Lees het verhaaltje: Vrienden? deel 4 op verhalenlezen.

Vrienden? deel 4.

U leest om dit moment het verhaal Vrienden? deel 4 gepost door Eline Kraaijenvanger. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Eline Kraaijenvanger
Gepost op: 2009-1-21

Verhaal:

Vrienden? deel 4
Hier is deel 4...

Als we die vrijdagochtend op school komen, ben ik heel vrolijk. Deels voor vanavond, deels door gisteren bij Sam. "Ik heb zin in vanavond, en jullie?" zeg ik terwijl ik om Marit en Nina heen spring. "Ja, ik ook," "Mijn moeder vond het goed dat jullie kwamen," zeg ik. "Halftwee bij jou toch?" vraagt Marit nog. "Ja, halftwee,"
Opeens sta ik stil. "Ik hoop dat Noël vandaag zegt wat hij me maandag wou zeggen," "Ja, maar ik heb van Tom gehoord dat hij misschien niet naar het feest komt," "Echt?" Marit knikt. "Dan vraag ik het hem zodadelijk wel," zeg ik en met zijn drieen lopen we naar binnen.

Als we binnen zijn zien we Nicky alleen staan. "Wacht even," zeg ik en ik loop naar Nicky toe. "Hai," zeg ik. Ze draait zich om. Ze is verbaasd om mij te zien. "Hai, Maggie," zegt ze zachtjes. "Ga je vanavond nog naar het feest?" "Ik weet het nog niet,"
Ik wil net aan een nieuwe zin beginnen, als we worden onderbroken door onze mentrix. "Ik ga nu de rapporten uitdelen, als je daarna nog vragen hebt kun je naar mij toe komen. Zo niet dan mag je weer naar huis," Ze staat op en begint met uitdelen.
Ik kijk naar achteren waar Noël zit. Hij zit met Tom te praten. "Maggie, een mooi eerste rapport, ga zo door," Ik schrik op en draai me snel om. Ik glimlach naar Mevrouw van Dijk. "Dankuwel," Ik neem mijn rapport aan en kijk. Mm, mooi, geen enkele onvoldoende, zelfs niet voor aardrijkskunde waar ik normaal toch veel slechte cijfers voor haal. Scheikunde en tekenen is het best, dat zijn ook de leukste vakken op school.
Ik sla hem weer dicht en kijk of Marit en Nina hem al hebben. Dat is zo en ik loop naar hen toe. " En? Hoe ziet jullie rapport eruit?" "Wel goed, en bij jou?" vraagt Nina. Ik knik. "Ook. En jij Marit?" "Slecht," zegt ze en ze kijkt omhoog. Ik zie dat ze rode ogen heeft. Ze wrijft in haar ogen. "O, Marit," Ik loop naar haar toe en sla mijn armen om haar heen. "Ik heb de talen helemaal verpest," snikt ze. "Maar dit is nog niet het einde van het jaar, je hebt nog een halfjaar om het op te halen. Nina en ik helpen je wel. Kom, droog je tranen," Ik geef haar een knuffel en trek haar omhoog van haar stoel.
In mijn ooghoeken zie ik nog net dat Noël de deur uitloopt. "Ik ga even achter Noël aan, ik zie jullie bij mij thuis, oké?" Marit knikt. "En maak je niet zo druk over je cijfers," Ik geef haar een duwtje tegen haar schouder en ren de klas uit.
Bij de deur staan Ellis en Shirley. "Niet zo snel," "Laat me erlangs," Ik kijk over haar schouder naar de gang. Noël loopt naar zijn kluisje. "Waarom zou ik?" vraagt Shirley en ik kijk haar aan. "Waarom niet?" zeg ik en ik duw haar opzij. "Tot vanavond," Ik ren verder. Noël loopt net de deur uit. Ik zie niet dat Toms tas op de grond ligt en ik struikel over een van de hengels. Een moment later lig ik op de grond.
"O, shit," mompel ik. Heb ik weer. Ik doe mijn ogen open en zie Toms gezicht voor me hangen. "Gaat het?" Ik trek me omhoog aan zijn uitgestoken hand. "Ja, hoor," zeg ik. "Dankje," Hij knikt. " Zie je vanavond," Hij wil weglopen, maar ik trek hem aan zijn arm terug. 'Wacht even," Hij stopt. "Wil jij Noël overhalen om vanavond wel te komen?" Hij denkt even na. "Ik zal het proberen, maar ik kan niets zeker weten," "Maakt niet uit, probeer maar gewoon," Hij knikt. "Dankje," Ik loop weer verder en haal mijn fiets van het slot. Dan fiets ik naar huis toe.

