Lees het verhaaltje: Toen niet... Nu wel! op verhalenlezen.

Toen niet... Nu wel!.

U leest om dit moment het verhaal Toen niet... Nu wel! gepost door E__. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: E__
Gepost op: 2006-4-20

Verhaal:

Toen niet... Nu wel!
Wie had het geweten dat hij na 6 jaar mijn echtgenoot zal worden. En dat wij na 6 jaar vele dingen metelkaar zouden delen.....

Het was een warme zomerdag. Thuis was iedereen druk bezig met het klaar maken van hapjes en drankjes voor het barbecue feestje op mijn oma's thuin in turkije. Er was groot onrust in huis. Want na al die jaren dat de famillie ver van elkaar in het buitenland had gewoond hadden ze dit jaar gekozen om allemaal op vakantie te komen zodat iedereen weer elkaar kon zien. Ik had geen flauw iedee wie er allemaal zou komen. Ik kende al die mensen niet. Ik vond het ook dus nergens op slaan dat alles zo perfect moets zijn. We waren toch tenslotte famillie!!(die elkaar niet kende) Maar ja... In al dat drukte zat ik met mijn nichtje ergens in een hoekje op het terras. Zoals gewoonlijk lekker ver van al het drukte. Gezellig tegen elkaar aan, en alleen maar kijken naar wat er om ons heen gebeurde. Zonder een opmerking te maken. Stil in geachten. Ik weet niet wat mijn nichtje op dat moment aan het denken was. Maar ik had de hele tijd het gedachte in me hoofd zitten: wie ga ik zometeen allemaal zien?? Neven, nichten die ik nooit had gezien?? Die ik niet kende?? En toch famillie van was? Het was heel raar. Ik had altijd gedacht dat me famillie bestond uit de mensen om me heen. En wie ik niet kende en niet zag was een vreemde.

Na al het heen en weer geren was alles eindelijk klaar. In kleine groepjes werden we om de beurt naar de thuin van me oma gebracht die buiten de stad lag.
Het was heerlijk weer. En iedereen genoot er van.
Al snel werd er muziek opgezet. Gezellige tafelkleetjes kwamen te voor schijn en het begon steeds drukker te worden. Steeds meer onbekende gezichten doken op. Iedere keer dat er iemand binnen liep werd er flik geklapt, omhelst, gekust en kennis gemaakt.

Ken je hem? Dat is het neefje van je oom. Uit Zwitserland. Weetje nog? Waar we het zo vaak over hadden.
Ik keek me tante stom verbaast aan. Neefje?? Van me oom?? Zwitserland? Ik bekeek hem van top tot teen.
Wat een belachelijke kind!! Is dat famillie van mij!? had ik toen gedacht.
Ik schudde zijn hand en liep gelijk de kant van mijn nichtje op.
Zag je hem?? Hij is het neefje van onze oom. Uit Zwitserland. Wat heeft hij aan?? Hij ziet er gek uit. Niet zo als gewoonlijke jongens.. maar... alsof hij homo is.
Ik weet nog heel goed dat ik door die zin de hele dag in de deuk had gelegen.

Het was donker geworden. Maar door de lichtjes die er branden hadden wij het niet in de gaten.
Zullen we een eindje lopen? vroeg mijn nichtje. Ik vond het goed. We stonden op en liepen door de drukte heen naar de hek toe. Vlak voor de hek knalde ik tegen iemand op. Hij was zo lang dat ik eerst op moets kijken. Maar al snel had ik in de gaten wie het was. Tja die t-schirt daar had ik tenslotte de hele dag om moeten lachen.
Hoi, gaat het? Sorry ik zag je niet. Ik keek in zijn gezicht en zei dat het niet geefde. Gaan jullie weg vroeg hij? Ik schudde me hoofd met de hoop dat hij niet zou gaan vragen of hij mee mocht komen als ik zou zeggen dat we gingen wandelen. Nee, we gaan wandelen, wil je mee? hoorde ik naast me. Ik keek met grote ogen me nichtje aan. Maar het was al te laat. Ja hoor zei hij en liep mee.

Ik weet niet hoe lang we gelopen hadden maar hoe verder we liepen hoe leuker ik hem begon te vinden.
Net voor dat we door het hek naar binnen zouden lopen vroeg ik hem waarom hij zo'n korte t-schirt droeg. Of hij soms een homo was. Bij die vraag werd ik erg rood. Maar geluk dat het erg donker was. Hard lachent zei hij nee. Zijn moeder had het verkeert gewassen en daarom was het gekrompen. Iets anders wilde hij niet aantrekken omdat het anders vies zou worden. En dit was oud. Maar goed. Ik was opgelucht zonder dat ik wist waarom.

