Lees het verhaaltje: Helemaal alleen thuis op verhalenlezen.

Helemaal alleen thuis.

U leest om dit moment het verhaal Helemaal alleen thuis gepost door Onbekend. Dit verhaal is gepost in de categorie griezel verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar griezel verhalen?
Categorie: griezel verhalen
Gepost door: Onbekend
Gepost op: 2009-1-11

Verhaal:

Helemaal alleen thuis
Het was een koude avond en ik was helemaal alleen thuis met Spark, mijn golden retriever. Waarom zou ik vroeg gaan slapen als mijn ouders weg waren? Mijn geweten zei alleen maar dat ik nog een leuke film in de kast had liggen. De dvd-box van House MD, wat kon het anders zijn? Plotseling begon Spark te grommen en te blaffen en staarde als een bloedhond die een hert op het spoor was naar de voordeur. Ik raakte in paniek, pap zat bij de marine en was ooggetuige van een drugsbende van een andere ploeg bij het korps mariniers. Ze zouden toch niet helemaal vanuit Den Haag naar hier gekomen zijn om te kijken of iemand thuis was? Ik toetste gelijk 112 in en vertelde wat er aan de hand was. Er zou zo snel mogelijk iemand aankomen. Er werd tegen me gezegd wat ik moest doen, maar ik luisterde geneens. Ik wist allang wat mij te doen stond. De voordeur werd voorzichtig opengebroken, ik zat te bidden dat Spark niet teveel geluid zou maken, maar hellaas, hij begon al te blaffen voordat ik me kon bewapenen. En voor ik het wist stond er een man met een pistool in de keuken en keek ik recht in de loop. Spark werd woest en begon aan te vallen. De man wilde op hem schieten, maar ik had al het pistool van mijn vader gepakt en het op de man gericht. 'Een keer schieten op mijn hond en je verliest een oog!' schreeuwde ik tegen hem. Papa had mij wel geleerd wat intimideren was met een pistool. Ik lokte Spark weg de keuken in en deed het hekje dicht. Hij begon te piepen en wilde naar buiten, dus hij begon aan het slot te bijten. 'Oke, als de een schiet, gaat de ander ook dood. Dus zeg me waar je vader is, dan kan ik weg zonder iemand te verwonden.' De man probeerde er duidelijk onderuit te komen en wilde geen andere mensen pijn doen, het was duidelijk een huurmoordenaar. Als het de veroordeelde zelf was, zou die alles vermoorden wat op zijn pad kwam. Haar moeder, werkzaam als criminologe bij de marine, had wel eens een boek rond slingeren waat ik wel eens in keek. 'Voor wie werk je?' vroeg ik zoals ze dat in de serie; NCIS ook wel eens deden. 'Voor degene die je vader opgesloten heeft,' zei hij met een plat accent. Amsterdams mischien? Op dat moment hoorde ik al de sirene's aankomen. De man had duidelijk iets aan zijn gehoor want hij gaf geen kik. 'Je hebt geen keus meisje, zeg waar hij is of ik schiet jou en je puppie af.' 'Puppie? Hij is al zes!' een bijdehandte opmerking vond ik er nog wel vanaf kunnen gaan. En blijkbaar vond hij dat ook, want hij leek te grijnzen. 'Even serieus, peuter, waar is ie?' 'In de atlantische oceaan ten hoogte van Mexico,' antwoordde ik. Ik maakte dit keer geen grap, en ik sprak de waarheid. Papa zat op een vliegdek schip vlakbij Mexico. 'Welk nummer?' wilde hij weten. Tss, dacht hij dat hij zomaar op die boot kon komen ofzo? 'Geen idee, ik ben niet zo goed met getallen.' Ik probeerde genoeg tijd te rekken voor de politie binnen zou komen. Maar wat zouden ze denken als ik met een pistool in mijn handen hier zou staan? Moest ik hem neerleggen? 'Laten we deze blaffers allebei wegdoen.' De man stopte de zijne in zijn zak. Ik deed hem weer in de wapenkluis in de keuken. Wat een idioot, zeker een beginner, dacht ik. 'Politie! Handen omhoog en verroer je niet!' hoorde ik ineens vanuit de deur. Ik had mijn arrogantste triomfantelijke blik naar de man opgezet en had mijn armen over elkaar geslagen. Vloeken en wel ging de man met opgehouden handen op de grond liggen. De politieagenten haalden hem weg en voerden hem af naar het politiebureau. Ik deed het hekje open en Spark begon tegen me aan te springen. 'Whoa! Spark! Hou op!' Gilde ik, maar ik verloor mijn evenwicht en viel omver. Nog maar net voelde ik dat iemand me opving en me weer rechtop zette. 'Gaat het?' vroeg een vriendelijke vrouwenstem aan mij. 'Ja hoor, bedankt.' Ik ging toen mee naar het bureau om een getuigenverklaring af te leggen. Ik kreeg toen ook een aanklager te zien die me vroeg om te getuigen in de rechbank tegen deze man. Dat deed ik maar al te graag! Toen moest ik weer even wachten tot ze mijn ouders op de hoogte hadden gebracht, omdat ik nog maar veertien was enzo. De vriendelijke agente kwam naast me zitten. Ze heette Linda en ik schatte haar zo rond de dertig, vijfendertig. Ze vroeg wat ik later wilde worden enzo, want ik had het kennelijk goed gedaan en zou goed zijn als politieagente of rechecheur. Maarja, mijn familie heeft al genoeg criminaliteit-bestrijders, dus dan hoef ik daar niet achteraan vind ik. Ik wil later trauma-chirurg worden. Linda bleek onder de indruk en moest lachen om een collega die voorbij kwam, klagend bij mij dat Spark zijn koffie had opgedronken. Die hond vrat en zoop echt alles, maar bleef toch nog kerngezond. Uiteindelijk mocht ik weer naar huis en zou mam zo snel mogelijk weer thuis komen. In de rechtzaal waar ik moest getuigen, waren we met mij nog meerdere marine-dochters en zonen. Alleen zij hadden minder geluk dan ik. Eentje ervan was een arm kwijt door een schotwond, een ander was getuige op de dubbele moord op zijn ouders, en een ander was gedwongen haar eigen ouders af te schieten anders zou de man haar verkrachten. Ik voelde me best wel rot, maar ik wist maar nog steeds niet waarom mij niets was overkomen. Uiteindelijk is de man veroordeeld tot levenslang wegens meerdere inbrekingen, moorden, zedendelicten enzovoort. Daarna kwam ik Linda weer tegen. Ik vroeg aan haar waarom juist ik en alleen ik gespaard was gebleven. Ze zei dat ik geluk heb gehad, omdat mijn ouders niet thuis waren was er geen reden om te schieten, en omdat ik hem natuurlijk ook bedreigd heb met een pistool. Aan de ene kant voelde ik me ook wel rot voor die andere kinderen, want ze waren allemaal even oud als ik. Maar toch voelde ik me opgelucht en trots.

Aantal keer bekeken: 4286
Waardering: 6.89 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 12 bezoekers online