***

Als ik naar huis fiets, kom ik langs het huis van Nicky. Haar fiets staat al tegen het hekje voor haar huis. Ze is dus al thuis. Ik twijfel. Zal ik even…Ja, besluit ik dan. Nicky is nu wel genoeg gestraft. Ik heb echt teveel medelijden met haar, dat houd ik niet langer vol. Even kijken kan vast geen kwaad.
Ik zet mijn fiets naast die van Nicky en bel aan. Nicky's moeder doet open. "Ah, Maggie. Jou heb ik hier al lang niet meer gezien. Je hebt het zeker ook druk, hè? Net als Nicky," Ik knik. Heeft Nicky haar moeder ook niets verteld?
"Je komt vast voor Nicky, hè?" gaat Nicky's moeder verder. "Nou, die is boven. Veel plezier met zijn tweeën!" Ik sta voor Nicky's kamerdeur. Ik haal diep adem en klop op de deur. " Binnen," klinkt het zacht uit Nicky's kamer.
Ik steek mijn hoofd om de deur en zie Nicky op haar bed liggen. Die kijkt verbaast op. ' H-hoi," stotter ik. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Idioot, eigenlijk. Je hebt ruzie met iemand en dan ben je er ineens. Misschien was het toch niet zo'n goed idee. Nicky weet ook niet goed wat ze moet doen.
"Kom binnen," zegt ze uiteindelijk en ze gaat rechtop zitten. " Je komt me zeker eens goed de waarheid vertellen?" zegt ze zacht, terwijl ze naar de grond staart. " Nee, helemaal niet!" begin ik. " Ik wilde juist…"
"Ssst," onderbreekt Nicky mij. "Laat me even uitpraten, alsjeblieft. Je hebt alle recht om eens te zeggen wat je van me denkt. En eigelijk zou je dat ook moeten doen. Je weet niet halfhoeveel spijt ik heb! Ik heb me hartstikke idioot gedragen en ik heb zo ongelooflijk rot tegen je gedaan. En je had ook gelijk: ik ging alleen maar met Shirley om populair te worden! Maar ik ben er nu achter gekomen hoe vreselijk Shirley kan doen en hoe vreselijk Shirley is! Ik voelde me de hele tijd ontzettend schuldig tegenover jou, ik snap niet hoe dit ooit heeft kunnen gebeuren. Ik weet niet wat er met me aan de hand is… of was. Nou, ja in elk geval: ik wilde het wel goedmaken, maar ik durfde het niet. Wie weet hoe je zou reageren? Ik dacht dat je razend op me was, wat je waarschijnlijk ook bent, en waar je alle recht toe hebt," Nicky ratelt maar door: " Ik wist niet wat ik moest doen en ik…ik…"
Ik verbaas me met de minuut meer, vooral als Nicky ineens in tranen uitbarst. " Ik vind het zo gemeen van Shirley!" huilt ze. ' En dan ook nog Jasper! Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik…ik…ik heb je zo gemist! Ik deed wel alsof het me niets kon schelen, maar ondertussen…Je moest eens weten! Maggie, ik snap best dat je geen vriendinnen met me wilt zijn, maar ik hoop wel dat je…dat je me wilt vergeven,"
Nicky laat zich op haar bed vallen en begint weer te snikken. Ik sta nog steeds in de deuropening. Ik ben enorm verbaasd. Is dit Nicky? Is dit dezelfde Nicky die de afgelopen weken zo rot tegen me heeft gedaan?
Ik ga naast Nicky op het bed zitten en sla een arm om haar heen. "Je hebt natuurlijk heel rot tegen me gedaan, en daar was ik ook heel boos over," begin ik mijn verhaal. "Maar ik had ook veel medelijden met je en daarom ben ik nu ook hier."
Ik voel dat mijn ogen ook vochtig worden. "Ik vind dit ook niet leuk, hoor," zeg ik met een waterig stemmetje, terwijl ik een paar zakdoekjes uit mijn tas haal. " Ik heb je ook heel erg gemist, en ik wil het je best vergeven, maar alleen als je belooft dat je niet zo rot meer doet en je weer mijn hartsvriendin wordt." Ik veeg de tranen uit mijn ogen.
" Meen je…meen je dat echt? " Nicky lacht tussen haar tranen door. " Ja, en als je belooft dat je vanavond naar Shirley's gemaskerd bal gaat met mij, Nina en Marit," zei ik tegen haar. " Natuurlijk beloof ik dat!" roept Nicky blij. " Ik doe nooit meer zo, nooit van me leven. En als ik ooit nog zo stom doe, dan geef je me maar gewoon een stomp! Maar…maar, " Haar gezicht staat ineens weer ernstig. " We kunnen het toch niet zomaar vergeten? Dat verdien ik echt niet hoor!" " O, jawel," vind ik. "Je hebt al genoeg ellende gehad, zand erover." Nicky vliegt mij om de hals. " Je bent de beste vriendin die er bestaat,"
" Kom, haal je leukste kleren uit je kast!" zeg ik tegen Nicky. "Hoezo?" vraagt ze verbaasd. " Je moet toch wat aan als je naar het gemaskerd bal van Shirley gaat?" zeg ik tegen haar." O, ja," zegt ze en ze loopt snel naar haar klerenkast. Ze zoekt onderop en haalt er een wit topje uit en een roze omslagvestje. " Dit is het leukste wat ik heb," zegt ze verontschuldigend. " Ik heb alleen geen broek eronder." "Maar die heb ik wel voor je!" zeg ik. "Ik heb nog een wit rokje die daaronder past." Ik loop alvast naar de deur terwijl Nicky alles inpakt wat ze nodig heeft, inclusief haar schoenen en haar make-up. "Ik bel Nina en Marit wel even," zeg ik en ik haal mijn mobiel tevoorschijn.
"Haai, met Maggie," zeg ik. " Ja, …ik heb nog een verassing voor jullie…kunnen jullie iets eerder komen, over een kwartier, ofzo? …Ja, bel jij Marit even? …Dankje…doei, tot zo!" Als ik heb opgehangen staat Nicky al klaar bij de voordeur.
"Ik heb het even tegen mijn moeder gezegd. Ze vindt het goed," zegt ze. " Oké, kom," en even later staan we voor mijn huis. We stappen allebei af en rennen naar de voordeur. Ik bel aan en mijn moeder doet open. " Hoi Nicky, al lang niet gezien! Leuk dat je er bent," zegt mijn moeder als ze ons binnenlaat. " Hoi, mam," zeg ik tegen haar. " Nina en Marit komen zo ook. Zou jij ze even willen binnenlaten?" " Ja, hoor, lieverd," klinkt het antwoord. " Fijn, " zeg ik en Nicky en ik rende de trap op.
Niet veel later gaat de deur van mijn kamer open en komen Nina en Marit mijn kamer binnen. Nicky was al even mijn kamer uitgegaan. " Ik heb jullie gevraagd om hier te komen, omdat hier nog iemand anders is, en ze wil even iets zeggen tegen jullie," zeg ik. Ik doe de deur open en Nicky komt een beetje verlegen binnen. Nina en Marit kijken eerst elkaar aan en daarna allebei naar mij.
"Ik ben vanmiddag naar Nicky toegegaan, omdat ik heel erge medelijden met haar had. Ik vond dat ze al genoeg gestraft was. En toen ik hoorde dat ze misschien niet naar het gemaskerd bal van Shirley ging, toen wist ik meteen dat het om Ellis en Shirley ging," leg ik uit. " Het spijt me echt heel erg, ik deed erg rot tegen jullie allemaal," zegt Nicky. Maar Nina en Marit vinden het helemaal niet nodig, dat ze haar excuses aanbiedt. "We hebben allemaal een moeilijke start gehad dit schooljaar en we zijn allang blij dat dat nu weer goed gaat," zegt Marit tegen Nicky en Nicky kijkt haar opgelucht aan.
"Echt?" vraagt ze nog een keer voor de zekerheid. " Ja, echt," zegt Nina. "Ik heb tegen Nicky gezegd dat ze met ons mee mocht naar het gemaskerd bal van Shirley. Is dat goed?" vraag ik aan Nina en Marit.
"Tuurlijk," zegt Nina.
Ik loop naar mijn kast toe en haal het witte rokje uit de kast en geef hem aan Nicky. Zij doet hem aan en ook haar topje met omslagvestje doet ze aan. Ze doet haar witte ballerina's er onderaan en vraagt aan ons hoe het staan. "Leuk, dat moet je vanavond echt aandoen. Ik denk dat alle jongens achter je aanlopen," zeggen we lachend. " Geweldig, want Steff komt vanavond ook," zegt Nicky met een knipoog. " En hij is veel leuker dan Jasper."
Nina en Marit halen ook hun kleren tevoorschijn en trekken het aan. Nina het leuke blauwe truitje met een spijkerrok en toch maar de lichtblauwe hakken van Marit. Het staat haar geweldig goed. Marit haalt het leuke rokje uit haar tas die ze heeft gekocht bij 'Buy It' en ze heeft dat topje dat Nina eerst had. En ook zij heeft rode hakken bij zich.
"Hier ik heb er ook een paar voor jou," zegt ze tegen mij. " Ik heb de zilveren en de zwarte meegenomen, je moet maar kijken welke je het leukst vind," "Maar dat weet ik al," zeg ik. " Ik neem de zwarte en dan kan Nicky de zilveren aan."
Nicky vliegt me weer om de hals. "Dankje," zegt ze als ze me weer heeft losgelaten. Ze schopt haar ballerina's uit en trekt haar hakken aan. Ze probeert een stukje te lopen maar struikelt en valt gelijk weer om. We proesten het uit van het lachen. Ik doe nu ook mijn kleren, het zwarte topje en die wijde broek van 'Buy-It' met een leren riem en nu dus ook Marits zwarte hakken, aan en probeer een stukje te lopen.
Ook ik wankel en kom op mijn bed terecht. Nina en Marit volgen ons. Nina landt op de poef, maar Marit valt niet! "Heb je soms geoefend ofzo?" vraag ik aan Marit. " Ja, je kunt daar toch niet half struikelend binnenkomen, Shirley ziet ons al aankomen," Daar zit wel wat in, vinden we.
"Oké," zeg ik en ik kijk op mijn horloge." Het is nu half 4 en het gemaskerd bal van Shirley begint om zeven uur. Dan hebben we nog drie en een half uur om te oefenen, ons klaar te maken en om te eten. Ik heb gevraagd of jullie hier mochten blijven eten en het mocht. Vanavond mogen jullie hier ook blijven slapen. O, ja hier heb ik nog die zilveren riem voor jou," "Dankje, maar van dat slapen weet mijn moeder niet eens," zegt Nina. "Mag ik haar even bellen?" " Tuurlijk," antwoord ik en ik geef haar de telefoon.
Als ze alledrie hebben gebeld, en het mag, beginnen we snel met oefenen. De tijd vliegt voorbij. Om halfzes klopt mijn moeder op de deur. " Meisjes, de friet is klaar, halen jullie het beneden even op?" en ze loopt weer naar beneden. We stormen naar de deur en lopen de trap af. "Mm, lekker," zeggen we allemaal en we halen ons bord op. Daarna lopen we, op onze hakken, weer naar boven en beginnen snel te eten. Ondertussen zet Nicky haar spullen klaar. We kijken vol verbazing naar de lading make-up die er uit haar tas komt.
Als haar tas eindelijk leeg is, en de hele tafel vol staat, zeg ik: " Nicky, hoe kom je aan al die spullen?" " Allemaal van Shirley geleend, toen we nog 'vriendinnen' waren. Ik heb ze nog niet teruggegeven en nu kunnen we ze wel goed gebruiken, dacht ik." " Je bent geweldig!" schreeuwt Marit in haar oor. Nicky lacht. "Mijn oor," "Sorry," zegt ze giechelend.

