Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
 
Naam afzender:
E-mail afzender:
   
Verhaal:

alleen op schiphol
' Daaames en heeeren, wilt u de veiligheidsgordels alstublieft weer omdoen? Over enkele ogenblikken zullen wij lannnden op Schiphoool Airpooort.'
Yamal schrikt op. O, ze zijn er bijna! Hij slaat met een zucht zijn boek dicht en kijkt opzij naar de stoel naast hem. Zijn glimlach laat een rij stralend witte tanden zien in zijn donkere gelaat. Moet je dat toch eens zien, helemaal moe van de reis... Yamal aait zijn dochtertje over haar hoofd. Wat zal ze straks blij zijn als ze wakker wordt! Zo'n lange reis is ook niet niks voor een kind van amper zeven jaar! Yamal kijkt op de grote digitale klok voorin het vliegtuig. Tien over half twaalf. Over ruim een uur zal hij Jay weer zien. Terwijl hij zich weer neer laat zakken in de vliegtuigstoel, denkt hij aan zijn tweelingbroer, die hij nu al 15 jaar niet gezien heeft.
Wat een verassing was het geweest toen hij anderhalve maand geleden bericht van Jay ontving! En nu...zit hij zomaar in een vliegtuig naar Nederland! Hij heeft veel aan Jay gedacht, zelfs meer dan aan zijn ouders. Hoe zal het met hen zijn? Eigenlijk was Amsterdam zo slecht nog niet. Hij had een fijne jeugd gehad, met veel vrienden en gezelligheid. Maar toch klopte er iets niet. Vaak had hij een gevoel alsof hij niet helemaal compleet was, alsof hij iets miste. Hij had zijn geboorteland niet kunnen vergeten.
Vandaar dat hij op zijn 19e het niet meer uithield in Nederland en vertrok naar Indonesië. Spijt heeft hij er nooit over gehad. Niet daarover... Maar aan zijn tweelingbroer heeft hij veel gedacht.
Jay was zo boos geweest, toen Yamal vertrok. Jay had het ook zo mooi voor elkaar in Amsterdam. Hij had een vriendin en een stel goede hersens. En in Amsterdam kon hij mooi naar de Universiteit. Jay had niets meer te zoeken in Indonesië.
Maar Jay kon ook niet begrijpen dat zijn broer wel iets te zoeken had in hun geboorteland. Jay wilde niet dat hij ging. Jay voelde zich in de steek gelaten en dat kon Yamal wel begrijpen maar hij kon er niets aan doen. Zo kwam het dat het afscheid niet zo hecht was, als dat wat je van tweelingbroers kunt verwachten...
Yamal zucht. Het had ook zo anders kunnen lopen. Als hij wat meer oog had gehad voor de gevoelens van zijn broer, en Jay wat meer begrip voor zijn standpunten. Ja, dan...
'Pap, wat gebeurt er?' Malati zit kaarsrecht op haar stoel. 'Daaames en heeeren, we gaan lannnden!'
'Pap!'
'We gaan landen, lieverd. We zijn in Nederland!'
Malati rekt zich uit en met en zucht van verlichting zegt ze: 'Gelukkig!'
Wat voelt ze zich stijf! Maar nu zal het niet lang meer duren. Straks ziet ze haar oom voor het eerst in haar leven. In haar buik voelt ze een vreemd gevoel opkomen. Wat als oom Jay niet zo aardig is, als haar vader vertelde? Haar vader heeft toch niet voor niets zolang ruzie gehad? Hoe kan het dan een aardige oom zijn?
Haar ogen gaan over het gezicht van haar vader. Gelukkig is vader erbij als ze naar hem toegaan. Ze schuift haar handje onder de zijne terwijl het vliegtuig langzaam over de landingsbaan rijdt.

Nog nooit in haar leven had Malati zoveel verschillende mensen gezien. Overal waar ze keek zag ze mensen. Er waren heel veel blanken bij, maar ook mensen die er bijna hetzelfde uitzagen als zij. Met donkere haren en een bruine huid. Ook vrouwen met hoofddoeken of een soort sluiers. Sommige sluiers leken wel een beetje op de felgekleurde sarongs die haar moeder en zij om hadden als ze naar de tempel gingen. Dan had ze haar mooie gele jurk aan en een oranje sarong met van die mooie glinsterkraaltjes! En moeder zag er dan ook zo feestelijk uit.
Maar de blanke mensen die hier liepen hadden geen van alle een sluier. Dat begrijpt Malati niet. Als die mensen bij hen in Ubud waren, liepen de meeste ook zomaar de tempel in! Zonder sarong!
Als Malati dat zag, werd ze zo boos vanbinnen! Die toeristen deden alsof alles van hen was! Maar de tempel is niet van hen!
'He, pap, hebben ze hier in Nederland ook tempels? Hoeven ze daar dan geen sarong om?'
'Hmmm....Tempels zei je? Ik weet het niet, maar ze hebben hier wel veel kerken. Dat zijn grote, hoge gebouwen met een toren. We komen er vast wel een tegen onderweg.'
'Oh..'

