes jeep. Met leren zetels van binnen. Je kon er met 7 mensen in zitten.
Als ik in de auto stapte zwaaide hij. De rit duurde niet lang maar ik voelde me nu wel een beetje eenzaam. Toen we bijna thuis waren kreeg ik een smsje van Oli:
“Hey lieve schat, ik mis je nu al!”
Ik bloosde licht en stuurde terug.
“Ik ook, ik verlang er al naar om je terug te zien.”

18 uur 30 minuten, mijn moeder zette me af aan de manege. Ik stuurde een smsje naar Oli om te zeggen dat ik er was maar dat was helemaal niet nodig want hij stond al voor mijn neus.
De kiseltjes kraakte onder mijn voeten en hij sloeg zijn armen rond mijn middel, ik hoorde de auto wegrijden, maar dat leek zo ver omdat ik bij hem was. Ik drukte een kus op zijn lippen, nam zijn arm en trok hem mee naar de stallen. Vandaag reed ik dressuur met Vosny, de welsh cob waarmee ik een tijdje geleden een springparcours had gereden. We waren in de stallen en we begonnen op te zadelen omdat we na de les nog tijd hadden voor elkaar. Jan kwam binnen in de stallen en hij vroeg aan Oli of hij even mee wou komen. Oli knikte. Ik vroeg me af waarom en ook waarom ze zo geheimzinnig deden. Ik zadelde verder op. Toen ik klaar was ging ik naar de piste en stapte al in. Toen kwamen Jan en Oli er lachend aan. Ik vond eigenlijk dat Olivier de laatste tijd zijn vriend, Gringo, verwaarloosde, maar zijn vriend deed net hetzelfde, hij was verliefd op Channel en hielp haar te zoeken naar haar vader. Ik zag de heren met een papier in hun hand aankomen.
“Hey chica, we hebben goed nieuws, volgende week vrijdag is er het Belgisch kampionschap Junior. En jouw categorie doet natuurlijk ook mee en je bent geselecteerd dus je bent automatisch ingeschreven. Jan heeft vanochtend een mailtje gehad en je begint om 9 uur 30 deze zaterdag. Zorg ervoor dat je een categorie stijgt he?”
“Je bedoelt van M1 naar M2?”
“Ja”: antwoorde Jan met een schore stem.
“Leuk, om 9 uur 30 dat is niet te vroeg maar ook niet te laat en doe ik mee met springen en dressuur?”
“Ja, Jan en ik gaan mee samen met Merel.”:zei Oli.
“Maar dat kan toch niet, dan zit Mr. De La Fayette zonder stalhulp?”
“Ooh ja dat is waar, euhm ja dan zal Merel hier moeten blijven, want Jan moet mee hij is je trainer en misschien als we ons haasten kunnen we zaterdag toch nog wat helpen?”
“Dat hangt er vanaf waar de wedstrijd is he, zoetie. Jan waar is de wedstrijd eigenlijk?”
“Die is in Woumen, dus het is wel een eindje rijden.”
“Ja een uur en een half ongeveer.” Zei mijn stem een beetje bedroefd omdat Merel niet mee kon.
Even voor de mensen die geen paardrijden M1 is een klasse in de paardensport. Ik zit in deze klasse voor springen en dressuur. De categoriën beginnen voor dressuur bij B1, B2, L1, L2, M1, M2, Z1, Z2, ZZ, GP. GP zijn de professionele, dus ik zit al vrij ver. Voor springen zijn de categoriën iets anders, B1, B2, L1, L2, M1, M2, ZZ en GP.
Als je het Belgisch kampioenschap wint stijg je een klasse en ik mocht aan het kampioenschap deelnemen omdat ik genoeg winstpunten had behaalt.
“Oké Vesna, we gaan beginnen met de les. Je rijdt het beste dressuur met Vosny en springen met Nero, draf maar aan, bij C een grote volte maar neem goed stelling en laat zijn hals zaken, rijdt aan teugel, Perfect.”

De les ging geweldig, we overliepen mijn proef nog eens. Na de les gingen Oli en ik afzadelen en Jan ging de paarden voeren.

Bij de stallen kwam Jan, Mr De La Fayette tegen.
“Meneer, hebt u al gehoord van het Belgisch kampioenschap Junior?”
“Ja, het is deze zaterdag maar Marie-Claire kan niet mee doen in L1 want ze had niet genoeg punten.”
“Dan stijgt ze dit jaar geen categorie?”
“Nee, maar ze traint ook nooit.”
“Vesna, mag wel deelnemen dus dat is goed voor de naam van de manege.”
“Ja, ze rijdt echt goed, train haar maar goed.”
“Zal ik doen Mr De La Fayette.”
De heren namen afscheid van elkaar en gingen verder met hun werk.