Als we onze friet ophebben, gaan we beginnen om ons klaar te maken. Nicky en Marit helpen elkaar en Nina en ik helpen elkaar met de haren en onze kleren.
Als ik bezig ben om Nina's haar in een nonchalante vlecht te draaien, zegt ze zacht tegen mij: "He, goed idee van je om Nicky uit te nodigen. Ik geloof dat ze het erg leuk heeft met Marit." Ik lach naar haar. Ik draai het elastiekje om haar vlecht en spuit er wat haarlak met glans in.
"Klaar," zeg ik tegen Nina terwijl ik haar de spiegel geef. " Mooi, dank je," zegt ze tegen mij. " Wat wil jij in je haren?" vraagt ze daarna aan mij. " Doe maar los met een paar grove krullen, de krultang ligt in de tweede la," zeg ik terwijl ik naar mijn ladekastje wijs. Ze haalt hem eruit en begint mijn haar te krullen. Ik pak de Cosmogirl! die ik net heb gekocht en begin met lezen.
Na ongeveer tien minuten, is Nina klaar met krullen. "Kijk maar," zegt ze en ze houdt me de spiegel voor. "Ik heb vaak geoefend op Marit toen we nog op de basisschool zaten," zegt ze glimlachend als mijn mond openvalt. Ben ik dit? denk ik bij mezelf. Ik doe mijn mond weer dicht en omhels Nina.
"Dankje, het is schitterend," Nina en ik lopen naar Marit en Nicky die in de badkamer zitten, omdat ze met haarlak in de weer zijn. Ik duw de deur open. "Haai, moet je eens zien," zeg Nicky. "Zo mooi heb ik er nog nooit uit gezien." "Tuurlijk wel," zegt Nina lachend. "Mogen we even de haarlak lenen?" vraag ik dan. " Wauw, Maggie," zegt Marit. " Je lijkt wel heel iemand anders zo met die krullen in je haar!" " Dank je," zeg ik. " Jij ziet er ook prachtig uit. Iedereen ziet er trouwens prachtig uit."
Nina begint haarlak in mijn haar te spuiten, en ik stop meteen met praten. "Dan blijft het mooier zitten," zegt Marit tegen mij als ze weer terug is van mijn kamer, waar haar masker nog ligt. Ze heeft gelijk die van Nina en mij bij zich. Ze geeft mijn masker aan mij. "Dankje," zeg ik tegen haar en Nina knikt tegen Marit.
"O, nee," roept Nicky uit. "Het is een gemaskerd bal, wat moet ik nu op?" " Wacht even," zeg ik en ik ren de badkamer uit. Even later kom ik weer terug met een masker in mijn hand, de witte. " Hier heb je een masker, ik wist niet welke ik moest kiezen, dus heb ik er maar twee gekocht," zeg ik. "Dat komt nu goed van pas!"
We zetten onze maskers op en bekijken hoe het staat. Nicky haalt haar lipgloss uit haar tas en begint ons op te maken. Het eindresultaat is echt mooi. We lopen naar beneden en laten het aan mijn moeder zien. " Mooi, heel mooi," zegt ze met een lach. Ze kijkt op haar horloge en schrikt.
"Het is al vijf voor zeven, jullie moeten nu echt gaan, meiden," zegt ze en loopt naar de deur en houdt hem open. " Ik ga vanavond naar de film met je tante, en ik blijf ook slapen, ik ben morgen avond pas thuis, oké," Wij knikken en we lopen naar buiten en Nina sluit de deur achter ons. We stappen op de fiets en we rijden naar de ruimte die Shirley heeft gehuurd, op naar het feest...

