Lees het verhaaltje: marius op verhalenlezen.

marius.

U leest om dit moment het verhaal marius gepost door lovechick. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: lovechick
Gepost op: 2010-7-13

Verhaal:

marius
Haar vingers trilden iets, toen Samantha de brief in de brievenbus liet glijden. Na veel wikken en wegen, denken en bidden, had ze de stap durven nemen; ze had zich in laten schrijven bij een huwelijksbureau.
Een paar weken geleden had haar vriendin, die pas getrouwd was, haar op een advertentie gewezen, die Samantha zelf ook al vaak in verschillende christelijke bladen had zien staan. Ze had er zelf wel eens over gedacht, maar telkens de gedachte verdrongen. Een huwelijksbureau, stel je voor, dat was toch niets voor haar? Was zoiets niet voor kneusjes die op een normale manier niemand mee konden krijgen?
Dat had ze ook tegen Yvonne, haar vriendin gezegd. Die had tot haar verbazing verontwaardigd gereageerd en gezegd dat ik God's ogen iedereen gelijk was en niemand een kneusje. Volgens Yvonne had Samantha een verkeerd beeld van een huwelijksbureau. Het was gewoon een andere manier om iemand te leren kennen. Bij dit bureau werkten positieve christenen die het beste met je voor hadden en echt hun best voor je deden.
"Hoe weet jij dat allemaal?" had Samantha gevraagd. "Of ben je soms zelf op die manier aan Jacco gekomen?" Ze had Yvonne met grote ogen aangekeken, toen deze bevestigend knikte.
"Jij...? Met je vlotte babbel en je lieve gezicht? Had jij een huwelijksbureau nodig?"
"Ik had schoon genoeg van al die mannen die achter me aan zaten, enkel en alleen om m'n uiterlijk. Wat ik wenste was een oprechte christen die me lief zou hebben om wie ik ben en niet om hoe ik er uit zie!"
Ze hadden nog lang nagepraat en toen Samantha weg ging, had ze toch een ander beeld gekregen van een huwelijksbureau.
En nu had ze dan een brief gestuurd aan een zekere M. die net als zij uit Overijssel kwam en op een kantoor werkte. De rest van zijn beschrijving sprak haar ook wel aan. Samantha was benieuwd hoe het verder zou gaan. Ze had nog nooit verkering gehad; of dat nu kwam omdat ze niet zo spontaan was... Ze wist het niet. Contact met leeftijdgenoten had ze genoeg, dáár lag het niet aan. Maar het vervelende was dat het voor haar collega's meer een probleem scheen te zijn dan voor haar zelf. Zelf had ze er nooit zo mee gezeten, ze was nog maar twee en twintig, ze had de tijd nog wel, vond ze. Niet dat ze er nooit eens naar verlangde om iemand te hebben waar ze alles mee kon delen, dat was een normaal verlangen, maar ze past ervoor om het een obsessie te laten worden.

"Goedemorgen!" Opgewekt kwam Samantha het postkantoor binnen, waar ze werkte.
"Hoi!" begroette Irma, één van de collega's haar. "Ga je ook mee naar de bruiloft van Hans?" Ze gooide de kaart die ze in haar hand had naar Samantha, die hem nog maar net kon vangen. Toen ze hem gelezen had, zei Irma: "Je gaat toch wel hè, het zou leuk zijn als iedereen komt, dat maakt de boel lekker gezellig!"
"Net of het zonder mij minder gezellig zou zijn."
"Dus je gaat niet," concludeerde Irma, "flauw hoor, als..."
"Ik heb helemaal niet gezegd dat ik niet ga en..."
"O, het zit natuurlijk op een partner vast, geen probleem, daar zorgen wij wel voor; misschien kun je met Mark gaan die..."
"Die saaie piet heeft misschien al lang verkering," viel Nellie, een andere collega haar in de rede.
"Ik betwijfel het, de saaiheid straalt van hem af," zei Irma.
"Hij laat nooit iets los over z'n privéleven, dus je kunt niet zomaar conclusies trekken," vond Samantha. Dat was ook zoiets irritants, Nellie en Irma schenen altijd iemand als voorwerp van spot te moeten hebben. Was zij het niet, dan was Mark het wel, die inderdaad nogal eens saai overkwam, maar dat had Samantha altijd als serieus beschouwd. Ze had, evenals Nellie en Irma trouwens, weinig contact met hem.