Na het afzadelen en het verzorgen van Vosny. Belde ik mijn moeder om me te komen halen
We kuste nog wat in de stallen op de stro balen maar dat was niet lang want mijn moeder was er al om me te komen halen. We reden naar huis. Toen ik thuis kwam was ik zo moe dat ik ging slapen. Ik deed mijn pyjama aan en viel als een baksteen in slaap.
’s Ochtends 9 uur “Brrr, brrr, brrrr, brrrr.” Hoorde ik mijn gsm vibreren.
Het zal Oli wel zijn om te zeggen dat hij me mist of zo. Vandaag ging ik veel later de paarden kregen eten door Jan omdat hij wist dat ik vandaag niet kon komen omdat ik naar de tandarts moest dus kon ik pas tegen 11 uur gaan.
Ik neem mijn zwarte touch-screen gsm en lees het bericht.
“Je moet nu komen, Mevrouw De La Fayette staat hier te flippen, Oli is weg, groetjes Merel”
Ik las het bericht wel 20 keer, hoe kon Oli nu weg zijn? Hij zou mij dan toch iets laten weten?
Ik vertelde het tegen mijn moeder, ze bracht me, nadat ik me had aangekleed onmiddellijk naar de manege. Toen ik er aan kwam, was er een chaos. Vrachtwagens leverde net hun bestellingen, Marie-Claire stond een jonge te versieren en dan waren er naar Oli aan het zoeken. Ik rende naar Mevrouw De La Fayette.
“Waar is hij? Wat is er gebeurd, hij kan toch niet zomaar weg zijn?” schreeuwde ik in paniek.
“Kijk Vesna, toen ik hem vanochtend riep om te komen eten antwoorde hij niet, ik ging kijken in zijn kamer en zijn gsm, camera, laptop en vele kleren waren weg.”
“Waarom zou hij zomaar weg lopen?” beet ik neidig toe.
Ik was overstuur en kwaad, hij had nog gezegd dat hij en ik voor eeuwig was en nu loopt hij weg?
“Misschien omdat…. hij gisteren … kwaad was … op mij?” :zei de stem van Mevrouw De La Fayette.
“Waarom was hij kwaad?”
“Ik zei dat hij vandaag naar Oxford kon moest vertrekken, hij liep naar zijn kamer en ik heb hem sinds dien niet meer gezien.”
“Fijn dat te horen, dat is op 2 dagen dat je hem heel kwaad maakt!”
“Zeg jongedame, waar bemoei jij , je mee? Dat is ons privéleven oké? Het is mijn zoon en ik doe het beste voor hem.” Zei ze opvliegend.
Toen kwam Marie-Claire er aan, dat kon natuurlijk alleen maar slechter.
“Weet zij nu waar Oli is mamie?” zei haar stem venijnig
“Nee, maar ik wil mijn zin afmaken. Als je, je nog één keer bemoeit met ons privéleven, vlieg je van de manege!”
“In Jullie privéleven zit misschien ook een deel van mijn leven, Oli is mijn vriend en ik maak me zorgen, momenteel kan hij in alle staten zijn dus als je denkt dat ik me bemoei, ben je fout, mijn leven zit hier ook tussen!”
Ze stond verstelt.
“Ooh ja, en nog iets ik rijd mee met het Belgisch Kampioenschap Junior dus als je mij van de manege gooit, gaat jullie goede naam mee.”
“Denk je dat jongedame? Marie-Claire rijd toch ook goed, zij redt de naam wel.”
“Tuurlijk rijdt ze goed, maar ze blijft dit jaar wel in L1 en ze stijgt niet, ik daarin tegen heb kans om te stijgen.”
“Zie je mamie, hoe gemeen ze is.” Klaagde Marie-Claire
“Ja schat, maar ze heeft wel een beetje gelijk.”
Ik was verbaasd dat Mevrouw De La Fayette zo iets ging zeggen. Marie-Claire was kwaad en liep weg naar haar vriendinnen en begon schijn te huilen.
“Zie je nu wat je gedaan hebt.” Kafferde ze me toe.
“Nee, ik ga Olivier zoeken!”
Ik rende weg naar de stallen, nam mijn gsm en probeerde hem voor de 11 maal te bellen.
“Dit is de voice mail van Oli, spreek een boodschap in na de biep.”
“Biep.”
“Oli, ik ben het, ik ben super ongerust, waar ben je? Laat alsjeblieft iets weten. Ik mies je! Kusje Vesna”
Verdrietig liep ik naar de open stallen, waar Jan en Merel zich bevonden, toen ze me zagen, nam Jan me in zijn armen. Ik barste in tranen uit, Jan was mijn beste vriend. Hij was altijd aardig voor iedereen zelfs voor Marie-Claire, hij zou nooit iemand kwetsen of pijn doen. Merel zag Marie-Claire achter de muur staan, maar ze durfde niet naar haar toe te gaan. Nadat Jan me had getroost, belde ik nog 4 maal naar Oli, maar hij nam niet op. Ik was heel ongerust en gooide mijn zwarte schuifbare gsm op de stobalen. Ik had het gevoel dat ik hem kwijt was, de ongerustheid ging doorheen heel mijn lichaam. Maar niet enkel dat gevoel, ook een missend gevoel stroomde door mijn lichaam. Wat als hij nooit meer gevonden werd? Ik durfde er niet aan te denken. Ik was hopeloos, de dag ging traag voorbij en zonder resultaat, Oli werd niet gevonden, de politie werd ingeschakeld maar toch was er geen resultaat. Ik kon me op niets concentreren.