Als we aan komen rijden bij de ruimte die Shirley heeft gehuurd voor het feest, is het al vrij druk. Ik geloof niet dat ze alleen onze klas heeft uitgenodigd. De hele fietsenstalling van het gebouw staat al bijna vol en er liggen er zelfs een paar in de struiken ernaast. We zetten onze fietsen voorzichtig neer, doen ze op slot en lopen naar de ingang van de zaal.
Ons voorgevoel was waar. We zien Josh, uit de vijfde met zijn vriendin Jessica. En nog een paar andere bovenbouwers, die wij allemaal niet kennen. We hangen onze jassen op in de garderobe, die afgesloten is van de zaal met klapdeuren. Dan lopen naar binnen, in de hoop iemand te herkennen van onze klas.
Als we de zaal inlopen, zie ik dat niet iedereen is verkleedt. Jammer, vind ik. We zien niemand uit onze klas, ook niemand die we herkennen.
" Ik heb tot nu toe niet meer met Noël gesproken," zeg ik tegen Nina. Nicky, die het nu ook weet, zegt: "Als hij hier is, maak het dan gewoon weer goed,"
Maar hoe ik ook zoek, ik vind Noël niet. " Hij is er niet, laten we maar gaan dansen, want we hoeven ons niet te schamen," lach ik dan. "Niemand herkent ons," We lopen naar de dansvloer en beginnen te dansen. Na een tijdje zie ik Tom lopen. Ik vlieg naar hem toe. "Hé, is het nog gelukt?" "Hij wist het nog niet zeker," zegt Tom. "Oh, nou in ieder geval bedankt," "Is goed," Ik loop weer terug naar de meiden en begin weer te dansen.