Na die dag ben ik hem nog enkele keren tegen gekomen in de stad en in de cafe. De laatste dag voordat ik terug zou gaan naar huis ging ik nog even de stad in met me vriendinnen. We gingen in een ijssalon zitten. En ja hoor hij liep daar naar binnen. Heel spontaan liep hij naar me toe. Hoi hoe gaat het zei hij. En ik was zo verlegen geworden door zijn blik dat ik begon te stoteren.
Na een lang gesprek zei ik dat het me laatste dag hier was. En dat ik zo weg zou gaan. Snel schuurde hij een stukje van het menu af en schreef er iets op. Hier zei hij. Bel me als je thuis bent. Ik ga morgen terug. Dan kunnen we elkaar mailen en bellen. IK keek stom verbaast en nam het papiertje aan.

Terug in Nederland had ik lang na gedacht om over hem op te bellen. Maar uit eindelijk bellande het papiertje in de prullenbak.

precies 6 jaar later kwamen me ouders er mee aan om een keer bij me tante langs te gaan in Zwitserland. En ja hoor met dat bericht kwam hij op in mijn gedachten. Hij was het neefje van de man van mijn tante... dus mijn half oom. En ja ik zou hem zeker moeten zien.

Ik was zo gespannen die dag onderweg. Zat de hele tijd aan hem te denken. Hoe zou hij er nu uitzien?? Het is een tijd terug... zou hij mij nog herkennen? Zou hij boos zijn omdat ik nooit gebeld had?
Aangekomen bij me tante kwamen alle herinneringen boven. 6 jaar had ik haar niet gezien. En nu was ze zwanger!! gek om haar zo te zien.

Na een paar dagen kregen we een telefoon. En ja hoor het was zijn vader die ons uitnodigde voor een etentje. Die dag heb ik uren in de bad kamer gestaan. Hahah. en toch was het voor mijn gevoel niet goed.

De tijd was aangebroken, we stonden voor zijn huisdeur. Een grote Villa met een grote tuin. De barbecue stond al klaar. Iedereen stond bij het hek om ons te verwelkomen. Behalfe hij. Hij was er niet!! Ik was teleurgestelt. Ineens zei me tante dat ze naar de wc moets. Ze vroeg of ik mee ging. En ik liep zonder iets terug te zeggen met haar mee. Toen we voor de wc stonden horden we dat de slot omgedraait werd. En de deur ging open.Daar STOND hij!!! Hij... die jongen van 6 jaar terug. Glimlachent groete hij ons en liet ons naar binnen lopen. Ik stond met mijn mond open in de wc. Hij was het. En hij groete mij. En hij zag er nog steeds leuk uit.

Later in de avond gingen alle jongeren naar het basketbal veld. We zouden een wedstrijd houden. Meisjes tegen jongens. Hij was er ook.
Na een hoop geren gespring lag iedereen op het gras. Enkele zaten nog te spelen. Waaronder ik en hij. Opeens voelde ik een arm om me heen. Ik keek achterom en zag hem lachen. Hey... ik zie dat jij de bal heb. Mag ik hem omkopen voor een kus? Ik keek geschroken. Was dit een grap of... Zijn blik was anders. Warm, diep van binnen. Hij meende het. Die avond waren we de hele tijd bijelkaar. We kletsten van alles.
Toen we thuis aankwamen wilden me ouders weg gaan. Maar wij niet. Dus hadden we ze overgehaalt om daar te blijven. En ja hoor we bleven.
Ik bleef bij zijn zusjes slapen op de zolder. We hadden afgesproken dat hij midden in de nacht naar ons zou komen zodat we konden klesten. We hadden eigenlijk afgesproken om op de balkon te gaan zitten. Maar toen hij eenmaal bij ons op bed lag en we door kletsten kwam het er niet van. Hij viel op mijn schoot in slaap. Gelukkig waren het twee keer twee persoons bedden. Dus we schoven ze naar elkaar toe en sliepen met ze 4e. En die nacht...toen hij wakker werd....?? Ja die nacht vergeet ik nooit meer. Mijn en zijn nacht..onze nacht.. mijn eerste en laatste. Hij was de ware, de gene die het mocht nemen. Tegen de ochtend waren we nog wakker. We waren terug in de tijd gegaan naar die 6 jaar terug. EN toen besefte ik eigenlijk dat ik hem leuk vond maar ook weer niet. Ik had zoveel gemeens tegen hem gezegt toen. Maar nu lag hij naast me en ik wilde alleen dat het zo bleef.

Gelijk die ochtend had hij mij om me hand gevraagd met zijn ouders. En na een paar maanden waren we verloofd.
En nu?? nu lachen we nog steeds om onze eerste dagen van 6 jaar terug. Wat hij over mij dacht en wat ik over hem dacht....
Hij homo??? hahahha dus niet.

Ik heb wel hele zware dagen achter de rug gehad... hij had veel problemen. Was verslaafd geraakt door vrienden.. en nog vele dingen.Maar door elkaar te steunen en te geloven zijn we ver gekomen. Hoewel we 6 jaar terug niks van elkaar moetsen en we in het stiekem toch elkaar leuk vonden.

Nooit gedacht dat hij het zou zijn....
De gene waar ik me leve me zou delen.

Ik hou van je H....

Kus E__

Aantal keer bekeken: 6802
Waardering: 8.56 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 13 bezoekers online