Lees het verhaaltje: Mike (vervolg deel 2) op verhalenlezen.

Mike (vervolg deel 2).

U leest om dit moment het verhaal Mike (vervolg deel 2) gepost door Christini Daro. Dit verhaal is gepost in de categorie griezel verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar griezel verhalen?
Categorie: griezel verhalen
Gepost door: Christini Daro
Gepost op: 2009-3-30

Verhaal:

Mike (vervolg deel 2)

“Verdwaald?” hoorde ik een diepe jongens stem van dicht achter me vragen.
Ik maakte een sprongetje van schrik en draaide me snel om, de jongen stond maar een paar meter bij me vandaan.
“Wwie ben jij?” zei ik geschrokken zonder op zijn vraag te antwoorden.
“Mike, en jij?” zei hij
“Danny,” antwoordde ik.

Ik keek de jongen aan. Hij had zwart haar, dat slierterig langs zijn smalle gezicht hing. Zijn ogen waren helder blauw. Het leek bijna alsof hij door me heen keek. Hij had een zwarte leren jack aan en een donker blauwe spijkerbroek die bij de knieën versleten was.
Hij staarde me aan als of ik een vreemd wezen was, het maakte me zenuwachtig. Hij leek totaal geen lieverdje. Ik besloot de stilte te verbreken door te vragen waar ik was en waar het centrum was.
“Weet je waar het centrum is? Waar ben ik eigenlijk, hoe heeft deze stad of dorp?” vroeg ik.
Hij keek naar me van uit zijn ooghoeken en wees naar het einde van het gangetje. Hij nam nog een trekje van zijn sigaret en de punt lichte op zodat ik zijn gezicht nog iets beter kon zien.
Hij deed me denken aan een jongen op school. Die jongen had mij in elkaar geslagen. Het was zo’n twee weken gelden gebeurd. Ik liep na school naar het fietsenhok, om mijn fiets te halen en naar huis te gaan. Ik stapte op mijn fiets en opeens stond er een lange brede jongen voor me die mijn stuur vast hield.
“Ben jij Danny?” vroeg hij.
Twijfelend zei ik. “Ja, volgens mijn wel.”
“Dan moet ik jou hebben,” was het enige wat ik nog kon herinneren dat hij zei. Daarna lag ik op de grond met mijn fiets nog tussen mijn benen. Om me heen stond natuurlijk al een lachende menigte die was komen genieten van het gevecht.
Later pas kwam ik er achter dat die jongen de broer was van een eersteklasser die ik had gepest.
Mike leek een beetje op die jongen. Ik werd uit mijn gedachten getrokken door een rook pluim die in mijn gezicht werd geblazen. Ik zag dat ik nog steeds in dat smalle donkere gangetje stond met Mike tegen over me. Hij keek me nog vreemder aan dan eerst.
“Ik eh.... ga denk ik maar.... het is hier ook best donker...” zei ik om maar iets te zeggen.
“Donker? Wil je licht?” vroeg Mike met een rare toon in zijn stem. Ik staarde naar hem. Moest ik daar op antwoorden? Ik knikte dan maar.
Hij staarde naar een oude naar een oude verbleekte lamp die aan de muur hing in het gangetje. Ik keek steeds naar de lamp en dan weer naar Mike. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en bleef naar de lamp staren. Uit het niets begonnen er elektrische vonken van af te schieten. Ik deed van schrik een stap naar achter. De lamp flitste aan. Met open mond keek ik Mike aan. Hij glimlachte, het leek meer een gemene lach dan een vriendelijke lach. Ik voelde mijn voet nat. Ik keek naar mijn voeten en zag dat ik in een waterplas stond.
“Shit, niet weer,” zei ik en stapte uit de waterplas. Toen ik weer voor me uit keek stond Mike niet meer voor me. Hij stond helemaal aan het einde van het gangetje.
“Hey, kom je nog?” Riep hij. Ik twijfelde maar liep toch zijn kant op. Telkens als ik een stap deed spoot er water uit mijn schoen. Mijn voet was kletsnat en ijskoud. Ik liep naar het einde van het gangetje en volgde Mike verder.
We liepen door een verlaten straat. Alle panden waren oud, scheef en verzakt. Het glas van de ramen waren gebroken of de ramen waren met hout half dicht getimmerd. Het leek net een spookstad. Bij die gedachte ging er een rilling door me heen.
Zwijgend volgde ik Mike. Ik versnelde mijn pas om naast hem te gaan lopen.
“Woon je hier in de buurt?” vroeg ik aan hem.
Mike keek me even aan maar keek daarna weer recht voor zich uit zonder mijn vraag te beantwoorden. Onverwacht stopte hij met lopen en stond abrupt stil. Ik liep nog een paar passen verder en stopte toen ook.
“Is er iets?” vroeg ik aan hem. Hij keek me aan en glimlachte weer. Weer zo’n vreemde lach waar ik niet van wist wat hij daarmee bedoelde. Ik keek hem vragend aan.
“Er komt zometeen....” zei Mike, hij pauzeerde even en dacht na.
“Jah,” ging hij verder. “Er komt zometeen een vrouw hier langs met een zwart groene paraplu.” Hij keep zijn ogen tot spleetjes en lachte gemeen.
“Eh.... o...” zei ik. Ik snapte niet wat hij bedoelde. Hij pakte me bij mijn arm beet en trok me mee in een inham, dat de ingang was van een oud pand. Ik keek hem vragend aan, wat was hij nou van plan? Hij stopte zijn hand in de binnenzak van zijn leren jas en haalde er een stiletto uit met een zwart handvat. Hij drukte op het knopje zodat het glimmende mes naar boven schoot. Ik schrok en deed een stap naar achter.
“Wat ga je doen...?” vroeg ik met een bange stem.
“Ik ga die vrouw beroven,” antwoordde hij.
“Die vrouw? Welke vrouw? En dan?”vroeg ik nog steeds bang.
Mike zuchtte en rolde met zijn ogen.
“Luister sukkel, zometeen komt hier een vrouw langs, ja? Jij gaat doen alsof je de weg wil vragen en dan beroof ik haar, oke?” zei hij het alsof ik dom was en niets begreep.
Ik begreep het ook niet. Wat bedoelde hij daar nou mee? Hij bleef me strak aan staren met een niets zeggende blik. Ik knikte maar alsof ik het begrepen had.
We zwegen allebei even. Maar ik kon het toch niet laten om te vragen wat hij nou bedoelde.
“Waar is die vrouw dan?” vroeg ik.
“Die komt zo hier langs,” antwoordde hij.
“Maar...., hoe weet je dat dan?” vroeg ik.
“Wacht maar,” is het enige wat hij zei. Ik dacht dat hij een grap maakte, maar hij bleef zich verstoppen in de donkere ingang van het verlaten pand.

Wordt vervolgd......

christini.daro@gmail.com

Aantal keer bekeken: 2837
Waardering: 8.35 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 15 bezoekers online