Nieuwsgierig opende Samantha de brievenbud en liep even later snel met de post naar boven. Sinds kort woonde ze op zichzelf en had ze er een gewoonte van gemaakt om na werktijd lekker even op de bank te gaan zitten en de post -als die er was- op haar gemak te bekijken.
Nu waren er maar liefst drie brieven van heren die met haar kennis wilden maken. Net wilde ze de eerste openen, toen de telefoon ging. Het was Yonne die vroeg of ze al brieven had gehad.
"Vandaag drie tegelijk, ik wilde net beginnen te lezen."
"O, dan hou ik je niet langer op. Je bent natuurlijk razend nieuwsgierig. Ik bel straks wel weer, tot dan!"
Samantha legde de telefoon neer en begon te lezen. Een zekere Jan uit Zeeland wilde helemaal naar Enschede komen om haar te ontmoeten. De volgende brief was van David uit Friesland en de derde van Willem uit Almelo. O, dat was dichtbij. Wat lette haar om hem als eerste te bellen< Ze hoefde tenslotte niet op een reactie van M. te wachten, hoewel ze daar erg nieuwsgierig naar was. In gedachten noemde ze hem Marius; hij was één van de weinigen wiens voornaam niet vermeld was, waarschijnlijk op eigen verzoek. De meesten hadden het wel gedaan.
Kom, ze zou die Willem maar eens bellen; ze was benieuwd wat voor iemand het was, een foto had hij niet bij de brief gevoegd. Samantha voelde haar hart in haar keel kloppen, toen de telefoon overging. Geen gehoor. Enigszins opgelucht legde ze de hoorn weer neer. Ze vond het vreselijk spannend! Zou ze nu Jan of David bellen of Willem straks nog een keer proberen? Ze besloot tot het laatste en schonk zich nog een kop thee in.

Peinzend zat Samantha achter haar glas cola met rum, op de bruiloft van Hans haar chef. Irma en Nellie zaten met hun vrienden naast haar, druk te kletsen over Mark die er niet was. Ach ja, zo'n bruiloft was natuurlijk niets voor zo'n saaie piet als Mark.
Samantha bemoeide zich er niet mee, altijd maar dat geklets over een ander. Ze was ervan overtuigd dat als zij er niet was geweest, ze ook een onderwerp van gesprek zou zijn.
Ze zat te denken aan de ontmoetingen die ze de laatste tijd had gehad. Willem, David en Jan hadden na de eerste ontmoeting al geweten dat zij de ware niet voor hen was. Willem en David hadden haar ook niet zo aangetrokken, maar Jan vond ze erg sympathiek. Na een week waarin ze in spanning op zijn bericht wachtte, kwam er een briefje van drie regels, waarin stond dat hij het beter vond om de kennismaking niet voort te zetten. Dat was wel even een teleurstelling voor haar geweest. Ze had direct na zijn brief -nou ja, brief, als je nog een keer brief zei, was-ie weg- Yvonne gebeld. Die had gezegd: "Je moet er echt biddend mee bezig zijn en geloven dat je de man zult krijgen die voor je bestemd is." Het gesprekje met haar vriendin had Samantha weer bemoedigd.
"Hé, waar zit jij met je gedachten?" Irma stootte haar aan. "Daar komt Mark aan, nú pas."
Mark feliciteerde het bruidspaar en ging bij hen zitten.
"Kon je niet eerder komen?" vroeg Irma.
"Nee, ik had Bijbelstudie vanavond." Irma en Nellie begonnen te gniffelen. Samantha keek hem verrast aan. Mark geloofde dus ook. Voor ze wat kon zeggen, zei Nellie tegen Mark dat het voor hem ook wel eens tijd werd om te trouwen.
"Dat weet ik," ging hij er quasi serieus op in, "de voorbereidingen zijn al in volle gang."
"Dus hij heeft wel verkering," stelde Samantha bij zichzelf vast. Irma en Nellie begonnen hem uit te horen. Het viel Samantha op dat hij rake antwoorden gaf, maar dat ze er niets wijzer van werden.

Eindelijk een brief van"Marius"! Nieuwsgierig maakte Samantha de enveloppe open. Er zat geen foto bij in, jammer. Haar ogen vlogen over de regels. Hij verontschuldigde zich voor het feit dat hij zo lang niets van zich had laten horen, maar dat kwam omdat zijn moeder heel erg ziek was geweest. Nu was ze gelukkig weer aan de beterende hand en was hij in de gelegenheid om haar brief te beantwoorden. Hij schreef verder niets over zichzelf, maar vroeg of het goed was dat ze elkaar aanstaande vrijdagavond om acht uur in de stationsrestauratie van Enschede zouden ontmoeten.
"Ik zal een grijs pak aan doen met een rode stropdas, dan kun je me daar aan herkennen. Ik ken jou van je foto, dus het zal wel lukken, denk ik. Tot vrijdag, groeten van...' en toen kwam er een naam die moeilijk te ontcijferen was. Er kon Mark staan, maar ook Mike of Marcel. Ze kon er echt niets van maken. In een p.s. stond zijn telefoonnummer voor het geval dat ze vrijdag niet kon. Nou, dat kon ze wel en ze was zeer nieuwsgierig naar die geheimzinnige Marius.

