Lees het verhaaltje: na 5 jaar op verhalenlezen.

na 5 jaar.

U leest om dit moment het verhaal na 5 jaar gepost door f. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: f
Gepost op: 2010-7-14

Verhaal:

na 5 jaar
Vanuit de zaal keek hij verrast naar het podium. Walter was vooral onder de indruk van haar stemgeluid. ‘Colours of the wind’ kende hij alleen uit een animatiefilm die hij ooit samen met Anniek had gezien. Dat was alweer een tijd geleden. Ze had hem buiten de bioscoop verteld dat ze het een prachtig nummer vond. Het was hem niet opgevallen, maar nu zij het op deze manier voor een gevulde zaal vertolkte, verlangde hij terug naar die avond waarop ze samen voor die bioscoop stonden.
Ongemakkelijk voelde hij zich niet meer. Hij had lang getwijfeld of hij moest komen. Walter had haar vijf jaar niet meer gezien. Hij was haar zelfs nooit tegengekomen in de stad. Toch herkende hij haar handschrift op de enveloppe meteen. Op een voorgedrukt kaartje schreef Anniek dat ze ging afstuderen. Ze had het conservatorium gevolgd. ‘Zorg dat je er bent - xxx’ had ze er voor hem onder de voorgedrukte tekst bijgeschreven.
Ze was veranderd - dat zag hij meteen. Haar lange blonde haren had ze afgeknipt. Kort rood haar hing nu tot net boven haar schouders. Haar gezicht was voller, volwassener ook dan vijf jaar geleden. Toen ze haar optreden begon, pakte ze de microfoon, sloot haar ogen en wachtte op de muziek. Het instrumentale intro leek uren te duren. Al die tijd stond ze met gesloten ogen op het podium. Het enige dat hij kon, was naar haar kijken.
Dat ze kon zingen wist hij, maar wat ze haar publiek deze avond voorschotelde, verbaasde hem. Haar stem klonk zo zuiver en vol, dat iedereen zo ingespannen zat te luisteren, dat het na elk nummer even duurde voor er geapplaudisseerd werd. Alsof het eerst tot de mensen moest doordringen wat Anniek hen had voorgeschoteld. Het zaaltje was gevuld met zo’n honderd belangstellenden. Hij zag familieleden, waarvan een aantal ook hem herkende. Verder moesten het vooral mensen van het conservatorium zijn, die hij niet kende.
Terwijl Anniek halverwege haar optreden een nummer zong van Christina Aguilera, probeerde Walter zich te herinneren waar het tussen hen was fout gegaan. Hij wist het niet. Op een dag was het gewoon over. Na twee jaar was een eind gekomen aan hun relatie die op school was begonnen.
Nadat de laatste tonen van haar slotnummer waren weggestorven, klonk een luid applaus. De aanwezigen gaven Anniek een staande ovatie. Ze werd er niet verlegen van, zag Walter. Als een volwaardig artiest nam ze de hulde en vele bossen bloemen in ontvangst. Hij had niets meegenomen, bedacht hij nu pas.

‘Dag Walter, hoe is het met jou?’
Een oom van Anniek - wiens naam hem was ontschoten - schudde hem de hand.
‘Goed, met u ook’, antwoordde hij plichtmatig, en liep vervolgens snel verder door de krappe, volle ruimte. Ergens in een hoekje zag hij Anniek staan. Ze werd omringd door tientallen mensen die haar feliciteerden en complimenten gaven. Ze nam de lofuitingen met een glimlach in ontvangst. Toen hij voor haar stond, verdween de lach een moment van haar gezicht.
‘Anniek’, wist hij nog net uit te brengen.
‘Walter’, ze lachte alweer.
‘Je... Je was goed.’
Hij schudde haar de hand en kuste haar drie maal op haar wang.
‘Je blijft toch nog wel?’, antwoordde ze meteen. ‘We blijven hier nog een half uurtje en gaan dan met een groepje mensen nog wat drinken bij mij thuis.’
Hij glimlachte, kon geen nee meer zeggen, want haar aandacht werd alweer door iemand anders opgeëist. Walter besloot nog maar een biertje te bestellen.