18 uur 30 minuten ik ben in de stallen. Om Nero op te zadelen, maar het lukt niet, Jan komt me helpen en ik bel nog 5 maal naar Oli zonder resultaat. Ik had hem al 32 maal gebeld en hij had nog steeds niets laten weten. Jan was klaar en riep me. We gingen naar de piste maar zoals misschien al voorspelbaar was de les verliep slecht en we moesten stoppen omdat er storm op komst was. De wind blies hard, het was koud en de regen versterkte de kilheid. Ik hoopte dat Oli binnen zat. Dan zou hij het warm hebben of als hij buiten zat, zou hij het heel koud hebben. Misschien zou hij onderkoeld zijn? Ik maakte me nog meer zorgen. Jan raadde me aan naar huis te gaan, als Oli ergens heen zou gaan zou het naar mijn huis zijn, dus ik ging naar huis, deed mijn pyjama aan en ging naar bed, ik probeerde te slapen maar het lukte niet. Ik lag wakker en bekeek in het donker mijn kamer, niets intressant. Ik probeerde mijn ogen te sluiten maar enkel beelden van hem kwamen te voorschijn en beelden van wat er met hem zou kunnen gebeurd zijn. Ik geroek eindelijk in slaap maar woelde de hele tijd in mijn slaap. Ik zweette.

Plots hoorde ik getok op de raam. Ik dacht eerst dat het een tak was die tegen de raam aan tikte omdat de storm vele dingen had meegesleurd. Toen ik beter keek, zag ik hem in de kletterende regen staan op mijn dak aan mijn raam. Hij kon uitglijden en dood zijn, dit was echt gevaarlijk. Voorzichtig deed ik het raam open en gaf hem een hand. De regen ging langs mijn raam naar binnen en hij was ook binnen dus deed ik het raam snel dicht. Hij was klets nat. Ik zei zacht:
“Ik was zo ongerust, waar was je?”
Zonder dat ik op het antwoord wachtte drukte ik een kus op zijn lippen.
Ik wou hem omhelzen maar hij duwde me weg.
“Ik ben nat schat, ik wil niet dat je ziek wordt.”
Ik knikte en lijdde hem de weg naar de badkamer. Ik gaf hem droge kleren. Een onderbroek van mijn broer, een T-shirt van mij en een broekje van mij. Het was misschien wel vrouwelijk maar dat maakte niet uit. Ik vroeg of hij iets wou eten en zijn maag gaf mijn vraag een antwoord. Die knorde heel luid. Ik gaf hem het brood, water en het beleg. Hij at wel 8 boterhammen en dronk wel 1 liter op. Hij had waarschijnlijk veel dorst gehad en veel honger.
Ik ruimde nadien het tafel af. Ik durfde hem niet te vragen waarom hij was weg gelopen. Maar hij begon er zelf over.
“Ze wilde me naar Oxford, vandaag, ze heeft niets eens gevraagd of het paste of …”
Hij barste in tranen uit. Het was de eerste keer dat ik hem zag huilen. Ik drukte zijn hoofd op mijn schouder en nam hem stevig vast. Hij was spraakloos. Ik voelde zijn handen mij vast nemen. Hij stopte met te huilen en kuste me in mijn hals en hij ging zo naar boven tot als hij aan mijn mond was. Zijn warme adem gaf me een warm gevoel. Zijn mond gleed in mijn mond en we kuste. Ik legde mijn armen rond zijn hals. We legde ons hoofd tegen elkaar en zijn donker bruine ogen spoorde me aan om hem verder te kussen. Ik nam zijn hoofd in mijn handen en drukte mijn tong in zijn mond. Hij krabbelde niet terug en ik voelde dat hij er zelfs van genoot, ik genoot er ook van. Ik wist en besefte ook dat hij diegene was waarvan ik heel veel hield, ik zou hem niet kunnen missen.

