Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

maartje.

U leest om dit moment het verhaal maartje gepost door Elisa Beij. Dit verhaal is gepost in de categorie kinderverhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar kinderverhalen?
Categorie: kinderverhalen
Gepost door: Elisa Beij
Gepost op: 2005-6-18

Verhaal:

maartje
Maartje, toch.

‘Maartje! Kom naar benenden! Straks kom je nog te laat op school! Maartje!’ roept Janneke. Maartje schrikt wakker en kijkt op haar wekker. ‘shit!’ piept ze en gooit haar deken van haar af. ‘ja, mam. Ik kom,’ zegt Maartje die ondertussen haar broek aan het aantrekken is. Ze huppelt heen en weer en kan nog maar net blijven staan. Maartje kijkt haastig haar kamer rond. ‘was is mijn T-shirt?’ vraagt ze. Bonny, de hond, loopt rustig haar kamer in. ‘Bo! Geef mijn shirt terug!’ roept Maartje die ziet dat haar hond op haar T-shirt zit te kluiven. Bonny is een Bull Dog en als die ergens op kluift kan je, je voorstellen dat je dat niet meer kunt gebruiken. ‘jakkie!’ roept Maartje als ze haar T-shirtje uit zijn bek pakt. Het shirtje lijkt wel een slijmerige haarbal. Maartje gooit haar T-shirt in de prullenbak en doet haar kledingkast open. ‘waar laat ik mijn kleren toch altijd!’ moppert ze tegen zichzelf. Ze pakt een oud, versleten trui uit haar kast en trekt hem gauw over haar hoofd. ‘iew! Wat ben je weer lelijk!’ roept haar broertje die sluipend haar kamer is binnen gekomen. Maartje schrikt zich dood en geeft een gil. Ze zit vast met haar hoofd in haar trui en beweegt als een idioot. ‘wat doe je?’ vraagt haar broertje met een lachje. ‘Ben, help me liever, dan dat je me gaat uitlachen!’ Maartje ziet haar broertje staan, door de gaten in haar trui. ‘ja, daag, ik moet naar school.’ Haar broertje draait zich om en loopt haar kamer uit. ‘ben!!!’ gilt Maartje het uit. Daar staat ze dan. Te laat voor de bus en vast in haar trui. Maartje rent als een zombie de trap af. Het scheelde niet veel anders was ze van de trap gevallen.

‘mam,’ piept ze. Haar moeder komt mopperend op haar af. ‘hoe vaak moet ik nog zeggen dat je normaal je trui aan moet doen! Je komt te laat op school!’ haar moeder kijkt naar haar trui. ‘je hebt nodig nieuwe kleren nodig, Maar,’ zegt moeder met haar armen in haar zij. ‘mam, wil je alsjeblieft even helpen, ik voel me een pinguïn zo!’ Maartje verliest haar geduld. Haar moeder trekt haar trui naar benenden. ‘oeps,’ zegt haar moeder en slaat een hand voor haar mond. ‘wat?’ vraagt Maartje voorzichtig. Haar moeder kijkt haar aan. ‘mam?’ Maartje kijkt haar moeder schuldig aan als ze een hele grote scheur in haar trui ziet. ‘we gaan vandaag nog nieuwe kleren halen,’ zegt moeder lachend. Moeder loopt naar de keuken. Maartje kijkt naar de scheur. ‘ja! Wat moet ik nou aan?!’ gilt Maartje verdrietig. ‘Maartje, stel je niet zo aan. Trek maar een T-shirt van mij aan. Je past dat vast wel,’ zegt moeder die haar laatste boterham op eet. Maartje rent met een vaart de trap op en rent naar haar moeders kamer. Ze trekt de kledingkast op. Ze ziet keurige stapels truitje en shirtjes liggen. ‘was ik maar zo netjes,’ zegt Maartje tegen zichzelf. Ze kijkt de kast door en trekt er een leuk blauw T-shirtje uit. Ze trekt hem gauw aan en bekijkt zichzelf in de spiegel die in haar moeders kamer hangt. ‘iets te lang, maar het kan,’ zegt ze en kijkt op haar horloge. ‘opschieten,’ zegt ze en rent naar haar kamer. Ze verzamelt haar boeken en propt ze in haar tas. Snel kamt ze haar haren en wipt snel wat mascara op haar wimpers. Daarna rent ze de trap af en sjouwt met moeite haar tas mee.
‘moet je ik brengen?’ vraagt haar moeder als ze haar dochter hijgend ziet staan. ‘graag,’ zegt Maartje. ‘kom mee.’ Haar moeder trekt gauw haar jas aan en loopt naar de garage. ‘waar is Ben?’ roept Maartje die haar laarzen aan trekt. ‘opgehaald door Sven,’ roept haar moeder haast onverstaanbaar. Maartje pakt haar tas van de grond en rent naar haar moeder.

Te laat!