"Vind je nog iemand leuk?" vraag ik Nina na een tijdje. Ze wordt rood, voor zover ik dat kan zien in het donker. "Ja dus. Kom, zeg op!" lach ik.
"Ja," zegt ze zachtjes. "Wie?" " Nick," fluistert ze. " Dan is dit je kans," zeg ik tegen haar. "Je ziet er geweldig uit, en al hij je nu niet leuk vindt dan weet ik het ook niet meer!" roep ik naar haar. " Ik zal hem wel even roepen." " Nee, niet doen!" roept ze maar het is al te laat. "NICK!" schreeuw ik keihard door de zaal.
Iedereen kijkt mijn kant op en ik schaam me kapot, maar het enige wat nu telt is dat Nick inderdaad naar mij toe komt. Ik herken hem eerst niet, hij heeft een masker op van een tijger. Hij is wel aardig, maar niet echt mijn type. " Wat is er?" vraagt hij aan mij en hij zet zijn masker af. "Nina wil even met je praten," zeg ik glimlachend en ik knik hem toe.
Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht als hij begrijpt wat ik bedoel.
"O, oké," zegt hij en hij loopt naar Nina toe. "Zullen we even gaan dansen, ofzo?" vraagt hij en Nina pakt zijn hand en volgt hem naar de dansvloer, waar net een langzaam nummer wordt gedraaid.
Ik draai me om naar Marit en Nicky. Ze kijken me met grote ogen aan.
" Wat?" zeg ik tegen hen. " Wat je net deed, was echt geweldig, Nina straalt helemaal!" Marit komt naar mij toe en vraagt verlegen of ik dat ook met haar en Tom wil doen, want ze vindt hem al een lange tijd leuk, maar durft niets te zeggen.
Ik lach naar haar en loop naar Shirley, die je zo kan herkennen aan haar outfit. Roze, roze en véél make-up. "Hai, Shirley leuk feest," Ze trekt haar wenkbrauwen op. "Weet jij wie Tom is en waar hij is?" "Daar in de hoek met Steff, met dat Zorro-masker op," "Heb je weer een ander slachtoffer gevonden?" roept ze me na terwijl ik naar de hoek van het gebouw loop, waar inderdaad twee jongen staan, waarvan een met een Zorro-masker.
"Tom," vraag ik aan hem. Hij zet zijn masker af. "Ik geloof dat Marit je iets wil vragen," zeg ik en ik wijs naar de dansvloer waar Marit staat te dansen. "Is dit een soort grap ofzo?" vraagt hij. "Je riep Nick net ook al weg!"
Ik kijk naar Nick en Nina en wijs naar hen. " Ziet dat er uit als een grap?" vraag ik hem lachend en Steff begint ook te lachen. Nu kijkt Tom mij ook lachend aan." O, bedoel je het zo?" vraagt hij. " Ja, zo bedoel ik het, ga maar gauw naar Marit toe," Tom knipoogt naar mij en loopt snel naar Marit. Even later zie ik hun ook op de dansvloer met elkaar dansen. Nicky komt nu naar mij toe. "Ik sta daar nu een beetje eenzaam," zegt ze. " O, maar dat is snel over," zegt Steff. Hij pakt Nicky's hand en trekt haar ook mee naar de dansvloer. Over haar schouder lacht ze naar mij. Ik steek mijn duim op naar haar.
Nu sta ik daar een beetje alleen in de hoek. Waar is Noël toch, hij zou vanavond wel komen, denk ik bij mezelf. Ik loop weer naar de dansvloer. Marit komt naar me toe.
"Waar is Tom?" vraag ik aan haar. "Even wat te drinken halen," zeg ze. "Maar wat doe jij daar zo alleen?" vraagt ze dan aan mij. "Ik kan Noël niet vinden, heb jij hem misschien gezien?" "Nee, sorry, ik kan het wel even aan Tom vragen," Ik knik. " Ja, is goed," En Marit loopt naar de bar waar Tom staat. Ik zie haar hem iets vragen en daarna komt ze weer naar mij toe. Ze schudt haar hoofd. "Nee, Tom heeft hem ook nog niet gezien," zegt ze. "Maar hij moet komen, we moeten het uitpraten, het kan zo echt niet langer," zeg ik. "We kunnen elkaar niet blijven negeren. Ik vind hem leuk en hij mij." Marit slaat een arm om mij heen en fluistert in mij oor.
"Het komt wel goed, hij komt wel, daar zorg ik wel voor," Ze glimlacht naar mij. " Wacht hier maar even, zo dadelijk komt jouw prins eraan en ik weet zeker dat hij het je zal vergeven en dat het allemaal weer goed komt," Ze loopt naar de gang en haalt haar mobieltje tevoorschijn.
Ik kijk weer naar de dansvloer waar Nicky en Steff aan het dansen zijn. Nog steeds herken ik niemand anders van de klas. Nina en Nick zie ik niet meer tussen al die mensen.
Ik schrik op van iemand die op mijn schouder tikt. Ik kijk om en zie dat het Marit is. "Geregeld," lacht Marit tegen mij, en ze houdt haar mobiel omhoog. "Wat heb je gedaan?" vraag ik haar. "Wacht maar af," zegt ze geheimzinnig, en ze gaat naast me op de stoel zitten.
"Shirley heeft het wel groots aangepakt, hè?" vraagt ze dan. "Ja, nogal," "Ik heb ook nog gehoord dat ze '7 minuten in de hemel' gaat doen," " Zij is echt gek," "Ik hoop maar dat Noël je herkend," "Ja, ik ook," zeg ik. "Hoe lang is het geleden dat je Noël hebt gebeld?" vraag ik haar dan. "20 minuten," 'Hij heeft me gewoon laten zitten," "Hij zei nog wel dat hij nog iets moest doen," "Dat had hij ook eerder kunnen doen," zeg ik bitter.
Dan worden we weer onderbroken. Dit keer is het Joris, ook van mijn klas. Hij ziet er echt leuk uit, als ridder. Als hij zijn naam niet eerst had gezegd had ik hem zeker niet herkend. Hij draagt een pak en een echte helm.
"Hai," zegt hij als ik hem heb herkend. "Heb je zin om te dansen?" Noël heeft me toch laten zitten, dus waarom ook niet, dacht ik. "Ja, leuk," zeg ik daarom. Marit keek me aan. Ik knik geruststellend, en Marit steekt haar duim op. "Je kan het," fluistert ze tegen mij, terwijl ze me naar Joris toe duwt. We dansen de hele tijd, en ik vind het best leuk. Ik glimlach naar Joris, als er een langzaam nummer begint. Hij glimlacht terug en houdt me rond mijn middel vast. Ik leg mijn armen om zijn nek en zo dansen we terwijl er andere mensen om ons heen dansen.
Naast ons komen Nina en Nick voorbij. Ik zwaai even. "Waar heb je Noël gelaten?" vraagt Nina. "Hij is niet komen opdagen, en Joris is veel leuker gezelschap," zeg ik terwijl ik Joris een duwtje tegen zijn arm geef. "O, nou veel plezier nog verder," "Dankje, jij ook," zeg Nina en ze danst weer verder.
"Doe jij zo ook mee met '7 minuten in de hemel'?" vraag ik dan aan Joris. "Ja, ik denk het wel," "Maar ik hoop wel dat ik jou kies, verder ken ik hier niemand," "Goed kiezen, dan," lacht Joris terug. Het langzame nummer is afgelopen, en nu komt er weer een snellere. We laten elkaar los en beginnen los te dansen. Maar ik zie niet dat er nog een ridder binnenkomt en naar ons blijft staan kijken, in de hoek van de kamer…