Met kloppend hart liep Samantha de stationsrestauratie in. Elke ontmoeting was opnieuw een aanslag op haar zenuwen. Ze ging zó zitten, dat ze kon zien wie er binnen kwam. Zenuwachtig keek ze op haar horloge, kwart voor acht. Er kwamen verschillende mensen binnen, maar niemand beantwoordde aan de beschrijving. Weer ging de deur open. Samantha zag iets grijs... nee maar, dat was Mark warempel! Wat moest die hier dan? Hij kwam recht op haar af.
"Hallo Samantha!" Hij ging aan haar tafeltje zitten.
"Hallo," antwoordde ze, terwijl ze bedacht hoe ze hem op een fatsoenlijke manier weg kon krijgen. Zometeen kwam 'Marius' en wat dan?
"Hoe vond je de bruiloft vorige week?" vroeg hij.
"O, wel aardig," antwoordde ze kort.
"Heb je zin in koffie?"
"Eh... ik... liever niet nu, want..." Stel je voor dat 'Marius' kwam en hij zag haar hier met Mark, wat zou hij wel denken?
"...je hebt met iemand afgesproken," maakte hij haar zin af. Hij haalde iets uit zijn binnenzak en legde dat op tafel. Samantha's ogen vielen bijna uit haar hoofd, toen ze zag wát hij op tafel had gelegd! Haar brief, via het huwelijksbureau gericht aan 'Marius'...!
Mark dus! Een paar seconden kon ze geen woord uitbrengen.
"Hoe... wat..." stotterde ze en keek toen naar z'n overhemd zónder rode stropdas.
"Die ben ik vergeten, reken maar dat ik behoorlijk zenuwachtig was en nóg ben!"
"Dus jij staat ook ingeschreven en je wist al die tijd dat ik jou had geschreven en je liet niets merken op 't werk en..." ratelde ze onthutst.
"Ik zal eerst koffie bestellen," zei hij rustig. Toen ze even later achter de koffie zaten, zei hij: "Jouw brief was de eerste die ik ontving; ik wist niet hoe ik het aan moest pakken, want ik had het je ook na werktijd kunnen zeggen. Maar dat durfde ik eigenlijk niet. Ik ben in die dingen afschuwelijk verlegen. Dus besloot ik het toch maar via deze weg te doen."
"Dus je hebt bewust je naam zo onleesbaar geschreven en geen foto gestuurd?"
Hij knikte.
"Maar... maar... ik dacht dat je al verkering had."
"Hoezo?"
"Nou, op die bruiloft..."
"O, je bedoelt dat geklets van Nellie en Irma. Ik zei toch, de voorbereidingen zijn al in volle gang. Mijn inschrijving bij het huwelijksbureau is de eerst voorbereiding en de rest moet nog komen. Hoe dat verder zal gaan is in God's hand. Weet je, ik was werkelijk verrast toen ik je brief ontving en merkte dat je ook christen bent. Ik vond je altijd al sympathiek, maar ja, doordat ik op het werk nogal zwijgzaam ben, kwam het nooit tot een gesprek tussen ons. Ik ben helaas iemand die zich niet zo gemakkelijk geeft; vandaar ook dat ik besloot om het 'via deze onsympathieke weg' zoals 't vaak wordt genoemd, te proberen. Hoe kwam jij ertoe om je in te laten schrijven?"
"Via m'n vriendin." Samantha vertelde hoe het gegaan was.
"'t Lijkt me goed om deze kennismaking voort te zetten. Zo leren er elkaar op een heel andere manier kennen dan op 't werk. Als jij er ook wat voor voelt..."
"Jij bent de eerste die me dat vraagt. Degenen waar ik al eerder een ontmoeting mee heb gehad, hadden het na één keer wel bekeken."
"Ik vind het wel wonderlijk dat we op zo'n manier met elkaar in contact komen, terwijl we op 't werk nauwelijks contact hadden. Maar dit zegt natuurlijk nog weinig; we moeten het in God's handen leggen. Hij weet wat het beste voor ons is."
Samantha knikte. Ze merkte dat ze zich bijzonder op haar gemak voelde bij Mark. En ze wist, als ze zich beiden door God lieten leiden, het zou gaan zoals Hij het wilde, daar was ze van overtuigd.

Aantal keer bekeken: 2352
Waardering: 6.33 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 14 bezoekers online