Maartje loopt door de gangen van school. Ze is veel te laat. Ze kijkt naar de klaslokalen. Kinderen die druk bezig zijn met toetsen. ‘jongedame.’ Hoort Maartje. Ze schrikt en kijkt waar het vandaan komt Een dreigende boze man komt op haar af lopen. ‘waarom zit jij niet in de les?’ roept hij. Maartje ziet dat het de directeur is en kijkt hem aan. ‘sorry, meneer. Ik had me verslapen.’ De man kijkt haar streng aan. ‘laat dit niet nog eens gebeuren. Zo krijgt deze school een slechte naam!’ schreeuwt hij kwaad. Maartje knikt beleefd en loopt door. Tring!! De bel gaat en niet veel later stormen de leerlingen de lokalen uit. Maartje wordt haast omver gelopen. De eerste les is al voorbij. Maartje pakt haar agenda en zoekt haar rooster. ‘het wordt tijd dat ik mijn rooster uit mijn hoofd weet,’ zegt ze tegen zichzelf. ‘wiskunde,’ zegt ze zacht. Ze draait zich om en loopt richting lokaal 1. ‘Maartje!’ roept een meisje vrolijk. Maartje draait zich om en ziet Pauline aan komen rennen. ‘Pauline!’ roept Maartje blij. Pauline en Maartje omarmen elkaar en lopen dan naast elkaar door de gangen. ‘wat ben je laat. Wat was er?’ vraagt Pauline nieuwsgierig. ‘verslapen.’ Pauline knikt en kijkt Maartje verliefd aan. ‘wat is er met jou? Wat ben je vrolijk. Vertel!’ Maartje kijkt Pauline vol verwachting aan. ‘Bob.’ Pauline ziet hartjes. ‘heeft hij jou..! nee, echt?!’ roept Maartje vrolijk. ‘ja, hij heeft me gevraagd. En ik heb ‘ja’ gezegd,’ zegt Pauline met een piep stemmetje. ‘wat leuk! Hebben jullie al wat gedaan?’ vraagt Maartje die de verliefde Pauline vol bewondering bekijkt. ‘nou, dat moet nog komen. maar hij is zo lief. Je moet het alleen niet verder vertellen anders weet iedereen het zo meteen.’ Pauline kijkt naar achter. ‘kijk daar loopt hij, wat is hij knap hè?!’ zegt Pauline zacht. Maartje kijkt naar achter en ziet Bob staan. ‘waarom loop je niet naar hem toe?’ vraagt Maartje dan. ‘ben je gek! Hij moet naar mij komen,’ zegt Pauline met een big smile on her face. Maartje schudt lachend haar hoofd. ‘wat nou?!’ Pauline schiet nu ook in een lach. ‘hij is de man!’ roept ze erachteraan. De meiden grinniken nog even en lopen dan het lokaal in. ‘hij komt hierheen!’ piept Pauline bang. ‘ja, Pauline. Hij zit in je klas! Dat zal wel vaker voorkomen, meissie!’ roept Maartje lachend. Pauline kijkt hem verliefd aan en gaat naast Maartje zitten.
‘hé Pauline,’ roept Bob die achter haar gaat zitten. Pauline kijkt hem aan. ‘hé Bob,’ zegt ze en lacht naar hem. ‘heb je misschien wat te doen vandaag?’ vraagt hij dan. Pauline kijkt Maartje geschrokken aan. Maartje stoot Pauline aan. ‘zeg dan ‘nee’!’ fluistert Maartje lachend. Pauline draait haar hoofd weer naar Bob toe. ‘uhm, nee. Hoezo?’ vraagt Pauline. Ze weet ook wel wat hij wilt vragen maar toch. ‘ik wilde je vragen om mee te gaan naar de bios met een paar vrienden. Heb je zin?’ vraagt Bob. Pauline knijpt haar handen fijn. ‘ja lijkt me leuk!’ roept Pauline iets harder dat ze had gewild. Bob lacht en pakt zijn boeken. Pauline draait zich snel om naar Maartje die helemaal dubbel ligt. ‘wat lach je nou! Dat was dood eng!’ piept Pauline die ook een beetje moet lachen. ‘dat zal best! Je had je gezicht moeten zien. Je leek wel een tomaat!’ proest Maartje het uit. Pauline kijkt haar vriendin ‘beledigd’ aan maar moet dan ook lachen. ‘wacht maar. Als jij een vriendje heb!’ zegt Pauline dan. ‘dan kan je lang wachten.’ Maartje kijkt haar vriendin aan. ‘helemaal niet. Ik ga voor je regelen, wacht maar,’ zegt ze en pakt haar boeken uit haar tas. Maartje kijkt naast zich en ziet Gert zitten. Gert is al twee keer blijven zitten. Hij is haast twee meter en iedereen noemt hem Big Daddy. Het is zo’n ventje dat nooit luistert en altijd doet waar hij zin in heeft. Hij rookt en er onverzorgd uit. ‘ja! Ik ga Gert voor je regelen!’ zegt Pauline die ziet dat Maartje hem erg lang aan kijkt. ‘als je dat maar laat!’ roept Maartje geschrokken. ‘oké, dan Bas,’ zegt Pauline die van haar vingers een hart maakt. Maartje geeft haar een stomp en kijkt Bas geschrokken aan. ‘heeft hij me gehoord?’ vraagt Pauline lachend. ‘dat hoop ik niet voor je!’ zegt Maartje. De meisjes giechelen maar komen erachter dat de lerares al een paar minuten op ze wacht. ‘sorry dat ik stoor maar er zijn kinderen die WEL wat willen leren!’ roept ze geïrriteerd. ‘sorry, hoor. Zeikerd!’ zegt Maartje wat harder dan ze wilde. ‘Maartje! Donder maar op! Zo brutaal uitvallen! Nooit opletten! Verdwijn uit mij ogen!’ roept de lerares kwaad. Maartje schiet in een lach en steekt Pauline aan. ‘en ook nog lachen?! Pauline ga maar gezellig met haar mee!’ roept ze en wijst met haar wijsvinger naar de deur. De meisje staan lachend op. Pauline kijkt Bob aan en ziet dat hij zijn duim op steekt naar haar. Ze kijkt hem lief aan en loopt dan achter Maartje mee, het lokaal uit.

Directeurtje pesten!

Maartje en Pauline lopen naar de conciërge. ‘waar haal je van die uitstuurbriefjes?’ vraagt Pauline aan Maartje. ‘weet ik het. Ik hoef altijd alleen maar gelijk richting de directeur,’ zegt Maartje lachend. Pauline klopt op de deur van de conciërge en wacht op antwoordt. ‘binnen,’ zegt een stem. De meisje doen de deur open en zien een man achter een bureau zitten. ‘zeg het maar,’ zegt hij afwezig. Pauline kijkt Maartje aan. ‘we zijn eruit gestuurd,’ zegt Maartje zacht. ‘juist, ik had ook niet anders verwacht. Maartje, wil je even langs de directeur gaan en jij...?’ de man stopt omdat hij Paulines naam niet weet. ‘Pauline,’ zegt Maartje. ‘juist, jij mag dit briefje aannemen en terug gaan naar je les,’ zegt de man. Hij pakt een groen briefje uit zijn la en schrijft er iets op. Pauline pakt het briefje aan en loopt samen met Maartje de gang weer op. ‘succes bij Tomaatje,’ zegt Pauline lachend. ‘ja, lach maar!’ zegt Maartje met een glimlach. ‘tot zo,’ zegt Pauline en loopt weg.
Maartje staat nog even te twijfelen maar loopt dan toch maar naar de directeur.
Klop klop.
‘binnen,’ zegt de stem. Maartje doet de deur open en ziet de directeur zitten. ‘Maartje,’ zegt hij met een zucht. ‘ik ben eruit gestuurd,’ zegt ze en kijkt naar de grond. ‘wat?!’ roept hij kwaad. Ten eerste kom je een lesuur te laat en dan ben je het volgend lesuur er gelijk uitgestuurd?! Hoe vind je dat?!’ roept hij kwaad en staat uit woede op van zijn stoel. Maartje kijkt hem bang aan. ‘het kan niet beter worden!’ Maartje is opeens haar vrolijke bui kwijt. ‘ik krijg het idee dat je het veel te gezellig bij mij vind! Doe je dit expres of ben je gewoon een pestkind!’ roept hij. Maartje begint pijn haar oren te krijgen. ‘het is helemaal niet gezellig bij U,’ schiet Maartje uit. De man wordt knalrood en balt zijn vuisten. ‘wat?! Het is maar dat je mijn kind niet bent anders had ik je allang de hoeken van de kamer laten zien!’ roept hij kwaad. ‘U mag helemaal geen kinderen slaan! Als u dat doet bel ik de politie en dan krijgt u helemaal een slechte naam!’ roept Maartje kwaad. Meneer Boosheid gaat beledigd zitten. ‘ik respecteer geen bijdehante kinderen op deze beschaafde school, Maartje. Dat zou je toch nu langzamerhand wel moeten weten,’ zegt hij wat rustiger maar toch met een geïrriteerde stem. Maartje kijkt heb bedreigend aan. ‘kan ik gaan?’ vraagt ze boos. ‘nee, Maartje. Jij blijft maar gezellig bij mij!’ zegt hij. Maartje begint haar geduld te verliezen. ‘krijg de klere, Tomaat!’ roept Maartje boos en loopt kwaad de kamer uit. Ze trekt de deur met een knal achter zich dicht en rent de gang uit.

