Lees het verhaaltje: De Vrijdagochtendblues op verhalenlezen.

De Vrijdagochtendblues.

U leest om dit moment het verhaal De Vrijdagochtendblues gepost door Sebastiaan Janus. Dit verhaal is gepost in de categorie humor verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar humor verhalen?
Categorie: humor verhalen
Gepost door: Sebastiaan Janus
Gepost op: 2006-10-12

Verhaal:

De Vrijdagochtendblues
Vrijdagochtend, half acht. Mijn telefoon vraagt me voor de vierde keer of ik onderhand toch niet uit bed moet gaan en mijn werk moet gaan bezoeken. Mijn antwoord is kort en allesomschrijvend: Snooze. Tien minuten later probeert hij het opnieuw, maar mijn brakke hoofd lijkt nog niet klaar voor deze dag. De avonden blijken toch altijd weer leuker dan de ochtenden. Ik til mijn te zware hoofd van mijn kussen en kijk om mij heen. De schade van een nacht alcoholmisbruik is niet te ontkennen.

Rechts van me ligt een bezweet en bevlekt shirt, de bierlucht die het ding uitstraalt weet mijn maag te doen omdraaien met een luide bierboer als gevolg. Tientallen botjes van wat ooit kippenvleugeltjes waren bekleden mijn tafel en geven me een verklaring voor het vogeltje wat in mijn mond lijkt te zijn overleden. Naast mijn bed staat een emmer met het beste nieuws van de ochtend: Leeg. Blijkbaar was ik nog niet dronken genoeg om over te geven, maar ook nog eens nuchter genoeg om een emmer klaar te zetten, just in case. Om een of andere duistere reden staat mijn televisie op ZDF, dat mij in het duits het ochtendjournaal voorlegt. Met een diepe zucht zap ik naar Nederland 2 om te zien of in mijn black-out de wereld vergaan is, maar Gijs Wanders stelt me gerust. Ergens in het midden-oosten wordt nog steeds met bommen gegooid en Zalm weet te vertellen dat we geen extra lastenverlichting zullen krijgen. De aarde lijkt nog net zo hard te draaien als vÃ³Ã³r het eerste pilsje. Wanneer Sacha de Boer me probeert te vertellen wie de eerste rit van Wieringerwerf naar Hoogeveen heeft gewonnen, stap ik uit bed. Mijn hoofd is duidelijk nog niet zo ver en begint als een gek te kloppen. De aarde lijkt zowaar iets harder te draaien dan vÃ³Ã³r het eerste pilsje. Een paar keer diep ademhalen met mijn ogen dicht brengt het gehei terug tot een zacht, irriterend gedreun. Ik twijfel over een paracetamolletje, maar ik bedenk me dat mijn caffeÃ¯neloze maag nog niet om kan gaan met bloedverdunnende schimmels.

Drie grote glazen water helpen niet tegen de eeuwigdurende nadorst en ik vlucht naar de douche. Just my luck. Een van mijn altijd uitgeslapen huisgenoten heeft mijn activiteit gehoord en schiet nÃ¨t voor me de douche in. Ik vloek een keertje binnensmonds, ga terug naar mijn kamer en laat mijn espresso-apparaat alvast opwarmen. Gerrit Hiemstra weet me te vertellen dat het vandaag nog mooi weer wordt, maar dat het tegen het einde van de middag gewoon weer kut is. Net als het hele weekend trouwens. Zelden zie ik mensen zo enthousiast kutnieuws vertellen. Hij lijkt wel een clown op een begrafenis. Het voelt als mijn begrafenis, ik ruik tenslotte als een lijk. Ik mis enkel nog koffie en cake.

Koffie: alcohol voor de ochtendmens. Ik kijk naar mijn klok; kwart voor acht. Over een kwartiertje hoor ik achter de telefoon te zitten, een onmogelijke opgave. Alleen al omdat het twintig minuten lopen is en ik nog halfnaakt, stinkend, boerend en zonder koffie door mijn kamer wandel. Ik moet eigenlijk even bellen, maar wacht daar bewust nog even mee. Als ik nu zou bellen, verwachten ze me over een half uurtje - veel te weinig tijd, veel te veel te doen. Langzaam raken mijn hersenen weer doorbloed, het wordt tijd om prioriteiten te gaan stellen. Prioriteit 1: Koffie. Mijn espressomachine heeft altijd een minuutje of vijf nodig om op temperatuur te komen, maar dat doet hij alleen als de stekker er in zit. Just one of those days. Ik hoor gestommel op de gang: de douche is weer vrij. Snel pak ik mijn handdoek en ren de trap op richting douche. Ik vertel me in het aantal treden en knal op hoge snelheid met het kleinste teentje op mijn voet tegen de allerlaatste trede. Hier kan geen koffie tegen op; ik ben in Ã©Ã©n klap nuchter. Ik wil gillen, maar mijn middenrif trekt zich samen. Een asmatisch hoog piepje is alles wat er uit komt. Niet lang echter. Mijn samentrekkende middenrif maakt een dansje met mijn maag en de volgende momenten zal ik je besparen. Het eindresultaat mag er wezen: een naar ontbindende gemarineerde kippenvleugeltjes-in-een-bedje-van-bier-ruikend douchegordijn en nÃ©t te grote stukjes voor het doucheputje.

Ik geef het op, duik mijn bed in, en zing mijzelf met de vrijdagochtendbleus in slaap.

Aantal keer bekeken: 5561
Waardering: 6.00 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 21 bezoekers online