Na het vertrek uit het theater waren zo’n twintig mensen meegegaan voor een afzakkertje. Haar woning was amper berekend op zoveel bezoek, waardoor de meeste bezoekers moesten staan, tot in de keuken toe. Ze woonde mooi, stelde Walter vast, terwijl hij zich naast twee meiden op de bank liet zakken. Ze groetten hem. Hij knikte vriendelijk, maar keek meteen de andere kant op. Hij had geen behoefte aan een gesprek met hen.
Sinds de ontmoeting had hij Anniek niet meer gesproken. Hij hield haar wel in de gaten. Ze kletste met iedereen, en keek zo nu en dan naar hem. Als hun ogen elkaar ontmoetten knipoogde ze even. Hij knikte terug, maar meestal keek ze op dat moment alweer de andere kant op.
‘Ben je ook van het conservatorium’, vroeg een van de meiden.
‘Nee hoor’, antwoordde hij. ‘Ik eh... ben een vriend van vroeger.’
De meiden knikten, maar gingen er niet verder op in.
Het duurde een half uurtje voor Anniek zich eindelijk weer met hem bemoeide. Ze stapte op hem af toen hij in de keuken een nieuw biertje opende.
‘Je kunt blijven slapen’, zei ze terwijl ze een glas wijn voor zichzelf inschonk. Daarna liep ze de kamer in, Walter verbaasd achterlatend in de keuken.

Om kwart over een vertrokken de laatste gasten. Toevallig de twee meiden, die collega’s van haar bleken te zijn. Ze werkte in het weekend als serveerster in een eetcafé. Walter was op de bank gaan zitten, waar hij nu alle ruimte had. Anniek kwam vanuit de gang de kamer in.
‘Wil je nog iets?’
Walter knikte. ‘Doe nog maar een biertje.’
Even daarna zat ze naast hem op de bank.
‘Hoe vond je het?’
‘Mooi’, antwoordde hij. ‘Ik wist niet dat je zo goed was.’
Ze haalde haar schouders op, zette haar glas op tafel en trok haar laarzen uit.
‘Waarom heb je me uitgenodigd’, vroeg hij.
Ze zette haar laarzen weg, en lachte even.
‘Heb jij nooit meer aan mij gedacht?’
Walter was verrast door haar vraag. Natuurlijk had hij nog regelmatig aan haar gedacht. Maar het was nooit in hem opgekomen haar te bellen of op te zoeken.
‘Ik was je bijna vergeten’, loog hij.
Ze glimlachte even.
‘Ben je vrijgezel? Vast wel, anders was je hier niet geweest. Of met iemand geweest’, voegde ze daar meteen aan toe.
‘Waarom heb je me uitgenodigd?’, vroeg hij nog een keer.
Ze pakte haar glas op en nam een slok. Daarna trok ze haar benen op en ging schuin op de bank zitten. Ze keek hem aan.
‘Toen het uit was tussen ons was ik nog steeds verliefd op je. Ik heb gejankt die avond, dat wil je niet weten. Ik wed dat jij dat niet hebt gedaan.’
Hij probeerde de dag terug te halen. Anniek pauzeerde even. Walter voelde zich nu een beetje ongemakkelijk en deed alsof hij kleine slokjes van zijn bier nam. In werkelijkheid probeerde hij van alles in zijn hoofd op een rijtje te krijgen.
‘Weet je wat het was?’
Ze verwachtte geen antwoord, maakte hij op uit de toon waarop ze dat vroeg.
‘Ik was zeventien, naïef, wilde af en toe horen dat je van me hield. Zoiets doms, las ik in mijn dagboek uit die tijd. Maar je zei het nooit, zelfs niet als ik het wel tegen jou zei.’
Ze zette haar lege glas weg. Hij hield zijn lege bierfles vast.
‘Ik pikte te veel van je, we deden altijd wat jij wilde. Ik was verliefd, maar op een bepaald moment was ik het zat.’
Walter wist niet wat hij hier mee aanmoest. Wat wilde ze van hem horen? Dat hij toen van haar hield? Moest hij ergens zijn excuses voor aanbieden?
Tijd om iets te zeggen, kreeg hij niet. Plotseling boog ze zich voorover en kuste hem lang en hevig op zijn lippen.
‘Wat voel je nog voor mij?’, vroeg ze en pakte de bierfles uit zijn hand. Hij haalde zijn schouder op, voelde zich ongemakkelijk. Zo kende hij haar niet. Ze was brutaal en leek hem van alles en nog wat kwalijk te nemen. Hij probeerde zich voor de geest te halen hoe hij haar behandeld had, maar ze kuste hem alweer. Voor hij het wist had ze haar hand onder zijn shirt laten gaan. Anniek voelde zijn aarzeling. Ze stopte even met zoenen.
‘Het is goed, dit wil je toch?’
Ze liet hem niet antwoorden, kuste hem en begon zijn broek los te maken. Terwijl ze zijn pik in haar mond nam, probeerde Walter nog te bedenken wat hier nu aan de hand was. Hij liet het maar gebeuren.
In de slaapkamer knoopte hij haar bloesje open. Het verbaasde hem dat ze een piercing met een diamantje in haar navel droeg. De manier waarop ze hem uitkleedde verwonderde hem. Hij moest zich laten gaan, wat hij ook wilde.