Manon gaat in de kantine zitten en kijkt voor zich uit. ‘zeikers zijn het,’ zegt ze boos. Ze voelt haar telefoon trillen. Ze heeft een berichtje. Pauline, weer! Maartje opent het smsje en leest hem. ‘issie booz? Je tas ligt hier nog. Ze is niet meer booz. Bob is zow leuk! Kus mij,’ leest Maartje voor. ‘owja, shit. Mijn tas!’ zegt ze. Ze smst terug; ik kom eraan. Ja, hij was boos maar ik ben kwaad weggelopen. Ik kom eraan. Kus Maar. Maartje staat op en loopt de kantine uit. ‘als die Tomaat nu maar niet komt,’ zegt ze tegen zichzelf. Ze kijkt druk om zich heen maar nergens de Tomaat te bekennen. Maartje loopt naar het klaslokaal en doet ze deur open.
Iedereen is stil en kijkt naar achteren. ‘Maartje?’ hoort ze de lerares zeggen. ‘ik kom even mij tas ophalen,’ zegt Maartje en loopt naar haar plek. ‘waar ga je heen?’ vraagt de lerares verbaast. ‘weet ik niet,’ zegt ze en kijkt Pauline aan. ‘waarom blijf je niet? Ben je al bij de directeur geweest?’ vraagt de lerares op haar aardigst. ‘ja,’ antwoordt Maartje en wilt net haar tas inpakken. ‘nou, sluit dan maar weer aan,’ zegt ze. Maartje gaat zitten en kijkt Pauline aan. ‘was hij heel erg boos?’ vraagt Pauline zacht. Maartje knikt. ‘dames, het lijkt mij ook niet handig om jullie bij elkaar te laten zitten. Maartje wil jij hier vooraan komen zitten?’ zegt de lerares die de meisjes weer ziet praten. Maartje pakt haar spullen op en loopt naar voren. De klasgenoten kijken Maartje aan. ‘is Tomaat boos?’ roepen een paar kinderen tegen haar. ‘jongens, het was net zo stil, bederf dat nu niet,’ zegt de lerares en gaat weer verder met haar les. Nog één keer kijkt Maartje Pauline aan en begint dan met de opdrachten die de juf gegeven had.

Winkelen met je ma?

Maartje is eindelijk uit. Het is nu twee uur. ‘ben je met de fiets?’ vraagt Pauline die naast haar de school uit loopt. ‘nee, mijn moeder heeft gebracht. Ik ga haar even bellen,’ zegt Maartje die nu niet naar huis kan. ‘ik wil je best brengen met de fiets, als je dat wilt,’ zegt Pauline die nog steeds helemaal in de wolken is. ‘ga je niet met Bob naar de bios?’ vraagt Maartje. ‘nee, we gaan morgen. Ik moet vandaag ook nog mijn moeder helpen met boodschappen doen,’ zegt Pauline die haar fiets van haar slot afhaalt. ‘oké,’ zegt Maartje makkelijk. ‘wat ga jij doen vandaag?’ vraagt Pauline. ‘ik ga met mijn moeder winkelen,’ zegt Maartje die naar haar broek kijkt. ‘heb je dat niet al gedaan?’ vraagt Pauline die haar T-shirt bewondert. ‘nee, deze is van mijn moeder. Ze had vanmorgen mijn trui kapot gescheurd,’ zegt Maartje met een glimlach. ‘ik wou dat ik dat kon,’ zegt Pauline. ‘wat? Een trui kapot maken?’ Maartje schiet in een lach. ‘nee! Ik bedoel, mijn moeders kleding aan doen,’ zegt Pauline met een lach. ‘waarom niet?’ vraagt Maartje. ‘mijn moeder is veel dikker, slimpie!’ lacht Pauline. Maartje springt bij Pauline achterop en Pauline rijd het schoolplein af.
‘zei je nou dat je ging winkelen met je ma?’ vraagt Pauline die met moeite vooruit gaat. ‘ja, met wie anders,’ zegt Maartje. ‘met mij!’ roept Pauline. ‘mag niet van mijn moeder. Ze denkt dan dat ik kleding koop van slechte kwaliteit. Of lelijke kleding,’ zegt Maartje die haar evenwicht haast verliest door haar tas. ‘Ow, vervelend zo’n moeder,’ zegt Pauline meelevend. ‘ja, ach. Je had trouwens ook niet meegekund,’ zegt Maartje slim. ‘waarom niet?’ vraagt Pauline. ‘je moet je ma toch helpen met boodschappen doen,’ zegt Maartje slim. ‘nee, hoor, dat was een smoesje voor Bob,’ zegt Pauline zacht. ‘wat? Een smoesje? Is Paulientje bang?’ Maartje schiet in de lach. ‘lach niet! Ik vind het doodeng om met jongens naar de bios te gaan. Wat zou jij doen?!’ roept Pauline. ‘vragen of een lieve vriendin mee gaat,’ zegt Maartje lachend. ‘hint hint!’ roept Pauline lachend. ‘wil je mee dan? Misschien zit er wel een leuke jongen bij,’ zegt Pauline die op een idee komt. ‘ik weet niet, joh,’zegt Maartje onzeker. ‘kom alsjeblieft mee. Ik durf anders niet. Please!’ roept Pauline smekend. ‘ik moet het aan mijn moeder vragen. Ik bel je anders er vanavond wel over,’ zegt Maartje. Pauline knikt. ‘maar mag ik mee? Winkelen met je ma?’ vraagt Pauline. ‘ik bel mijn moeder wel even. Maartje pakt haar mobieltje uit haar zak en drukt haar moeders mobiel in. ‘mam? Waar ben je?’ vraagt Maartje wanneer ze verbinding krijgt. ‘Ow, maar Pauline brengt me naar huis. Ja? Gaan we nog winkelen? Ja, mag Pauline dan mee?’ Maartje trekt een smekend gezicht. ‘thanks! Maar ik ben er over een kwartiertje. Zorg dat je thuis bent, mam,’ zegt Maartje en hangt op. ‘het mag!’ roept Maartje blij. ‘mooi, we moeten dan nog even naar mijn huis. Voor geld,’ zegt Pauline en steekt de straat over. ‘moet jij het niet vragen aan je ma?’ vraagt Maartje. ‘nee, het is wel goed,’ zegt Pauline makkelijk. Ze fietst een smal paadje in en zet haar fiets op slot. ‘ga je even mee naar binnen?’ vraagt Pauline die haar voordeur opendoet. Maartje knikt.
Na vijf minuten komen de meisje weer naar buiten. ‘wat is jouw moeder makkelijk, zeg!’ zegt Maartje die versteld staat. ‘soms te makkelijk,’ reageert Pauline terug. Maartje lacht. ‘zal ik vragen aan mijn moeder of ze ons hier ophaalt? Dat schilt jou fietsen.’ Pauline knikt enthousiast. Maartje pakt haar mobiel en belt.
‘over tien minuten is mijn moeder er,’ zegt Maartje die haar mobiel in haar zak doet. ‘mooi, dan laat ik jou mijn cavia zien die ik nieuw heb!’ roept Pauline blij en doet de voordeur weer open.