***

Nina komt uitgeput naast me zitten. "Zo, Nick kan dansen," Ik lach. "Drinken?" Ik geef haar mijn glas en ze neemt een slok. "Ik zweet me kapot. Er komt een ridder naast ons zitten, met zijn helm op. "Hai, Joris," zeg ik vrolijk. Hij mompelt wat.
Opeens wordt het donker. Ik kijk omhoog en zie dat de lampen uitzijn. 'Wat is dit?" hoor ik Nina paniekerig zeggen. Ik voel even over de tafel en pak haar hand. "Rustig, ze gaan zo wel weer aan," Ik weet dat ze bang is in het donker.
Ik voel een koude hand op mijn wang en even later voel ik iemand lippen op de mijne. Ik trek mijn hand los van Nina en voel aan de hand die nu naar mijn nek is verplaats. Aluminium. Joris, schiet er door mijn hoofd. Ik weet niet wat ik moet en blijf maar zitten. Na een tijdje haalt hij zijn lippen van de mijne. Ook trekt hij zijn handen terug. Even later knipperen de lichten en springen ze weer aan. De stoel naast me is leeg en Nina heeft een opgelucht gezicht.
"Wow," zeg ik. Ik staar voor me uit. Nina vraagt me wat er aan de hand is en ik leg het haar precies uit. "Wow," zegt ook zei als ik uitgepraat ben. "Had ik niet van hem verwacht," Ik schud mijn hoofd. "Ik ook niet," Nog steeds ben ik sprakeloos.

"Mag ik jullie aandacht," hoor ik roepen vanaf het podium in het midden van de zaal. Ik schrik op en Nina en ik draaien ons om naar Shirley." Ik denk dat iedereen wel weet wat we nu gaan doen, of niet?" vraagt ze aan de zaal. Iedereen mompelt van ja.
"Alle jongens gaan in een kring om dit podium zitten, de meisjes komen bij mij op het podium staan," Er klink een hoop geluid als iedereen doet wat Shirley zegt. "Ik roep zo ieder meisje per zeven naar voren. Ze mag een iemand kiezen uit de kring. Ze kan niemand herkennen, want iedereen zet nu zijn masker op. Noëlen met diegene mag ze zeven minuten in een van de zeven kasten blijven, iedereen begrepen?"
Ik sta maar een beetje op het podium naast Nicky en Marit. Waar Nina is weet ik niet, vast wel ergens op het podium. Ik hoop maar dat ik Joris kies. Ik kijk nog een keer de kring rond. Daar zit hij, met zijn helm op. Ik kijk even verder. O, nee, daar zit nog een ridder, ook met zijn helm op!

