Lees het verhaaltje: Bloodred Rose op verhalenlezen.

Bloodred Rose.

U leest om dit moment het verhaal Bloodred Rose gepost door Angelique de Groot. Dit verhaal is gepost in de categorie spannende verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar spannende verhalen?
Categorie: spannende verhalen
Gepost door: Angelique de Groot
Gepost op: 2010-3-2

Verhaal:

Bloodred Rose
Stil gaat ze op het trapje zitten. De enige die voorbijkomt is de oude man met zijn hond. Altijd om dezelfde tijdstippen komt hij langs. In een vast regelmaat. Dromend kijkt ze man na, tot dat hij verdwijnt achter de bomen van het park. Ze verfrommelt de roos die ze in haar handen heeft. Boos gooit ze hem op de grond. Dan staat ze op en trapt de roos helemaal kapot. De laatste traan valt op de een rozenblaadje.

Malou knipt de steel van de roos schuin af. In de kast zoekt ze een vaas en vult hem met water. Ze laat de roos erin glijden. Dan begint het deuntje van de deurbel te spelen. Malou kijkt uit het raam, maar kan zo gauw niet zien wie er aan de voordeur staat. Ze doet haar schort af en loopt naar de deur. Zachtjes doet ze de voordeur open. Er is niemand te zien. Ze zet haar voet over de drempel en loopt een stukje het pad op. Ze haalt haar schouders op en draait zich om. Plotseling kijkt ze in 2 paar blauwe ogen. Langzaam wordt alles zwart.

Zachtjes draait Roos de sleutel in het slot van de voordeur. Zonder een geluid te maken duwt ze de deur open. Dan laat ze de deur in het slot vallen en doet haar schoenen uit. Ze schuifelt naar de keuken en laat de kraan stromen. Voorzichtig steekt ze haar bebloede handen onder het warm wordende water. De bloeddruppeltjes verdwijnen in de gootsteen. Voorzichtig haalt ze de doornen die nog in haar handpalmen zitten eruit. Opnieuw biggelt er een traan langs haar wangen. Ze had ook nooit die roos moeten verfrommelen. Dan had ze nu geen sneeën in haar handen. Weer vullen haar ogen zich met tranen. Waarom gaf hij toch die roos als hij niet verder wilt? Waarom neemt hij steeds dat kleine beetje hoop weg? En waarom vult hij dat de volgende wéér aan? De vragen blijven steken in haar hoofd, maar de antwoorden, die heeft ze niet. Het water stroomt nog steeds door. Het bloeden is inmiddels gestopt. Roos draait de kraan dicht en pakt de handdoek. Terwijl ze haar handen droogmaakt, kijkt ze in de spiegel. Mascara loopt in stroompjes naar beneden. Snel veegt ze met de punt van de handdoek de stroompjes weg. Er ontstaan grote zwarte vlekken. Plotseling hoort ze voetstappen. Ze draait zich om, en kijkt midden in de blauwe ogen van Alex. Ze zet een stap naar achter, maar Alex komt op haar afgelopen. Hij steekt zijn vinger in zijn mond en probeert dan de zwarte vlekken van Roos gezicht te vegen. Kippenvel verschijnt op haar armen en verspreid zich dan over haar hele lichaam. Alex merkt het en pakt haar schouders. ‘Ik houd van je, dat weet je toch wel’ fluistert hij in haar oor. Hij slaat zijn armen om haar heen. Met zijn hand streelt hij over haar haren. Roos kijkt hopeloos om zich heen. Zijn hand gaat naar beneden en blijft rusten op haar schouder. Opnieuw gaat er een schok door haar lichaam. ‘NEE!’ voor ze het weet flapt ze het eruit. Alex kijkt haar niet-begrijpend aan. Zachtjes begint hij te kneden. Langzaam wordt Roos gezicht rood. ‘Houd op!’. Ze duwt hem naar achteren. ‘Schatje, dit vind je toch fijn?’ vraagt Alex en zet een stap naar voren. ‘Blijf van me af!’. Angstig zet Roos een stap naar achteren. ‘Lieverd, wat is er aan de hand met je? Doe eens rustig!’ klinkt de stem van Alex ietwat dreigend. Roos zet weer een stap naar achter en doet de la open. Ze haalt er een broodmes uit. ‘Ga weg, NU!’ trillend laat ze het mes zien. Alex’s ogen blijven een tijdje op haar gezicht rusten, maar dan blijven ze rusten op het broodmes. ‘Lieverd, laat dat mes zakken. Daar heb je niks aan’. Alex zet een stap naar voren en pakt haar hand vast. Langzaam laat ze het mes zakken, en Alex pakt hem over. Hij legt hem terug in de la en geeft haar een snelle kus op haar wang. ‘Je bent in de war, dit wilde je helemaal niet’ fluistert Alex in haar oor en drukt zijn borst tegen de hare. ‘Kom dan gaan we even naar een rustig plekje’. Alex pakt Roos bij haar hand en leidt haar naar boven. Voor de zoveelste keer heeft ze het gevoel dat hij om haar geeft.

Aantal keer bekeken: 2440
Waardering: 5.81 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 17 bezoekers online