Tring!
‘Pauline! Doe even open,’ roept Paulines moeder vanaf beneden. ‘oké,’ roept ze terug. De meisjes rennen naar benenden en doen de deur open. Het is Janneke, Maartje moeder. ‘hey, mam!’ zegt Maartje en omhelst haar moeder. ‘hey Pauline,’ zegt Janneke die haar dochter omhelst. ‘ging alles goed op school?’ vraagt moeder bezorgd. ‘ja, hoor,’ roepen de meisjes in koor. De meisje trekken hun schoenen aan en doen de deur dicht. ‘wil je, je moeder geen gedag zeggen?’ vraagt Janneke aan Pauline. Pauline schud haar hoofd. ‘oké, kom. Instappen jullie,’ roept moeder vrolijk en houdt de autodeur open. De meisje springen achterin en doen hun gordels om. ‘Winkels, here we come!’ roepen de meisje in koor. Moeder start de auto en rijdt weg.

Kinderafdeling of damesafdeling?

Janneke, Maartje en Pauline stappen uit de auto. ‘naar welke winkels wil je?’ vraagt moeder en kijkt om zich heen. ‘leuke winkel, zoals H&m en Coolcat,’ zegt Maartje. ‘oké, kom mee,’ zegt moeder. Pauline gaat naast Maartje lopen en natuurlijk loopt moeder achter de kids.
‘kom,’ zegt Maartje die de H&M al gevonden heeft. Ze lopen naar binnen en Maartje loopt op een drafje nar een rek met gekleurde truien. ‘deze is leuk,’ zegt ze tegen haar moeder. ‘denk je? Is het niet iets te veel?’ haar moeder kijkt rond en ziet een leuke grijze broek. ‘wat vind je van deze broek?’ vraagt moeder en houdt hem onhoog. ‘lelijk die grijs!’ roepen de meiden in koor. Moeder legt de broek weer weg. ‘uhm, we zitten bij de kinderafdeling,’ zegt Pauline als ze de afdeling bekijkt. ‘jullie zijn toch nog kinderen,’ zegt moeder. ‘mam! Wij zijn al veertien!’ roept Maartje boos. ‘dus nog niet volwassen,’ zegt moeder. ‘je denkt echt nog dat ik van teletubies houd, hè?!’ roept ze hard. ‘Maartje, kan dat wat zachter. En natuurlijk denk ik niet dat je daarvan houd. Maar de damesafdeling is iets te volwassen voor je. E houdt toch niet van sombere kleuren?’ vraagt haar moeder. ‘nee, maar ik ga echt niet in die kinderachtige kleertjes lopen!’ zegt Maartje boos. Ze slaat haar armen over elkaar. ‘waarom gaat we niet naar de Coolcat? Dat is voor onze leeftijd. Deze kleren zijn iets te jong voor ons en die damesafdeling is iets te oud voor ons,’ zegt Pauline slim. Moeder en Maartje zijn er mee eens en lopen de H&M uit. ‘dank je!’ zegt Maartje zacht. ‘waarvoor?’ ‘voor het voorkomen dat ik morgen in kinderachtige kleren op school kom,’ zegt Maartje en kijkt naar haar moeder. Die loopt rustig naast hen.
‘hierheen,’ zegt moeder en loopt richting de Coolcat. De meisje lopen achter moeder aan. Ze stappen de Coolcat binnen en bekijken de kleding met open mond. ‘wat een lelijke kleding,’ zegt moeder die het maar niets vind. Maar de meisjes denken daar wel anders over. Vrolijke kleurtjes en korte T-shirtjes. Stoere spijkerbroeken en korte rokjes. ‘ik wil niet dat je in zoiets gaat lopen, Maartje!’ zegt moeder en houd en broek omhoog die helemaal versleten is. Er zitten grote gaten in en de kleur is helemaal vervaagt. ‘mam, dat is leuk!’ zegt Maartje die de broek uit haar handen rukt. Ze heb bekijkt hem grondig en hangt hem dan weer op. ‘je dacht het echt, hè?’ zegt Maartje met een lach. Moeder kijkt haar beledigt aan en kijkt verder. ‘Maartje, dit is leuk!’ Pauline houdt een roze T-shirtje onhoog. Er staat een tekst op. ‘If you think I’am a bitch, waite until you meet my mother!’ zegt Maartje met een lach. ‘Maartje! Toevallig kan ik het verstaan!’ zegt moeder. ‘deze wil ik!’ roept Maartje vrolijk. ‘ik dacht het niet! Niks ervan,’ zegt moeder streng. ‘ik laat mezelf niet voor lul staan!’ zegt ze boos.
Pauline knipoogt naar Maartje en pakt hetzelfde truitje uit de rek. stil loopt Pauline naar de kassa terwijl Maartje haar moeder afleid. ‘deze is leuk, Maartje,’ zegt moeder. Ze houd een lange broek onhoog. Niks mis mee, mooie kleur en niet duur. ‘deze moet je passen,’ zegt moeder en houdt hem vast.
Na een aantal minuten komt Pauline aangelopen en houdt haar duim onhoog. Moeder is druk bezig met het zoeken van leuke truitjes. ‘deze truitje zijn ook leuk, zoek hier maar wat uit. Deze zijn goedkoop en leuk,’ zegt moeder en laat de truitje zien. Maartje kijk ernaar en vind ze zelf ook wel leuk.
Na tien minuutjes passen en kijken heeft Maartje wel vijf T-shirtje en twee broeken gekocht. ‘zullen we naar huis gaan?’ vraagt moeder die er totaal kapot uitziet. ‘ik heb nog truien nodig,’ zegt Maartje die nog niet moe is. ‘dat is waar ook. Nog even naar de C&A voor truien,’ zegt moeder en kijkt op haar horloge. ‘al vier uur,’ zegt moeder. ‘nou, en. Ik heb het nodig,’ zegt Maartje en loopt richting de C&A. Pauline loopt naast haar en kijkt moeder aan. ‘hier,’ fluistert Pauline en laat het truitje zien. ‘geef hem in de auto maar, dan ziet ze het niet,’ zegt Maartje. Pauline knikt en loopt door.
Ze lopen de C&A binnen en gaan opzoek naar truien.
‘deze is leuk,’ zegt Maartje vrolijk tegen moeder die er rustig achteraan loopt. ‘ja, wil je hem?’ vraagt ze. Maartje knikt en kijkt naar de prijs. ‘€25,- is dat goed?’ vraagt Maartje. ‘het moet maar,’ zegt moeder en pakt de vest aan. Ze lopen met zijn allen naar de kassa. ‘wil jij niks kopen?’ vraagt moeder aan Pauline. ‘nee, ik heb niks gezien,’ zegt ze. Moeder knikt. ‘alstublieft en een prettige dag verder,’ zegt de kassajuf.
Met zijn allen lopen ze naar de auto en stappen in. Pauline geeft het truitje snel aan Maartje die hem in de tas propt. Moe rijdt moeder richting Paulines huis om haar af te zetten.