Snel stoot ik Marit aan die naast me staat. "Er zijn twee jongens als ridders. Een daarvan is Joris, die andere ken ik niet. Wat moet ik doen als hij niet Joris is?" vraag ik haar benauwd. "Rustig blijven en gewoon doen wat je moet doen," beantwoordt Nicky mijn vraag. "Ja, dat kan jij makkelijk zeggen, jij kan Steff zo herkennen. Hij is de enige met dat kostuum,"
Nicky kan geen antwoord meer geven, want Shirley roept het eerste meisje al naar voren. "Wijs maar iemand aan," zegt ze tegen Linda, een meisje uit de vierde klas. " Die daar, met het kikkermasker op," Iedereen lacht, want ze weten allemaal dat het Frank is, haar vriendje. Frank staat op en doet zijn masker af. Linda springt van het podium af en Noëlen met Frank verdwijnen ze in de eerste kast.
"Volgende," roept Shirley, terwijl ze Marit aanwijst. "O, nee," vraagt ze in paniek. "Ik weet niet meer welk masker Tom draagt," "Zorro-masker," fluister ik in haar oor en duw haar naar voren. Ze kijkt dankbaar over haar schouder. "Zorro-masker," zeg ze dan en Noëlen met Tom verdwijnt ze in de tweede kast. Na Marit komen nog een paar andere, waaronder Jessica, die natuurlijk Josh kiest. De eerste zeven kasten zijn vol. "De tijd gaat nu in!" schreeuwt Shirley en ze drukt haar stopwatch in.
Als we bij de laatste 10 seconden zijn, beginnen we af te tellen. "3…2…1…0!" Op 0 komen alle zeven koppels de kast weer uit. Marit kijkt heel erg blij en Noëlen met Tom loopt ze naar een van de tafels, waar de andere koppels ook gaan zitten.
"Volgende zeven," hoor ik Shirley schreeuwen. "Wie wil?" Alweer komen er zeven meisjes naar voren die elk iemand van de groep uitkiezen met wie ze daarna in de kast verdwijnen. Ik wenk Marit, die dat gelukkig in de gaten heeft. Ze komt naar het podium toen en gaat naast me staan. "En, hoe was het?" vraag ik. "Het was geweldig, hij zoent geweldig!" zegt ze vrolijk. "Heeft Noël je trouwens nog teruggebeld, nadat je hem hebt gebeld?" Marits gezicht betrekt. "Nee, sorry," zegt ze. "Hij heeft nog niet gebeld, maar misschien zit hij nu wel in de kring," "Ja, lekker, zonder teken dat het Noël is. Zo herken ik hem toch niet?"
We worden weer onderbroken door het aftellen. "Maar eh, ik moet weer gaan, ik mag hier niet meer komen van Shirley," zegt Marit haastig. " Ze keek me net ook al boos aan," "Ja, ga maar snel," zeg ik tegen haar. Ik kijk haar na als ze weer naar Tom toe loopt en weer op zijn schoot gaat zitten. Waar blijft Noël toch.
Ik schrik op als ik in mijn zij word gepord. Ik kijk op en zie dat het Nicky is. "Jij bent," " Hè, wat?" " Shirley heeft net je naam geroepen," zegt Nicky. "Wie moet ik kiezen?" vraag ik haar. "Een van de twee," zegt Nicky simpel, maar zo simpel is het niet. Ik ga tussen Laura en een meisje die ik niet ken instaan, en wacht mijn beurt af. Laura kies iemand met een papegaaienmasker op en verdwijnt in de derde kast. Nummer 4, mijn geluksgetal. Nu moet ik de goede wel kiezen, denk ik bij mezelf.
"Maggie, jij mag iemand kiezen," Het zweet breekt me uit als ik naar voren stap. Ik kijk de ridders een voor een aan, haal diep adem en kies dan iemand. "Die ridder daar," zeg ik. En ik wijs naar de eerste ridder aan mijn linkerkant. Hij staat op en loopt naar het podium toe. Hij steekt zijn hand uit en helpt mij van het podium af. Ik weet nu zeker dat het Joris is, en ik lach. Die ander kent mij niet eens, laat staan dat hij dit doet.
Ik spring van het podium af verdwijn met hem in de vierde kast. Het geluksgetal heeft me echt geluk gebracht…

***

Als ik in de kast ben verdwenen met mijn ridder, staat de andere op en loopt naar de hoek. Marit ziet het en loopt naar hem toe. "Waarom ben je zo teleurgesteld dat Maggie jou niet heeft gekozen?" vraagt ze. De ridder doet zijn masker af. Het is Joris! "Wat! Dat kan niet, Maggie wist zeker dat jij het was!" riep Marit uit. "Blijkbaar niet," antwoord Joris ongelukkig.
Marit legt haar hand op zijn schouder. "Het komt wel goed, ik praat wel met haar, als ze terug komt," "Laat maar, ze heeft duidelijk voor hem gekozen," zegt Joris en hij schudt haar hand van zijn schouder af. "Bedankt Marit," zegt hij en hij loopt weg, naar de andere kant van de zaal. "Ik spreek haar nog wel," Marit knikt en Joris loopt verder.
Marit schudt nadenkend haar hoofd. Wie was die andere ridder dan? Het leek wel of hij haar kende…