'Pardon! Mag ik even passeren!' Een grote man met een enorme koffer baant zich een weg door de menigte. Malati krijgt bijna de koffer in haar nek. Snel bukt ze zich en grijpt de hand van haar vader stevig vast. Wat een drukte hier! De meesten mensen hebben enorme koffers en tassen bij zich. Sommigen hebben haast en rennen door de lange hal. Anderen zitten op een bankje wachtend voor zich uit te staren. Maar het lijkt wel of de meesten net als zij in de lange rij voor de balie staan. Zelfs op de pasar in Ubud waren niet zoveel mensen als hier!
'Kom Malati, we zijn aan de beurt.' Yamal pakt de hand van zijn dochtertje, met zijn andere hand neemt hij de zware koffer op. 'Dag meneer, we wilden graag met de trein naar Amsterdam Centraal. Heeft u twee tickets voor mij?'
Malati kijkt naar haar vader. Wat praat hij nu weer raar. Ze kan hem niet verstaan, maar de meneer achter de balie blijkbaar wel.
'Ja, de trein vertrekt over 5 minuten op spoor 4.' vertelt de medewerker, terwijl hij de tickets aan Yamal geeft.
'Pap, waar moeten we naartoe?' Malati kijkt omhoog naar Yamal. Yamal tilt de zware koffer omhoog en loopt in de richting van de treinen. 'We gaan nu naar de trein, maar we moeten wel opschieten want hij vertrekt bijna!' roept hij over zijn schouder.
Yamal wil de trein echt niet missen, hij wil nu zo snel mogelijk zijn broer zien. Het is al zo lang geleden dat hij Jay gezien heeft. Nu pas voelt hij hoe sterk hij hem gemist heeft! Snel rent hij door de lange hal naar spoor 4.
'Kom Malati, hier moeten we zijn! Spoor 4, kijk de trein staat al.....' Yamal kijkt verbaast om zich heen. Waar is ze? 'Malati?!' Dit kan toch niet waar zijn! Hij rent weer terug met de bagage onder zijn arm. 'Malati! Malati!'

'Pap, niet zo hard! Toe nou, ik kan niet zo hard!' Hijgend rent Malati zo hard als ze kan achter haar vader aan. Maar hoe hard ze ook rent, ze kan hem niet bijhouden. Ze kijkt omhoog en ziet nog net haar vaders hoofd om een hoek verdwijnen. Daar rechts, daar moet ze zijn. Ze zigzagt tussen de mensen door en stuift de hoek om...
'Bam!' Versuft ligt Malati op de harde vloer.
'Heb je je pijn gedaan? Ach, je moet ook niet zo hard rennen, joh!'
Malati kijkt op om te zien waar die vreemde stem vandaan komt. Een blond hoofd buigt zich over haar heen, terwijl een paar armen om haar heen geslagen worden. 'Kom meisje, ga eens staan. Heb je pijn?'
Malati kijkt naar de vreemde vrouw. Wat gebeurt er, wat wil die vrouw van haar? 'Ik moet naar mijn vader, naar spoor 4!'
'O....je spreekt geen Nederlands. Oei, dat is nou toch moeilijk...' Emma weet even niet wat ze nu moet doen. Moet je dat kleine meisje nou zien zitten, helemaal verdwaast en alleen. Met die grote donkere ogen kijkt ze verwilderd om zich heen. 'Ben jij alleen?' vraagt Emma terwijl ze 1 vinger opsteekt en naar Malati wijst.
Maar Malati kijkt niet meer naar de vrouw maar naar de lange gang waar ze in staan. Ze pakt haar tasje van de grond en wil zo snel mogelijk weer achter haar vader aan. Waar is haar vader nu gebleven? Ze kijkt links en rechts maar nergens ziet ze hem. Hij is toch niet zomaar zonder haar met de trein meegegaan? 'Papa!Papa! Waar ben je!' roept ze zo hard als ze kan door de gang. Maar er is zoveel lawaai dat haar stem er niet boven uitkomt...

Emma pakt het meisje bij de hand en glimlacht naar haar. 'Kom maar mee, volgens mij ben je verdwaalt.'
Malati loopt met de vreemde vrouw mee en samen gaan ze even op een bankje zitten.
'Ik ben Emma.' Emma wijst naar zichzelf en zegt haar naam nog eens.
Met grote ogen bekijkt Malati de blonde vrouw naast haar. Ze ziet er aardig uit, en ze lacht. Maar wat zegt ze toch allemaal? Emma?
'Emma?'zegt Malati. 'Ja, ik ben Emma.'
Dan wijst Malati ook naar haarzelf en zegt haar naam.
'Malati? Dat is een mooie naam! Maar ik denk dat we beter naar de informatiebalie kunnen gaan. Misschien is er wel iemand naar je op zoek. Misschien je moeder of je vader?'
Emma neemt Malati mee naar de grote hal en samen zoeken ze de informatiebalie. Emma legt het verhaal uit aan de medewerkster. 'Kunt u misschien omroepen dat ze hier is? Ze heet Malati.'

Yamal loopt door de aankomsthal. Hij is al gestopt met roepen. Zijn schouders hangen en zijn voeten sloffen over de gladde vloer. De zware koffer sleept achter hem aan. Hij heeft overal al gekeken, bij de toiletten, bij de treinsporen. Het zweet breekt hem uit en zijn hart klopt twee keer zo snel als anders. Wat als Malati met iemand mee is gegaan? Ze is helemaal alleen en nog zo klein. Als ze maar niet met een vreemde is meegegaan! Yamal weet niet meer wat hij moet doen. Hij had ook beter op moeten letten en niet zo hard moeten doorrennen! Had hij haar maar opgetilt of bij de hand genomen...Had hij maar...
'Er is een klein meisje van ongeveer 6 jaar gevonden. Haar naam is Malati, en ze spreekt geen Nederlands. Wil degene die haar kent naar de informatiebalie komen?'
Meteen staat Yamal weer recht overeind. Dat is ze! Zijn dochter! De informatiebalie, waar is de informatiebalie? Zo snel als hij kan rent hij richting de grote hal en vanaf een afstand ziet hij haar al staan. Malati! Gelukkig!



Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 8 bezoekers online