‘tot morgen,’ zei Pauline toen ze werd afgezet bij huis. ‘doei!’ riepen moeder en Maartje in koor.
Huiswerk maken!

‘we zijn thuis!’ roept moeder. Maartje heeft de tas in haar handen en wacht tot haar moeder richting de huis kamer loopt. Snel haalt ze het roze T-shirtje uit de tas en legt hem achter de kapstok. ‘Maartje, laat eens je nieuwe kleding zien,’ roept haar vader vanuit de woonkamer. Zoiets had ze al verwacht. ‘ik kom,’ roept ze. Ze kijkt snel of ze het T-shirtje goed verborgen heeft en loopt dan naar binnen. ‘ik hoorde van je moeder dat jullie zijn wezen shoppen. Hebben jullie veel leuks gezien?’ vraagt vader die zijn peuk uit drukt in de asbak. Moeder zit naast hem en zet de t.v uit. ‘mam!’ roept Ben boos. ‘nu even geen t.v, Ben. We gaan even naar Maartje kijken,’ zegt moeder en tikt haar broertje aan. ‘hoef ik niet te zien,’ zegt Ben en loopt de kamer uit. ‘wat zijn we weer gezellig!’ roept Maartje beledigd. ‘laat zien, we hebben niet de hele dag,’ zegt haar vader. Maartje pakt haar broek eruit en houd hem omhoog. ‘mooi,’ zegt haar vader en begint intussen en nieuw sigaretje te maken. ‘en deze.’ Maartje legt de broek op de leuning van de bank en pakt de andere broek. Vader knikt. Maartje laat de rest zien en vouwt alles daarna weer op. ‘mooi, hoor,’ zegt haar vader en steekt zijn gedraaide peuk op. ‘ga maar naar je kamer, lieverd. Je moet je huiswerk nog doen,’ zegt moeder die Maartje ziet staan. Maartje pakt de kleding voorzichtig op en stopt ze terug in de tas. Daarna zet ze de tas in de gang en loopt ze naar de keuken. ‘wat ga je pakken, Maartje?’ roept haar vader. ‘wat drinken,’ zegt Maartje eerlijk. ‘geen cola of sinas. Neem maar wat limonade,’ zegt vader streng. Maartje trekt een lelijke bek maar pakt dan de limonadekan. Ze schenkt een glaasje vol en pakt haar tas op. Snel kijkt ze of iemand haar ziet en pakt het roze truitje op die achter de kapstok lag.
Maartje komt haar kamer in en ziet wat een troep ze eigenlijk heeft gemaakt. ‘ik moet maar eens gaan opruimen.’ Maarten legt de tas op haar bed en zet het glas op haar bureau. ‘Bonny!’ roept haar broertje en komt haar kamer in. ‘is Bonny bij jou?’ vraagt hij. ‘nee,’ zegt Maartje en raapt haar vuile kleding van de grond. ‘oké, maar zus. Er heeft iemand voor jou gebeld,’ zegt haar broertje geheimzinnig. ‘leuk,’ zegt Maartje afwezig. ‘wil je niet weten wie?’ vraagt haar broertje teleurgesteld. ‘het was een jongen,’ zegt hij erachteraan. Maartje haalt haar schouders op. ‘nu is het niet leuk meer. Wil je het weten?’ vraagt Ben boos. ‘vertel maar,’ zegt Maartje die de vuile kleding in de wasbak gooit. ‘ene Bob,’ zegt haar broertje en loopt boos haar kamer uit. ‘bedankt!’ roept Maartje die niet wilt dat haar broertje boos is. Ze hoort haar broertje nog iets mopperen. ‘bob? Mij?’ vraagt ze zichzelf af. Maartje pakt haar agenda en zoekt de bellijst van de klas. ‘bob Merk.’ Ze pakt haar mobieltje en drukt het telefoonnummer in dat naast zijn naam staat.