***

Inmiddels sta ik in de kast met mijn ridder. "Ik heb gehoopt dat ik jou had," zei ik tegen hem. "Ik jou ook," zei de ridder. Ik bloos, maar omdat het donker is in de kast, kan hij dat gelukkig niet zien.
Ik trek voorzichtig de helm van zijn hoofd en leg hem op de grond. Ik kan zijn gezicht niet zien maar ik weet zeker dat het Joris is. We zeggen niets tegen elkaar. Ik schiet in de lach.
"Wat is er?" vraagt Joris. "We staan hier alleen maar, en er zijn al drie minuten om," zeg ik. "O," lacht Joris nu ook. "Luister Maggie, ik weet dat ik raar deed toen bij jou thuis, en…" Ik onderbreek hem. "Wat zeg je? Jij bent nog nooit bij mij thuis geweest!" zeg ik verbaasd. "Huh?" zegt Joris nu ook. "Ik ken je pas sinds vanavond," "O, ja? Ik dacht dat het al veel langer was," zegt hij sarcastisch.
Maar ik snap niet wat hij bedoeld. "Ben jij niet Joris?" vraag ik. "Joris? Wie is Joris?" Ik sla mijn hand voor mijn mond. "Maggie? Wie is Joris?" "Wie ben je dan wel?" Ik trek hem in het kleine beetje licht dat van onder de deur uitkomt. "Noël! Ben jij het?" "Ja, wie is Joris nou?" vraagt Noël nog een keer. " Gewoon iemand," zeg ik twijfelend. "O, leuk zeg!" hoor ik Noël zeggen. "Waarom trek je je het zo aan, zeg?" " Wat ik je wou zeggen …," Hij valt stil. "Zeg maar, niemand hoort ons hier," "Ik…eh, denk dat je voor mij meer bent geworden dan een vriendin," ratelt hij achter elkaar. "Ik wou het je al veel langer vertellen maar ik kreeg er de kans steeds niet voor, dus…,"
Mijn mond valt open en een minuut lang zijn we helemaal stil. " Ik ben blij dat je toch gekomen bent," zeg ik uiteindelijk tegen hem. "Ik ook," zegt hij. "Ik wou eerst niet komen, maar toen belde Marit. Zij legde me alles uit, ook over Sam enzo…" "Sam is gewoon een goede vriend, meer niet," Ik omhels hem stevig en ik voel zijn armen om me heen.
Noël wil nog iets zeggen, maar we horen geklop op onze deur. "Nu hebben we nog niets gedaan," zegt Noël. "Maar gelukkig heb ik net mijn kans benut," "Hè? Was jij dat?" "Ja, wie anders?" Ik ben stil. "Je dacht dat het Joris was?" Ik knik. "Sorry, Noël," "Maak je er niet druk over, dat is logisch," Ik kijk naar hem. "Ik ben blij dat het weer goed is tussen ons. Ik snapte al niet wat ik je had aangedaan," zeg ik tegen hem.
Er klonk weer geklop op de deur. Noël lacht naar mij. "Ik ook, en het spijt me," "Maakt niet uit," zeg ik en open de deur. Halverwege druk ik hem weer dicht. "Je helm," sis ik tegen hem. "O, ja," zegt hij en hij raapt hem snel op. Dan duw ik de deur helemaal open en lopen we Noëlen naar buiten, de zaal in…
Als ik weer de zaal in loop, ga ik naar de tafel waar Marit, Nina en Nicky zitten te wachten. "En?" "Geweldig," "Hoe zoent Joris?" vraagt Nina. "Het was Joris niet," zeg ik met een glimlach. "Hè, wie was het dan?" vraagt Marit. "Het leek wel of je hem kende," "Ik ken hem ook, en jullie kennen hem ook," zeg ik. "Wie dan?" "Jaaa," zeg ik geheimzinnig en ik loop weer naar waar de plek waar Noël zit.
"Haai," zeg ik achter hem, en ik leg mijn handen op zijn ogen. Hij pakt mijn handen vast en trekt ze eraf. Er gaat een tintelend gevoel door mijn vingers. Hij kijkt om. Ik ga zitten op de lege stoel naast hem "Ze weten nog niet dat jij het was," "O, ik, eh…, moet je nog iets zeggen, vragen eigenlijk," zegt Noël. "O, oke," Hij haalt diep adem. "Ga je even mee naar buiten?" zegt hij dan. Ik knik. "Ik zeg wel even dat ik naar buiten ga. Ga jij maar vast," Hij pakt zijn vest en staat op. "Ik wacht op je onder het afdakje, oke?" "Is goed," zeg ik en ik loop weer naar de tafel van Nina, Nicky en Marit.
"Wat deed je bij de tafel van Noël?" vraagt Marit aan mij. "Gewoon, iets vragen," antwoord ik. "Je had toch ruzie met Noël?" vraagt Nina. "Niet meer," zeg ik met een glimlach. "Ooo," zegt Nicky dan. "Ik weet al met wie je in de kast zat," Ik lach terug. " Hij moet me wat zeggen," Ik lach.
"Ik zie jullie straks," zeg ik terwijl ik wegloop naar buiten, waar Noël staat te wachten.
Als ik buiten kom, leunt Noël tegen de muur. Ik ga naast hem staan. Hij glijdt naar beneden om te gaan zitten. Ik ga ook zitten en kijk hem aan.
"Wat heeft Marit eigelijk tegen je gezegd?" "Ze legde alles uit en ze zei ook dat ik gelijk moest komen," antwoordt hij met een lach. "En je luistert ook nog naar haar?" vraag ik ongelovig.
Ik ril. "Heb je het koud?" Ik knik. Noël doet zijn vest uit en legt hem over mijn schouders. Ik leg mijn hoofd op mijn schouder en ik ruik Noëls geur. Er gaat een rilling door me heen en ik kijk hem aan. "Ik ben echt blij dat het weer goed is tussen ons," zegt hij. "Ik ook, ik heb je gemist," Noël lacht. "Wat?" vraag ik ook lachend. "Niets," lacht hij ook en hij slaat een arm om me heen en trekt me naar hem toe. Ik leun lekker tegen hem aan en we zijn even stil.
"Maar, wat wou je nou nog zeggen?" vraag ik hem dan en ik kijk hem aan. "Wat?" "Je zei net binnen dat je nog iets wou zeggen," herinner ik hem. "O, ja," zegt hij dan. "Ik wou je iets vragen," "Vraag maar raak," zeg ik lachend. "Wil je met me?" De glimlach verdwijnt van mijn gezicht. Hij verrast me. "Eh, …ik…mag ik nog even nadenken?" Wat stamel ik nou! Tuurlijk wil ik dat. Ik probeer het nog een beetje recht te zetten. "Het komt een beetje onverwachts, namelijk," Maar dat helpt niet meer.
Noël trekt zijn arm los en staat op. Ik hou hem tegen, maar hij schudt zijn arm los. "Als je niet wilt moet je het zeggen. Ik wist niet of ik het wel moest vragen wat als ik het vroeg, kon onze vriendschap over zijn. Ik denk niet dat ik je nu nog kan aankijken op school," en hij draait zich om en loopt naar binnen. "Noël, wacht even," smeek ik maar hij stopt niet.
O, shit, wat heb ik gedaan? Ik blijf even zitten, met Noëls vest nog om mijn schouders. Ik doe hem helemaal aan en rits hem dicht. Ik kruip weg in zijn vest. Wat nu? Ik hoor geristel achter me en ik draai me snel om, maar er is niets te zien. Ik sta snel op en loop naar binnen toe, nietwetend wat te doen…

Lees ook deel 5

Aantal keer bekeken: 4053
Waardering: 8.68 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 11 bezoekers online