7 uur ’s ochtends, ik word wakker. En voel een adem in mijn hals, ik doe mijn ogen open. Zie Oli nog slapend naast me liggen en druk mijn hoofd tegen hem aan. Hij wordt wakker en geeft me een kus op mijn hoofd. Ik draai mijn hoofd naar boven en hij kust me op mijn mond.
Warmte stroomt door mijn circulatiesysteem.
Hij fluisterd:”Gaan we eten? Ik heb honger.”
Ik knik en hij tilt me op. Hij neemt me in zijn armen en draagt me naar beneden. Beneden aan de trap zet hij me neer op de grond. We gaan de witte deur van de keuken binnen. De ontbijttafel staat al gedekt en mijn moeder zit aan tafel. Wanneer Oli achter mij binnen komt, schrikt mijn moeder zich een bult.
“Oli, wat doe jij hier?”
“Ik ben hier naartoe gevlucht, nadat ik had nagedacht, mijn moeder wilde me naar Oxford sturen maar ik wou helemaal niet. Ik had geen andere keuze mevrouw …” hij happerde
“Ik begrijp het, zet je aan tafel en eet mee. Je zult vast honger hebben jonge heer.”
Hij glimlachte naar mij. Ik deed teken dat hij naast mij moest komen zitten. Met een vragend gezicht wende hij zijn blik naar mijn moeder en die knikte.
“Sorry, mevrouw, ik weet dat het voor veel spanning gebracht heeft maar ik moest er even van tussen uit, ik kon niet anders.”
“Het is al goed.”:siste mijn moeder
Hij nam een boterham en smeerde die met choco. Ik deed hetzelfde.

Na het eten ging ik me aankleden en hij ging achter mij. Voor we de katten eten gingen geven, vond ik dat hij zijn moeder moest bellen. Dat deed hij dan ook.
“Dag, mamie”
“Oli, waar ben je? Ik maak me zorgen en die meid van jou ook, ze is wel heel onbeleefd soms. Ik zou je eigenlijk moeten verbieden van met haar om te gaan maar ja.”
“Mamie, ze is niet onbeleefd, ze komt uit voor haar mening, net zoals ik gedaan heb, ik wil helemaal niet naar Oxford en jij bent eigenlijk onbeleefd geweest want je hebt me gedwongen te gaan.”
“Dat bedoel ik nou met onbeleefd zijn, ze leert je echt slechte manieren, ik wil dat je naar huis komt trouwens.”
“Ze leert me geen slechte manieren, ik kom misschien straks naar huis maar wees gerust, ik ben veilig en zit droog.”
“Zit je bij die meid van jou?”
“Ik zeg niet waar ik ben. En je zegt niets slechts meer over Vesna want ik ben het beu. Ze is geen slecht meisje, zij is diegene waardoor ik wil gaan studeren. Mamie, ik hou heel veel van dat meisje, diegene die dit breekt krijgt er spijt van, en geen klein beetje, dus praat alsjeblieft eens wat positiever over haar.”
Hij legde de telefoon neer.
De jongen nam me vast en we gingen de katjes eten geven. De dikke kat pimpernel was zwart met wit en had een belletje aan. De andere twee katjes waren jonger, hadden geen lang haar en waren geteigerd. De ene was grijs geteigerd, de andere bruin geteigerd. Na de katjes gingen we naar mijn kamer terug. Daar ging hij op mijn bureaustoel zitten en ik ging op zijn schoot zitten. Hij deed mijn armen om mijn middel en ik mijn armen rond zijn hals.
Ik tuitte mijn lippen op elkaar en gaf een kus op zijn wang. Hij tuitte zijn lippen ook op elkaar en we gaven elkaar zo een kus. Het leek wel of we in één of andere kinder film speelde waarin een prinses een prins moest kussen. Dan moestte we allebei lachen. Ik keek blozend opzij. En dacht wat ze op school zouden zeggen, moest ik zeggen dat ik een vriendje had. Ik werd niet altijd aanvaard in het school. Dus had ik eigenlijk een beetje bang, hun reactie ging waarschijnlijk zijn, een vriendje haha laat me niet lachen jij? Of een vriendje haha die zal ook wel niet mooi zijn, of haha een vriendje, zeker iemand van de manege? Het ging namelijk altijd zo! Hij zag in mijn afwezige blik mijn angst en zei:
“Je moe

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl



Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

• blunders
• dieren verhalen
• erotische verhalen
• griezel verhalen
• humor verhalen
• kinderverhalen
• liefdes verhalen
• sex verhalen
• spannende verhalen
• sprookjes

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 30 bezoekers online