‘met Bob.’ Hoort ze aan de andere kant. ‘met Maartje. Ik hoorde dat je gebeld had.’ Het is even stil. ‘ja, ik wilde vragen waarom Pauline niet wilde meegaan naar de bios vandaag. Weet jij er iets vanaf?’ vraagt Bob. ‘heeft ze dat niet verteld?’ vraagt Maartje en trekt een raar gezicht. ‘ze zei dat ze boodschappen moest doen. Maar we hadden voor vanavond afgesproken en mijn moeder zegt dat na zevenen de winkels dicht zijn. ik vind dat raar.’ ‘dat de winkels na zevenen dicht zijn?’ Maartje kan het even niet volgen. Bob lacht. ‘nee, ik bedoel dat ik het raar vind dat Pauline dat zegt.’ Maartje snapt het weer. ‘bob, ik denk dat je toch Pauline maar moet bellen. Sorry,’ zegt Maartje en hangt op.
Maartje legt haar telefoon snel weg en gooit haar schone kleren op haar bed.
‘huiswerk? Sinds wanneer zegt mijn moeder dat ik mijn huiswerk moet gaan maken?’ vraagt ze zich af. ‘hier klopt iets niet.’ Maartje loopt naar de deur en hoort iemand roepen.
‘hoe bedoel je! Wat?! Dus jij beweert dat ik niks doe?! Ik verdien het geld hier!’ roept haar vader. ‘ja, en dat is het. Meer doe je niet!’ piept haar moeder terug.
Maartje kijkt geschrokken en loopt snel haar kamer weer in. ‘geen ruzie!’ zegt ze. ‘dit gebeurt te vaak, ik wil niet dat ze gaan scheiden,’ zegt ze en gaat bij haar raam zitten. De deur gaat open en haar broertje staan in de deurpost. ‘Maartje,’ zegt haar broertje huilend. ‘ben!’ zegt Maartje en loopt naar haar kleine broertje toe. ‘wat is er?’ vraagt ze en kijkt hem aan. ‘ze maken ruzie!’ Ben omhelst Maartje en laat zich helemaal gaan. ‘rustig, lieverd. Het komt wel goed. Niet luisteren,’ zegt Maartje en loopt met haar broertje naar haar bed. ‘het is gewoon een grote mensen ruzie. Dat is zo voorbij,’ zegt ze en geeft hem een zoen. ‘je bent lief,’ zegt haar broertje en geeft een zoen terug. ‘ik hoop dat ik nooit volwassen word,’ zegt haar broertje en kijkt Maartje aan. ‘vast niet,’ zegt ze en ziet dat hij al gestopt is met huilen. ‘ga maar gauw weer naar je kamer voordat pappa je ziet,’ zegt Maartje tegen haar broertje, die haar nooit mag storen als ze huiswerk maakt. ‘oké’ zegt hij en verdwijnt haar kamer uit.

Yes!

Tring!! De wekker van Maartje. Maartje kijkt moe naar har wekker en zet hem dan uit. ‘zeven uur?’ vraagt ze zich af. ‘waarom zo vroeg? Ik hoef pas half acht op,’ zegt Maartje en kijkt op haar mobiel. ‘drie nieuwe berichten?’ Maartje wilt haar berichten lezen maar dan ziet ze haar deur open gaan. ‘er is er één jarig hoera hoera! Dat kun je nu nog niet zien, maar dat komt nog wel,’ roept haar broertje vrolijk. Natuurlijk! Ze is vandaag jarig! Helemaal vergeten, hoe kun je zoiets nou vergeten?! Haar broertje, moeder en vader komen voor haar bed staan. ze zingen in koor. ‘hoeveel jaar ben jij nu? Hoeveel jaar ben jij nu? Hoeveel jaar ben jij nu, hoeveel jaar ben jij nu?’ Maartje kijkt vrolijk naar haar moeder die haar een knipoog geeft. ‘ik ben nu al 15 jaar. Ik ben nu al 15 jaar…’
‘gefeliciteerd, schat,’ zegt haar vader en geeft haar een cadeau. Hij geeft haar een zoen en stapt dan achteruit. ‘wat is het?’ vraagt Maartje opgewekt. Ze zit nu rechtop in haar bed vol opwinding. ‘maak maar open,’ zegt hij en kijkt haar moeder aan. Moeder glimlacht en kijkt vervolgens naar Maartje die het papier van het cadeau afscheurt.
‘woow!’ roept Maartje en kijkt haar cadeau volbewondering aan. ‘een Ipod!,’ roept haar broertje jaloers. ‘dank je wel!’ roept Maartje en wilt haar moeder en vader een kus geven maar haar moeder ontwijkt haar kus. ‘die heb je alleen van je vader, schat,’ zegt moeder. ‘alleen van hem?’ vraagt ze en bekijkt het cadeau. ‘ja alleen van mij,’ zegt haar vader die op haar kus wacht. Snel geeft ze hem een zoen en kijkt naar het cadeau. ‘ik heb ook een cadeau,’ zegt haar broertje dan. Hij geeft haar cadeau in haar handen en Maartje maakt hem snel open. ‘wat lief!’ roept ze blij. ‘een fotolijstje met ons erin!’ roept Maartje en geeft haar broertje een zoen. ‘gatver,’ gilt haar broertje die haar zoen liever niet wou. ‘en dan het laatste maar leukste cadeau!’ roept moeder aangekondigd. Moeder loopt naar de gang en komt terug met een doos. ‘wat is dat?’ vraagt Maartje verrassend. ‘voorzichtig, het leeft,’ zegt haar moeder lachend. Voorzichtig zet moeder de doos op haar bed. Maartje opent hem voorzichtig en ziet een lief, schattig poesje. ‘ach!!’ Maartje pakt voorzichtig het beestje uit de doos en legt hem op haar schoot. ‘vind je hem leuk?’ vraagt moeder. Maartje knikt opgewonden en vertroeteld haar cadeau. ‘je mag hem noemen, hoe jij wilt,’ zegt moeder. ‘als het maar geen stomme naam is!’ roept haar broertje die het poesje bewondert. Iedereen lacht.
‘ik noem…’ Maartje kijkt gauw of het een meisje of jongen is. ‘haar…Bunny!’ roept Maartje blij. ‘ja, die is leuk!’ roepen moeder en haar broertje in koor. Haar vader zit bezorgt op zijn horloge te kijken. Moeder stoot hem gestoord aan. ‘ja, schat. Leuke naam,’ zegt haar vader dan. ‘sorry, ik moet echt naar werk. Ik zie jou, jarige, vanavond weer,’ zegt vader en loopt de kamer uit. Maartje zwaait blij en kijkt naar Bunny. ‘iedereen bedankt. Ik vind alles echt heel leuk,’ zegt Maartje. ‘geniet maar van je dag, ik moet je broertje weg brengen. Ik zie je zo weer,’ zegt moeder. ‘zo? Ik moet zo naar school,’ zegt Maartje verward. ‘nee, hoor. Jij blijft lekker thuis. Op je verjaardag moet je feest vieren. Niet naar school gaan,’ zegt moeder met een knipoog. ‘Yes!’ roept Maartje blij. ‘en wij gaan shoppen. Poesen spullen kopen. En gezellig met MIJ naar de bios,’ zegt moeder en pakt haar broertje bij zijn schouders. ‘veel plezier,’ zegt haar broertje en loopt met moeder de kamer uit.
Maartje kijkt haar cadeaus blij aan. ‘hé Bunny, wil je lopen?’ vraagt Maartje en zet Bunny op haar bed. snel stapt ze uit bed en doet haar deur dicht. ‘voordat je weg loopt, lieverd,’ zegt ze en aait Bunny op zijn kopje. ‘wat ben jij toch mooi wit!’ roept ze en geeft Bunny een knuffel. ze pakt haar Ipod en loopt naar haar bureau. ‘even leuke nummers erop zetten,’ zegt ze en loopt weer terug naar haar bed. ‘kom maar,’ zegt Maartje en pakt Bunny op. Ze loopt samen met haar poesje naar haar bureau terug. En zet haar op tafel. Ze zet haar pc aan en aait Bunny op zijn kopje.
‘Maartje, kom even,’ roept moeder nadat ze Ben naar school heeft gebracht. Maartje heeft een aantal leuke nummers op haar Ipod gezet en het fotolijst keurig op haar raamkozijn gezet. Maartje zet haar pc uit en loopt samen met Bunny de trap af.
Maartje komt naar benenden en ziet dat de hele woonkamer versierd is met slingers en ballonnen. En midden in de woonkamer staat haar moeder. ‘zullen we even ontbijten?’ vraagt moeder en kijkt Maartje vrolijk aan. ‘oké, ik laat Bunny even los,’ zegt Maartje en zet Bunny op de grond. Bunny loopt zoekend door de kamer alsof ze iets ruikt. ‘ik heb broodjes gebakken,’ zegt moeder en laat trots de schaal broodjes zien. ‘lekker!’ roept Maartje blij en gaat op de bank zitten. ‘vind je mijn cadeau leuk?’ vraagt moeder en kijkt naar Bunny. Maartje knikt vrolijk en kijkt nu ook naar Bunny. ‘hij is nog maar een maandje oud,’ zegt moeder dan. Maartje knikt en legt een broodje op haar bord.