‘Waarom heb je mij nou uitgenodigd?’
Anniek lag met haar hoofd op zijn borst. Het bleef even stil.
‘Na vijf jaar..’
‘Heb jij nooit het gevoel gehad dat je de ware hebt laten schieten?’, onderbrak ze zijn zin.
Anniek lichtte haar hoofd iets op en keek hem aan. Ze zag zijn verbazing.
‘Ben je verbaasd?’
Weer bleef het stil.
‘Ik ben jou nooit vergeten.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Dit... Hier heb ik vijf jaar naar uitgekeken. Deze avond met jou.’
Hij staarde naar het plafond boven zich, terwijl Anniek haar hoofd weer op zijn borst liet zakken. Walter voelde zich alsof hij een glas uit zijn hand had laten vallen. Hij hoorde het in stukken uiteen kletsen op de houten vloer. Het was Anniek die het glas uit zijn hand had gestoten. Het had allemaal zo simpel geleken, al was hem steeds onduidelijk geweest waarom zij hem had uitgenodigd. En nu vertelde ze hem dat ze hem nooit was vergeten. Er viel een stilte die door Anniek werd doorbroken.
‘Ik wilde je nog een keer zien... Gewoon om te zien hoe het met je gaat, en vooral om je te laten zien hoe het met mij gaat.’
Het was even stil.
‘Je was echt mijn grote liefde. Ik vond het heel erg dat je me liet zitten. Maar ik ben er al lang overheen hoor. Denk niet dat ik vijf jaar op je heb zitten wachten. Ik bleef me alleen afvragen hoe het met je zou zijn.’
‘Maar wat wil je hiermee?’
Anniek haalde haar schouders op.
‘Niets?’
Ze haalde haar schouders nog eens op.
‘Wat betekent het voor jou? Dat je me terug wilt? Dat kan ik me niet voorstellen. We hebben elkaar vijf jaar niet gezien, je weet niet wie ik ben, alleen wie ik was.’
Walter wist niet wat hij met Anniek’s ontboezemingen aanmoet. Met zijn blote voeten liet ze hem over de glasscherven lopen.
Toen ze hem de volgende morgen na het ontbijt had gevraagd om weg te gaan, pakte hij zijn jas, waarna ze hem naar de deur begeleidde. Daar drukte ze nog een kus op zijn mond en een briefje met haar telefoonnummer in zijn zak. Zwijgend keek ze hem na toen hij de straat uitliep. Voor hij de hoek om sloeg, keek hij nog een keer om. Hij stak zijn hand op, maar Anniek had zich al omgedraaid.

Aantal keer bekeken: 1991
Waardering: 6.25 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 9 bezoekers online