Lees verhaaltjes op verhalen lezen. Van spannede verhalen tot erotische verhaaltjes.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door ��n van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:

Naam afzender:
E-mail afzender:

Verhaal:

Koffie
Tijdens onze vakantie in Tsjechië waren we bij een stuwdam. We parkeerden de auto op een parkeerterrein en wandelden, rondzwemmende karpers kijkend, naar de overkant van de dam. De weg over de dam was smal, met aan elke kant een voetpad. Het maximaal toelaatbare gewicht voor voertuigen was drie en een halve ton. Op het moment dat we de andere oever bereikten, verscheen er aan de andere kant van de dam een grote, gemeen rokende vrachtauto. De klassieker dateerde duidelijk van vér voor het opheffen van het ijzeren gordijn. In mijn rijke fantasie zag ik Josef S. boven op deze vrachtauto staan de oktoberrevolutie aan de muitende meute af te kondigen, die later lelijk op de koffie kwamen bij de eerste zuiveringen. Op het oude monster stond nu een container met stenen. Heel langzaam reed hij richting de dam. Zijn gewicht schatte ik op ruim twintig ton dus hij gaat er zeker niet overheen rijden, dacht ik. Dat was dus verkeerd gedacht want, met één set wielen op de stoep, reed hij stapvoets de dam over. Als je moet, dan moet je, dacht ik en zwaaide naar de nors kijkende chauffeur. Die was nog met zijn gedachten bij Stalin, want hij reageerde totaal niet.

Door de volkomen windstilte konden we behoorlijk lang van de blauwe walm, die het vehikel uitstootte, genieten.
“Zullen we bij het tentje aan de overkant een kopje koffie drinken,” stelde mijn vrouw voor.
Nu ben ik helemaal geen koffiedrinker, maar voor een lekkere cappuccino wil ik nog wel eens enthousiast worden en ik antwoordde: “Een lekker capuccinootje gaat er altijd in.”
We wandelden over de dam terug naar het parkeerterrein waar onze auto stond. Naast het parkeerterrein stond een houten tentje met een terras. Daar zouden we onze koffie gaan nuttigen. Op het terras zaten twee nogal groezelig uitziende en ruikende mannen. Wij gingen aan een tafeltje zitten en wisten direct dat cappuccino niet een brug, maar een hele dam te ver was. Een van de mannen bleek de eigenaar te zijn want hij kwam naar ons toe en keek ons vragend aan. In mijn beste Duits zei ik: “Kaffee.”
“Oplos of traditioneel,” vroeg hij, met een zeer zwaar Tsjechisch accent, in het Duits.
Omdat we avontuurlijk zijn aangelegd en altijd bereid lokale heerlijkheden te proeven zeiden we samen: “ Traditioneel.”
Met een vreemde glimlach op zijn ongewassen gezicht vertrok hij het houten lokaal in om, binnen een verbijsterende korte duur, terug te komen met twee gloeiend hete glazen koffie waarop een vreemd laagje dreef. Wij keken elkaar aan en wisten dat we een grote vergissing hadden gemaakt. Met een plastic roerstokje begonnen we omzichtig in de drab te roeren. Onmiddellijk begon het meeste naar de bodem te zinken. Op dat moment wist ik weer wat ik over koffie in Tsjechië gelezen had op Internet: ‘er wordt ook een soort Turkse koffie geschonken met een béétje koffieprut in het kopje.’ Dat was dus het understatement van het jaar.
Wanneer, tijdens het roeren, alles naar de bodem zou zijn gezonken, was het nog wel mogelijk geweest om het duistere goedje naar binnen te werken. Dit was dus niet zo en opofferingsgezind als ik nu eenmaal ben, nipte ik voorzichtig aan de hete brij. Na geruime tijd prutjes te hebben uitgespuugd en met duim en wijsvinger uit mijn mond te hebben gepulkt, keek ik mijn vrouw hulpeloos aan. Uiteraard zat ze me onmiddellijk uit te lachen en een foto te maken van mijn lijdensweg. Er kon absoluut geen sprake van zijn dat wij de koffie zouden opdrinken. Het zo laten staan en weglopen vonden we onbeleefd en zou de eigenaar misschien als een belediging zien. De verkeerde beeldvorming van ons land wilden wij niet nog eens versterken, dus we begonnen plannen te maken om ons op een geciviliseerde manier van de koffie te ontdoen.

Mijn voorstel om de glazen mee te nemen voor een wandeling naar de stuwdam, werd door mijn vrouw als onuitlegbaar aan de eigenaar van de uitbating gekwalificeerd; hierin had ze uiteraard volkomen gelijk. Wachten op een kans was de enige mogelijkheid. Het rolletje in het fototoestel van mijn vrouw was vol en zij ging naar de auto om een nieuwe te halen. Dit was een magisch moment, want een van de mannen liep weg en de andere, de eigenaar van de tent, ging naar binnen. Razendsnel kiepte ik mijn glas koffie in de afvalemmer vlak naast mij en de koffie van mijn vrouw verdeelde ik tussen onze glazen. Nu leek het net of wij de helft van onze gruwel hadden opgedronken iets wat hij, realiseerden wij ons later, nooit zou verwachten. Opgelucht vanwege deze meevaller durfden we de rest van de heerlijkheid te laten staan en het terras te verlaten. Mijn vrouw zei: “Wedden dat hij direct in de vuilnisbak gaat kijken.”

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 20 bezoekers online