Bunny wordt verwend.

‘doei, lieverd. Ik ben zo weer terug,’ zegt Maartje en doet haar kamerdeur dicht. Bunny ligt lekker te knorren op Maartjes bed en heeft niet door dat haar baasje weggaat. Maartje loopt naar benenden en zoekt haar moeder. ‘mam, waar ben je?’ roept Maartje. ‘in de garage! Kom je nog?’ roept moeder. Snel trekt Maartje haar schoenen en jas aan en loopt naar haar moeder.

‘mevrouw, kan ik u helpen?’ vraagt de verkoopster van de dierenzaak. ‘ja, we hebben een poesje. alleen nog geen spullen voor ons nieuw huisdier. Kunt u ons helpen?’ vraagt moeder. ‘natuurlijk, komt u mee,’ zegt de verkoopster en loopt naar een muur. ‘hier hangen allerlei speeltjes voor uw poes. Zoals een muisje enzovoort. En hier naast staan waterbakken en etensbakken. Ook hebben we een poesenriem voor als uw poes naar buiten wilt.’ Maartje kijkt haar ogen uit. Er zijn zoveel dingen voor een poes. Dat kan je, je gewoon niet voorstellen. ‘bedankt,’ zegt moeder. De juffrouw knikt en loopt weg. ‘Maartje, zoek maar wat uit. Kies maar een aantal speeltjes en spulletjes uit. Jij mag kiezen,’ zegt moeder en geeft Maartje een briefje van honderd euro. Maartje omhelst haar moeder. ‘bedankt, mam.’ Maartje kijkt druk naar de spullen. ‘zal ik even een mandje halen?’ vraagt moeder lachend. Maartje knikt enthousiast. Voerbakken, waterbakken, muizen, poesensnoepjes, mandjes. Alles wat je maar kan bedenken. Moeder geeft Maartje de mand en gaat dan op een krukje naast de kassa zitten. ‘mag ik alles wat ik wil?’ vraagt Maartje nog een keer. ‘alles wat je wil,’ zegt moeder lachend.

‘kattenmand, kattensnoepjes, muizen, stuiterballetjes, voerbakken en waterbakken, krappaaltje en een halsbandje,’ zegt moeder die de tasinhoud bekijkt. ‘zal dat genoeg zijn?’ vraagt Maartje die zelfs nog €30,- terug kreeg. ‘je bent één ding vergeten,’ zegt moeder lachend. ‘wat dan?’ vraagt Maartje die weer naar de spullen kijkt. ‘wat moet Bunny eten?’ vraagt moeder lachend. ‘shit, vergeten!’ roept Maartje. ‘we gaan wel langs de supermarkt, dat is goedkoper,’ zegt moeder. ‘nee, ik wil lekker en desnoods duur eten voor Bunny.’ Maartje geeft de tas aan moeder en rent de winkel weer in.
‘dit graag,’ zegt Maartje en geeft een zak met voer aan de winkeljuffrouw. ‘oké, dat is €5,50 alstublieft.’ Maartje betaald en rent, met de zak voer, de winkel uit. Moeder heeft haar auto al gepakt en staat voor de deur. ‘kon hij niet groter!’ lacht moeder en wijst naar de zak. ‘kan Bunny even vooruit,’ zegt Maartje en stapt de auto in.
‘het lijkt wel dat Bunny jarig is!’ zegt moeder lachend. ‘ja,’ lacht Maartje ook. Moeder rijdt rustig naar huis.
‘wat wil je trouwens eten, vanavond?’ vraagt moeder. ‘patatjes!’ roept Maartje blij. ‘oké, dan zet ik jou af en dan rij ik even naar de supermarkt,’ zegt moeder. Maartje knikt. ‘ik ben heel erg blij met Bunny,’ zegt Maartje die er stralend uitziet. Moeder kijkt haar dochter aan. ‘gelukkig maar,’ zegt moeder en stopt. ‘tot zo,’ zegt Maartje en stapt uit. Moeder geeft haar de tas aan en rijd dan weg.
Maartje doet de voordeur open en trekt met een ruk haar schoenen uit. ‘Bunny!’ roept Maartje en rent naar boven.

‘hé!’ roept Maartje blij. Bunny kijkt haar slaperig aan. Ze ligt nog steeds op hetzelfde plekje. ‘ach, wat ben je toch lief. Ik heb wat leuks voor je gekocht,’ zegt Maartje en zet de tas op haar bed. bunny staat op en rekt zich uit. ‘kom maar,’ zegt Maartje en zet haar op haar schoot. ‘mauw,’ zegt Bunny zielig. ‘heb je honger?’ vraagt Maartje en kijkt haar poesje zielig aan. ‘daar weet ik wel wat op,’ zegt Maartje en pakt de voerbak uit de tas. Ze zet hem op de grond en scheurt de zak met voer open en gooit er een klein beetje eten in. Bunny springt van het bed en begint de eten. ‘ik ben zo terug,’ zegt Maartje en neemt de waterbak mee. Snel doet ze haar kamerdeur dicht en rent naar de badkamer.

Maartje komt haar kamer voorzichtig binnen. Bunny zit nog lekker te eten en Maartje zet zachtjes de waterbak naast het eten. Bunny neemt een klein slokje van het water en begint weer aan haar eten.
‘ondertussen ga ik even huiswerk maken,’ zegt Maartje tegen Bunny en loopt naar haar bureau.

Doe een wens, Maartje!

‘Maartje, ik ben weer thuis!’ roept moeder vanaf de trap. ‘hallo, mam!’ roept Maartje terug die met Bunny aan het spelen is. ‘kom je zo naar benenden?’ roept moeder dan. ‘waarvoor? Ik ben even bezig met Bunny,’ roept Maartje terug die geen zin heeft om te stoppen met spelen. ‘ik wil even dat je me helpt met eten maken!’ roept moeder weer. Maartje zucht. ‘ik kom,’ zegt ze en legt Bunny in haar mandje die bij Maartjes bureau staat. ‘ga maar even slapen, ik ben zo terug,’ zegt Maartje en geeft Bunny een kusje. Maartje kijkt nog even naar haar poesje en doet dan de deur dicht.

Maartje loopt de woonkamer in en ziet niemand. ‘mam?’ vraagt Maartje en kijkt om zich heen. ‘gefeliciteerd!!!’ er komen gezichten te voorschijn en Maartje schrikt ervan. Maartje ziet wie het zijn en moet dan lachen. ‘Pauline! Bob!’ roept ze en komt naar ze toe. ‘we wilden je even feliciteren,’ zegt Pauline en geeft haar vriendin een knuffel. bob komt nu ook naar Maartje toe. ‘van harte,’ zegt hij en geeft haar een hand. ‘bedankt!’ roept Maartje en kijkt om zich heen. ‘er is er één jarig, hoera!’ roepen Pauline, Bob en moeder in koor. Moeder komt binnen met een grote taart. ‘helpen met eten maken! Je bedoelt: opeten zeker!’ roept Maartje lachend. Moeder zet de taart op tafel en de kinderen gaan om de tafel zitten. ‘alsjeblieft,’ zegt Pauline en geeft haar vriendin een cadeau. ‘hij is van ons samen,’ zegt Pauline. ‘bedankt!’ roept Maartje blij. Ze maakt het cadeautje open en ziet een keurig doosje. Ze leest ‘juwelier Klein.’ Ze doet hem voorzichtig open en ziet een prachtig zilveren medaillon. ‘wat mooi!’ roept Maartje die hem van alle kanten bekijkt. ‘maak hem eens open,’ geeft Bob als hint. Maartje knipt hem open. Maartje lacht. Ze ziet een fotootje met Pauline en aan de andere kant een fotootje van Bob. ‘nu kun je ons nooit meer vergeten,’ zegt Pauline. ‘heel erg bedankt,’ zegt Maartje en geeft de twee en kus op hun wang.
‘blaas ze maar uit, Maartje,’ zegt moeder die de 15 kaarsjes aan heeft gedaan. ‘en doe een wens!’ roept Bob vrolijk. Maartje knikt vrolijk en gaat voor de taart zitten. ‘ik wens…,’ zegt Maartje en blaast de kaarsjes allemaal tegelijk uit. ‘wat heb je gewenst?’ vraagt Pauline nieuwsgierig. ‘ga ik niet zeggen’ zegt Maartje met een grijns op haar gezicht.
‘willen jullie ook een stukje?’ vraagt moeder die de taart in stukjes heeft verdeeld. ‘graag,’ zeggen de twee gasten. Moeder geeft de kinderen taart en zet muziek op. ‘op je verjaardag,’ zegt Bob en houd zijn bordje omhoog. ‘op mijn verjaardag,’ zegt Pauline lachend. Iedereen houdt zijn bordje met taart omhoog en valt dan aan. Zelfs moeder laat zich helemaal gaan.

‘willen jullie blijven eten?’ vraagt moeder aan de gasten nadat ze helemaal klaar waren met taart eten. ‘nee, bedankt. We gaan zo naar de bios,’ zegt Pauline vrolijk. ‘zo!’ roept Maartje blij. De meisje giechelen. ‘daarom zien jullie er zo mooi uit,’ zegt Maartje die hun kleding dan bekijkt. ‘haha, maar ook voor jou verjaardag, hoor!’ roept Bob lachend. De twee gasten staan op en geven netjes moeder een hand. ‘bedankt,’ zeggen ze. ‘leuk dat jullie er waren,’ zegt Maartje. ‘willen jullie mijn poesje snel even zien? Heb ik van mijn moeder gekregen.’ De twee knikken vrolijk. ‘heb je een poes?’ vraagt Pauline ongelooflijk. Maartje knikt. ‘ik mocht zelfs allerlei speeltjes voor Bunny kopen,’ zegt Maartje. ‘bunny?’ vraagt Bob. ‘haar poesje, neem ik aan,’ zegt Pauline en ziet dat Maartje knikt. Ze lopen pratend naar boven terwijl moeder de overgebleven taartstukken in de koelkast zet.

‘ach!’ roepen Pauline en Bob. Maartje loopt naar Bunny en pakt haar op. ‘wat is ze lief,’ zegt Pauline die helemaal verkocht is. Bob loopt naar Bunny toe en aait haar over haar kopje. Pauline komt er ook bij staan en kijkt Bunny aan. ‘wat is ze klein,’ zegt Pauline. Maartje knikt. ‘pas een maand oud!’ roept ze blij. Maartje zet Bunny op haar bed en de kinderen gaan zitten.
Na vijf minuten staan Pauline en Bob op. ‘we moeten gaan, heel erg bedankt,’ zegt Bob en aait Bunny nog even. ‘jullie bedankt!’ zegt Maartje. ‘nog veel plezier met Bunny,’zegt Pauline. ‘jullie ook bij de bios,’ zegt Maartje en laat de twee uit.
‘dag mevrouw!’ roepen Pauline en Bob naar moeder. ‘doei! Nog veel plezier!’ roept moeder terug die bezig is met eten maken. Pauline en bob lopen naar buiten en fietsen weg.





Aantal keer bekeken: 5934
Waardering: 7.35 op 10
Geef een cijfer:

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 10 bezoekers online